Morgunblaðið - 16.06.2001, Side 41
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 16. JÚNÍ 2001 41
Fyrir rúmum tuttugu árum kom
lítið stúlkubarn, nokkurra mánaða
gamalt, í heimsókn í íbúð í Álfheim-
unum. Fyrir innan dyrnar stóðu tveir
strákhnokkar, níu og fjögurra ára
gamlir, og ekki alveg vissir um hvern-
ig þeir ættu að taka þessari nýju hálf-
systur sinni. Það leið þó ekki ýkja-
löng stund þar til þeim var bara farið
að lítast vel á hana. Sá eldri, orðinn
níu ára og nokkru þroskaðri, og nýja
systirin fengu strax uppáhald hvort á
öðru en Þorra þótti framan af sem
þetta telpukorn hefði aðeins gengið
inn á sitt yfirráðasvæði. Þau voru lík
og tókust stundum ofurlítið á fyrstu
árin, en það skerpti bara ástina sem
að baki bjó, og óx og dafnaði á milli
þeirra.
Og aðdáun telpukornsins var tak-
markalaus á honum „Þorra, litla
bróður mínum. Ég á nefnilega tvo
stóru bræður, en Þorri er yngri og
þess vegna litli bróðir minn,“ út-
skýrði hún þessa nafngift sína. Hún
kom alltaf ljómandi og geislandi af
gleði heim þegar hún hafði hitt hann,
hvort sem það var af tilviljun í bæn-
um eða hjá pabba þeirra eða heima
hjá Þorra, en þar gátu þau setið
löngum stundum inni í herbergi hjá
Þorra og malað og malað. Þorri átti
svo margt fallegt og skemmtilegt
sem hún fékk að skoða og þá stóð upp
úr henni bunan þegar hún kom heim.
Og afmæli voru næstum því ekki af-
mæli nema systkini hennar gætu
komið.
Síðast þegar ég hitti Þorra áður en
hann veiktist var einmitt í tvítugsaf-
mæli þessa telpukorns, en þá var
haldið gott partý eins og tilheyrir tví-
tugsáfanganum. Þar voru margir
myndarlegir ungir menn, en Þorri
„litli bróðir“ var langflottastur. Þorri
var nefnilega ekki bara myndarlegur
og skemmtilegur ungur maður, hann
hafði líka sérstakan stíl.
Hann var í fiftís-lúkkinu og það
ekkert hér um bil. Fatnaðurinn,
klippingin, herbergið hans, upp-
áhaldstónlistin – allt var þetta í fiftís-
stílnum og Þorri raðaði saman hlut-
um sínum og flíkum af glæsileik og
fáguðum smekk. Punkturinn yfir i-ið
var svo skelmislegt sjarmerandi blik-
ið í augunum undir elvislokknum sem
féll fram á ennið og ofurlítið skakkt
glettnislegt brosið, fullkomlega
heillandi.
Og sjarmann missti Þorri aldrei.
Þrátt fyrir áfallið sem dundi yfir fyrir
tæpu ári hélt hann áfram að stríða
manni á sinn blíðlega hátt, nú síðast
þegar ég hitti hann í Bankastrætinu
fyrir um það bil mánuði. Hann gekk
hægt og bæði vissum við að hverju
dró, en hann sagðist vera í fínu formi
og bannfærði þar með alla væmni og
við stóðum þarna bara í Bankastræt-
inu og grínuðumst svolítið.
Fyrir þremur árum eignaðist Þorri
undurfallega litla dóttur og þá bætt-
ist nýr glampi við blikið í augunum,
glampi ábyrgðar og lífsfyllingar, og
gaf yfirbragði hans meiri festu þó
alltaf væri glettnin ríkjandi í brosinu.
Megi gæfan fylgja Sölku litlu og
hún vaxa og dafna vitandi hve góðan
og yndislegan pabba hún á, þó hún
njóti ekki lengri samvista við hann.
