Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.07.1992, Qupperneq 52

52
JÓN KJÆRNESTED
mitt. Hér verður því að stinga í stúf með þennan seðil og ég að
bjarga mér og honum frá sörli og svalli! Þú fyrirgefur rispið. Mér
og familíunni líður hið besta og biðjum hjartanlega að heilsa öllum
þínum. Mundi á hjá mér bréf.
I bréfi þínu seinast hefir fallið úr setning „Eg laug upp sögu og
sagði að ending ...“ þau orð vantar.
Þú ert að líkindum búinn að sjá eptir mig púðrið íjólablaði Hkr.,
og þyrfti ég að gera skýringar \ ið sumt þar.
Með bestu óskum. Þinn einlægur
Jón Kernested.
Athugasemdir og skýringar: bréf fní því í hnust\ hér er átt viö bréf Stephans dagsetl 3.
nóvember 1901. Lögbergi\ 1-71, Winnipeg 1888/89-1959. Magnús Pálsson\ (1885-1923),
ritstjóri Lögbergs 1901-1905. Sigtrygg\ Jónasson (1852-1942), ritstjóra Lögbergs 1895-1901.
Gamli Sigurðurl Sigurður Jón Jóhannesson skáld frá Mánaskál' „Skriffinnur, skrumari,
flón“| Stephan G. Stephansson, Andvökur, útg. Þorkell Jóhannesson, Reykjavík: Menning-
arsjóður, 1953-1958, III, bls. 471. En meðalannarsþökkfyrir vtsurnar ibréfinu til mín, oghefiég
séð þœr í Kringlunni síðan \ hér á Jón við kvæðið „Bréfkveðja" í Heimshringlu 21. nóvember
1901, bls. 2. þúðrið {Jólablaði Hkr.\ hér á Jón við kvæðin „Jólahjálmur'1 og „Jólanóttin" í
Heimskringlu 26. desember 1901, bls. 2.
oo
Winnipeg Beach, Húsavick, Man., 24. febr. 1904.
Stephán minn góður.
Þú ert nú að líkindum orðinn úrkula vonar um að fá að sjá línu
frá mér, þar sem eru nú liðin um tvö ár síðan að þú skrifaðir mér
og enga línu fengið frá mér síðan. Þekkti ég þig sem hversdags-
mann, væri ég orðinn hálf hræddur um, að þú héldir, að eitthvað
öfugstreymi hefði komið í mig við þig. En ég er einhvernveginn
svo vongóður um, að þú skoðir það ekki svo. Og kem því til
dyranna eins og áður og þakka þér nú ástúðlega fyrir bréfið þitt
síðasta, ritað fyrir tveimur árum síðan eða 4. febrúar 1902. Og svo
margfalda þökk fyrir allt annað gamalt og gott í minn garð, með
fyrirgefningarbón fyrir allan dráttinn að skrifa þér og vanræktina
við þig. Fékk ég bréf þitt 19. s.m. og þú ritaðir það. Settist ég þá
þegar við að rita þér alllangt bréf, sem ég þó kláraði aldrei af þeirri
einföldu ástæðu, að ég lauk ekki við það þá í svipinn, og svo hefir
það legið ósnert síðan. Væri ég kominn vestur til þín, gæti ég látið
þig hlæja að því, hvernig það hefir getað dregist svona yfirnáttúr-
lega lengi, eða öllu heldur að setja botninn í bréfið. Sjálfum mér er
það nú næstum ráðgátu, því opt hefi ég um þig hugsað og opt