Morgunblaðið - 21.08.2001, Blaðsíða 40

MINNINGAR
40 ÞRIÐJUDAGUR 21. ÁGÚST 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Elín Þóra Guð-laugsdóttir
fæddist í Bolunga-
vík 7. mars 1909.
Hún lést á Hjúkrun-
arheimilinu Eir 11.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Þóra
Guðmundína Guð-
mundsdóttir, ættuð
úr Bolungavík, f. 4.
des. 1879, d. 1. jan.
1952, og Guðlaugur
Albert Bjarnason,
ættaður úr Stranda-
sýslu, f. 19. júlí
1886, d. 23. júní 1961. Systkini
Elínar Þóru voru Guðjón Bjarni,
f. 4. ágúst 1906, d. 21. mars
1977, Magnús Guðmundur Árni,
f. 8. júní 1911, d. 22. okt. 1987,
og Steinunn Ingibjörg Torfhild-
ur, f. 6. okt. 1917.
Árið 1917 fluttist Elín til
Hnífsdals og síðan 1929 til
Reykjavíkur og sett-
ist að á Framnesveg-
inum. Hún vann hjá
fiskverkunarstöðinni
Dvergi í 15 ár en síð-
an fór hún að vinna
við hreingerningar,
fyrst í húsum og síð-
ar í skipum Skipaút-
gerðar ríkisins í nær
fjóra áratugi. Elín
flutti 1947 ásamt for-
eldrum sínum í
Skipasund 4 og bjó
þar þangað til hún
flutti á Hjúkrunar-
heimilið Eir 1995.
Elín var félagi í Verkakvenna-
félaginu Framsókn í yfir 60 ár og
var gerð að heiðursfélaga þar
1984. Einnig var hún í Góðtempl-
arareglunni og var gerð að heið-
ursfélaga 1998.
Elín Þóra verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Elín Þóra Guðlaugsdóttir, eða
Ella eins og hún var oftast kölluð,
fæddist í Bolungavík og bjó þar til
átta ára aldurs en fluttist þá með
fjölskyldu sinni til Hnífsdals. Þá bjó
þar margt frændfólk hennar og vin-
ir, m.a. í Ystahúsinu. Æskustöðv-
arnar voru henni afar kærar alla tíð
og í hjarta sínu var hún alltaf vest-
firsk. Fjölskyldan fluttist síðan til
Reykjavíkur 1929 og settist að á
Framnesveginum en þar í nágrenn-
inu var fiskverkunarstöðin Dvergur
og varð það hlutskipti Ellu að vaska
fisk þar næstu 15 árin sem oft var
kalsamt verk. Síðar fór hún að vinna
við hreingerningar, fyrst í húsum og
síðar í skipum Skipaútgerðar rík-
isins í nær fjóra áratugi eða til 1981.
Ella flutti 1947 ásamt foreldrum
sínum í Skipasund 4 og átti þar
heimili þangað til hún flutti á
Hjúkrunarheimilið Eir 1995.
Ella var félagi í Verkakvenna-
félaginu Framsókn í yfir 60 ár og
var þar í ýmsum nefndum og full-
trúaráði og var gerð að heiðurs-
félaga þar 1984. Einnig var hún
Góðtemplarareglunni og var gerð að
heiðursfélaga 1998. Hún var alla tíð
afar áhugasöm, samviskusöm og
virk í báðum þessum félögum.
Ella var mikil handavinnukona;
prjónaði, heklaði og saumaði og síð-
ustu árin og meðan heilsan leyfði
var hún sífellt að búa til kisur og
kanínur, dúkkur, bangsa og púða,
svo og ýmislegt til jólanna o.fl. Á
handavinnusýningum sem haldnar
voru á Eir var alltaf sérstakt sýn-
ingarborð með handavinnu hennar.
Ella hafði mikinn áhuga á mönn-
um og málefnum og öllum þjóðleg-
um fróðleik, svaraði t.d. fjölda skráa
frá þjóðháttadeild Þjóðminjasafns-
ins. Einnig var hún var afar áhuga-
söm um ættfræði og kom enginn að
tómum kofunum hjá henni í þeim
efnum.
Ella hafði mikla samkennd með
fjölskyldu sinni, var trygg og trú
sínu fólki. Hún eignaðist aldrei börn
sjálf en börn systkina hennar og
þeirra fjöldskyldur voru henni afar
hjartfólgin, ekki síst fjölskylda Ingi-
bjargar systur hennar og bar aldrei
neinn skugga á samstarf þeirra
systra.
Við, systkinabörn hennar og fjöl-
skyldur þeirra, kveðjum hana í kær-
leika og með miklu þakklæti og
minnust hennar sem mikillar heið-
urskonu í hvívetna. Hún var sterkur
