Frjáls verslun - 01.03.1977, Blaðsíða 47

spurð, hvort sama þróun hefði
átt sér stað í Bandaríkjunum.
Ingibjörg Thors.
FLEIRI KONUR í ÁBYRÐAR-
STÖÐUM
— Mér finnst það í raun og
veru alltaf hafa verið algengt
að konur ynnu úti í Bandaríkj-
unum. Að vísu gera margar
þeirra hlé á meðan börn þeirra
eru ung, en byrja síðan aftur
þegar börnin eru byrjuð í
skóla. En það sem mér finnst
hafa breyst fyrir vestan, er að
nú eru fleiri konur í ábyrgðar-
stöðum en áður. Og í því sam-
bandi má geta þess, að nú þyk-
ir orðið jafn sjálfsagt að senda
dæturnar í háskóla og synina.
Til skamms tíma voru það fyrst
og fremst synirnir sem áttu
kost á háskólanámi.
Ingibjörg á tvo syni, báða
búsetta í Boston. Báðir hafa
þeir lokið háskólaprófi i Banda-
ríkjunum. Þegar talið barst að
menntun þeirra, sagði Ingi-
björg að menntunarmálin í
Bandaríkjunum væru vanda-
mál, ásamt heilbrigðisþjónust-
unni.
— Kostnaður við að mennta
börnin hefur farið mjög vax-
andi á uindanförnum árum og
sú þróun virðist halda áfram.
Þetta gerir almennu millistétt-
arfólki mjög erfitt fyrir og það
sama er að segja um heilbrigð-
islþjónustuna. Ef fólk verður
fyrir einhverjum áföllum, hvað
heilsuna snertir, er það fljótt
að setja varanleg merki á
pyngjuna, því miður.
En frá heilsugæslu berst tal-
ið aftur að fiski. Eins og komið
hefur fram í fréttum þá hefur
veturinn í vetur verið mjög
kaldur í Bandaríkjunum og
kuldarnir hafa orðið til þess að
fólk hefur sótt veitinigahús
minna en í venjulegu tíðarfari.
MINNA SELT VEGNA
KULDA
— íslenski fiskurinn er fyrst
og fremst seldur til þeirra sem
reka veitingahús, og í skóla og
sjúkrahús, segir Ingibjörg, og
því hafa kuldarnir orðið til þess
að samdráttur hefur orðið í söl-
unni. En slíkar sveiflur koma
alltaf, bæði í sölu á fiski og
öðrum vörutegundum og því
held ég að þetta sé ekki á-
'hyggjuefni. Við erum að selja
góða vöru og það gerir framtíð
hennar trygga.
Aðspurð um ástæðuna fyrir
því að íslenski fis-kuri'nn væri
mest seldur beint á veitinga-
hús og í stofnanir sagði Ingi-
björg að skýringin væri ein-
föld. íslensku fiskflökin er dýr-
asti fiskurinn á markaðnum
vestra. Þegar fiskur væri
keyptur í matinn á einkaheim-
ilum, væri ástæðan fyrst og
fremst sú, að fólk viidi spara og
þá lægi beint við að kaupa ó-
dýrasta fiskinn. Veitingahúsin
og stofnanir, sem væru að
hugsa um gæði, litu hins vegar
íslenska fiskinn þeim mun hýr-
ara auga, enda teldu þessir að-
ilar það vafasaman sparnað að
kaupa lélega vöru þó hún væri
heldur ódýrari. Slíkur sparnað-
ur yrði dýr þegar allt kæmi til
alls.
Að lokum var Imgibjörg
spurð að því hvaða fisktegund-
ir væru vinsælastar vestra.
Hún sagði að þorskur og ýsa
meðal fólks sem byggi með-
fram ströndinni, en karfi og
steinbítur hjá fólki sem byggi
inni í landinu í nánd við vötn-
in.
EYKST UFSANEYZLA?
1— Ég held að þetta sé afleið-
ing þess að fólk vill þekkja
fisktegundirnar sem það er að
borða. Fólk meðfram strönd-
inni er vant þorski og ýsu, en
fólkið viðvötnin þekkir karfann
og steinbítinn. Ég hef því litla
trú á að kolmunninn og spær-
lingurinn, sem miklar vonir eru
bundnar við hér heima, eigi
eftir að ná viinsældum vestra.
Ég hef meiri trú á að neyzla
ufsa aukist. Ég held að það
þurfi að koma til algjört fiski-
hallæri á markaðnum til þess
að kolmunninn og spærlingur-
inn nái vinsældum. Og svo ég
tali nú fyrir sjálfa mig, þá vona
ég að ég eigi aldrei eftir að
upplifa það að geta ekki náð
mér í ýsu í matinin^ því það er
sá fiskurinn sem ég held mest
upp á og tel vera betri og æðri
öðrum fiskum.
FV 3 1977
47