Morgunblaðið - 27.04.2001, Qupperneq 56

MINNINGAR
56 FÖSTUDAGUR 27. APRÍL 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Þorsteinn Jó-hannesson fædd-
ist á Ytri-Tungu á
Tjörnesi hinn 24.
mars 1898. Hann lést
á Hjúkrunarheim-
ilinu Skjóli þriðju-
daginn 17. apríl síð-
astliðinn. Sex ára
gamall fluttist hann
með foreldrum sín-
um að Ytra-Lóni á
Langanesi, þar sem
hann ólst upp.
Foreldrar hans
voru Jóhannes Jó-
hannesson, bóndi og
sýsluskrifari, f. 27. apríl 1863, og
kona hans, Þuríður Þorsteinsdótt-
ir, f. 4. sept. 1862. Bróðir Þor-
steins var Ari Jóhannesson, f. 5.
des. 1888, d. 20. júní 1938. Kvænt-
ist, 23. júní 1923, Laufeyju
Tryggvadóttur, kaupmanns á
Seyðisfirði, f. 16. des. 1900, d. 30.
des. 1990.
Börn: I. Tryggvi, læknir í
Reykjavík, f. 30.12. 1923. K. Hjör-
dís Björnsdóttir, f. 5.2. 1934. Börn
þeirra: 1) Laufey faraldsfræðing-
ur, f. 18.2. 1954. M. Þorgeir Helga-
son, f. 13.10. 1953. Börn þeirra:
Hjördís Þórey, f. 1.3. 1976,
Tryggvi, f. 15.9. 1979, og María
Þóra, f. 14.10. 1985. 2) Hildur, f.
11.6. 1958. M. Árni Jónsson bóndi,
f. 18.5. 1953. Börn þeirra: Hildi-
gunnur, f. 12.2. 1978. Valgerður, f.
15.9. 1980. Sonur hennar, Alex-
ander Steingrímsson, f. 15.7. 1998.
Laufey, f. 15.9. 1987. Sonur
Tryggva og Aðalheiðar Steinu
Scheving, f. 19.2. 1927: Guðjón Óli
Scheving verkfræðingur, f. 7.10.
1951. K. Sigrún Stefánsdóttir
meinatæknir, f. 4.5. 1951. Börn
þeirra: Hildur, f. 23.1. 1976. Stef-
án, f. 18.12. 1980. Steinar, f. 31.7.
1986. II. Þuríður Þorsteinsdóttir,
f. 22.6. 1925. M. Barði Friðriksson,
hrl., f. 28.3. 1922. Börn þeirra: 1)
Laufey, f. 2.10. 1946. M. Ævar
Guðmundsson framkvæmdastjóri,
f. 5.3. 1941. Þeirra börn: Þuríður
Ævarsdóttir, f. 29.10. 1965. M. Ei-
ríkur Eiríksson, f. 7.3. 1965.
Þeirra barn Eiríkur, f. 11.12. 1996.
Ragnheiður Margrét Ævarsdóttir,
f. 2.6. 1967. M. Gísli Rúnar Bald-
vinsson, f. 25.4. 1965. Þeirra börn:
Birta María, f. 10.8. 1993, Laufey
Helena, f. 1.10. 1996. Þórdís Lilja
Halldóra, f. 19.8. 1982. Unnur
Kristín, f. 3.8. 1992. 4) Helga rit-
ari, f. 1.6. 1964. M. Sigurður Einar
Einarsson rennismiður, f. 12.10.
1962. Börn þeirra: Tryggvi Sig-
urður, f. 10.6. 1986. Einar, f. 18.3.
1991. Guðmundur, f. 7.2. 1994. V.
Haukur Þorsteinsson tannlæknir,
f. 26.2. 1938. K. Guðrún Blöndal
Axelsdóttir meinatæknir, f. 18.9.
1939. Börn þeirra: 1) Axel Blöndal
Hauksson, f. 11.2. 1964. 2) Laufey
hárgreiðsludama, f. 31.5. 1966. M.
Baldvin Valdemarsson fram-
kvæmdastjóri, f. 3.7. 1966. Börn
þeirra: Haukur, f. 5.6. 1990. Hall-
dóra, f. 22.10. 1993. 3) Sigrún hús-
móðir, f. 12.1. 1968. M. Baldur Þór
Gunnarsson rafvirki, f. 17.9. 1966.
