Búnaðarsamband Austurlands - 01.01.1911, Qupperneq 41

43
sá grasfræi, Til þess að ráða bót á þessu hlaut sú
spurning eðlilega að koma frarn, hvernig menn gætu
trygt sér grasfræ í jörðu svo snemma að líkur væri til
að það bæri ávöxt á fyrsta ári.
Margt virtist því benda til þess, að ekki mundi ein-
asta óhætt að sá fræinu seint að haustinu, heldur mundi
það einmitt vera æskilegt. Með því hlaut að vera full
trygging fyrir því að fræið gæti spírað við fyrstu hent-
ugleika að vorinu og þannig notið hins lengsta vaxtar-
tíma. Þetta var tilefni til þess að undirbúningstilraun
var gerð í þessu skyni haustið 1910.
Til tilraunarinnar voru valdir rúmlega 8 arar. Ut-
skæklar, sem illt var að vinna og litið hafði verið sáð
í eða alls ekkert. Var spilda þessi unnin og jöfnuð
eftir föngum og grasfræi (valllendisblöndun) sáð 30. okt-
1910. Á helmingnum á stykkinu var fræinu rakað nið-
ur, á hinum helmingnum látið liggja óhreift ofan á.
Áburður var enginn borinn á fyr en í vor, þá var
dreift um dálitlu af Chilisaltpétri.
í vor kom þetta grasfræ heldur fyr upp en það
sem sáð var 8. apríl (enda skemdist sá reitur af vatns-
gangi), en mjög vildi vöxturinn verða misjafn. Það
grasfræ sem eigi var rakað niður óx mikið meir og
betur og varð einhver blómlegasti bletturinn í allri Stöð-
inni. Slegið 25. ágúst og gaf þá að meðaltali 33,0 kg.
af aranum = 1056,0 kg. af dagsláttu. Skal þess þó
getid að eigi náðist nema s/4 af grasinu vegna þess hve
hnúskóttur jarðvegurinn var.
Þar sem fræið var rakað niður, kom það miklu
seinna til og átti erfiðara uppdráttar, enda var sá blett-
ur mjög ásóttur af illgresi. Var því eigi annað ráð
fyrir hendi en slá hann seint í júlí til að hindra vöxt