Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.07.1992, Side 42

42
JÓN KJÆRNESTED
verið af því að hugurinn liafi ekki opt sveimað til þín. Og opt hefir
mig langað til, síðan ég kom austur í sumar, að við hefðum \ erið
nær hver öðrum.
Mér leið ekki sem hest, þegar ég skildi við nýlenduna ykkar
þarna vestra; og hefir mér ekki í annan tíma liðið ver; með því ég
var hvergi nærri hress um þær mundir, ekki búinn að ná mér eptir
undanfarandi lasleik, fíngurmarið og handarmeinið, sent ég hafði
við að stríða. En reyndi þó að bera harm minn í hljóði og láta hera
sem minnst á tilfínningum mínum. Batnaði lítið þegar austur kom,
því útlit var þá hér mjög slæmt, og menn gengu tugum saman
vinnulausir. Sarnt leið ekki á löngu þar til ég fékk smíðavinnu, sem
ég hélt stöðugt fram í nóvembermánaðarlok og með slitrum eptir
það fram yfir jól. Svo að betur raktist frarn úr öllu en í fyrstu
áhorfðist. Og má mér og mínum heita líða vel. Og ég hinn hressasti
og í glöðu skapi.
Konunni var ég búinn að skrifa, að mig langaði til að vinna hér
fram eptir haustinu og koma svo vestur. En vildi þó ekki aftaka það
að hún kæmi, ef henni svo sýndist, undir þeim kringumstæðum
sem hún og við vorum. Þakka ég innilega þér og þínum fyrir
framkomu ykkar við hana og börnin eptir að ég fór.
Hvernig ég hugsa að koma mér framvegis fyrir, get ég enn varla
skrifað þér. Vestrið er of langt í burtu, Winnipeg of útdráttarsöm,
og í Nýja íslandi veit ég ekkert hvernig ég mundi una mér. En
getur þó verið að ég skreppi þangað til að sjá mig þar um. Verð ég
að fela framtíðinni í hendur það sem á dagana á að drífa!
Ýmislegt gætum við nú haft til að masa um, ef við værum nær
hver öðrum. En þegar ég nú fer að rita þér, veit ég varla á hverju
ég á helst að grípa. Andlega lífið hér í bænum líkt og það var, og
flokkarígurinn engu minni. Hver þumbast sér. Kristin okkar hefí
ég ekki enn séð og ekki taflkappann Magnús Smith. En sagt er, að
hann sé ekki mikill fyrir mann að sjá. Og nefndur Magnús mállausi
annar, því hann kve vera rnjög fámálugur. Hann kve stunda
skósmíði. Sigurður Júlíus vann hér við kjallaragröft í sumar, en nú
á að fara að dubba hann upp fyrir prest, og hafði síra Clemens
komið honum á framfæri. Kristján okkar Asgeir vinnur að eins við
Hkr., þegar Baldwin er kominn í ótíma með að hafa í blaðið, en er
svo sagt upp vinnu rétt þegar verkast vill. Á hann held ég fremur
erfitt uppdráttar, og ekki held ég hann hugsi fyrst um sinn til að
koma nýrri skáldsögu á prent. Séra Bjarni messar í Tjaldbúðinni,
og svo messaði hér í haust séra Jón Jónsson nýkominn að heiman,