Morgunblaðið - 27.04.2001, Síða 51

ast á ný. Elsku Hans, Sigrid, Há-
kon, Torfi og Sirrý, ég bið guð að
styrkja ykkur á þessum erfiðu tím-
um. Guð geymi ykkur.
Þín uppáhaldsfrænka,
Eva K. Þórólfsdóttir
og fjölsk.
Elsku frænka.
Það er erfitt að kveðja þig, síð-
ustu daga hef ég verið að rifja upp
minningar um þig. Vorið 1993
komstu í heimsókn til landsins með
litlu dömu þína, Sigrid, og ég ný-
komin af fæðingardeild með mína
dömu, Evu Kristínu. Það var frá-
bær tími og við töluðum mikið sam-
an um börnin og hvernig var að
eiga sitt fyrsta barn.
Svo komstu aftur þegar þú varst
komin með þitt annað barn, Hákon,
og ég var ólétt að öðru barni.
Þið gistuð hjá mömmu og pabba
og þau slógu upp grillveislu og
buðu skyldfólki að koma að gleðjast
með okkur, það var mikið hlegið,
veðrið var frábært, og börnin okkar
léku sér saman og fóru í heita pott-
inn og höfðu gaman af. Eftir það
vorum við í meira sambandi í gegn-
um Netið og það var frábært að
kynnast þér betur. Ég mun alltaf
eiga góða minningu um okkar tíma
saman. Ég vona að þér líði vel þar
sem þú ert núna, hjá ömmu og afa.
Elsku Hans, Sigrid, Hákon, Torfi
og Sirrý, guð gefi ykkur styrk á
þessum erfiðu tímum.
Ó, þín ég mun sakna
því þú ert mín frænka
og hvað sárt það er
að þú ert ekki okkur hjá.
Þú munt ekki njóta
þinna litlu snóta.
En þú munt vaka
með þitt ljós.
Þín er sárt saknað
í okkar hjarta.
Við minnumst þín,
elsku frænka mín.
(asg.)
Þín frænka,
Alma Sigríður Guðmunds-
dóttir og fjölsk.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. APRÍL 2001 51
✝ Stefán Þorgeirs-son, fæddist á
Akureyri 10. ágúst
1931. Hann lést á
heimili sínu í Grinda-
vík 18. apríl síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Þorgeir
Ágústsson iðnverka-
maður, f. 15.7. 1909 í
Saurbæ, Saurbæjar-
hreppi, d. 30.7. 1953,
og Guðrún Einars-
dóttir, húsfreyja, f.
26.2. 1899 á Hær-
ingsstöðum í Svarf-
aðardal, Eyjafirði, d.
4.12. 1985. Þau bjuggu á Akureyri,
þar sem Stefán ólst upp ásamt
systkinum sínum, Stellu, f. 8.10.
1923, Pétri Ágústi, f. 2.1. 1928, og
Einari Grétari, f. 9.1. 1930. Stefán
1984, Katrín Emma, f. 21.7. 1996,
og Sunneva Sif, f. 3.12. 1996. 3) El-
ísabet, f. 26.10. 1970, maki Finnur
Sveinbjörnsson, f. 12.6. 1967. 4) Ír-
is Ragna, f. 13.11. 1972, maki Kon-
ráð Viðar Konráðsson, f. 11.11.
1972. Stefán og Alda slitu samvist-
um. Sambýliskona Stefáns er
Bylgja Ágústsdóttir, f. 4.8. 1952,
börn hennar eru Brynleifur Heið-
ar Jónsson, f. 24.11. 1969, og
Ágúst Hilmar Jónsson, f. 15.7.
1976.
Stefán stundaði sjómennsku
ungur að árum frá Akureyri og
Hafnarfirði þegar hann og Alda
bjuggu þar á árunum 1960–1974.