Þegar svona ungt fólk í blóma lífs-
ins fellur fyrir hrammi þess vágests
sem krabbameinið er verður manni
ARNARR ÞORRI
JÓNSSON
✝ Arnarr ÞorriJónsson fæddist í
Reykjavík 12. mars
1975. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 2. júní síð-
astliðinn. Foreldrar
hans eru Jón Arnarr
og Sigrún Guð-
mundsdóttir. Systk-
ini hans eru Orri
Jónsson, Ásdís
Gríma Jónsdóttir og
Kristín Birta Jóns-
dóttir. Hann lætur
eftir sig eina dóttur,
Sölku Þorra Svan-
hvítardóttur, f. 21. júlí 1998.
Að ósk Þorra fór útför hans
fram í kyrrþey föstudaginn 15.
júní.
orða vant. Samúðarorð
virka innantóm og
áhyggjur og búsorgir
hjómið eitt.
Elsku Sifa og Jón
Arnarr, Orri, Gríma
mín, Birta og Salka
litla. Megið þið standast
þessa raun og minning-
in um yndislegan son,
bróður og föður veita
ykkur styrk til að tak-
ast á við lífið framund-
an.
Ingunn
Ásdísardóttir.
Að lýsa því með orðum
hvers virði það er mér
að eiga svo góðan bróður
sem gefur svo mikið af sér.
Er erfiðara en nokkurn gæti grunað
því enginn er líkur þér.
Því veit ég ei hvað ég skal segja
en annað ég veit fyrir víst
að ég elska þig svo mikið
að orðin fá því ekki lýst.
(Birta.)
Nú þegar komið er að kveðjustund
var fátt annað sem mér datt í hug til
að minnast bróður míns nema þetta
ljóð. Það segir víst allt sem segja þarf
um þær tilfinningar sem ég á í brjósti
mínu til hans en þar mun ég einnig
geyma allar minningarnar okkar. 19
ár virðast í dag alltof stuttur tími með
einhverjum sem maður elskar svo of-
urheitt en þau hefðu getað verið færri
og ég þakka Guði fyrir öll árin sem ég
átti með Þorra. Ég kveð í dag elsku-
legan bróður minn í þeirri einlægu
trú að við fáum að hittast á ný.
Birta (litla systir).
Þorri mótaði líf sitt sem listamað-
ur. Leiðarstjarnan kom innan frá –
hugboð eða draumur um merkingu
og fegurð. Líf hans var leit að formi
fyrir draum sinn sem stjórnaðist af
innri sannfæringu en ekki af viðtekn-
um venjum eða því sem aðrir töldu
honum fyrir bestu. Síðustu misserin
var þessi kraftmikli drengur þó
markaður af vanheilsu sem reyndist
vera krabbamein, en baráttan við það
var líka falleg og heil eins og annað
sem hann gerði.
Sem barn var Þorri orkusprengja
og afar fljóthuga, en hann átti líka
mikla íhygli og gat sökkt sér niður í
að búa eitthvað til. Hann var aldrei
haldinn þeirri bæklun að þurfa að
gera allt eins og aðrir. Þegar hann
heimsótti mig í Kaupmannahöfn tíu
ára gamall með mömmu sinni var
hann ekki að elta unglingana, Orra
bróður sinn og Rúnar son minn, í
plötubúðir, heldur fór með mömmu
sinni í tuskubúðir. Og hafði fulla
skoðun og smekk á efnum og litum. Á
þeim árum saumaði mamma hans
fyrir hann sérstök og smekkleg föt,
algerlega eftir hugmyndum hans.
Fáum árum seinna áttu merkjavörur
allan hug hans; hann eignaðist líka
falleg klæðskerasaumuð jakkaföt, og
þegar maður kom heim til hans
heyrðist hann innan úr herbergi
syngja gömul „soul“ og „crooner“ lög
af næmri smekkvísi. Hann kom líka
við í leiklist og aftur og aftur sneri
hann sér að myndlistinni, auk þess
sem hann skrifaði. En ég fékk aldrei
að sjá neitt af þessu, honum fannst
sjálfum of langt í það að draumurinn
kæmi fram á pappírnum. Hann skipti
stundum um stefnu og fór jafnvel í
nokkrar áttir í senn, en alltaf eftir
sínum innri áttavita.
Þorri var ekki sjálfhverf listaspíra.
