Morgunblaðið - 16.06.2001, Síða 42

MINNINGAR
42 LAUGARDAGUR 16. JÚNÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ GuðbrandurÞórður Sigur-
björnsson, Túngötu
38 Siglufirði, fæddist
að Ökrum í Fljótum
18. febrúar 1916.
Hann lést á sjúkra-
húsi Siglufjarðar
hinn 9. júní síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Sigurbjörn Jós-
efsson bóndi að Ökr-
um og Langhúsum,
Björnssonar bónda á
Stórureykjum Fljót-
um, f. 5.1. 1884, d.
11.5. 1968 og Frið-
rikka Magnea Símonardóttir
Márussonar bónda áFyrirbarði í
Fljótum, f. 8.10. 1877, d. 23.9.
1979. Systkini Guðbrands : Jósef,
f. 1908, d. 1997. Björn, f. 1913, d.
1988. Jón, f. 1914, d. 1987. Lov-
ísa, f. 1915, d. 1995. Hermína, f.
1916, Gísli, f. 1919, d. 1990.
Ríkey, f. 1922.
Hinn 6. nóvember 1937 gekk
Guðbrandur að eiga Huldu Reg-
ínu Jónsdóttur, f. 29. júní 1916.
Foreldrar hennar voru Jón Krist-
jánsson frá Lambanesi í Fljótum
og Stefanía Guðrún Stefánsdóttir
af Róðhólsætt. Guðbrandur og
Hulda eignuðust fjórar dætur
sem eru: 1) Laufey Alda, f. 6. maí
1938, búsett á Sleitustöðum
Skagafirði, gift Jóni Sigurðssyni
bílstjóra og eiga þau fjögur börn.
Reynir Þór, Íris Huldu, Gísla
Rúnar og Lilju Magneu.
2) Elva Regina, f.
30. júlí 1941, búsett í
Reykjavík, gift Frið-
leifi Björnssyni raf-
virkja og eiga þau
tvo syni, Gunnar
Þór og Ómar Inga.
3) Alma Elísabet,
f. 17 mars 1949, bú-
sett í Kópavogi, gift
Páli Þórðarsyni og
eiga þau þrjú börn,
Auðun Ingvar, Hildi
Hólmfríði og Selmu
Halldóru.
4) Bryndís Sif, f.
26. júní 1958, búsett
í Grindavík, gift Þorsteini Sím-
onarsyni skipstjóra og eiga þau
þrjú börn, Rósu Dögg, Símon
Guðbrand og Sindra Snæ.
Barnabarnabörnin eru orðin
17.
Guðbrandur vann ýmiskonar
verkamannavinnu, á yngri árum
vann hann við múrverk og smíð-
ar. Í nokkur ár vann hann í Síld-
arverksmiðju ríkisins á Siglufirði
og einnig í tunnuverksmiðjunni á
Siglufirði. Síðustu árin vann
hann hjá Kaupfélagi Eyfirðinga
og var í stjórn félagsins í mörg
ár. Alþýðuhúsið á Siglufirði rak
hann í 12 ár. Góður bridgemaður
var hann og vann til margra
verðlauna.
Útför Guðbrands fer fram frá
Siglufjarðarkirkju í dag, laugar-
daginn 16. júní, og hefst athöfnin
kl. 14.
Seinasta sumar fór ég að heim-
sækja ömmu og afa á Sigló og þegar
ég var að kveðja hann afa minn sagði
ég að þegar ég kæmi heim frá
Mexikó eftir ár þá ætlaði ég að koma
og heimsækja hann og segja honum
sögur frá Mexikó.
En þá sagði hann, nei nei, ég verð
löngu dauður þá.
Þetta var mín seinasta minning
um hann afa í þessu lífi, alltaf sami
brandarakallinn hvernig sem stóð á.
Hann var alltaf brandara- og
stríðniskall í sér og alltaf til í að
stríða okkur systkininum smá og hló
síðan að vitleysunni í okkur, en aldr-
ei verður hans einstaka hlátri
gleymt.
Þegar ég var minni fórum við mik-
ið á Sigló og þá tók hann alltaf mig og
Símon í fjöruferðir eða spilaði með
okkur fótbolta úti á túni.
Líka man ég vel eftir því þegar við
fórum labbandi niður í Kaupfélag að
kaupa mjólk með hörðu Kái, brauð
og Titsjú eins og hann kallaði það.
Oft þegar ég var yngri átti ég erf-