Börn þeirra: Guðrún Ósk, f. 27.12.
1993. Gunnar Geir, f. 29.9. 1998.
Elín Bjarney Jónsdóttir, f. 26.10.
1922, fósturdóttir. M. Þórir
Tryggvason forstjóri, f. 26.3.
1903, d. 6.7. 1954. Barn þeirra:
Tryggvi skrifstofumaður, f. 29.9.
1951. Sigurlína Helgadóttir, fóst-
urdóttir, f. 4.12. 1932. Maki I.
Sverrir Ólafur Georgsson læknir,
f. 20.1. 1934. Barn þeirra: Georg
Már Sverrisson húsasmiður, f.
9.11. 1956. K. Esther Helga Ólafs-
dóttir, f. 31.3. 1964. Börn þeirra:
Viktor Þór, f. 10.12. 1987. Sverrir
Ólafur, f. 30.3. 1994. Maki II.
Steinar Bendt Jakobsson verk-
fræðingur, f. 16.12. 1935. Barn
þeirra: Þorsteinn Helgi, f. 21.9.
1963.
Þorsteinn varð stúdent frá MR í
júní 1920 og lauk guðfræðinámi
frá HÍ vorið 1924. Vígðist að Stað-
arprestakalli í Steingrímsfirði
haustið 1924. Sóknarprestur í
Vatnsfjarðarprestakalli við Ísa-
fjarðardjúp frá okt. 1928, og pró-
fastur í N-Ísafjarðarsprófasts-
dæmi frá jan. 1939. Lausn frá
embætti haustið 1955, flutti þá til
Reykjavíkur og tók við starfi sem
fulltrúi í dóms- og kirkjumála-
ráðuneytinu. Vann þar til hausts-
ins 1969, en starfaði eftir það
nokkur ár sem fulltrúi við Seðla-
banka Íslands.
Í hálft annað ár þurfti Þorsteinn
að dvelja á sjúkrastofnunum, en
heilsufar var þá orðið á undan-
haldi. Var hann fyrstu mánuðina á
Borgarspítalanum í Fossvogi, en
síðustu 15 mánuðina hefur hann
notið hjúkrunar, nærgætni og
góðrar umönnunar á Hjúkrunar-
heimilinu Skjóli og þar andaðist
hann.
Útför Þorsteins verður gerð frá
Dómkirkjunni í Reykjavík í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Ævarsdóttir, f. 28.3.
1974. M. Bjarki Stef-
ánsson, f. 20.8. 1975.
Ævar Gunnar Ævars-
son, f. 23.1. 1985. 2)
Margrét sérkennari,
f. 9.5. 1952. M. Jóhann
Ólafur Þorvaldsson, f.
7.8. 1953. Þau skildu.
Barn þeirra Barði Jó-
hannsson, f. 10.9.
1975. 3) Þorsteinn
jarðfræðingur, f.
11.11. 1953. K. Jó-
hanna Lovísa Viggós-
dóttir, f. 22.10. 1954.
Þeirra börn: Þuríður,
f. 14.3. 1982. Kolbrún, f. 27.10.
1984. Barði Freyr, f. 31.10. 1990.
III. Jóhannes Þorsteinsson vél-
smiður, f. 25.9. 1926. K. Sjöfn
Magnúsdóttir deildarstjóri, f. 3.12.
1929. Börn þeirra: 1) Magnús
ráðuneytisstjóri, f. 23.3. 1949. K.
Ragnheiður Hermannsdóttir, f.
15.5. 1949. Bergþóra Svava, f.
31.5. 1977. Jóhannes Páll, f. 30.9.
1978. 2) Þorsteinn læknir, f. 11.5.
1951. K. Friðný Jóhannesdóttir
læknir, f. 5.8. 1953. Barn þeirra:
Jóhannes, f. 20.10. 1978. 3) Þórir,
tæknifræðingur, f. 18.1. 1956. K.
Helga Gunnarsdóttir, f. 5.9. 1957.
Börn þeirra: Gunnar Freyr, f.
13.6. 1985. Jóhannes Már, f. 9.11.
1990. 4) Hanna læknir, f. 31.5.
1959. M. Andrés Kristjánsson
sjúkraþjálfari, f. 22.2. 1957. Börn
þeirra: Sjöfn Eva, f. 16.6. 1982.
