Frjáls verslun - 01.03.1977, Síða 56

syni, en ég lít einfaldlega ekki
á þetta sem alvöru hjá þeim,
sem settu hugmyndina fram.
Þarna er um gamla lummu að
ræða, sem dregin er fram til að
friða einhverja.
Við Sjálfstæðismennirnir í
miðstjórninni, Magnús Geirs-
son og ég, munum áreiðanlega
kappkosta að leita samstarfs
um öll mál, sem eru umbjóð-
endum okkar til gagns, en
sneiða hjá því, er til árekstra
yrði. Það heyrir til undantekn-
inga, ef ágreiningur kemur upp
í miðstjórninni milli okkar og
hinna og hefur ekkert borið á
slíku núna undawfarið.
F.V.: — Er sennilegt, að ein-
hverjir launþegahópar segðu
sig úr ASI, ef flokkspólitík
yrði meira áberandi í störfum
stjórnar þess en þegar er orðið?
Björn: — Þetta er erfitt að
fjalla um og gera því skóna að
til slíks kynni að draga. Ég get
þó endurtekið það, sem ég sagði
eftir ASÍ-þingið, að hefðu tek-
izt þau áform öfgahópsins að
fella okkur Magnús Geirsson,
formenn tveggja landssam-
banida, hefðu samböndin mjög
tekið til athugunar, hvort þau
héldu þessu samstarfi áfram
eða ekki. Forsenda okkar fyrir
samstarfinu er fagleg en ekki
pólitísk.
Það mátti ráða af ræðu for-
seta ASÍ 1. maí í fyrra, að hann
væri fylg.iandi pólitískum
tengslum Alþýðusambands ís-
lands við ákveðinn flokk
eða flokka. Núna höfum við
lika orðið varir við ákveðið
trúlofunarspjall í Alþýðublað-
inu og Þjóðviljanum um gott
og mikið samstarf Alþýðu-
flokksmanna og Alþýðubanda-
lags í verkalýðsfélögunum. Það
hefur nú mest borið á þessu í
orði en ef þess verður vart í
framkvæmd verða þeir áreið-
anlega margir, sem ekki kæra
sig um að binda samtök sín
slíkum pólitískum tengslum.
Hins vegar liggur í augum
uppi, að samtök eins og ASÍ
verða pólitísk, hápólitísk, þó
að þau séu ekki flokkspólitísk.
Menn eiga að geta orðið sam-
mála um mjög mörg pólitísk
atriði, þó þau komi misjafn-
lega vel við þá stjórnmála-
£lokka, sem þeir skipa sér í. Ég
vona að þannig megi túlka um-
mæli forseta ASI.
F.V.: — Hvenær hófst þú
sjálfur afskipti af launþega-
málum?
Björn: — Það vill svo til, að
þau hóíust um leið og Lands-
samband íslenzkra verzlunar-
manna var stofnað fyrir 20 ár-
um. Ég var kosinn í fyrstu
stjórn þess og hef átt sæti í
henni síðan. Líklega hef ég
komið aðeins lauslega nærri
samningagerð rétt áður. í
stjórn L.Í.V. hef ég gegnt ýms-
um stöðum, verið gjaldkeri,
varaformaður og nú formaður
síðan 1972.
F.V.: — Hvernig er starfi
sambandsins háttað og hvað
eru félagar í því margir?
Björn: — Núna eru líklega
milli og 8 og 9 þúsund virkir
félagar, þar af tæplega 6 þús.
í Verzlunarmannafólagi
Reykjavíkur. Annars eru fé-
lögin 22 og starf sambandsins
auk kjaramálabaráttunnar hef-
ur mest snúizt um að Ijúka því
að skipuleggja launþegafélög
fyrir verzlunarfólk um allt
land. Lokaátakið í því var gert
um haustið 1975 en þá var
stofnað félag á Höfn í Horna-
firði.
Núna er farið að reyna aðrai
leiðir, þ.e.a.s. að stofna deildir
verzlunarmanna innan al
mennra verklalýðsfélaga. Á
mörgum stöðum er ekki skyn-
samlegt né unnt að dreifa
kröftunum í mörgum félögum,
og fyrsta verzlunarmanna-
deildin innan almenns verka-
lýðsfélags hefur þannig verið
sett á stofn í Ólafsvík fyrir for-
göngu Hinriks Konráðssonar.
Sams konar aðgerð er komin
vel á veg í Búðardal og ég vona
að með tímanum verði allir
verzlunarmenn á landinu inn-
an vébanda Landssambandsins,
annaðhvort með aðild að verzl-
unarmannafélögum eða þá
deildum í öðrum verkalýðsfé-
lögum.
Eins og í öðrum landssamtök-
um er reynt að samræma sjón-
armiðin og í gegnum svona
samband tengjast félögin bönd-
um. Á seinni árum hefur beint
samband verzlunarmannafé-
laga vaxið án þess að samband-
ið hefði milligöngu þar um.
Skrifstofustarfið hjá því hef-
ur verið lí' '.ð ailt frá fyrstu tíð.
Formaður Bambandsins hefur
verið starfsmaður þess í hluta
starfi þó að oft sé þetta meira
en fullt starf, sérstaklega þeg-
ar samningar standa yfir. LÍV
er því afskaplega lítið bákn og
minna en mörg önnur lands-
sambönd.
F.V.: — Hvað finnst þér um
alnicnnan áhuga umbjóðcnda
ykkar í verkalýðsfélögunum á
félagsstarfi og samningagerð?
Vilja félagsmcnn fela ykkur í
hendur allt umboð til að semja
fyrir sig og yera lausir allra
mála, þannig að þið gctið kall-
azt með réttu „verkalýðsrek-
endur“ eins og stundum hefur
verið haft á orði?
Björn: — Ég held að áhug-
inn sé býsna almennur og næg-
ur fyrir hendi. Hann kemur
þó ekki fram í starfi, því mið-
ur sækja menn ekki fundi. Það
er ætlazt til þess að aðrir komi
sjónarmiðunum á framfæri.
Þetta leiðir til þess að þeir
verða oft tiltölulega fáir, sem
raunverulega taka ákvarðan-
irnar. Ég held að þeir geri
það þó ekki bara eftir eigin
höfði. Þeir, sem ég þekki til,
leggja sig fram um að nálgast
upplýsingar og leita eftir skoð-
unum fólksins til þess að verða
hæfari um að túlka þær og
framfylgja þeim.
F.V.: — Veita almcnnir fé-
lagsmenn í verkalýðsfélögun-
um ykkur verulegt aðhald í
samningamálum eða er litið á
ykkur sem tiltölulega lokaðan
hóp, sem eigi að vinna þann
starfa að scmja um kaup fyrir
fólk?
Björn: — Það er lítið um
fundarsókn eins og ég sagði áð-
an og þess vegna koma menn
skoðunum sínum ekki á fram-
færi. Ef ég tek dæmi af sjálf-
um mér, þá leitast ég við að
hafa samband við forystumenn
einstakra félaga víðs vegar um
landið, mest við stærstu félög-
in. Forystumenn þeirra reyna
56
FV 3 1977