Morgunblaðið - 10.02.2002, Blaðsíða 40

Morgunblaðið - 10.02.2002, Blaðsíða 40
MINNINGAR 40 SUNNUDAGUR 10. FEBRÚAR 2002 MORGUNBLAÐIÐ ✝ Johanne MarieLang Gíslason fæddist í Randers í Danmörku 24. febr- úar 1924. Hún lést á líknardeild Land- spítala – háskóla- sjúkrahúss, Landa- koti 31. janúar síðastliðinn. Foreldr- ar hennar voru Jens Jensen Lang, f. 10. nóvember 1887, d. 1959, og kona hans Karoline Hansine Lang, f. 2. júlí 1891, d. 1941. Tvíbura- bróðir Johanne er Axel Lang sem er kvæntur Kirsten, f. 25. október 1938, þau eru búsett í Randers í Danmörku. Hálfbróðir hennar var Robert Christensen, f. 18. desem- ber 1938, d. 12. nóvember 1980, kona hans var Grethe Christensen. Hanna, eins og hún var jafnan kölluð, giftist 13. desember 1947 Guðjóni Gíslasyni prentara, f. 16. maí 1919, d. 5. janúar 1987. For- eldrar Guðjóns voru þau Gísli Þórðarson bóndi og Oddný Odds- maí 1949, synir þeirra eru Guðjón Emil, f. 1. maí 1972, og Ragnar Mikael, f. 10. janúar 1977, sam- býliskona Mette Rohmann, f. 28. apríl 1977, búsett í Danmörku. 4) Axel Gunnar vélstjóri, f. 20. apríl 1953, búsettur á Akranesi, maki Jóhanna Ólöf Garðarsdóttir, f. 9. apríl 1955, börn þeirra eru Stein- ar, f. 12. október 1976, maki Þór- dís Hulda Tómasdóttir, f. 6. nóv- ember 1973, sonur þeirra er Axel Máni, f. 10. janúar 1999, Garðar, f. 15. júlí 1979, og Elsa, f. 20. janúar 1984. 5) Sólveig sjúkraliði, f. 10. júlí 1956, búsett í Noregi, maki Börkur Jóhannesson, f. 20. sept- ember 1957, börn þeirra eru Brynjar, f. 27. nóvember 1981, og Lísa Björk, f. 2. ágúst 1985. Hanna ólst upp hjá foreldrum sínum í Randers á Jótlandi. Hún kom til Íslands 1946 til að vinna sem þjónustustúlka, en eftir að hún gifti sig og stofnaði heimili var hún heimavinnandi. Hanna var mikið í félagsstörfum í gegnum ár- in og var virkur meðlimur í Skand- inavisk Boldklub og Foreningen Dannebrog auk þess að vera í Dansk Kvindeklub og Kvenfélagi Bústaðasóknar. Útför Johanne Marie fer fram frá Bústaðakirkju á morgun, mánudaginn 11. febrúar, og hefst athöfnin klukkan 13.30. dóttir frá Litla-Ár- móti í Flóa. Börn þeirra Hönnu og Guð- jóns eru: 1) Oddur Jens tæknifræðingur, f. 27. júlí 1948, búsett- ur í Danmörku, maki Pia Guðjónsson, f. 11. maí 1954, dóttir þeirra er Ulla-Britt, f. 24. október 1981. Fyrri eiginkona Odds er Sigurbjörg Magn- úsdóttir, f. 25. septem- ber 1949, synir þeirra eru Magnús Heiðar, f. 5. október 1970, sam- býliskona Laura Gjervig Gram, f. 10. júní 1976, og Guðjón Freyr, f. 6. febrúar 1976. 2) Lísa Karólína myndlistarkona, f. 22. nóvember 1949, búsett í Reykjavík, var gift Þorbirni Guðmundssyni, f. 25. september 1949, dóttir þeirra er Jóhanna María, f. 3. ágúst 1975, sambýlismaður Erlingur G. Krist- insson, f. 15. október 1971. 3) Gísli skipstjóri, f. 29. desember 1951, búsettur í Danmörku, maki Gunn- laug Hanna Ragnarsdóttir, f. 27. Við sjáum að dýrð á djúpið slær, þó degi sé tekið að halla. Það er eins og festingin færist nær, og faðmi jörðina alla. Svo djúp var þögnin við þína sæng, að þar heyrast englar tala, og einn þeirra blakar bleikum væng, svo brjóst þitt fái svala. Nú strýkur hann barm þinn blítt og hljótt, svo blaktir síðasti loginn. En svo kemur dagur og sumarnótt, og svanur á bláan voginn. (Davíð Stefánsson.) Lífinu má líkja