Kristján, f. 14.1. 1987. Jóhanna, f.
3.5. 1991. Jóhannes Aron, f. 20.3.
1996. 5) Laufey bókasafnsfræð-
ingur, f. 1.1. 1966. M. Þór Ludwig
Stiefel, f. 5.3. 1967. Barn þeirra:
Elías Stiefel. IV. Jónína Þórdís, f.
5.9. 1930. M. Guðmundur Ólafur
Finnbjörnsson sölustjóri, f. 7.11.
1923. Börn þeirra: 1) Ragnhildur
Guðrún hjúkrunarfræðingur, f.
28.8. 1951. M. Haukur Garðarsson,
verkfræðingur, f. 9.8. 1954. Þeirra
börn: Guðmundur, f. 4.2. 1980.
Garðar, f. 9.12. 1982. Þorsteinn, f.
21.3. 1985. Hörður, f. 24.9. 1986. 2)
Laufey bankaritari, f. 29.8. 1953.
M. Gylfi Georgsson húsasmiður, f.
6.4. 1947. Börn þeirra: Díana, f.
2.4. 1981. Ólafur Georg, f. 2.9.
1983. 3) Sigríður ritari, f. 22.7.
1956. M. Brynjólfur Nikulás Jóns-
son hagfræðingur, f. 6.4. 1952.
Börn þeirra: Jónína, f. 22.7. 1979.
Látinn er á hundraðasta og fjórða
aldursári tengdafaðir minn, séra
Þorsteinn Jóhannesson, fyrrum
prófastur í Vatnsfirði við Ísafjarð-
ardjúp. Faðir minn og faðir séra
Þorsteins voru vinir og skrifuðust á
áður en síminn kom. Pabbi leyfði
okkur stundum að heyra kafla úr
bréfum Jóhannesar, sem höfðu að
geyma skemmtilegar athugasemdir
um menn og málefni, og oftast
krydduð bráðsnjöllum vísum. Jó-
hannes kom oft í Efrihóla, þegar
hann var í erindrekstri fyrir sýsluna
og jarðamatið og var mikill aufúsu-
gestur. Hann var einstaklega góður
upplesari og las stundum á vökunni
kvæði og sögur fyrir heimilisfólkið.
Séra Þorsteini kynntist ég ekki fyrr
en árið 1946 og hafði ég þá þegar að
honum forspurðum fastnað mér
dóttur hans. Ekki hreyfði hann
neinum athugasemdum og tókst
brátt með okkur vinátta, sem aldrei
bar skugga á. Séra Þorsteinn var
fæddur í Ytri-Tungu á Tjörnesi, en
fluttist sex ára gamall með foreldr-
um sínum og Ara Helga bróður sín-
um að Ytra-Lóni á Langanesi. Faðir
séra Þorsteins var Jóhannes Jó-
hannesson bóndi og sýsluskrifari
hjá Benedikt Sveinssyni á Héðins-
höfða meðan Jóhannes bjó í Ytri-
Tungu. Jóhannes var af Laxamýr-
arætt. Móðir Þorsteins var Þuríður
Þorsteinsdóttir prests á Þórodds-
stað, Jónssonar prests Þorsteins-
sonar, sem Reykjahlíðarætt er kom-
in frá. Í tíð þeirra hjóna var
Ytra-Lónsheimilið mikið menning-
ar- og myndarheimili. Þar voru fag-
urbókmenntir fornar og nýjar í há-
vegum hafðar. Húsbóndinn
síyrkjandi og húsfreyjan við hljóð-
færið, þegar stund gafst. Frú Þur-
íður kenndi sonum sínum Ara Helga
og Þorsteini orgelleik á unga aldri,
enda voru þeir bræður einstaklega
músíkalskir. Einnig dvöldu á heim-
ilinu nemendur í orgelleik.
Séra Þorsteinn minntist æsku-
heimilis síns á Ytra-Lóni af mikilli
hlýju og væntumþykju. Þegar á
unga aldri kom í ljós að Þorsteinn
var námfús, bókhneigður og ein-
staklega góður námsmaður. Var
hann því sendur á gagnfræðaskól-
ann á Akureyri og brautskráðist
þaðan úr gagnfræðadeild vorið
1917. Settist hann síðan í fjórða
bekk Menntaskólans í Reykjavík og
tók stúdentspróf þaðan vorið 1920
ásamt 23 öðrum. Að loknu stúdents-
prófi hóf hann svo nám í guðfræði
við Háskóla Íslands og lauk þaðan
guðfræðiprófi vorið 1924.