Þá fluttu þau aftur til Akureyrar
og vann hann þar bæði til sjós og í
landi þar til hann hætti sjó-
mennsku 55 ára gamall. Stefán
flutti til Grindavíkur 1986 þar sem
hann bjó ásamt Bylgju, sambýlis-
konu sinni, og vann þar í landi
þangað til hann lét af störfum.
Útför Stefáns verður gerð frá
Grindavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
kvæntist 17.10. 1958
Öldu Aradóttur, f.
17.10. 1939. Foreldrar
hennar eru Ari Þórð-
arson, f. 21.2. 1961, d.
1.12. 1989, og Sólveig
Jónsdóttir, 25.9. 1917.
Kjörfaðir Öldu er Óli
A. Guðlaugsson, f.
17.7. 1916. Stefán og
Alda áttu fjórar dæt-
ur. Þær eru: 1) Sól-
veig, f. 14.2. 1956,
maki Ægir Þorláks-
son, f. 25.9. 1954, börn
þeirra eru Arnar, f.
2.8. 1976, maki Bára
Hildur Jóhannesdóttir, f. 22.8.
1976, og Elvar, f. 28.03.1983. 2)
Guðrún Ósk, f. 8.2. 1965, maki Jón
Ragnar Kristjánsson, f. 1.4. 1959,
börn þeirra eru Leó Dan, f. 19.7.
Elsku pabbi. Ég trúi því varla enn
að þú sért farinn. Ég er enn að vonast
til þess að þú svarir í símann þegar ég
hringi heim til þín og að síðustu dagar
hafi bara verið mjög slæm martröð
sem ég muni vakna upp af. Við áttum
eftir að gera svo margt saman sem ég
hlakkaði svo til. Þú áttir að sjá mig út-
skrifast. Þú áttir að leiða mig inn
kirkjugólfið þegar ég og Konni giftum
okkur. Þú áttir eftir að halda á börn-
unum okkar í fanginu og sprellast
með þau og kitla þangað til þau grétu
af hlátri. Þú áttir að sjá þau vaxa úr
grasi og verða stoltur yfir hverju
skrefi sem þau stigu í átt til fullorðins-
ára. Allt þetta og svo miklu meira hélt
ég að þú mundir vera til staðar að
gera. En á síðustu dögum hefur mér
orðið ljóst að þú munt alltaf vera hjá
mér, í hjarta mínu og huga. Þú ert
bara kominn á betri stað með betra
útsýni til að fylgjast með mér. Ég
heyri ekki rödd þína né sé andlit þitt
en ég veit að þú munt alltaf vera hjá
mér, fylgja mér og leiðbeina í gegnum
lífið. Þú situr á fremsta bekk þegar ég
útskrifast, stendur upp og klappar, al-
veg að springa úr stolti. Þú munt leiða
mig inn kirkjugólfið og þú munt leika
við börnin okkar, fylgjast með þeim
og halda yfir þeim verndarhendi í
gegnum lífið. Þú munt alltaf vera hjá
mér.