itt með að skilja hann afa minn,
stundum hélt ég að hann talaði ann-
að tungumál en ég.
T.d þegar ég sagði honum einu
sinni að ég ætlaði að fara út, þá sagði
hann:
Já allt í lagi barnið mitt en farðu
nú út að austan en ekki vestan.
Ég skildi ekki neitt í neinu og fór
inn í eldhús og spurði ömmu og
mömmu hvað það þýddi nú að fara út
að austan?
Mamma og amma hlógu mikið.
Með aldrinum fattaði ég að þetta
skrítna tungumál sem hann afi talaði
var nú bara norðlenska.
Alltaf átti hann fisk handa okkur í
frystikistunni og rúgbrauð með
smjöri og sykri, síðan í eftirmat ann-
að hvort heimatilbúinn ís eða að-
albláber med sykri.
En það var samt alltaf algjör regla
hjá honum afa að klára allt af diskn-
um sínum, hvern einasta bita, áður
en mátti standa upp frá matarborð-
inu.
Enda voru aldrei til leifar í rauða
húsinu á Túngötunni ef afi mátti
ráða.
Afi var líka mikill spilakarl og var
alltaf tilbúinn í að spila við okkur, en
spilin voru ekki eingöngu notuð til
þess að spila með því ég og Símon
byggðum oft spilaborgir á teppinu í
stofunni og þá var afi alltaf sitjandi í
sófanum sínum raulandi með pípuna
sína horfandi á fréttirnar.
En oft hljóp stríðnin í hann og þá
gat hann ekki gert að því að þrampa
smá í gólfið og þá hrundi allt hjá okk-
ur og síðan hló hann stríðnislega á
eftir, en alltaf vissum við að þetta var
bara gert í gríni.
Þegar ég var minni las afi alltaf
upp tölurnar á bingókvöldum á Sigló,
því man ég vel eftir, því þau voru mín
uppáhaldskvöld af öllum kvöldum á
Sigló.
Ég og mamma fórum alltaf með
afa þegar var bingó í Alþýðuhúsinu
en ég held að við höfum ekki verið
alltof vinsælar mæðgurnar því við
fórum alltaf með helminginn af vinn-
ingunum heim.
Ég hef alltaf verið mjög stolt af
honum afa mínum. Þegar ég var að
labba með honum niður í Kaupfélag
eða þegar hann var að lesa upp töl-
urnar í bingóinu hugsaði ég alltaf
með mér: þetta er sko hann afi minn.
En ég veit að margir eru sammála
mér þegar ég segi að afi sé þegar bú-
inn að finna sér spilafélaga uppi á
himnum og sitji spilandi í svarta
rennda jakkanum sínum, með afa-
húfuna sína, raulandi með pípuna
sína í munni og með bros á vör.
Þannig man ég eftir Brandi afa.
Ef ég ætti að fara að skrifa allar
þær minningar sem ég á um hann afa
þá gæti ég skrifað heila bók.
En margar þessar minningar eru
síðan ég var smá stelpa og margir
spyrja mig hvernig ég muni eftir öllu
þessu, en er það ekki alltaf þannig að
góðar minningar lifa að eilífu?
Öll eigum við okkar minningar um
hann Brand afa og þetta voru einar
af mínum. Elsku amma mín, megi
Guð gefa þér styrk til að takast á við
sorgina og söknuðinn.
En aldrei mun sál hans deyja því
hann mun um eilífð lifa í hjörtum
okkar allra.
Hvíldu í friði elsku afi minn.
Þitt barnabarn,
Rósa Dögg Þorsteinsdóttir.
Guðbrandur var fæddur í Ökrum í
Fljótum, foreldrar hans voru Frið-
rika Símonardóttir og Sigurbjörn
Jósepsson. Sjá Skagfirskar æviskrár
frá 1994 bls. 241. Guðbrandur ólst
upp í stórum systkinahópi og eins og
títt var á þeim tíma voru börn látin
fara að vinna strax og þau höfðu þrek
