Morgunblaðið - 10.02.2002, Blaðsíða 39

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 10. FEBRÚAR 2002 39
✝ Magnús BlöndalBjarnason fædd-
ist á Borg í Skriðdal
1. desember 1924.
Hann andaðist á
lungnadeild öldrun-
arsjúklinga á Landa-
koti 31. janúar síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru: Bjarni
Björnsson, f. 16.5.
1889, d. 12.10. 1940,
frá Vaði í Skriðdal, og
Kristín Árnadóttir, f.
30.4. 1887, d. 18.10.
1969, frá Þvottá í
Geithellnahreppi í
Álftafirði. Þau bjuggu lengst af á
Borg í Skriðdal. Hann átti sex
bræður og var hann yngstur. Þrír
eru á lífi. Bræður hans eru: Stefán
Bjarnason frá Flögu í Skriðdal, f.
7.4. 1912, d. 25.11. 2001. Björn
Bjarnason frá Birkihlíð í Skriðdal,
f. 18.3. 1914. Árni Bjarnason, bjó
lengi í Litla-Sandfelli í Skriðdal, f.
7.8. 1915. Bergþór Bjarnason frá
Hjarðarhlíð í Skriðdal, f. 16.4.
1919, d. 12.9. 1993. Ingi Bjarnason,
f. 6.8. 1922, d. 11.8. 1952. Ragnar
Bjarnason frá Borg í Skriðdal, f.
31.7. 1923.
Magnús kvæntist 9. september
1956 Brynhildi Jóhannesdóttur frá
Hafnarfirði, f. 30.4. 1937, d. 11.1.
2000. Foreldrar hennar voru: Guð-
björg Lilja Einarsdóttir, f. 25.4.
1912, frá Arngeirsstöðum í Fljóts-
hlíð, og Jóhannes Eiðsson, f. 31.12.
1912, frá Klungurbrekku á Skóg-
arströnd, síðar sjómaður í Hafnar-
firði. Börn Magnúsar og Brynhild-
ar eru: 1) Nikulás, f. 26.5. 1953,
maki Hrönn Sveinbjörnsdóttir, f.
4.9. 1952, búsett í Kópavogi, og eru
börn þeirra Sveinbjörn Breiðfjörð,
Brynhildur Helga, Fjóla Kristín,
Nikulás Helgi og Arnar Freyr. 2)
Kristín Blöndal, f. 30.4. 1957, maki
Birgir Skaptason, f. 7.4. 1955, bú-
sett í Garðabæ, og
eru börn þeirra Unn-
ur María, Vala Dís,
Lilja Kristín og
Skapti Magnús. 3) Jó-
hann Ingi Viktor, f.
7.9. 1958, maki Helga
Stefánsdóttir, f. 7.4.
1966, búsett í Reykja-
vík, og eru börn
þeirra Rakel Ýr og
Stefán Ingi. Fyrir
átti hann soninn
Magnús Blöndal. 4)
Valgeir Blöndal, f.
24.7. 1966, maki Lilja
Valdimarsdóttir, f.
16.7. 1970, búsett á Akureyri, og
eru börn þeirra Valdís Lilja og
Brynjar Valur.
Magnús varð stúdent frá MR
1949. Hann lauk læknisfræði 1955
með 1. einkunn frá Háskóla Ís-
lands. Hann fékk leyfi til að stunda
almennar lækningar 1961 og sér-
fræðingsleyfi í handlækningum
1962.
Magnús starfaði í Reykjavík á
Landspítalanum og á Seyðisfirði á
árunum 1955–57. Hann dvaldist í
Svíþjóð við störf og nám 1957–
1962, var héraðslæknir í Kópavogi
í febrúar 1962 til mars 1963. Hann
var starfandi læknir í Reykjavík
1962–1970 sem aðstoðarlæknir á
Landspítalanum á handlækninga-
deild, fæðingardeild og röntgen-
deild. Magnús var læknir á Blöndu-
ósi 1970–1973, aðstoðarlæknir í
Motala í Svíþjóð við fæðingar- og
kvensjúkdómadeild sumarið 1972,
aðstoðarlæknir við Fjórðungs-
sjúkrahúsið á Akureyri, röntgen-
deild og kvensjúkdómadeild 1974–
1994. Hann var læknir við mæðra-
eftirlitið á Akureyri 1974–1984.
