Frjáls verslun - 01.12.1962, Blaðsíða 6
að óvíst er, hvort Eimskipafélagið getur í framtíð-
inni starfað eins og því var ætlað í upphafi. Það
verður að vera hagnaður á rekstrinum, það verður
að vera hægt að afskrifa skip og bæta þjónustuna.
Eins og kunnugt er, varð síðast 44 milljóna króna
tap á rekstri Eimskipafélagsins. Astæðan var raun-
ar ekki sú, að félagið hefði ekki næg verkefni fyrir
skipin. Nýting á lestarými var mjög góð. Ástæðuna
er hinsvegar að finna í ranglátum verðlagsákvæð-
um á sekkja- og stykkjavöru, sem skipin flytja til
landsins, einmitt því, sem Eimskipafélagið hefir
byggt á afkomu sína frá byrjun. Það er óhætt að
segja, að Eimskip hafi flutt 95% þessarar viiru til
landsins á sl. ári. Hin ranglátu ákvæði koma því
fyrst og fremst niður á Eimskipafélaginu. Aðrir
skipaeigendur beindu flutningi sínum í aðra átt.
Rætt við ríkisstjórnina — mólið rannsakað
— Hefur ekki tekizt að fá neina leiðréttingu ?
— Eimskipafélagið sneri sér til ríkisst.jórnarinnar
og tjáði henni, að ekki væri liægt að flytja sekkja-
vöru frá Bandaríkjunum meðan flutningsgjöldin
dygðu eingöngu fyrir lestunarkostnaði í New York,
og frá Evrópu fyrir aðeins 40—50% af því, sem ætti
að vera á frjálsum markaði. Ríkisstjórnin brást
vel við og skipaði þrjá valinkunna efnahagssérfræð-
inga til að rannsaka málið. Niðurstaðan varð sú,
að leyfð var í ágúst sl. 40% hækkun á flutnings-
gjöldum stykkjavöru og 34—37% á kornvörti til
manneldis. En flutningsgjöld á fóðurvörum liækk-
uðu ekki. Viðurkennt var, að hér væri aðeins um
bráðabirgðalagfæringu að ræða. En þegar fidlnaðar-
lagfæring er fengin, hef ég þá trú, að Eimskipafélag
íslands geti staðizt hvaða samkeppni sem er. Við
eigum þjálfað starfslið bæði í landi og á sjó, við
eigum velvilja viðskiptavina og raunar íslenzku
Dettiíoss
Lagarfoss
þjóðarinnar í heild. Þjóðin ætlast til mikils af Eim-
skipafélaginu. En það fer hins vegar fram á, að ckki
séu lagðar á það kvaðir og byrðar umfram aðra.
Við óskum eftir jafnrétti, en ekki fríðindum. Við
viljum rétta við fjárhag félagsins t.il að geta endur-
byggt skipastólinn samkvæmt kröfum tímans. Þá
er einnig orðin aðkallandi nauðsyn að endurskipu-
leggja vöruafgreiðsluna í Reykjavík, og höfum við
átt vinsamlegar viðræður við borgarstjórann í
Reykjavík i því sambandi.
Gegnir að nokkru hlutverki fríhafnar
— Hvað er að segja um vörugeymslu Eimskipa-
félagsins fyrir innflytjendur?
— Já, það er oft um þetta spurt. Og því er til
að svara, að ég tel, að ekki verði hjá því komizt
að geyma vörur fyrir innflytjendur. Eimskip hefir
gert þetta í áratugi, eins og fríhafnir gera stund-
um, t. d. má benda á fríhöfnina í Kaupmannahöfn.
Innflytjendur panta vörur sínar og geyma þær, eins
og í fríhöfn, unz þeir hafa ástæður til að innleysa
þær og koma þeim á markaðinn. Þetta er ekki sízt
nauðsynlegt á íslandi, þar eð innflytjendur kaupa
vörur ýmist úr austri eða vestri. Þetta verður svo
að vera unz fríhöfnin hér er komin á laggirnir.
Þess má geta í viðbót, að innan fríhafnar cr frí-
Iager, og má ekki rugla þessu tvcnnu saman. Eins
og er, er athafnasvæði vöruafgreiðslunnar óhentugt
og alltof lítið. Bæjaryfirvöldin hafa vinsamlega boð-
izt til að leysa vandann til bráðabirgða með því að
reisa vörugeymslu á Grandagarði og leigja hana
Eimskipafélaginu til nokkurra ára, unz ákveðið
verður athafna- og geymslusvæði til varnanlegrar
frambúar. Hér er ekki einungis um að ræða hags-
munamál fyrir Eimskipafélagið, heldur fyrir alla
innflytjendur, útflytjendur og framleiðendur. Með
6
FRJÁLS VERZLUN