Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands


Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1969, Blaðsíða 79

Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1969, Blaðsíða 79
81 líka fljótt að léttast, því oft kom vinnukonan, eða húsmóð- irin sjálf, úr hádeginu, til að raka. Til merkis um hvað venjulega var unnið vel að, þ. e. sleginn út hver blettur, fóru ýmsir talsverðan sptil, og þá oft ýmsar krókaleiðir frá aðalslægjunni, milli loðvíðirnnn- anna, til að slá utan af þeim og á milli þeirra. Þar var líka oftast stærsta og þroskamesta laufið, sem bar af öðru, eins og sauðir í lambahjörð. Rakstrarkonum þótti þetta aftur á móti ekki eins spennandi, að eltast við að raka þetta og bera í flekkinn, oft talsverða leið. Þessar krókaleiðir sláttumanna voru því kallaðar ræpur, af sögninni að ræpa. Og til frekari áherzlu var oft sett framan við nafnorðið annað nafnorð, sem öllum þótti lítil upphefð að. Það lauf, sem slegið var í brakandi þurrki, fyrir hádegi, var oft tekið saman að kvöldi sem fullþurrt. Oft var það líka rakað í flekki og rifjað eftir vild og getu. Væri svo þurrkur fram eftir degi næsta dag, var sigur unninn, og þá líka stundum sett saman í liey, á staðnnm, eða jafnvel flutt heim. Þeir, sem fyrst gátu byrjað að slá, undanfarandi morgna, sáu það bezt, hve morgunstundin gefnr oft mikið gidl í mund. Oft var laufheyskapur sóttur af kappi, þótt langt væri á engið, stundum 10—15 km leið. Þar var þó heyið oft sett saman og þurfti þá venjulega að binda það og flytja að hey- stæðinu, sem var valið þannig, að vatn gæti ekki runnið undir heyið. Þurfti þá einnig að rista torf, flytja að því og þekja. Veluppborið hey var með talsverða bungu í miðju, og góður halli frá henni að báðum endum. Oftast sneru heyin út og suður, nema þar sem veður urðu mest af austri. Byrjað var að þekja þann enda heysins, sem var í skjóli við mestu vindátt. Næsta torfa var látin ná vel upp á fskara) flagröð þeirrar torfu, sem fyrst var lögð og svo koll af kolli, að hábungu þess. Þannig héldu sumir áfram, heyið á enda. Aðrir byrjuðu á hinum endanum og létu síðustu torfuna loka síðast á hábungu heysins. Fyrsta torfan, sem rist var á nýjum stað, var nefnd flagmeri. Hún var síðast lögð yfir 6
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110

x

Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands
https://timarit.is/publication/268

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.