Í þínum huga varstu ríkasti maður í
heimi, ekki að veraldlegum gæðum,
því ef þér áskotnaðist meira en þú
nauðsynlega þurftir, gafstu alltaf með
þér. Ríkdæmi þitt fólst í okkur dætr-
unum fjórum, tengdasonum þínum
sem þú elskaðir skilyrðislaust frá
fyrsta degi er þú hittir þá og barna-
börnum þínum, hverju og einu sem þú
varst svo stoltur af. Þú hefur alltaf
verið til staðar þegar ég hef þurft á
þér að halda, það eina sem ég þurfti
að gera var að taka upp tólið. Það var
svo gott að tala við þig ef mér vantaði
huggun eða hvatningu, þú gast alltaf
bent á það jákvæða og góða við alla
menn og hluti. Þú varst alltaf sá fyrsti
sem ég hringdi í þegar ég fékk ein-
kunnirnar mínar, þótt þær hafi ekki
endilega alltaf verið góðar að mínu
mati. Það skipti þig engu máli því þú
varst svo stoltur af mér, hvernig sem
mér gekk og hvað sem ég tók mér fyr-
ir hendur. Þú varst besti pabbi í heimi
í mínum huga. Þótt svo að þú hafir
mikið verið á sjónum þegar ég var
krakki, í minningunni varstu alltaf
heima, því að þegar þú varst í landi
varstu alltaf svo mikið með okkur. Þú
hafðir mikla frásagnargáfu og gast
spunnið upp hin ótrúlegustu ævintýri
við rúmstokkinn okkar. Endalausir
bíltúrar út úr bænum voru farnir,
hvenær sem viðraði til þess. Aldrei
neinn fyrirfram ákveðinn ákvörðun-
arstaður, heldur bara keyrt eitthvað
út í buskann með nesti og teppi. Einu
sinni enduðum við á Húsavík að spila
Svarta-Pétur heima hjá Sirru
frænku. Sunnudagsheimsóknirnar
með þér til Ömmu Rúnu, sem átti allt-
af til kandís og gaukaði að okkur aur-
um til að fara niður í Brynju og fá
okkur ís. Ég gleymi aldrei veiðiferð-
unum sem við fórum niður á bryggju í
Krossnesi, þar sem við veiddum að-
allega marhnúta, en það skipti engu
máli því að við vorum saman. Ég á
ekkert nema endalausar góðar minn-
ingar um þig, minningar sem munu
aldrei dofna. Þú varst kannski harður
og veðurbarinn sjóari, en þú elskaðir
teiknimyndir. Það var ekki mikið um
þær í sjónvarpinu þegar ég var smá-
stelpa, en þú lést mig og Betu alltaf
vakta auglýsingatímann ef ske kynni
að Tommi og Jenni, Línan eða Bleiki
pardusinn skyldu koma, þá áttum við
að kalla á þig. Þú elskaðir líka Viggó
viðutan. Ég gleymi aldrei jólunum
þegar ég var ellefu ára og þú gafst
mér smá auka jólagjöf. Ég var varla
búin að taka utan af nýju Viggó við-
utan bókinni minni þegar þú baðst um
að fá að kíkja í hana, ég held að þú
hafir aldrei komist lengra en að fyrstu
blaðsíðunni það kvöldið, þú grést svo
mikið af hlátri af svipnum á einhverj-
um í bakgrunni einnar myndarinnar.
Þannig mun ég alltaf muna þig, hlæj-
andi með tárin rennandi niður kinn-
arnar. Að horfa á góðar gamanmynd-
ir með þér var eitt það skemmti-
legasta og lífsreynsla fyrir hvern
þann sem hefur upplifað það. Þú varst
kannski ennþá að hlæja að einhverju
sem gerðist í upphafi myndarinnar
þegar myndin var hálfnuð og oft
þurftirðu jafnvel að fara frá sjónvarp-
inu til að geta jafnað þig, þú hlóst svo
mikið. Þú varst sú ástríkasta og hlýj-
asta manneskja sem nokkrum getur
hlotnast að þekkja. Þú varst sú besta
fyrirmynd að manneskju sem ég hefði
getað átt. Þú laðaðir bæði menn og
dýr að þér með hjartahlýju þinni og
gleði. Þú leyndir aldrei tilfinningum
þínum, þú elskaðir heitt ef þú elsk-
aðir, þú grést ef þig langaði til að
gráta og þegar þú hlóst, sem var ekki
sjaldan, þá gréstu af hlátri. Þú varst
glaður þegar þú varst glaður og sorg-
mæddur þegar þú varst sorgmæddur.
Þú faðmaðir alla og kysstir beint á
munninn. Þú varst svo mikill Ítali í
þér, ekki aðeins í karakter heldur
einnig í sjón. Með fallega svarta hárið
þitt, sem þú gast réttilega verið mjög
stoltur af, var aðeins rétt byrjað að
grána nú á sjötugasta árinu þínu og
brúnu augun þín sem voru með bláan
hring utan um brúna litinn voru ein-
staklega falleg. Að skoða myndir af
þér þegar þú varst ungur er eins og
að skoða myndir af Holly-
woodstjörnu, svo myndarlegur og
sjarmerandi varstu.
