Frjáls verslun - 01.02.1947, Side 40

föúAínu?
Komumaður: „Er maðurinn yðar heima? Ég er með
víxil — —
Frúin: „Því miður, hann er á ferðalagi í verzlunar-
erindum“.
Komumaður: „-----víxil, sem ég þarf að borga
sjálfur — —'“.
Frúin: „Ég — ég — ég á von á honum á hverri
stundu----
Komumaður: „-----ef liann getur það ekki“.
Frúin: „— -—■ Það er að segja, ef hann tefst ekki
viku eða lengur“.
ð
Listin að lifa góðu lífi af tekjum sínum cr í því
fólgin, að meta ekki þarfir sínar um efni fram.
HUDSON TAYFOR.
Bræður tveir voru að gera sér glaðan dag eftir jarð-
arför föður síns, sem var ríkur kaupmaður og hafði
þótt ágengur og klækinn í viðskiptum. Bræðurnir
voru að rabba saman um reitur föður síns.
„Það mun nú vísast, að þessi arfur okkar verði ekki
lengi í ættinni, enda gerir það minnst til, hann var
ekki svo vel fenginn“, segir eldri bróðirinn.
„Mér finnst nú, að þú ættir að geta látið hann föð-
ur okkar í friði; hann er nú dáinn og kominn til
guðs“, svaraði yngri bróðirinn.
„Já, þú segir það“, segir þá hinn.
„ÍSFENZK FYNDNI“.
9
Ef þú veizt, hvernig þú átt að fara að því, að eyða
ckki öllum tekjum þínum, þá hefurðu fundið vizku-
steininn! — BENJAMÍN FRANKLÍN.
„Frjá!s Verzltsn66
ÍJtgefandi: Verzlunarmannafélag Reykjavíkur.
Formaður: Guðjón Einarsson.
Ritstjóri: Baldur Pálmason.
Ritnefnd: Vilhjálmur Þ. Gíslason, form., Þor-
steinn Bernharðsson og Baldur Pálmason.
Skrifstofa: Vonarslræti 4, L hæð, Reykjavík.
Sími 5293.
BORCARPRENT
Dómarinn: „Ætlið þér þá ekki, herra kaupmaður,
að taka aftur skammaryrðin, sem þér létuð falla um
bæjarfulltrúann?“
Kaupmaðurinn: „Því miður er mér það ómögulegt,
herra dómari, því að það brýtur í bága við rótgróna
verzlunarvenju mína. Ég tek aldrei vörur aftur, þegar
ég hef einu sinni látið þær úti. Aftur á móti er mér
Ijúft, ef bæjarfulltrúinn óskar þess, að hafa skipti
við hann á þessum skammaryrðum og öðrum, ekki
lakari“.
Líttu í pyngjuna, áður en þú lœtur allt eftir þér“.
BENJAMÍN FRANKLÍN.
Drenghnokki kemur inn í búð.
„Ég ætla að kaupa sápu, sem hefur sterka lykt.“
„Vill mamma þín það?“ spyr búðarstúlkan.
„Það veit ég ekki. Ég vil það, því að ef mamma
finnur sápulyklina af mér, veit hún að ég er búinn að
þvo mér, og þá þarf ég ekki að þvo mér aftur og
aftur.“
Sparnaður er í sjálfu sér vœnlegur lil þroska: hann
kennir mönnum sjálfsafneitun, stuðlar að margskonar
reglusemi og vekur forsjálni. — T. T. MUNGER.
•
Jón Pétur rak verzlun og hafði yndi af skák. Hann
var langtum ötulli skákmaður en kaupmaður. Sat
hann oft að tafli með kunningjum sínum í skrifstofu-
kytru inn af búðinni og gaf þá grefilinn í alla kaup-
mensku. Kunningjarnir voru stundum að minna hann
á viðskiptavinina frammi í búðinni og ætluðu þá að
sjá sér út góðan leik á meðan. Fn Jón Pétur lét heldur
ekki leika þannig á sig heldur svaraði jafnan:
„Uss, hafðu ekki hátt maður. Við skulum alveg
steinþegja, þá fara þeir fljótlega út aftur.“
•
Ef þú gerir pcninginn að guði þínum, mun liann
þjaka þér, eins og fjandinn sjálfur. — FIELDING.
40
FRJÁLS VERZLUN