Hann tók ríkan þátt í lífinu í kringum
sig og bast nánum böndum bæði fjöl-
skyldu og vinum. Hann setti sig ekki
á háan hest og stundum fannst manni
hann mega gera meira úr sjálfum sér.
Fasi hans má kannski lýsa sem ljúfri
einþykkni. Hann var alltaf trúr sjálf-
um sér og sinni sannfæringu en um-
gekkst fólk af ljúfmennsku og með
glettnu brosi.
Það er ekkert réttlæti í því að hann
Þorri hafi þurft að fara svona ungur.
En hann lifir sterkt í dóttur sinni og
öllum sem þekktu hann.
Gestur Guðmundsson.
Fjögur af okkur frændsystkinun-
um vorum svo heppin að alast upp
saman, á ættaróðalinu á Fjölnisveg-
inum, með ömmu og afa í húsinu. Þar
höfðum við krakkarnir þetta fína háa-
loft, þar sem Leynifélagið Hákarlinn
hafði m.a. aðsetur, og ansi hreint
stóran og ágætan bílskúr þar sem
ýmsar „græjur“ var að finna okkur til
skemmtunar. Fjölskyldan hefur jú
jafnan átt erfitt með að henda hlut-
um. Þorri hafði einmitt einstaklega
næmt auga fyrir gömlum, fallegum,
og sérstökum gripum og var her-
bergið hans oft ævintýri líkast, þar
sem nostrað var við smáatriðin.
Mér fannst gaman að finna þig nið-
ur sokkinn að stúdera ákveðin tíma-
bil, bíómyndir eða persónur, og var
þá leitað bæði innan dyra og utan að
réttum „leikmunum“ til að framkalla
stemmninguna, og leikrænir tilburðir
æfðir. Um tónlist og kvikmyndir viss-
ir þú margt og safnaðir af ástríðu
hvoru tveggja. Meistari Morricone
var þar fremstur í flokki.
Það eru til margar myndir af okkur
frændsystkinunum að fíflast saman,
og þú hafðir einmitt þannig skap,
tókst sjálfan þig mátulega alvarlega.
En þú varst líka pælari og fórst þínar
eigin leiðir staðfastur, að mér fannst,
sem er alltaf meiri áskorun en að fara
leiðina sem liggur beinast við. Þú
varst líka blíður og einstaklega barn-
góður. Salka dóttir þín á frábæran
pabba.
Elsku Þorri, ég er þakklát fyrir að
þú leyfðir mér að fylgjast með þér, og
vera með þér í veikindum þínum. Þú
stóðst þig eins og hetja í gegnum öll
áföllin sem upp komu og ég dáist að
hugrekki þínu. Þú ert farinn allt of
snemma. Ég gleymi þér ekki, það eru
svo margs að minnast, en þú verður
alltaf ungur og fallegur í þeim minn-
ingum.
Karólína (Lína) frænka.
Æskuminningar eru öllum dýr-
mætar. Í þeim felast helstu breyt-
ingaárin, þroskinn er hraður og lífið
býður stöðugt upp á ný ævintýri.
Þorri kom í bekkinn okkar í Æfinga-
skólanum í fimmta bekk sem þá hét.
Við munum vel eftir því hvernig hann
kom okkur fyrst fyrir sjónir. Buxurn-
ar voru tvílitar, svartar og hvítar,
klippingin sérlega framúrstefnuleg,
sítt öðrum megin en stutt hinum
megin. Þetta var strákur með stíl!
Þorri aðlagaðist hópnum undir eins
og var alltaf vel liðinn og yndislegur í
umgengni. Frá honum stafaði hlýju
og glaðværð.
Allir sem þekktu Þorra vissu af
áhuga hans á gömlum hlutum og föt-
um. Hann var það sem við köllum
„listfengur fagurkeri“. Smekkur
hans og miklir teiknihæfileikar báru
því ótvírætt vitni.
Rokktónlist og ballöður frá sjötta
áratugnum heilluðu Þorra. Ekki var
óvenjulegt að heyra pilt söngla gamla
slagara með Everly Brothers eða
sjálfum konunginum Elvis Presley.