Útför Magnúsar fer fram frá
Kópavogskirkju á morgun, mánu-
daginn 11. febrúar, og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Pabbi ólst upp á Borg í Skriðdal
sem var stórbú á þeim tíma. Þar sem
hann var yngstur kom það mest í hlut
eldri bræðra hans að sinna búi. Hann
hneigðist snemma til náms og flutti
suður til Reykjavíkur til að læra org-
elleik hjá Páli Ísólfssyni í Dómkirkj-
unni því hann átti að verða orgelleik-
ari í Þingmúlakirkju í Skriðdal en
hann sneri ekki aftur austur til þeirra
starfa. Hann tók stúdentsprófið frá
Menntaskólanum í Reykjavík árið
1949 og varð þar með fyrsti stúdent-
inn úr Skriðdal. Hóf síðan nám við
Háskóla Íslands í læknisfræði og út-
skrifaðist með 1. einkunn 1955. Hann
átti alltaf gott með að læra og var af-
bragðs tungumálamaður. Sérstak-
lega heillaði franskan og latínan.
Hann kynntist Brynhildi móður okk-
ar þegar hann starfaði um tíma sem
læknir á Kleppsspítala, en þar starf-
aði hún sem aðstoðarstúlka. Þau giftu
sig 1956. Pabbi og mamma fluttu til
Svíþjóðar 1957. Þau bjuggu á nokkr-
um stöðum á meðan pabbi var í sér-
fræðinámi. 1962 fluttum við heim og
bjuggum næstu árin í Hlíðunum en
pabbi starfaði á Landspítalanum.
Mamma vann ekki úti svo við gátum
alltaf gengið að henni vísri. Hann
hafði gaman af útilegum. Við skrupp-
um oft austur fyrir fjall eða norður í
Borgarfjörð á Opel Kapitaninum sem
hann kom með frá Svíþjóð. Alla tíð
hélt hann dagbók. Hann skilur eftir
sig bækur frá því að hann hóf nám í
Svíþjóð, næstum 50 ár. Pabbi starfaði
í þrjú ár sem læknir á Blönduósi og
þar kynntist hann góðu fólki sem hélt
tryggð við hann alla tíð. Pabbi ætlaði
aðeins að vinna eitt sumar á Akureyri
en svo fór að við fluttum öll norður
1974 á þennan fallega stað sem varð
sá dvalarstaður þar sem foreldrar
okkar bjuggu lengst af, samfellt í tutt-
ugu og fjögur ár. Pabbi sótti lengi
fundi í Gídeonfélaginu enda voru for-
eldrar okkar mjög trúaðir. Þau
kenndu okkur orð Guðs og fóru oft
með bænirnar með okkur systkinun-
um við rúmstokkinn.
Pabbi var alltaf að sýsla eitthvað,
allt var svo fínt og snyrtilegt, bíll,
heimili og garður, sameiginlegt
áhugamál foreldra okkar. Hann var
ekki þessi einstaklingur sem situr í
hægindastól í makindum og les
Moggann. Fyrir norðan fékk hann
mikinn áhuga á veiðiskap, tjaldútileg-
an færðist nær einhverju vatni sem
innihélt silung. Hann var léttur á fæti
og snöggur að skutla 10–20 silungum
á land. Þau höfðu líka ánægju af því
að heimsækja bræður pabba austur í
Skriðdal.
Sumarið 1998 flytja foreldrar okk-
ar suður í Kópavoginn til að vera nær
ættingjum og barnabörnum. Örlögin
háttuðu því reyndar svo að sá tími
varð styttri en áætlað var. Því móðir
okkar lést úr krabbameini í janúar
2000. Þegar móðir okkar andaðist tók
hann það mjög nærri sér og hefur það
kannski flýtt fyrir endalokunum. Á
þessu tímabili hafði pabbi okkar
gengið í gegnum mikil veikindi sjálfur
og var hann orðinn langlegusjúkling-
ur háður súrefni og oft mjög veikur.