til. Ungur að árum fór Guðbrandur
að vinna fyrir sér hér í Siglufirði í
Tunnuverksmiðjunni, Síldarverk-
smiðju S.R., Hraðfrystihúsinu, í
byggingarvinnu og fl. Guðbrandur
kvæntist eftirlifandi eiginkonu sinni
Huldu Jónsdóttir 6. des. 1937. Þau
bjuggu allan sinn búskap hér í Siglu-
firði. Þau hjón eignuðust fjórar dæt-
ur sem allar hafa stofnað sín eigin
heimili. Alda, gift Jóni Sigurðssyni,
sérleyfishafa á Steitistöðum, þau
eiga fjögur börn, Elva, gift Friðleifi
Björnssyni rafvirkja, búsett í
Reykjavík, þau eiga tvo syni, Alma
gift Páli Þórðarsyni bifreiðarstjóra,
búsett í Kópavogi, eiga þrjú börn, og
Bryndís gift Þorsteini Símonarsyni
skipstjóra, búsett í Grindavík, eiga
þrjú börn. Þegar Guðbrandur var
kominn um miðjan aldur fór hann að
vinna í útibúi KEA hér í bænum og
vann þar til að hann hætti fyrir ald-
urs sakir.
Eitt er það sem ekki má niðurfalla
að Guðbrandur átti kindur á meðan
bæjaryfirvöld leyfðu og hafði unun af
að umgangast þær. Guðbrandur var
virkur í félagsmálum hér í bæ,
verkalýðshreyfingunni og nokkrum
fleiri félögum. Guðbrandur hafði
glöggt auga fyrir hinu skoplega í fari
samborgara sinna. Guðbrandur var
sérlega greiðvikinn og var gott til
hans að leita ef einhvers þurfti með.
Það síðasta sem Guðbrandur vann
var í Sameignafélagi fjáreiganda hér
í bænum. Fjáreigendur hér í Siglu-
firði höfðu með sér samtök, sem voru
virk í 15 ár eða allt til 1984 að þáver-
andi landbúnaðarráðherra afturkall-
aði sláturleyfi til Sameignafélagsins,
á vafasömum forsendum. Síðustu ár-
in hefur Guðbrandur verið á Heilsu-
gæslustöðinni hér í bæ ásamt eigin-
konu sinni. Nú síðustu tvö til þrjú ár
hefur heilsu Guðbrandar hrakað þar
til að lífsbókinni var lokað 9. júní sl.
Margt hef ég að þakka þér, góði
vinur, í gegnum árin, samvinnu alla,
hjálpsemi og trausta vináttu, sem ég
vil með þessum línum tjá þér. Ég veit
að það voru vinir í varpa sem tóku á
móti þér við vistaskiptin. Vænti ég
þess að við hittumst hinum megin við
móðuna miklu og tökum upp sam-
starfið þar sem frá var horfið. Hulda,
ég færi þér hugheilar samúðarkveðj-
ur og einnig börnum þínum, tengda-
börnum og barnabörnum, þið eigið
góðar minningar um ástríkan eigin-
mann, föður, tengdaföður og afa.
Guðbrandur, ég kveð þig með ljóði
eftir Þórarin Hjálmarsson:
Ég þakka okkar löng og liðin kynni,
sem lifa, þó maðurinn sé dáinn.
Og ég mun alltaf bera mér í minni
þá mynd sem nú er liðin út í bláinn.
Und lífsins oki lengur enginn stynur
sem leystur er frá sinnar æviþrautum.
Svo bið ég Guð að vera hjá þér vinur
og vernda þig á nýjum ævi brautum.
Hvíl þú í friðarfaðmi á ljóssins
landi. Þess biður þinn vinur.
Ólafur Jóhannsson, Siglufirði.
Drottinn gefur, Drottinn tekur
dána aftur upp hann vekur.
Guð af sínum gnægtarbrunni
gaf þér líf og heitt þér unni.
Ásýnd hans á lífsins leið
lýsti þér í sorg og neyð.
Máttur hans og mikil ást
miskunnsemin aldrei brást.
Vinur, nú í ljóssins löndum
leggur upp að nýjum ströndum,
víst þú á hans vegi gengur
ver hjá oss í anda lengur.
Öll við munum minnast þín
mikið, þegar sorgin dvín.