við bjartan dag sem líður við leik og störf. Þegar húmar að kvöldi er ekki í mannlegu valdi að breyta því, en myrkrið má lýsa upp með því að kveikja ljós minninganna. Mig langar að kveðja tengdamóður mína sem lést á líkn- ardeild Landakots 31. janúar sl. eftir langa og hetjulega baráttu við illvíg- an sjúkdóm. Það koma svo margar góðar minningar upp í huga minn, þær eru reyndar svo margar og ná yfir svo langan tíma, að þeim verða ekki gerð skil í stuttu máli. Ofarlega í huga eru minningar frá óteljandi samverustundum okkar Gísla og drengjanna hjá henni í Ásgarði, og svo allar hennar heimsóknir til okk- ar í Danmörku á þeim 27 árum sem við höfum búið þar. Við komum nærri því hvert ár heim til Íslands, þó var það stundum sem ég fór ein með drengina, því Gísli var þá á sjónum. Alltaf var jafn gott að koma heim í Ásgarð eftir langt og oft þreytandi ferðalag frá Danmörku, bæði meðan Guðjón tengdapabbi lifði og eftir það. Tengdamamma, eða Hanne eins og hún var alltaf kölluð, beið okkar með uppbúin rúm og handklæðin voru lögð fram handa hverjum eins og á hótelum, og auðvitað alltaf í réttum lit fyrir mig. Hjá ömmu fengu strák- arnir alltaf stærstu og bestu snúða í heimi og svo að ógleymdu Cocoa puffs sem þeir hefðu getað lifað á. Amma var alltaf viljug til að útbúa eitthvað spennandi handa þeim, og ekki má gleyma öllum þeim kvöld- um, oft langt fram á nætur, þar sem þau þrjú horfðu á myndbönd, helst einhverjar spenningsbíómyndir, og svo sofnaði amma oft í stólnum sín- um frá öllu saman. Oft kom Elín vin- kona hennar í heimsókn, og sátu þær oft í eldhúsinu og spiluðu á spil og spjölluðu á dönsku. Tengdamamma bjó rúmlega fjörutíu ár í Ásgarði og þar átti hún góða nágranna, og lang- ar mig sérstaklega að nefna Sigríði við hliðina. Oft heyrðum við hana segja: „Ég ætla aðeins að skreppa yfir til Sigríðar,“ og var klukkan þá oft orðin margt og jafnvel langt yfir miðnætti. Já, það var gott að eiga góða ná- granna, og ekki síst eftir að hún veiktist fyrir um fjórum árum. Sigríður fylgdist vel með tengda- mömmu og passaði upp á hana og hjálpaði henni það sem hún gat, og þurfti með, og sonur hennar Eyvind- ur var alla tíð einstaklega góður við tengdamömmu. Þetta var ómetanleg hjálp og mikill styrkur fyrir okkur börnin og ekki síst Lísu, sem mest hvíldi á. Hanne dvaldi oft lengri og skemmri tíma hjá okkur í Svendborg og kom flest ár, alltaf var ánægju- legt að hafa hana hjá okkur, ekki síst þegar hún kom 1991 í fermingu Ragnars og þá auðvitað með kransa- köku í töskunni sinni. Hún hélt jólin hjá okkur 1992 og var með í silfur- brúðkaupsveislu okkar Gísla 1998, en þá var hún orðin veik. Eftir það kom hún þrisvar og hafði enginn reiknað með því, hún neitaði að láta veikindi sín stjórna ferðum sínum, og þó að kraftarnir væru ansi smáir var hún ótrúlega sterk og jákvæð. „Þú ert svo seig amma,“ sagði Guð- jón Emil alltaf við hana fram til þess síðasta. Hún kom í síðasta sinn til okkar í nóvember 2000 og kvaddi hún þá sitt föðurland og fólkið sitt hér í Danmörku. Við áttum meðal annars mjög ánægjulegan sunnudag hér hjá okkur Gísla þar sem danska fjölskyldan hennar var samankomin með okkur. Hanne var orðin langamma og var hún mjög stolt af Axeli Mána Stein- arssyni, og hún vissi að í lok mars yrði hún það í