Þrátt fyrir það sýndi hann mikinn lífs-
kraft og lífsvilja og reis upp úr hverju
áfallinu á fætur öðru. Hann reyndi að
koma í heimsóknir til okkar eins og
heilsan leyfði og hafði hann ætíð
áhuga á því sem við systkinin höfðum
fyrir stafni.
Elsku pabbi. Þrautagöngu þinni er
lokið og við vitum að þér líður betur
núna og ert hjá mömmu.
Börnin þín.
Elsku pabbi minn. Þrautagöngu
þinni er lokið. Þú sýndir ótrúlegan
viljastyrk þegar þú barðist í þessari
töpuðu orustu. Svo oft vissum við
systkinin ekki hvort þú yrðir með
okkur að morgni næsta dags. Það
hlýtur að vera erfitt að vera bundinn
við súrefniskút allan sólarhringinn og
vita að þú losnar aldrei við hann. Samt
reyndir þú að lifa lífinu eins og aðrir,
fylgdist með okkur og heimsóttir.
Hvíl þú í friði.
Nikulás.
Elsku pabbi minn. Nú ertu kominn
til mömmu sem dó fyrir tveimur árum
svo miklu yngri en þú. En það er víst
ekki hægt að miða kallið við einhvern
aldur, við vitum að við deyjum en ekki
hvenær.
Heilsa þín var alls ekki góð síðustu
30 mánuði. Langlegusjúklingur með
súrefniskút sem ekki er mjög með-
færilegur að ferðast með. Og þessi
langi biðlisti eftir öldrunarplássi. Það
er ekki beint heimilislegt að deila her-
bergi með einum eða fleiri sjúklingum
í svona langan tíma, einungis með
sjúkrarúm og náttborð. Þú varst bara
svo heppinn að hafa gott og hjarta-
hlýtt starfsfólk í kringum þig sem
hugsaði svo vel um þig og stundum
varstu svo veikur. Það sem hélt þér
gangandi var þessi sterki lífsvilji og
þrautseigja sem alltaf fylgdi þér.
Þannig þekkti ég þig best, fjölhæfur
og þrælskipulagður með tossalistann
á hreinu, alltaf að sýsla eitthvað, t.d.
snyrta garðinn eða mála. Að lesa
gagnlegar bókmenntir eða tímarit og
þá oft á frönsku eða ensku. Að spila á
píanóið og þú faldaðir sjálfur buxurn-
ar þínar. Geymslan þín var svo snyrti-
leg að ég hefði getað haldið sauma-
klúbb þar. Alltaf voruð þið mamma
svo samhent í því sem þið gerðuð. En
þú hefðir mátt fara betur með þig,
sérstaklega síðustu 10–15 árin. Þú
reyktir alltaf þrátt fyrir vaxandi
lungnasjúkdóm og hjartveiki. Og
loksins þegar þið mamma létuð verða
af því að flytja suður, nær börnum
ykkar og barnabörnum, veiktist
mamma og dó og þér hrakaði svo
hratt að varla náðist að venjast nýju
heimili sunnan heiða. Maður veit víst
ekki hvernig örlögum manns er hátt-
að.
Ég er svo þakklát fyrir þann tíma
sem við áttum saman, elsku pabbi,
mér þótti svo vænt um þig. Þú hafðir
svo mikla trú á mér og hvattir mig í
öllu sem ég gerði og alltaf varstu
tilbúinn að rétta hjálparhönd á meðan
þú hafðir heilsu. Guð geymi þig, pabbi
minn. Fylgstu með mér og fjölskyldu
minni frá himnum.
Þín dóttir,
Kristín.
Jæja, elsku pabbi minn, þá er þess-
ari löngu og ströngu för lokið. Hún
var búin að reynast þér erfið síðast-
liðin tíu ár, þó sérstaklega hin þrjú
síðustu.
Ég veit vel að þú ert hvíldinni feg-
inn og ert með mömmu á góðum stað.
Mér þótti sárt að geta ekki verið
með þér síðasta spölinn en ég veit vel
að þú vissir að ég var alltaf hjá þér í
huganum á þínum erfiðu stundum.
Þú spurðir mig þegar ég hitti þig
nú í janúar í hinsta sinn hvað tæki við
þegar jarðlífi okkar lyki. Mér fannst
þetta erfið spurning en ég sagði að við
yrðum að trúa því að það væri til-
gangur með þessari för okkar á jörðu.