Séra Þorsteinn minntist kennara
sinna frá skólaárum sínum með
þakklæti og virðingu. Félagslíf MR
sagði Þorsteinn að hefði verið gott,
einkum í VI. bekk. Gluntar og Bell-
mannssöngvar voru sungnir, spilað-
ur lomber og farið í Gúttó og
Báruna. Einnig skroppið á kaffihús
og „rúntinn“ til að skoða yngismeyj-
ar. Á háskólaárum sínum komst
Þorsteinn í snertingu við listagyðj-
una Þalíu og lék ásamt Thor Thors,
Margréti Thors, Sigurði Einarssyni
o.fl. í leikritinu Andbýlingarnir eftir
C. Hostrup undir leikstjórn Guð-
mundar Thorsteinssonar eða
Muggs, sem hann sagði að hefði
blátt áfram töfrað menn með ljúf-
mennsku sinni og listrænum frum-
leik. Hann sagði að Muggur hefði
verið yndislegur maður. Ylhlýtt
bros færðist ætíð yfir varir séra
Þorsteins, þegar hann minntist á
skólabræður sína og Thyre Lange,
sem var eina bekkjarsystir hans.
Meðal þeirra sem honum virtust
hugstæðastir voru Þórður Eyjólfs-
son hæstaréttardómari, Tómas
Jónsson borgarlögmaður og Her-
mann Jónasson, en Hermann og
Þorsteinn voru nánir vinir, fylgdust
að alla skólagöngu sína og ræktu
vináttu sína meðan báðir lifðu. Eina
bók um lögfræðileg efni átti tengda-
faðir minn frá Þórði Eyjólfssyni
með þessari áletrun:
„Það mun hressa
huga þinn
að hyggja að lögspekinni,
þegar þú verður Þorsteinn minn,
þreyttur á guðfræðinni.“
Meðan séra Þorsteinn var enn í
Háskólanum nánar tiltekið 23. júlí
1923 kvæntist hann Laufeyju
Tryggvadóttur kaupmanns á Seyð-
isfirði. „Og mín mesta gæfa í lífinu
var að eignast þessa góðu konu,“
sagði hann, enda varð hjónaband
þeirra dásamlega fallegt og farsælt.
Tengdamóðir mín var glæsileg
myndarkona, og reyndist besta bú-
kona, þótt hún hefði ekki dvalið í
sveit á æskuárum sínum. Þess þurfti
líka sannarlega við, eftir að þau hjón
fluttu í Vatnsfjörð þar sem heim-
ilisfólk var oft um og yfir tuttugu og
ákaflega gestkvæmt. Ungu hjónin
hófu heimilishald hér í Reykjavík,
en 1924 bauðst séra Þorsteini Stað-
ur í Steingrímsfirði í Strandasýslu
og vígðist hann þangað 1924. Staður
þótti gott brauð, en prestssetrið var
illa hýst. Dvöldu prestshjónin því
fyrsta árið á Hólmavík, en fluttust
þá að Stað, þar sem reistur hafði
verið myndar prestsbústaður úr
steini. Séra Þorsteinn kom fljótlega
upp góðu fjárbúi og þau hjón kunnu
vel við sig á Stað. Sóknarbörnin
tóku ungu prestshjónunum einstak-
lega alúðlega og reyndust þeim í alla
staði vel. 1928 losnaði eitt besta
brauð landsins, Vatnsfjörður við
Ísafjarðardjúp. Var það eitt af þeim
fimm prestaköllum, sem konungs-
veiting var á. Séra Þorsteinn sótti
um prestakallið og var kjörinn lög-
mætri kosningu. Fluttist hann til
Vatnsfjarðar með allt sitt vorið og
sumarið 1929. Vatnsfjörður er fornt
og frægt höfðingjasetur og gott
undir bú. Jörðinni fylgja mikil
hlunnindi s.s. Borgarey, þar sem er
mikið æðarvarp og lundatekja.