annað sinn. Ragnar Mikael hringdi í hana rétt fyrir jól og sagði henni að hann og Mette kæmu næsta sumar til Íslands með nýja langömmubarnið. Hún var mikill snillingur í mat- argerð og bakstri, ég dáðist alltaf að því hvað kökurnar hennar voru fal- lega skreyttar, þær voru eins og listaverk. Þær glöddu bæði augað og magann. En flestir þekktu þó kransakök- urnar hennar Hönnu dönsku, eins og margir Íslendingar kölluðu hana. Þær eru víst ófáar kransakökurnar, sem sóttar hafa verið í Ásgarð fyrir skírnar-, fermingar-, stúdents-, brúðkaups- og aðrar veislur Reyk- víkinga. Oft vakti hún langt fram á nótt við baksturinn. Hanne var einn- ig mjög skapandi og listræn á öðrum sviðum, hún föndraði mikið og bjó líka til fallegar styttur og aðra muni úr leir, hún var mjög vandvirk. Nú hefur Hanne fengið hvíldina eftir harða og langa baráttu, og bjó hún síðasta hálfa árið á líknardeild- inni á Landakoti, þar sem vel var hugsað um hana á mjög heimilislegri og hlýlegri deild með góðu starfs- fólki. Það fann ég og sá í hvert skipti sem ég heimsótti hana. Af fimm börnum hennar eru það bara Lísa og Axel sem búa á Íslandi. Það hafa því verið að mestu leyti þau tvö, Hanna kona Axels og barnabörnin heima, sem hafa passað hana og heimsótt, og dönsku vinirnir hennar gleymdu henni ekki á þessum erfiða tíma. Lísa hefur hugsað sérstaklega vel um móður sína í veikindum hennar og vék varla frá henni síðasta tím- ann. Eins var María einstaklega hlý og þolinmóð við ömmu sína og nöfnu. Oft hefur það verið þungt og sárt fyrir okkur öll sem búum erlendis að vera í svo mikilli fjarlægð, og geta ekki bara skroppið heim eina og eina kvöldstund, en þá hefur síminn verið betri en ekkert. Við Gísli og tvíburabróðir hennar Axel komum til Íslands rétt fyrir jól- in, og áttum ógleymanlegt aðfanga- dagskvöld með tengdamömmu hjá Lísu, ásamt Gunnu mágkonu hennar sem var henni svo kær, Guðjóni Emil og Maríu. Hún sat til borðs og borð- aði af góðri lyst, mér verður lengi í minni styrkur hennar þetta kvöld, og þegar ég settist með gítarinn söng hún með okkur jólasöngvana á dönsku og íslensku og augun hennar ljómuðu. Hún bókstaflega blómstr- aði þessi jól, og allir undruðu sig á því hvaðan þessi orka kom, ekki síst hjúkrunarkonurnar. Já, Hanne var glöð þótt fársjúk væri, og ekki var gleðin minni þegar Oddur og Solla birtust uppi á Landakoti 28. desem- ber. Það var líka mikil upplifun fyrir hana að hafa bróður sinn Axel hjá sér á hverjum degi í heila viku, þau tvö áttu svo margar minningar sam- an. Síðasta dag ársins vorum við samankomin hjá Lísu, og þá hafði tengdamamma öll börnin sín fimm í kringum sig, ásamt Gunnu frænku, og okkur hinum. Kæra tengdamamma, það var erf- itt fyrir okkur Gísla að koma upp á Landakot 6. janúar og kveðja þig, við vissum að það var í síðasta sinn. Við flugum til Danmerkur með sorg í hjarta, en það er smáhuggun fyrir okkur að Guðjón okkar býr á Íslandi núna, og hefur setið hjá þér mikið síðasta tímann og var hjá þér síðasta kvöldið í lífi þínu. Þetta voru síðustu jólin þín, og við sátum margar stundirnar hjá þér daglega uppi á Landakoti, og oft voru börnin þín samankomin mörg í einu og þú horfðir stolt á hópinn þinn og sagðist ekki hafa tíma til að sofa, og værir ekkert þreytt. Við munum alltaf muna þennan