Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.07.1992, Side 46

46
JÓN KJÆRNESTED
Hvað segir þú annars um þessa járnbrautarsamninga fylkis-
stjórnarinnar? Finnst þér nokkuð verra, að fylkisstjórnin hafi sjálf
járnbrautarmálin með höndum?
En sleppum nú þessu járnbrautargrúski. Mér er lagnara að hafa
hugann við eitthvað annað ...
Meðan ég man, bið ég að heilsa Munda syni þínum og þakka
honum fyrir bréf, sem ég svara seinna.
Möggu okkar og Fúsa held ég líði allþolanlega. Sagði hún mér
á dögunum, er ég heimsótti þau, að Freyja sín tæki nú við
ritgjörðum af öllum sorturn, því kvenfólkið vildi sinna henni lítið,
og að hún vildi því gera hana að menntalegu fræðiriti. Fúsi lætur
Kirking sinn koma út svona við og við með auglýsingar mest og
þess konar dót allt uppá há-liberöbku, því að í kosningunum í haust
hafc)i Fúsi orðið fráhverfur conservatívum. Þau tóku mér vel. En
eitthvað er þó held ég í þeim báðum, sem ekki á að öllu leyti við
mína strengi. Thompson okkar heimsótti ég, og var hann þá lasinn
og svo dornrn, að ég gat varla hrist hann upp. Þegar Roblin fór
hingað niður eptir í vetur, var höfð drykkjuveisla á Gimli. Var
Thompson þar og varð kalt heirn urn nóttina, svo hann var nærri
dauður á eptir. Úr því roti var hann að vakna, þegar ég heimsótti
hann. Hann á í basli. Svava er nú kornin út síðan, og rnunt þú vera
búinn að fá hana. Einnig almanak Fúsa með sýnishorni af kveð-
skap hér vestra. Stebba Guttormssyni er ég persónulega kunnugur
og fólki hans hér. Hann er einkum gefinn fyrir reikning og
stærðfræði; er dálítið blánkalegur í og með, svo stundum er brosað
að Stebba. Hann stundar nám í Winnipeg, en hvað hann ætlar sér
að verða veit ég ekki. Hjörtur okkar Leó er kennari á Gimli og
safnaðarstólpi þar. Segir hann mér, að sér þyki ósköp orðið vænt
urn symbólista, þyki orðið mest gaman að tala um blóm og fiðrildi og
ég held orðinn „soft“ eins og pönnukaka. En að upplagi er hann þó
líkari rough popla dálítið kvistóttum. Svona gerir kirkjan mann.
Hann hefir sagt mér, að hann væri að snúa á ensku parta úr
kvæðum eptir þig. Mér geðjast ætíð vel að Hirti.
Með því beðið er nú eptir þessum línum, verð ég að sleppa því,
hvað talað er urn skáldskap hér um slóðir; geri það seinna. Má ég
þó geta þess, að þar eins og vant er lítur hver sínum augum á silfrið
og einn heldur því fram sem hinn lastar. Yfir höfuð að tala
skáldskap lítið sinnt af fjöldanum. — Seinnipart ljóðmæla Páls hefi
ég að eins séð, en mér hefir heyrst að lítið þætti til þeirra koma.
Gröndals kvæði seldust í haust fremur vel, en þóttu dýr. Hafir þú