Sum okkar héldu að Þorri myndi
jafnvel skella sér út í sönginn ein-
hvern daginn, svo sleipur var hann. Í
tíunda bekk var farið í eftirminnilegt
skólaferðalag til Akureyrar en helsta
leynivopn okkar sunnanmanna var
Rokkhljómsveit Æfingaskólans með
Þorra í broddi fylkingar. Þar söng
hann fyrir troðfullu húsi í félagsheim-
ilinu Dynheimum lögin „Blue Suede
Shoes“ og „See you later Alligator“
og fagnaðarlátunum ætlaði aldrei að
linna. Allar alvöru rokkhetjur njóta
kvenhylli og þarna var engin undan-
tekning á. Enda fór það svo að lítil
hnáta féll fyrir pilti á þessum tíma.
Þar með var Þorri fyrstur í bekknum
að hafa alvöru kærustu upp á arminn
sem hinir strákarnir öfunduðu hann
allir af. Fræg eru orðin „hneit þar“
sem fylgdu með fyrsta kossinum. Þar
vitnaði sjarmörinn í Gísla sögu Súrs-
sonar tilfinningum sínum til stað-
festu.
Körfubolti og pool voru íþrótta-
greinar þar sem Þorri var á heima-
velli. Allt vissi hann um NBA og
helstu knatthetjur Lakers-liðsins og
reykmettað andrúmsloft billjardstof-
unnar á Hverfisgötu var honum að
skapi. Hann var mikill keppnismaður
en jafnan sanngjarn. Við félagarnir
spiluðum körfuna endrum og eins og
allt fram á síðasta sumar þegar
krabbinn gerði vart við sig.
Þegar grunnskólaárin voru að baki
urðum við mörg samferða í Hamra-
hlíðina. Þar dreifðist hópurinn um
ranghala áfangakerfisins og Þorri
tók upp á því að mæta helst í þá tíma
sem hann hafði sérlegar mætur á en
sleppa öðrum. Hann valdi m.a.
ítölsku en e.t.v. hefur tenórastreng-
urinn togað hann þangað. Þar lærði
hann nokkra frasa sem nýttust vel á
góðri stund þegar hann var kominn í
glerfín jakkaföt, pússaða skó og með
barðastóran hatt.
Eftir menntaskólaárin fór hver í
sína áttina en Þorri var aldrei lengi
fjarri miðbæ Reykjavíkur. Hann
vann m.a. á börum og veitingahúsum
og oft rákumst við á hann á förnum
vegi því flestra ferða fór hann gang-
andi.
Lítill sólargeisli kom inn í líf hans
þegar hann eignaðist Sölku litlu. Við
vinirnir urðum innilega varir við
hversu stoltur Þorri var við þennan
stóra áfanga í lífi sínu. Nú knúði
ábyrgðin dyra og Þorri keypti sér
íbúð á Framnesveginum. Þá skellti
hann sér út í framkvæmdir og sást
hlaupa um bæinn með málningardós-
ir í báðum höndum. Stefnan var að
leigja út kjallarann svo afborganirnar
yrðu léttbærari. Þarna sýndi Þorri á
sér óþekkta hlið, þ.e. að vera útsjón-
arsamur í peningamálum. Sú hlið
sem við þekktum var sú að hann væri
blankur og léti sér peninga í léttu
rúmi liggja.
Hetjuleg barátta við illvígan sjúk-
dóm er á enda. Margir hafa fylgst
með Þorra úr mismikilli fjarlægð í
gegnum þennan erfiða tíma og syrgja
nú kæran félaga. Samverustundirnar
urðu allt of fáar, elsku Þorri okkar.
Sölku, foreldrum og systkinum og
öllum aðstandendum vottum við
dýpstu samúð.
Vinir úr Æfingaskólanum.
!"
! !"
!!"
#
$
% &%%
'
! "
#$%
& '% ()%%
()%%
" * *+ ,
( )
-./0
* %12
* +
,
-
.
/
-
0 %34 ()%%
*+ ,
1
$ -
0
)
567./
.
% 8
*9,
2
)
'
34
,
,
+ ()%% ,
5) '
7.
:0505//
+ 8
$ $
2'
6
7
-
+
8 "!"
/ 9:
;) ;) ()%%
() "
(9% ,