Frjáls verslun - 01.07.1989, Qupperneq 58

IÐNAÐUR
íslenska álfélagið í Straumsvík. Þar fer fram grófiðnaður en samt sem áður
leggja forráðamenn fyrirtækisins kapp á snyrtilegt umhverfi.
Iðnfyrirtæki í Kópavogi. Þessi mynd blasir við öllum þeim sem leið eiga um
Reykjanesbraut. I baksýn sér til fjölmenns íbúahverfis. Ætli bæjaryfirvöld-
um þyki þetta „andlit“ heppilegt fyrir Kópavog?
litlar og svigrúm manna til að halda
lóðunum í skikkanlegu horfi því lítið.
Hér er rétt að skjóta inn í athuga-
semd blaðamanns: Vélaverkstæði
Jósafats Hinrikssonar við Súðarvog
er dæmi um vélsmiðju í grófiðnaði.
Þar er allt umhverfi utandyra til fyrir-
myndar en er því miður undantekn-
ingin sem sannar regluna í þessu
gamalgróna iðnaðarhverfi með Klon-
dyke-brag.
„Menn verða að hafa það í huga að
iðnaði fylgir óhjákvæmilega ýmislegt
sem sjónmengun getur verið að. Það
dettur engum í hug að ætlast til að
grófiðnaðarlóð líti eins vel út og um-
hverfi verslunar eða skrifstofu. En
eitthvað má á milli vera og ég tek
undir það að umhverfi iðnfyrirtækja í
landinu er mjög ábótavant svo ekki sé
meira sagt,“ sagði Tryggvi Þórðar-
son.
Sem betur fer er ástandið víða gott
í Reykjavík. Sérstaklega eru það eig-
endur stærri fyrirtækja sem virðast
sjá sóma sinn í að gróðursetja tré og
ganga snyrtilega frá umhverfis húsin.
Dæmi um þetta eru Mjólkursamsalan
í Reykjavík, Osta- og smjörsalan og
Kristján Siggeirsson hf. við Hestháls.
Vitanlega er þá aðeins fátt eitt upp
talið. Allt eru þetta iðnfyrirtæki,
vissulega í hreinlegum iðnaði en gefa
engu að síður vísbendingu um það
hvað hægt er að gera ef viljinn er fyrir
hendi.
LANGT Á EFTIR ÖÐRUM
Á sumum sviðum eru íslendingar
öðrum þjóðum fremri. Á hinn bóginn
er ljóst að hvað umhverfi fyrirtækja
varðar erum við langt á eftir nágrönn-
um okkar. Ýmislegt veldur eins og
hér hefur komið fram en eitt er þó
ekki nefnt.
Þegar maður byggir hús, hvort
heldur er fyrir eigin þarfir eða at-
vinnustarfsemi, þarf hann að ráða til
sín sérfræðinga á ýmsum sviðum
hönnunar. Það þarf auðvitað að fá
arkitekt til að teikna húsið, verkfræð-
ing til að hanna burðarvirkið, rafhönn-
uð til að teikna raflögnina o.s.frv.
Þegar húsið er risið og það verið inn-
réttað má taka það í notkun. Viðkom-
andi þarf ekki að ráða sér arkitekt til
að hanna lóðina og engin skilyrði eru
sett varðandi frágang hennar fyrr en
eigandanum þóknast. Aðeins ef um er
að ræða matvælafyrirtæki verður
bundið slitlag að vera utan við hús en í
öðrum tilvikum má lóðin líta út eins og
spegill hugarfars eigandans.
Allt er þetta með öðrum brag í út-
löndum. Víða um lönd fá fyrirtæki
ekki að hefja rekstur fyrr en lóðir eru
frágengnar. Eigendum þeirra er ekki
aðeins gert skylt að malbika bílastæði
og gera stéttar uppi við hús heldur
einnig að ganga frá grasflötum og
gróðursetja tré.
Þetta er m.a. ein ástæðan fyrir því
að iðnaðarhverfi í útjöðrum erlendra
borga líta ekki út eins og ruslahaugar.
Baráttan við trassana er vissulega
fyrir hendi en þeir heyra þar til undan-
tekninga. Hugarfarið er öðruvísi og í
þessum efnum er ljóst að ytra um-
hverfi fyrirtækis ber hugarfari eig-
andans best vitni.
58