Þú ferðaðist ekki mikið um heim-
inn, en þú þekktir hann engu að síður
vel. Þú saugst í þig þekkingu um
framandi lönd, menn og dýr úr
fræðslu- og heimildarmyndum og í
huganum hefur þú örugglega ferðast
um allan heim. Þú varst svo ánægður
þegar þú keyptir þér nýja stóra Atl-
asinn, þú réðst þér varla fyrir kæti.
Þá gastu kannað hvern blett á jörð-
inni. Þú varst alltaf með sjónaukann á
lofti. Á Akureyri geymdirðu hann í
baðherbergisglugganum því þaðan
gastu séð út á fjörðinn og fylgst með
togurunum þegar þeir komu í land.
Þú vissir hvernig túrinn hafði gengið
hjá þeim með því að sjá hversu djúpt
bátarnir ristu sjóinn, giskaðir meira
að segja á tonnin um borð. Ég veit,
pabbi, að þig var farið að lengja eftir
ættarmóti í fjölskyldunni þinni. Hug-
myndin er búin að vera á borðinu í
mörg ár en hefur aldrei verið fram-
kvæmd. Þig langaði svo til að allir í
fjölskyldunni hittust, þig langaði til að
kynna og stæra þig af okkur stelp-
unum, tengdasonunum og barna-
börnunum. Þetta ættarmót mun
verða og þú verður þar hjá okkur. En
nú ertu kominn til mömmu þinnar og
pabba þíns sem þú misstir svo ungur.
Bilaða mjöðmin og hnén eru ekki að
angra þig lengur, líkami þinn heldur
ekki lengur aftur af þér, þú ert frjáls
ferða þinna til að ferðast um heima og
geima. Elska þig alltaf.
Íris.
Elsku pabbi. Þú varst hjartahlýj-
asta manneskja sem ég hef á ævi
minni kynnst, þú umvafðir mig ást og
umhyggju, þú varst svo stoltur af mér
og þú studdir mig skilyrðislaust í öllu
því sem ég tók mér fyrir hendur.
Ég vil kveðja þig með texta sem ég
skrifaði niður og gaf þér á unglingsár-
unum mínum, þessi sami texti kom
alltaf upp í huga mér, þegar ég talaði
við þig í síma, þá horfði ég út um
stofugluggann minn, út á Reykjanes-
ið í átt til Grindavíkur, í átt til þín.
Þig sem í fjarlægð fjöllin bak við dvelur
og fagrar vonir tengir líf mitt við,
minn hugur þráir, hjartað ákaft saknar
Er horfnum stundum ljúfum dvel ég hjá.
Heyrirðu ei hvern hjartað kallar á?
Heyrirðu ei storminn kveðju mína ber’?
Þú fagra minning eftir skildir eina
sem aldrei gleymist meðan lífs ég er.
(Höf. ók.)
Elísabet.
Elsku afi, þú hefur nú kvatt í hinsta
sinn.
Ég man fyrst eftir mér í fanginu á
þér, þú varst að kitla mig, stríða mér
og leika við mig eins og þú ævinlega
gerðir þegar þú varst í landi. Minn-
ingarnar úr Helgamagrastrætinu hjá
ykkur ömmu eru ómetanlegar. Ég
var ykkar fyrsta barnabarn og allt
snérist um mig, litla prinsinn. Þarna
ólst ég upp og byggi ég nú á þeirri ást-
úð og væntumþykju sem þið ávallt
sýnduð mér. Ég var hjá ykkur dag-
lega og yngstu dætur þínar urðu eins
og stóru systur mínar. Þetta voru
yndislegir tímar og varðveiti ég þá um
ókomna tíð. Eftir að við fluttum suður
voru heimsóknir til ykkar norður allt-
af skemmtilegar og fastur punktur í
lífi okkar bræðra. Þegar þú fluttir til
Grindavíkur hittumst við oftar og
minnisstæðar eru stundirnar sem við
áttum saman. Alltaf varstu jafn
áhugasamur, yndislegur og góður við
okkur bræðurna. Við minnumst þess
að í hvert skipti er við hittumst eða
töluðumst við í síma spurðir þú okkur
spjörunum úr um íþróttirnar, skólann
og stelpurnar.