Ég held líka að þú hafir trúað því og
þú vissir að það væri stutt eftir. Þetta
er það sem bíður okkar allra og við
verðum að takast á við það eins og þú
gerðir.
Kæri pabbi, þakka þér fyrir sam-
fylgdina í gegnum lífið. Stuðninginn
og jákvæðnina í minn garð.
Þinn sonur,
Valgeir.
Elsku afi minn. Mikið er sárt að
hugsa til þess að þú sért farinn frá
okkur, en ég reyni að láta mér líða
betur með því að hugsa um allar góðu
stundirnar sem við áttum með þér.
Þær voru margar og eiga eftir að
gleymast seint. Ég man eftir heim-
sóknum mínum til þín og ömmu á Ak-
ureyri. Þú varst svo handlaginn og
duglegur að smíða og gera við hluti.
Ég á ennþá skipin tvö sem þú smíð-
aðir með mér og frænda mínum þegar
við vorum lítil.
Þú hjálpaðir mér líka að gera
spýtukallinn sem við tálguðum út,
svona eins og í sögunni um Emil í
Kattholti. Það var alltaf sól í bakgarð-
inum hjá ykkur á Akureyri og það var
alveg upplagt að nota stækkunar-
glerið, sem þið notuðuð við að lesa
blaðið, til þess að kveikja í gömlum
dagblöðum og sóta stéttina og svo
komst þú og þreifst upp öskuna og
lánaðir mér og frænda mínum aftur
stækkkunarglerið daginn eftir.
Það var líka mjög gott að nota það
til þess að skoða skordýrin í garðinum
og veiða í krukku. Ég man líka eftir
stóra sykurkerinu í skápnum og
hveitikerinu.
Það var alveg rosalega spennandi
að fá að leika sér með sykurinn. Alveg
eins og innisandkassi. En svo kom
það fyrir að það lentu hvítir hveiti-
kögglar í kaffinu þínu. Þá höfðum við
aðeins verið að blanda. Vaskurinn
þinn var upplagður til þess að leika
sér með playmobil-bátana og stiginn
var langbestur til þess að búa til
playmobil-borgir.
Áður en þið amma fluttuð í íbúðina
ykkar í Kópavoginum bjugguð þið
lengi vel hjá okkur í Garðabænum. Þá
fór ég að umgangast ykkur miklu
meira og var gott að hafa ykkur hjá
okkur. Afi, þú lést aldrei verk úr
hendi falla og varst jákvæður og vildir
ólmur hjálpa til að mála og snyrta til í
garðinum okkar.
Það var ánægjulegt að hafa þig hjá
okkur um jólin og þú varst duglegur
að reyna að koma og heimsækja okk-
ur hingað heim þrátt fyrir veikindi
þín.
Elsku afi minn, þakka þér fyrir allt,
vonandi líður þér vel á himnum og ég
veit að amma hefur tekið vel á móti
þér.
Takk fyrir að vera afi minn.
Með söknuði.
Vala Dís.
Elsku afi minn. Það var ótrúlega
sárt að missa þig, elsku engillinn
minn. Mér þótti ofsalega vænt um
þig, ég vona að þú hafir vitað það. Það
eru ekki allir jafnlánsamir að hafa átt
svona yndislegan og góðan afa, sem
var svo ofsalega skýr og gáfaður mað-
ur. Það að þið amma hafið átt heima
hinum megin á landinu mestallan
þann tíma sem ég þekkti þig breytti
alls engu. Það var alltaf jafnmikið æv-
intýri að koma að heimsækja ykkur til
Akureyrar og þar af leiðandi alltaf
jafnmikil barátta fyrir pabba og
mömmu að draga okkur út í bíl þegar
komið var að því að fara heim aftur.
Við systkinin þekktum þig vel og ég
vil bara þakka Guði fyrir hverja stund
með ykkur ömmu og vona að hann
taki reglulega vel á móti þér núna
þegar þú ert farinn frá okkur.
Guð geymi þig, elsku afi minn.
Unnur María.
