Frjáls verslun - 01.08.1973, Qupperneq 97

Ferðamaðurinn, sem verið
hafði á ítalíu með fjölskyldu
sinni, segir eftirfarandi sögu:
Þau höfðu farið inn á mjög
snotra sveitakrá þar sem þau
pöntuðu „Poulet a la Ferrari
Þetta var gómsætur réttur, og
þegar þau báðu um uppskrift-
ina sagði þjónninn:
— Kjúklingur, sem sportbíll
hefur keyrt yfir.
Hún var með pabba í Sæ-
dýrasafninu. Þau stóðu lengi
við ísbjarnalaugina og pabb-
inn rifjaði upp ýmis atriði úr
dýraíræðinni og hélt heil-
mikinn fyrirlestur yfir
dóttur sinni. Svo sagði hann í
restina:
— Jæja, er það eitthvað,
sem þú vilt spyrja um, Anna
mín?
— Já. Ef bjarndýrið stekkur
nú upp úr lauginni og étur
big, hvaða strætó á ég þá að
taka heim?
Margskilinn kvikmyndaleik-
ari í Hollywood gaf sig á tal
við eina þokkadísina, sem var
viðstödd frumsýningu á nýj-
ustu kvikmyndinni hans.
— Manstu ekki eftir mér,
spurði hún. Fyrir þremur ár-
um baðstu mig að giftast þér.
— Jæja, sagði leákarinn. Og
gerðum við það?
— Þessi æðislega samkeppni flugfélaganna er nú farin að
ganga út í öfgar.
— Ég hafði nú ímyndað mér, að röntgenskoðun færi öðru-
vísi fram, læknir góður.
Og svo var það áhugasamur
nemi í blaðamennsku, sem
starfaði við dreifbýlisblaðið.
Hann fékk það verkefnd að
skrifa um kunnan kaupmann í
þorpinu sem átti 75 ára af-
mæli. Að slíkum greinum er
unnið af mikilli kostgæfni og
það er sjálfsagt að skýra frá
því, hvernig börnunum hafá
gengið í lífinu. En þá var það
blessaður sonurinn, sem fór
ungur að árum til Ameríku og
lenti þar í bölvuðu klandri.
En þeim þætti var ekki sleppt
úr afmælisgreinánni:
— Elzti sonur Jóns kaup-
manns, Karl að nafni, fluttist
til Ameríku, þar sem hann
skipaði fljótt veigamesta sæti i
stórri ríkásstofnun. Hann var
greinilega tengdur stöðu sinni
sterkum böndum og dauða
hans bar að eins og eldingu
slægi niður í heiðskíru lofti.“
FV 8 1973
97