Við kveðjum þig með söknuði og
þökkum fyrir allar stundirnar sem við
áttum með þér og munum við geyma
minninguna um þig í hjarta okkar.
Guð varðveiti sál þína, elsku afi
okkar.
Arnar og Elvar.
Því hamingja þín mælist
við það, sem þér er tapað,
og þá er lífið fagurt
og eftirsóknarvert,
ef aldrei hafa fegurri
himinstjörnur hrapað
en himinstjörnur þær,
er þú sjálfur hefur gert.
(Tómas Guðmundsson.)
Sofðu rótt, elsku afi.
Leó Dan, Katrín Emma
og Sunneva Sif.
STEFÁN
ÞORGEIRSSON
æ breið þú blessun þína
á barnæskuna mína.
Mér gott barn gef að vera
og góðan ávöxt bera
og forðast allt hið illa,
svo ei mér nái’ að spilla.
(Páll Jónsson.)
Steinunn og Jens Þórðarbörn.
Góð kona er gengin. Í hugann
koma minningar, ég kallaði hana
aldrei annað en Nöfnu. Hún var fjar-
skyld móður minni og fóstra hennar
er hún ung fór að heiman, til að gæta
tveggja ungra dætra hennar. Nafna
var mömmu góð og hjálpaði henni til
náms. Þær urðu vinkonur ævilangt.
Hún var okkur systkinunum eins og
besta amma og það var alltaf jafn
gott að koma á Grundarstíginn, þar
var okkur vel tekið. Hún mundi alltaf
eftir afmælunum okkar og sendi okk-
ur stórkostlegar jólagjafir þrátt fyrir
að hún hafi ábyggilega ekki haft úr
miklu að spila. Yngri systkini mín af
báðum kynjum kölluðu hana Nöfnu
líka. Nafna var einstaklega barngóð
og aldrei heyrði ég hana kvarta eða
hallmæla nokkrum manni.
Seinna kynntist ég henni betur og
bjó hjá henni um skeið ásamt systur
minni og naut góðmennsku hennar.
Ég þakka henni góð ráð sem ég bý
enn að og veit að ef fólk nýtur verka
sinna í þessum heimi er elskulegri
Nöfnu minni vel borgið. Sólrúnu,
Snæu og fjölskyldum þeirra sendum
við okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Stella og fjölskylda.
Yndislega amman okkar hefur nú
kvatt þennan heim og er hann fátæk-
ari fyrir vikið en himnaríki fegurra.
Amma var svo sannarlega merkis-
kona og teljum við okkur svo heppin
sem áttum hana að í uppvextinum að
við hljótum hreinlega að hafa fæðst
undir heillastjörnu. Amma var ein-
stök að öllu leyti en henni tókst ein-
hvern veginn að búa yfir mjög ólík-
um eiginleikum sem hún svo tengdi
saman á snilldarmáta. Hún var bæði
ótrúlegur dugnaðarforkur, sjálfstæð
og sterk og á sama tíma yfirmáta
hógvær, lítillát og ósérhlífin. Hún var
okkur öllum sem yngri vorum ein-
staklega góð og mikilvæg fyrirmynd
og megum við þakka fyrir ef okkur
tekst á lífsleiðinni að öðlast brot af
þroska hennar, reisn og tignarleika.