persónuleiki, trygg, grandvör, skap-
andi, vel gefin, opin og átti auðvelt
með að kynnast fólki og var öllum
minnisstæð sem kynntust henni.
Hún hvíli í friði og blessuð sé
minning hennar.
Eggert Guðjónsson
og fjölskylda,
Elín, Páll, Guðlaugur og Þóra.
Árið 1917 fluttist Ella til Hnífs-
dals, 8 ára, og var í nálægð frænd-
fólks síns í Yztahúsinu. Þar bjó
amma hennar, Þóra í Dal, Jónsdótt-
ir, ásamt syni sínum Sigga í Dal
(Sigurði) Guðmundssyni og eigin-
konu Elísabetu Jónsdóttur og börn-
um þeirra. Amma hennar fluttist frá
Unaðsdal á Snæfjallaströnd á haust-
dögum 1908 eftir að maður hennar
lést.
Í Hnífsdal ólust þau upp tugur
systkina og frændsystkina og meðal
annarra Herdís Þóra, móðir okkar.
Þau léku sér saman í fjörunni, hent-
ust um lautir og bala, fóru í feluleik
við klettana og ræddu um huldu-
fólkið í álfabyggðum. Í blíðu og
stríðu áttu þau ætíð athvarf hjá
ömmu sinni, Þóru í Dal.
Glögglega munum við eftir Ellu
frænku og Ingibjörgu þegar þær
systur komu í heimsókn á Grett-
isgötuna. Ella talaði skýrt, hátt og
greinilega. Hress og kát kona.
„Komið þið heil og sæl, elskurnar.
Hvað er í fréttum?“ Hún var einlæg
og hreinskiptin, vel máli farin og
góður sagnaþulur. Hún fylgdist með
öllum í ættinni og vildi öllum vel.
Hún sá hvernig við bárum okkur að,
hvernig við orðuðum atburðarás og
tjáðum tilfinningar okkar. Hún bar
saman nýja siði og gamla og virtist
„muna allt“ – og allt fram undir
andlát streymdu þjóðháttafræðing-
ar til hennar til að heyra frá
bernsku hennar og æsku, frá at-
vinnuháttum og menningu liðins
tíma.
Við sjáum þær fyrir okkur, syst-
urnar, Ella á undan Imbu, þrek-
mikil og skýrmælt, í þröngu anddyri
uppi á lofti á Grettisgötu. „Heil og
sæl, Herdís nafna . . “ og svo sá hún
Þóri Sigurð gægjast bak við
mömmu sína, feiminn og hlédrægan.
„Nei, sæll og blessaður, Siggi minn.
Þú líkist Dalsættinni meira og
meira.“ Svo sneri hún sér aftur að
móður okkar og sagði: „En hvað
hann Siggi litli er orðinn stór!“ Hún
var svo samkvæm sjálfri sér, jafn-
lynd en ákveðin og barðist fyrir góð-
um málefnum og ekki síst fyrir kon-
ur í verkastétt. Hún gekk snemma í
Verkakvennafélagið Framsókn og
var þar í nefndum og ráðum. Segir
sjálf í Lífsgleði I, (Hörpuútgáfan
1992): „Ég fæddist í verbúð í Bol-
ungarvík,. . . táknrænt fyrir mig og
líf mitt . . . – og verkakona hef ég
verið allt mitt líf. Verkamenn og
verkakonur hafa unnið ein þýðing-
armestu störf fyrir þjóðina frá upp-
hafi byggðar á okkar góða landi.“
Hún söng með krafti: „Vér bárum
fjötra en brátt nú hljótum – að
byggja réttlátt þjóðfélag.“ Þegar við
ræddum um ellina og dauðann fyrir
10 árum sagði hún jafnskýrmælt og
skorinorð sem fyrr: „Ungt fólk og
miðaldra harmar og grætur þegar
við deyjum, kemur sjaldan í heim-
sókn og hlustar ekki á reynslu og
visku aldraðra. Svona er lífið. Þegar
við vorum í Hnífsdal, áttum okkar
einlægu barnatrú og fólkið úr
Hjálpræðishernum söng af lífi og
sál svo geislaði af þeim lífsgleðin: „Á
himni föðurland mitt er“ – þá
styrktist trú okkar á lífið – og annað
föðurland þar sem ríkir sönn gleði
og „réttlátt þjóðfélag“. Komið sam-
an með gleði þegar þið minnist mín
og hugsið um þá sem minna mega
sín.“ Við færum Ingibjörgu og öllum
ástvinum sem reyndust henni vel,
ekki síst Guðjóni frænda, okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Guðlaug, Þórir, Jón, Sævar
og fjölskyldur.
ELÍN ÞÓRA
GUÐLAUGSDÓTTIR
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur
( & 

