Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.07.1992, Qupperneq 10

10
ERIK PETERSEN
bréfi til ráðuneytisins 6. desember reynir hann að takmarka
útlánið og nefnir m.a. þá lausn að losa urn þær arkir handritsins,
sem frásagnir af Vínlandsferðunum standa á, og senda þær
einungis. I öðru lagi nefnir hann þann kost að senda aðeins fyrra
bindi handritsins yfir Atlantshafið, „atriði, sem verður ekki svarað
af bókasafnsins hálfu, og leyfi ég mér að vænta úrskurðar ráðu-
neytisins í því efni“. Hann ætlar ríkisstjórninni einnig að taka
afstöðu til tilboðsins um flutning handritsins með amerísku her-
skipi. Um það atriði kveðst hann aðeins vilja segja, að „ég er vant
við korninn að svara til um það í nafni safnsins, og ég tel formlega
réttara, að ríkisstjórnin kveði upp úr um það, hvernig því skuli
svarað." Bruun virðist að nokkru lýsa vonbrigðum sínum með
þessari tilvísan til formsatriða í máli, er enn alllanga hríð átti eftir
að valda honum einskærri mæðu. Um tilhögun lánsins gerir
Bruun svofellda tillögu: Smíðuð verði fögur og fægð eikartrékista
undir handritið með gylltri áletran, eða eins og Bruun leggur til:
Propriety of the Kingdom of Denmark [Eign danska konungdæm-
isins], ogá henni verði „konungsröð og kóróna“ Kristjáns konungs
níunda. Kistan verði flutt úr bókasafninu í kirkju- og menntamála-
ráðuneytið, er sendi það áfram utanríkisráðuneytinu, er afliendi
það loks ameríska sendiherranum gegn viðeigandi kvittun og
skriflegri yfirlýsingu hans um, að vakað verði yfir handritinu og
því skilað ósködduðu til baka, jafnframt því sem hann afhendi
tryggingarskírteini upp á 20 þúsund dali, eða samsvarandi trygg-
ingu frá amerísku stjórninni. Þegar sendiherrann hefur gengið úr
skugga um, að Flateyjarbók sé í kistunni, skal léreftspokinn utan
um kistuna innsiglaður með embættisinnsigli sendiherrans, kistu-
lykillinn síðan settur í umslag, er einnig verði innsiglað, og hann
sendur til sama staðar og handritið í hinum innsigluðu umbúðum.
Bruun kveður að lokum á um það, hversu með handritið skuli
farið, rneðan á sýningunni standi: Það skal haft undir gleri og
stoðir settar við það, svo að bandið laskist ekki. „Ekki má leyfa
skoðendum að handleika handritið", og ekki má hafa of sterka
birtu á því. Að lokurn nefnir hann atriði, er kemur ögn á óvart,
þegar litið er á það slit og þá aukaáhættu, er því gat fylgt: „Á hverju
kvöldi, þegar sýningunni er lokað, skal handritið tekið af sýningar-
staðnum og geymt um nóttina í eldtraustum járnskáp, sem hafður
skal á öruggum stað, er engir óviðkomandi hafi aðgang að.“10
10 RA/KM 6.12.1892.