Einnig er í Vatnsfirði bæði selveiði
og silungsveiði. Fljótlega kom Þor-
steinn líka upp góðu og gagnsömu
fjárbúi. Ráðsmaður Þorsteins flest
hans búskaparár var dugnaðar- og
sómamaðurinn Þorkell Guðmunds-
son. Voru störf hans og drengskap-
ur heimilinu ómetanleg stoð. Í
Vatnsfirði leið fjölskyldunni vel. Þar
ólu prestshjónin upp fimm mann-
vænleg börn sín og tvær fósturdæt-
ur. Traust og hlý vinátta myndaðist
milli fjölskyldunnar í Vatnsfirði og
fólksins, sem hún kynntist við Djúp.
Sú vinátta hefir ekki orðið enda-
slepp og oft komu Djúpmenn og aðr-
ir Vestfirðingar í heimsókn á
Bugðulæk 18 eftir að tengdaforeldr-
ar mínir fluttu hingað suður til
Reykjavíkur árið 1955, þegar séra
Þorsteinn hætti prestskap. Hafði
hann þá verið prestur í Vatnsfjarð-
arprestakalli frá 1929–1955 og pró-
fastur í N-Ísafjarðarprófastsdæmi
frá 1939–1955. Formaður Presta-
félags Vestfjarða var hann frá 1939–
1944. Hann var formaður skóla-
nefndar barnaskólans í Reykjanesi
1934–1955 og prófdómari sama
tímabil við barna- og héraðsskólann
þar. Fjölmörg störf að félagsmálum
hafði hann önnur með höndum. Eft-
ir að tengdaforeldrar mínir fluttu
hingað suður starfaði séra Þor-
steinn sem fulltrúi í dóms- og
kirkjumálaráðuneytinu frá 1955 til
1961, en frá 1961–1969 í Seðlabanka
Íslands. Þótt séra Þorsteinn hætti
prestskap var hann ekki alveg búinn
að yfirgefa hempuna. Margir Djúp-
menn og ýmsir aðrir Vestfirðingar
fengu hann til að gifta sig og skíra
börn sín. Einnig skírði hann og gifti
fyrir fjölskyldu sína. Þeir, sem
þekktu hann, töldu sérstaka gæfu
fylgja prestsverkum hans.
Orð vantar í málið til að lýsa séra
Þorsteini, svo að vel sé. Hann var
slíkur dýrðarmaður, að hver stofa
sem hann sté inn í varð önnur og
betri en áður. Það var eins og góðir
andar hefðu tekið sér þar varanlega
bólfestu. Hlýr góðvilji hans, tigin-
mannlegt viðmót, háttvísi og yfir-
lætisleysi þessa gáfaða glæsimennis
var alveg einstakt. Séra Þorsteinn
var gagnmenntaður menningarmað-
ur og mannvinur. Hann átti mjög
gott bókasafn bæði fræðibóka um
fjölþætt efni, sem hann hafði áhuga
á, og öndvegis skáldrit yngri sem
eldri höfunda. Ekki mátti hann
heldur missa af því sem var að ger-
ast í nútímanum. Þessi áhugi virtist
ekki dvína þótt glíman við Elli kerl-
ingu yrði æ erfiðari og sigraði hann
að lokum á hundraðasta og fjórða
árinu. Hann hafði þá verið á Skjóli
umönnunar- og hjúkrunarheimili í
rúmlega eitt og hálft ár og notið
þeirrar frábæru hjúkrunar sem
aldrei verður fullþökkuð.
Elskulegi tengdafaðir, við sem
áttum því láni að fagna að eiga þig
að þökkum þeim, sem öllu ræður,
fyrir að þú fékkst að lifa svo langan
dag, sem raun ber vitni um, og fyrir
að hafa leyft okkur að njóta visku
þinnar og kærleika svo lengi. Þú
varst sameiningartákn fjölskyld-
unnar og akkeri. Allir elskuðu þig
og virtu. Við kveðjum þig með sár-
um söknuði en vitum að þú varst
saddur lífdaga og átt góða heimvon
hjá þeim, sem þú þjónaðir með trú-
mennsku alla þína jarðlífsvist.
Barði Friðriksson.
