Árbók Landsbókasafns Íslands - 01.01.1970, Qupperneq 125

ÚR FÓRUM BENEDIKTS FRÁ AUÐNUM
125
Sarni 10/2 1902:
Þakkar allt og allt . . . „nú síðast fyrir ályktun þá, er þú barst fram og fjekkst sam-
þykkta á pólitíska fundinum að Ljósavatni . . . um að alþingi veitti mjer styrk til að
framhalda þjóðlagasafni mínu . . .“
Skýrir svo hvernig hann er að raða niður lögunum sem safnazt hafa . . .
„ . . . og svo sjer í hóp allur búnkinn frá þér, ásamt heilmiklu eða meslu af athuga-
semdum þínum .. ..“
J
Frá Benedikt á Auðnum til séra Bjarna Þorsteinssonar 12/11 1898:
„Eg held fólk sé óvíða eins algerlega truflað af áhrifum seinni tíma sem hér um
slóðir. Eg hef náð í sj ötuga menn sem fram að 1860 eða lengur, sungu gamla sönginn
í kirkju og heimahúsum, og voru honum kunnugir og þaulæfðir, en hafa nú týnt hverj-
um einasta tón, svo ekkert mark er á þeim takandi .... Sjálfur heyrði ég gamla söng-
inn fram á 16. ár og hafði þá lært fjölda af lögum, en svo var vakin hjá mér megn
óbeit og fyrirlitning fyrir öllum innlendum söng, og þegar ég 10-12 árum seinna
vaknaði til meðvitundar um hve vitlaust þetta var, þá hafði ég algerlega gleymt öllu
.... Sigtryggur Helgason á Hallbjarnarstöðum hefir lofað mér að skrifa nokkur lög
sem hann hefir safnað handa yður, og láta þeim fylgja athugasemdir, og jafnvel dá-
litla ritgerð, hann hefir talsvert hugsað um þetta málefni, og ber gott skyn á það;
treysti ég honum manna bezt hér um slóðir, og betur en mér, ef hann bara fæst til að
eyða tíma til þess .... Það gleður mig að þú notar slyrkinn ég efast ekki um að þú
græðir á söfnunmn í Khöfn. En nauðsynlegt væri að ferðast líka innanlands því þeir
eru örfáir, sem trúandi er til að taka rétt eftir eða skrifa rétt. Eg ber lítið traust til
sjálfs mín nú orðið. Ég hugsaði talsvert um þetta um skeið, eða frá 1874^-80, en nú
er það alt kafnað, og horfið fyrir öðrum áhrifum.“
Sigtryggur Helgason á Hallbjarnarstöðum 27/2 1899:
„Þá get jeg ekki heldur samsint þjer í því, að því nær allur okkar söngur sje „and-
vana burður“ .... Lagið: Hin dimma grimma hamrahöll, lærði jeg þegar jeg var
barn . . . . Þú heldur að það sje af útlendri rót, „eins og raunar öll lög fyrst“ .... Jeg
held við eigum sum lög alveg einir . . . Þar að auki held jeg að sum þjóðlög eigi sjer
engan eiginlegan höfund, heldur hafi orðið til smátt og smátt eins og óafvitandi, t. d.
vögguvísnalög, eins og líka rímnalögin".
Sami 25/10 1903:
„ . . . Gaman þækti mér að fá að vita, hvað starfi sr. Bjarna (Þorsteinssonar) líður
. . . því þó ég hafi ekki getað orðið við þeirri osk þinni, að skrifa um íslenzkan þjóð-
söng, af góðum og gildum ástæðum, nefnil. fáfræði, þá hefi ég huga á honum, og vil
gjarna fræðast“.
Sami 26/12 1905:
„Mig hefir oft furðað á því, hvað upphafið á laginu „Aví, aví,“ er alveg ólíkt í