Árbók Landsbókasafns Íslands - 01.01.1970, Blaðsíða 203

FRÁ HALLGRÍMISCHEVING
203
eins og í Hókon og Hákon etc. etc. - En eg sleppi þessu masi og sný huganum til ann-
ars, sem honum er geðfelldara og rifjar upp fyrir honum yðar endurminning.
Af því Indriði bróðir yðar er einn af alþingismönnum, gat eg ekki á mér setið að
gera honum orð, að mig langaði til að sjá hann, áður hann færi héðan af þingi, og
veittist mér sú skemmtun að sjá hann og tala við hann. Hann er þrekvaxinn maður og
hærri en þið feðgar, nema ef það hefir tognað úr yður frá því eg sá yður seinast. Hann
hefir karlmannlegt útlit og mikinn svip af föður sínum, þykir vera fríður karlmaður,
þó faðir ykkar bræðra sé smáfríðari. En því lýsi eg honum fyrir yður, að liann var
barn að aldri við burtför yðar úr foreldra húsum. Eg spurði Indriða eftir hálfbróður
yðar Brynleifi. Sagði hann mér, að hann væri hvatlegur drengur og nú 5 vetra. Enn-
fremur spurði eg Indriða, því faðir hans hefði látið drenginn heita svo fáheyrðu nafni.
Hann svaraði: Af því faðir minn vildi láta harnið hafa í nafni sínu nokkuð af heiti
þeirra beggja sra Ólafs og Brynjólfs Bogasonar kaupmanns í Flatey.
Eg held þér verðið að láta búa til dálítið harnskip handa honum Brynleifi litla til að
Ieika sér að á pollunum í Flatey og láta það heita í höfuðið á honum Katli yðar Gufu,
þó loflblær en eigi gufa ráði ferðum þess.
Eg hefi heyrt, að komin sé á prent dönsk útlegging Gísla sögu Súrssonar eftir studi-
osus philologiæ Steingrím Bjarnason. Þá útlegging hefi eg ekki séð. Mikið þrái eg eftir
áframlialdi yðar Oldnordiske Formlære.
Þér munuð ekki, vonar mig, taka hart á höfundi bréfsins, þó elliglöp léti honum
verða það á að byrja hréfið sitt blaðsíðuvillt.
Reykjavík lsta August 1859
Ástskyldugast
H. Scheving
Elskulegi prófessor minn!
Á bréfi yðar til mín með póstskipinu, sem nú fer héðan, sé eg, að þér hafið að vísu
orðið naumt fyrir með yðar seinasta bréf til mín, en tekizt samt betur til fyrir yður
en mér, því vegna seinlætis míns missti eg alveg af einni póstskipsferðinni í sumar, þá
eg ætlaði að skrifa yður til. En þótt bréf þelta án rníns vilja kunni að verða yður til
leiðinda, þá er það samt ekki því að kenna, að eg byrjaði of seint á því, heldur liinu,
að hugskotið geymir öngan nýtan forða til bréfsefnis, því það, sem mér fyrir forvitnis
sakir þætti mest gaman að vekja máls á við yður, veit eg ekki nema kunni að vera yður
til ama. Allt um það get eg ekki á mér setið, af því við vorum einhverntíma svo kunn-
ugir, að segja við yður eins og sumir hafa eftir Austfirðingum „skeytið þér mér for-
vitni“, því mig langar og sárlangar að vita, nær vænta má annars heftis af yðar Old-
nordiske Formlære. En ekki er hér með búið. Hvað líður íslenzku orðabókinni yðar?
Hvern staf í henni hafið þér nú á prjónunum? Þetta tvennt langar mig öðru fremur
eftir að vita. Með fleirum forvilnisspurningum þori eg ekki að mæða yður að þessu
sinni. —
Niðurlag bréfs yðar, hvar þér segizt hugga yður við, að betur muni blása með bréfa-