tíma með þakklæti, og þakka fyrir að þú beiðst eftir okkur öllum. Það var gott að sitja hjá þér og vera nærri þér, syngja fyrir þig og Helgu vin- konu þína og finna og sjá hvað hugs- að er vel um hina sjúku heima á Ís- landi. Við munum sakna þín, og þegar við fylgjum þér síðasta spölinn erum við með öll börnin þín, tengda- börn og barnabörn frá Noregi, Dan- mörku og Íslandi og sameinumst í minningunni um þig. Ég óska þér góðrar ferðar í heim ljóss og friðar og þakka þér fyrir allt. Þín tengdadóttir, Gunnlaug Hanna Ragnars- dóttir, Danmörku. Elsku amma mín, á þessari stundu koma margar góðar minningar upp í huga mér um allar þær yndislegu stundir sem við höfum átt saman. Mér er minnisstætt þegar ég var yngri, þá varstu svo dugleg að fara með mér í hinar ýmsu ferðir og uppákomur hjá dönsku félögunum. Við fórum alltaf saman árlega á jóla- böll, grímuböll og ekki má gleyma ferðunum sem voru farnar í „hytten“ þar sem allir komu með heimatil- búna flugdreka, sem voru oftast tregir á loft. Mínar kærustu minn- ingar eru þó frá Ásgarðinum. Ég minnist þess hvað mér fannst nota- legt að sitja inni í hlýju eldhúsinu og fylgjast með þér baka kranskökur og fá síðan að gæða mér á bitunum sem voru afgangs. Allar þessar ynd- islegu minningar verða aldrei teknar í burt. Ég mun geyma þær í huga mér og hjarta. Þú hefur alltaf átt svo stóran sess í lífi mínu og því finnst mér skrýtið að geta hvorki farið í heimsókn til þín né hringt til að spjalla við þig. Elsku amma mín, nú er víst komið að kveðjustund. Um leið og ég kveð þig vil ég þakka þér fyrir allt sem þú hefur kennt mér og gefið. Ég bið góðan Guð að geyma þig. Þín María. Í dag kveðjum við Hönnu, fyrrver- andi tengdamóður mína, sem jafn- framt var góður félagi og vinur þrátt fyrir að hin formlegu tengsl hefðu breyst. Ég kynntist henni fyrir tæp- um 30 árum þegar við Lísa dóttir hennar byrjuðum að búa saman. Kannski fann ég í henni að einhverju leyti það sem ég missti svo ungur er móðir mín dó. Hanna hafði þá hlýju og glaðværð sem gerði það að verk- um að manni leið vel í návist hennar, það var gott að koma til hennar og hún gerði heldur ekki neinar kröfur til annarra. Hún var sjálfstæð og fór sínar eigin leiðir, lét engan eiga neitt hjá sér og sinnti þeim málefnum af einurð sem hún hafði áhuga á hvort sem það tengdist fjölskyldunni eða áhugamálunum. Á síðari árum voru áhugamálin mest tengd fjölskyld- unni og málefnum átthagafélaga Dana. Hanna kom ung til Íslands og ætl- aði að dvelja hér um stuttan tíma en dvölin varð lengri en hún gerði ráð fyrir. Hún kynntist Guðjóni Gísla- syni prentara og þau stofnuðu heim- ili og bjuggu lengst af í Ásgarði 135. Guðjón lést fyrir 15 árum. Þrátt fyrir að dvölin á Íslandi hafi verið orðin löng hafði hún sterkar taugar til Danmerkur og helst þurfti hún að fara þangað á hverju ári. Á Íslandi átti hún heima en Danmörk var landið sem gott var að heim- sækja og gleðjast með vinum og ætt- ingjum. Hún var virkur þátttakandi í félagssamtökum Dana sem búa á Ís- landi og eyddi ómældum tíma í að undirbúa alls konar samkomur og ferðalög sem samtökin stóðu fyrir. Það var hluti af hennar lífsstíl að vera virk í félagsmálum og vera í for- ystu. En nú er þessu lokið og Hanna hefur fengið hvíldina sem hún var farin að þrá en hún