Amma var mjög greind kona sem
fylgdist alla tíð mjög vel með frétt-
um, íþróttum og heimsmálum og má
kannski segja að hún hafi að mörgu
leyti verið óvenju nútímaleg í hugsun
miðað við sína kynslóð. Hún hafði
mjög skemmtilegan húmor og skildi
alltaf inntakið í loðnum bröndurum
okkar unga fólksins og hafði lúmskt
gaman af. Amma var alla tíð mjög
náin öllum í fjölskyldunni og var það
ómetanlegt að eiga að konu sem var
svo ótrúlega mörgum kostum búin.
Minningin um einlægni hennar er
hún gladdist yfir litlum hlut og smit-
aði alla í kringum sig af gleði með
geislandi brosi sínu á eftir að lifa
lengi með okkur öllum. Það var alveg
sama hvað við börnin hennar vorum
að afreka, stórt eða smátt, merkilegt
eða ómerkilegt, alltaf fengum við
þetta einlæga bros og amman geisl-
aði af stolti og ánægju. Aldrei mun-
um við gleyma kærleiksríkum aug-
unum sem ávallt opinberuðu fallega
sál hennar. Hún var mikil barna- og
dýragæla og algjör ofuramma í okk-
ar huga vegna þess að hún tók þátt í
öllu með okkur, fór með okkur í sund,
í heimsóknir, í berjamó, spilaði, púsl-
aði og skreið með okkur á gólfinu ef
leikurinn krafðist þess. Hún var frá-
bær leikfélagi sem einnig umvafði
mann ást og hlýju svo ekki var furða
hversu eftirsótt hún var. Hún var
sem sólin í lífi okkar allra sem elsk-
uðum hana. Sjaldan var sú ferð farin
að amma færi ekki með. Það þótti
hreint fáránleg tilhugsun að fara í
sólarlandaferð eða upp í sumarbú-
stað án okkar yndislegu ömmu sem
jók ánægjuna við allar þessar ferðir
margfalt. Aðdáun okkar á ömmu og
það djúpa þakklæti sem við finnum
fyrir að hafa átt þessa gullfallegu
konu að í lífi okkar er ekki auðvelt að
lýsa með orðum, engin orð virðast
nógu áhrifarík. Oft er sagt að Guð
taki fallegustu sálirnar fyrst og ef
það er svo þá er Stella Guðmunds-
dóttir í okkar huga undantekningin
sem sannar regluna því hún er svo
sannarlega í þeim hóp. Við fengum
að hafa hana hjá okkur í tæp 88 ár og
þökkum við af einlægni fyrir hvert ár
sem var svo sannarlega mikil blessun
fyrir alla okkar fjölskyldu.
Hvað er það að deyja annað en standa nak-
inn í blænum og hverfa inn í sólskinið? Og
hvað er það að hætta að draga andann ann-
að en að frelsa hann frá friðlausum öldum
lífsins, svo að hann geti risið upp í mætti
sínum og ófjötraður leitað á fund guðs
síns? Aðeins sá, sem drekkur af vatni
þagnarinnar, mun þekkja hinn volduga
söng. Og þegar þú hefur náð ævitindinum,
þá fyrst munt þú hefja fjallgönguna.
Og þegar jörðin krefst líkama þíns, muntu
dansa í fyrsta sinn.
(Spámaðurinn.)
Elsku hjartans amma okkar, við
kveðjum nú þinn jarðneska líkama
en vitum að sál þín er í himnaríki og
gleðst þar endurfundinn við Jens afa
sem tekinn var frá þér alltof
snemma. Að missa þig er ólýsanlega
erfitt en allar yndislegu minningarn-
ar um þig sem við geymum djúpt í
hjarta okkar ylja okkur og hugga í
sorginni og gera okkur kleift að
brosa í gegnum tárin. Guð geymi þig,
elsku amma, þar til við hittumst á ný.
Stella og Sveinn, Marsibil
Jóna og Guðmundur Týr,
Sigurður Jens.