MAGNÚS BLÖNDAL
BJARNASON
Veröldin grét og við héldum að
Guð hefði gleymt okkur þessa nótt
sem þið kvödduð. Gleymt okkur því
við gátum ekki komið ykkur til hjálp-
ar. Ykkur sem alltaf voruð boðin og
búin að hjálpa öllum. Hvernig getur
svona gerst? Elsku Hreiðar, Ingi-
björg og Leon Örn, Guð ætlaði ykk-
ur betri heim, heim þar sem ham-
ingjan, fjölskyldan og lífsgleðin ráða
ríkjum, því þið vissuð hvað mestu
máli skiptir í lífinu og lifðuð sam-
kvæmt því, ung, ástfangin og heil-
brigð.
Minningarnar renna fram og ein-
hvern veginn finnst mér þær ekki
vera minningar, svo ljóslifandi
standa þær í hugskoti mínu. Þið vor-
✝ Hjónin Ingibjörg Edda Guð-mundsdóttir, f. 11. desember
1981, og Hreiðar Snær Línason, f.
29. júní 1979, og litli sonur þeirra
Leon Örn, f. 27. maí 2000, létust af
slysförum föstudaginn 4. janúar
síðastliðinn og fór útför þeirra
fram frá Þingeyrarkirkju 12. jan-
úar.
uð yndisleg, alltaf glöð og jákvæð og
full af lífshamingju.
Þið voruð svo heppin að finna
hvort annað, og við vorum svo hepp-
in að fá að njóta þess að þekkja ykk-
ur. Fyrir það verð ég ævinlega þakk-
lát.
Á ykkar stuttu ævi bjugguð þið yf-
ir meiri kærleik, öryggi og lífsgleði
en flestir aðrir kynnast allt sitt líf.
Ég hefði ekki trúað því, elsku
Ingibjörg mín, að ferðin þín yrði
svona löng þegar við vorum að skipu-
leggja utanlandsferðina ykkar í sum-
ar, en ég veit að þú áttir eftir að
skoða margt og Hreiðar hefði fylgt
þér hvert sem er, sem hann svo og
gerði. Því hvar sem maður er og
hvert sem maður fer vill maður hafa
þá sem maður elskar mest hjá sér.
Elsku Hreiðar, hugrekki þitt og
hetjulund munu lifa. Þú varst ein-
stakur og verður það alltaf í hug
mínum. En ég vildi að þetta hefði
farið öðruvísi, að við hefðum fengið
að njóta ykkar lengur. En það er ef-
laust eigingirni, þið eruð örugglega
hlæjandi fyrir einhverja aðra í þess-
um skrifuðum orðum, í svona fallegri
sundlaug eins og okkar, og Leon Örn
syndandi hjá ykkur. Þessi duglegi
angi með stóru augun sín og fallegu
bumbuna.
Brottför ykkar skilur eftir sig
stórt skarð í þessari fjölskyldu, hér á
Þingeyri og í hjörtum allra sem
þekktu ykkur, skarð sem aldrei
verður fyllt, en sú jákvæðni og
atorka sem þið bjugguð yfir er okkur
styrkur í glímunni við grátinn.
Elsku Gunnhildur mín, Guð hefur
gefið þér ótrúlegan styrk til að kom-
ast í gegnum þessa erfiðu tíma, og
elsku Anton Líni, mikið var gott að
heyra þig hlæja aftur. Elsku Líni,
Elli, Svanfríð, Gunnar Jakob og El-
ísa, megi Guð einnig standa við hlið
ykkar í þessum mikla missi.
Kæra Kristrún, Guðmundur og
fjölskyldur, þakka ykkur fyrir þessa
yndislegu stelpu sem var fjöreggið
okkar svo margra. Minning hennar
mun lifa sem og minning þeirra allra,
þeirra sem voru okkur fyrirmynd í
þessum hverfula heimi. Megi Guð
vera með ykkur öllum.
Elsku Hreiðar, Ingibjörg og Leon
Örn, tilveran mun aldrei verða söm
eftir fráfall ykkar. Þið voruð yndis-
leg. Ég kveð ykkur með ólýsanlegri
sorg og trega.
Hrafnhildur.
INGIBJÖRG EDDA GUÐ-
MUNDSDÓTTIR, HREIÐAR
SNÆR LÍNASON OG LEON
ÖRN HREIÐARSSON