hafði um alllangt skeið barist við erfiðan sjúkdóm. Það var aðdáunarvert að fylgjast með henni síðustu mánuðina og sjá hvernig hún tókst á við sjúkdóminn. Hún sagði mér í desember að hún ætlaði sér að taka þátt í jólahátíðinni og eyða tímanum með börnunum sínum, en þau komu öll í heimsókn til hennar um jólin. Lítið atvik rétt fyrir jólin sem lýsir henni vel. Ég kom í heimsókn upp á Landakot, og þegar ég er nýsestur hjá henni spyr hún mig hvort ég vilji keyra hana um bæinn svo hún geti séð jólaljósin. Í fyrstu vissi ég ekki hverju ég ætti að svara en áttaði mig fljótt á því að það var bara eitt svar til, það var já. Síðan skoðuðum við saman jólaljósin í Reykjavík og áttum góða stund saman eins og oft áður. Það er gott að geyma þennan bíltúr í safni minn- inganna. Með yfirvegun sagði hún mér eftir áramótin að hún væri tilbú- in, væri búin að gera allt sem hún ætlaði sér, nú vildi hún fara að fá hvíld. Þrátt fyrir að hún hafi fengið hvíldina sem hún þráði er mikill söknuður hjá okkur sem kveðjum hana í dag. Ég er þakklátur fyrir að hafa átt kost á svo löngum kynnum og fengið að njóta þeirra í ríkum mæli. Ég er líka þakklátur fyrir það sem dóttir mín fékk að njóta í návist ömmu sinnar. Sú mikla ástúð og um- hyggja sem amma hennar veitti henni mun verða henni gott vega- nesti um ókomna framtíð þrátt fyrir að samband þeirra hafi nú komist á annað stig. Hún var gefandi og stolt amma og ræddi oft um barnabörnin og framtíð þeirra. Ég votta fjölskyldu Hönnu samúð mína og veit að minning um hana léttir erfiðar stundir. Þorbjörn. „Det var hende der trak læsset.“ Þessi orð voru sögð í þakkarræðu til Hanne Gíslason á aðalfundi í For- eningen Dannebrog fyrir mörgum árum. Nokkru seinna fór ég sem þessar línur rita að vinna með Hanne og kynnast atorku hennar og áhuga á öllu sem mátti vera félaginu til heilla. Flestir stjórnarfundir voru haldnir á heimili hennar á þessum árum. Hún var ávallt hvetjandi og tilbúin að taka á sig þá vinnu sem með þurfti til að það heppnaðist sem tekið var fyrir hverju sinni, hvort heldur var ferðalag, árlegt „Ande- spil“, þar sem vinningarnir urðu listaverk í höndum hennar, eða barnaskemmtun á sunnudaginn fyr- ir bolludag og kötturinn var sleginn úr tunnunni. Aldrei vantaði neitt, all- ur undirbúningur var ávallt í besta lagi. Þessi áhugi entist henni fram á síðustu stundu. Fyrir allt þetta er þakkað á kveðjustund og ástvinum hennar sendar innilegar samúðarkveðjur. Blessuð sé minning hennar. F.h. Foreningen Dannebrog Ingibjörg Tönsberg. JOHANNE MARIE LANG GÍSLASON ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR Stapahrauni 5, Hafnarfirði, sími 565 5892 www.utfararstofa.is ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS Sjáum um alla þætti sem hafa ber í huga er andlát verður, í samráði við aðstandendur Sími 581 3300 Allan sólarhringinn — www.utforin.is Suðurhlíð 35, Fossvogi Sverrir Olsen útfararstjóri Sverrir Einarsson útfararstjóri Kistur Krossar Duftker Gestabók Legsteinar Sálmaskrá Blóm Fáni Erfidrykkja Tilk. í fjölmiðla Prestur Kirkja Kistulagning Tónlistarfólk Val á sálmum Legstaður Flutn. á kistu milli landa Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla. Bryndís Valbjarnardóttir útfararstjóri
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.