 
 




 



D
83 ,
0
!" %% & 
"  .!

.
  


$ '   % .$$
  > % .$& 
<  !) /"%$$
"% % .$& 
'   8 $$
 > % .$& 
 %"  % .$&  >  %%& $$
2  2(   2  2  2 )
+!
 &   
 



 
&


F
  D54
, 8  .%& :B
"-*' /*
"
 # 



   
/


 
  


 ! / "$$&  ,%%" 
 %/ 2" 
6  "%
 %/ 2"   > # 
 & 
 2'(  $* $* $&  (  0< <* $
 & %/ 2" 
 %/ 2" 
 $ &"& )

 


 
 

 





 



@73 
 . < "$0  "-'0
"  
,  !



 +   
0

& 



   
+
  !
   0
! 

 12   344 5  


 



6


  6
  
!

 
  
   

 



! 
"%&
 & 

) >$$  ".
%& $& 
/ >$&   G; $$
-%.
 >$$ 1>$  $'<$& 
2  2(   2  2  2( )

 
 
 








543 !,7@
D,!677
 " 9
 $*" 
"  -!!

  7#







   
 
  
  .




! 



 13   894
   $* $$ , % ! >$& 
 * $* $$ 8 ** ,%/  $& 
%  > $* $$  > $& 
 0&
 $* $$
$* $* $$ ,- >  0&$& 
"/ $* $&   $" 
 $" $$
 
 $* $$
 &/$   $& 
2  2(   2  2  2( )

 

 
 
 
 
,



 



75 !
@677 %$2> 
 2 
<   *'%& H
" 



   
 0&  $$
! >$  0&$$ "%%
'( *
%& $& 
I  0&$$  > ,-'%.$& 
 $ !)  0&$$ #  D 0 
2  2(   2  2  2( )
-

 
 




 



7,81
D,8
2 . " $'  #%' . %" * 


  

,  !




0 6
!

 '  
  
  #6# 
 


8  
:



 

  

  # %&   > ".<$& 

 !  ; ".<$& 
A"%    (0
/  > ".<$& 
 %%   ".<$&  8 2 )  $$
2  2(   2  2  2( )