Hlátur þinn og brosið bjarta
best mun geymt í okkar hjarta.
Klökk nú kveðjustundin er
kæri, aldrei gleymum þér.
Frelsarinn í faðmi sínum
fagni liðnum anda þínum.
(A.E.G.)
Páll, Alma og fjölskylda.
Það var oft ríkjandi mikil eftir-
vænting í huga lítils drengs sem var
á leiðinni í heimsókn til afa síns og
ömmu á Siglufirði. Á þessari stundu
brjótast minningarnar fram og hvað
minnisstæðust eru ef til vill þau
augnablik þegar staðið var á þrösk-
uldinum við Túngötu 38, og þess beð-
ið að einhver opnaði. Góðlátlegt
marrið í hurðinni heyrðist. Þarna
stóð afi.
Og einu sinni sem oftar fékk litli
afadrengurinn að sofa. En þar sem
þrálátur götuniðurinn og öll þessi
skrítnu hljóð sem svo margir heyra
þegar þeir eru á framandi svefnstað,
olli hugarangri, þá var gott að fá að
kúra hjá afa sínum. En nú kúrir eng-
inn hjá afa í þeim veraldlega skiln-
ingi. Hann hefur kvatt þennan heim.
Hann var borinn og barnfæddur á
Ökrum í Fljótum af kjarnyrtu
bændafólki íslenskrar sveitaalþýðu
og uppalinn á þeim slóðum. Hugur
hans stóð eflaust til þeirra verka sem
sveitin hans bauð honum en honum
voru þó ætluð önnur störf. Hann
fluttist ungur til Siglufjarðar ásamt
Huldu ömmu þar sem fjölskyldan
átti sitt viðurværi. Hann vann hin
ýmsu störf og var meðal annars við
vinnu í Tunnuverksmiðju Ríkisins og
síðar um árabil hjá Kaupfélaginu.
Hann var annálaður fyrir dugnað og
festu og þótti eftirsóttur starfskraft-
ur. En sveitin og dýrin voru honum
hugstæð alla tíð og lengi hafði hann
nokkrar kindur í litlum skúr við
heimili sitt. Þær voru hans yndi og
ánægja og oft varð ég þess var hve
lifnaði yfir afa þegar við ræddum um
hesta og hestaferðir, tamningar og
baldna fola.
Þá hló afi. Sjálfur hafði hann átt
góðhest sem hann sagði hreykinn
frá. Þá stundaði hann einnig
hænsnarækt í smáum stíl, einnig þar
heima.
Hann hafði unun af spilamennsku
og fór stundum ekki troðnar slóðir á
þeim vettvangi. Hann hélt ávallt
góðu sambandi við fjölskylduna og
gerði sérstakt far ef til stóð gifting
eða námsútskrift. Þá kom afi.
Undantekningin var þó núna síð-
ast þegar heilsan var þrotin og systir
mín útskrifaðist úr Kennaraháskól-
anum. Þá kvaddi afi.
Við fjölskyldan sendum Huldu
ömmu og dætrum þeirra, svo og öðr-
um aðstandendum okkar innilegustu
samúðarkveðjur,
Reynir, Ingibjörg og börn.
GUÐBRANDUR
ÞÓRÐUR
SIGURBJÖRNSSON
5) 

    '
    
'
      

<;5
=005// 

=  (>

  

   ' $
  9:

  
3      

, 
   
     3""
;)   ("
*+

% (*+
* *+ " * * *+ ,
?;505// 

@  %+ !

@4  (

  * + 
 ,
%  
  
7
- $ 


 * %


- 
    3""
/   $


  4  - 
 % ( ( ,
;
 

:
 0    


    
- '    
' : -    - ;0?
05// 3 ,(( %) 

3!A 82

,
2 

)
 ,

<:

)
 

'
,
$:
 &%% 


  

'

  
  * +   &'+ 

:
 '     

  
  @""
 '  )3()%%

@"7) @""
4 ()%%

      ()%%

& '%?3"(   ()%%
/ "()   @ "

   ()%%
 
 (0!! %

B % ' 
  ()%% -% 

   * *+ " * * *+ ,
;
 

)
 - 
  0     $0$ 

  
  
- 

 
 '     ' -    -
:<=

: 
:05//

B  

B3,
2 

)
 

'
2$ 2  &'
&
    %% 7) )3 9! ("

   7) )3()%%
6  ; 

#% ,7) )3()%%
 $%,7) )3()%%

'  7) 
 ! ("
B % 7,B % ()%%

* *+ " * * *+ ,