Kæri mágur og vinur. Minningin
um þig er svo skær og björt að mér
finnst ég geta talað við þig á þessari
stundu eins og við töluðum svo oft
saman hér áður fyrr mér til óbland-
innar ánægju og uppbyggingar. Ég
sé fyrir mér hina fallegu andlits-
drætti þína og finn enn á ný hlýjuna
streyma úr augum þínum, sem gerði
samvistirnar við þig að hátíðis-
stundum. Greind þinni og minni
virtust engin takmörk sett. En
næmleiki þinn fyrir eðli stundarinn-
ar sem er grundvöllur allrar list-
sköpunar fannst mér njóta sín einna
bezt í ljóðlistinni. Það var sannkall-
að ævintýri að heyra þig fara með
ljóð. Þú gafst hverju orði sinn sér-
staka blæ samkvæmt stöðu þess í
ljóðlínunni á svipaðan hátt og þú
gafst okkur samferðamönnum þín-
um líf og ljós trúarinnar, svo að ljóð-
ið virtist spretta lifandi af vörum
þínum.
Hjá þér voru gæfa og gjörvileiki
eitt og hið sama. Og framtíðin mun
einnig njóta góðs af útgeislun þinni,
því að minningin um þig mun fylgja
okkur alla leið.
Kæru aðstandendur. Okkur
Hrafnhildi þætti vænt um að mega
sameinast í söknuði ykkar og þakk-
læti til hins látna heiðursmanns.
Viggó Tryggvason.
Þáttaskil verða hjá okkur afkom-
endunum nú þegar afi hverfur sjón-
um okkar. Líf hans náði inn á þrjár
aldir, og því fengu meira að segja
barnabarnabörnin að kynnast hon-
um vel og heyra frásagnir af lífi
drengsins sem ólst upp á Langanesi
í byrjun tuttugustu aldarinnar.
Fyrstu minningar mínar um afa
Þorstein eru frá Bugðulæknum,
þegar hverfið var að byggjast upp
og enn voru „stillansar“ utan á hús-
unum. Ég man eftir hlýjum og góð-
um afa, sem alltaf átti til brjóstsyk-
ur. Það var gaman að koma á
Bugðulækinn til afa og ömmu og
ekki spillti sambýlið við frænkurnar
og Bubba á efri hæðinni. Svo þegar
ég fullorðnaðist áttaði ég mig á því
að afi var ekki bara góður, hann var
líka stórglæsilegur, skemmtilegur
og vel að sér um ótrúlegustu hluti.
Hann undi glaður við sitt og hafði
litla þörf fyrir ferðalög eða aðra æv-
intýramennsku. Hins vegar var
hann víðlesinn og hafði auk þess
sérlega góða hæfileika til að aðlag-
ast breyttum aðstæðum eins og vel
kom í ljós á efri árum. Alla ævi hafði
hann gaman af því að læra eitthvað
nýtt, fylgdist vel með öllum fréttum
og nýjungum og hafði mjög góðan
skilning á hinum fjölbreyttustu mál-
efnum. Hann var mannblendinn og
naut þess að eiga samræður við vini
og vandamenn, svo það var alltaf
ánægjulegt að hitta hann og spjalla
við hann. Afi var farinn að nálgast
hundraðasta árið þegar umræðan
um erfðir og erfðarannsóknir komst
í algleyming á Íslandi. Hann velti
þessu mikið fyrir sér, bæði á al-
mennum og persónulegum nótum.
Eðlilega var honum umhugað um að
hann hefði ekki arfleitt allan afkom-
endaskarann að slæmum genum.
Hann hafði vissar áhyggjur vegna
þess að nokkuð var um slæmsku í
baki í fjölskyldunni, en þegar betur
var að gáð gat það alveg eins skýrst
af því að afkomendurnir hafa til-
hneigingu til að verða frekar gamlir.
Og þegar afi leit yfir sviðið, var
hann harla ánægður með það sem
hann sá. Hann kvaddi lífið sáttur og
elskaður af öllum sínum börnum,
fósturdætrum og þeirra niðjum. Við
sem eftir sitjum eigum góðar minn-
ingar um kærleiksríkan afa, sem
tókst á við lífið á jákvæðan hátt.
Laufey Tryggvadóttir.
Friður sé með yður
Allir dagar enda skeið sitt,
er þar dagur þinn.
Öld er farin, önnur hafin,
æviferillinn.
Lengi ellin engu breytti,
ung var sálin þín.
Andagift að ofan fékkstu,
æðstu trúar sýn.
Margs er nú að minnast vinur,
mikið verksvið þitt.
ÞORSTEINN
JÓHANNESSON