Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands


Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1969, Page 79

Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1969, Page 79
81 líka fljótt að léttast, því oft kom vinnukonan, eða húsmóð- irin sjálf, úr hádeginu, til að raka. Til merkis um hvað venjulega var unnið vel að, þ. e. sleginn út hver blettur, fóru ýmsir talsverðan sptil, og þá oft ýmsar krókaleiðir frá aðalslægjunni, milli loðvíðirnnn- anna, til að slá utan af þeim og á milli þeirra. Þar var líka oftast stærsta og þroskamesta laufið, sem bar af öðru, eins og sauðir í lambahjörð. Rakstrarkonum þótti þetta aftur á móti ekki eins spennandi, að eltast við að raka þetta og bera í flekkinn, oft talsverða leið. Þessar krókaleiðir sláttumanna voru því kallaðar ræpur, af sögninni að ræpa. Og til frekari áherzlu var oft sett framan við nafnorðið annað nafnorð, sem öllum þótti lítil upphefð að. Það lauf, sem slegið var í brakandi þurrki, fyrir hádegi, var oft tekið saman að kvöldi sem fullþurrt. Oft var það líka rakað í flekki og rifjað eftir vild og getu. Væri svo þurrkur fram eftir degi næsta dag, var sigur unninn, og þá líka stundum sett saman í liey, á staðnnm, eða jafnvel flutt heim. Þeir, sem fyrst gátu byrjað að slá, undanfarandi morgna, sáu það bezt, hve morgunstundin gefnr oft mikið gidl í mund. Oft var laufheyskapur sóttur af kappi, þótt langt væri á engið, stundum 10—15 km leið. Þar var þó heyið oft sett saman og þurfti þá venjulega að binda það og flytja að hey- stæðinu, sem var valið þannig, að vatn gæti ekki runnið undir heyið. Þurfti þá einnig að rista torf, flytja að því og þekja. Veluppborið hey var með talsverða bungu í miðju, og góður halli frá henni að báðum endum. Oftast sneru heyin út og suður, nema þar sem veður urðu mest af austri. Byrjað var að þekja þann enda heysins, sem var í skjóli við mestu vindátt. Næsta torfa var látin ná vel upp á fskara) flagröð þeirrar torfu, sem fyrst var lögð og svo koll af kolli, að hábungu þess. Þannig héldu sumir áfram, heyið á enda. Aðrir byrjuðu á hinum endanum og létu síðustu torfuna loka síðast á hábungu heysins. Fyrsta torfan, sem rist var á nýjum stað, var nefnd flagmeri. Hún var síðast lögð yfir 6
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110

x

Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands
https://timarit.is/publication/268

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.