Morgunblaðið - 10.02.2002, Blaðsíða 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 10. FEBRÚAR 2002 41
✝ Heiðar MárKristjánsson
fæddist í Reykjavík
14. janúar 1974.
Hann lést á Land-
spítalanum Hring-
braut 2. febrúar
síðastliðinn. For-
eldrar hans eru
Kristján Jónsson, f.
7.2. 1948, og Aðal-
björg Rafnhildur
Hjartardóttir, f.
18.7. 1942. Bræður
Heiðars Más, sam-
feðra, eru: Jens
Viktor, f. 18.1.
1972, og Guðmundur, f. 3.7.
1973. Systkini Heiðars Más,
sammæðra, eru:
Hjörtur Sveinsson,
f. 15.6. 1962, Bjarki
Birgisson, f. 5.4.
1977, Börkur Birg-
isson, f. 1.6. 1979,
og Birgitta Birgis-
dóttir, f. 4.2. 1983.
Heiðar Már var
vistmaður á Skála-
túnsheimilinu í
Mosfellsbæ frá 1977
til æviloka.
Útför Heiðars
Más fer fram frá
Fossvogskapellu á
morgun, mánudag-
inn 11. febrúar, og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
Hann hlær og og andlit hans ljómar
af gleði þegar ég ek honum í hjóla-
stólnum nær sviðinu þar sem hljóm-
sveitin spilaði fjörug lög. Við dönsum.
Hann í hjólastólnum og ég rugga
stólnum og sný honum í hring. Ekki
var annað hægt en hrífast með
drengnum sem þarna átti eina af sín-
um gleðistundum í lífi sem ekki fór
mjúkum höndum um hann.
Heiðar var fatlaður frá æsku og
þurfti stöðuga umönnun. Hann var
ósjálfbjarga og þurfti aðstoð við
hverja hreyfingu. Hann gat ekki tjáð
sig eins og þeir sem sumir kalla
venjulegt fólk. Hann hafði ekki vald á
orðum en tjáði sig með svipbrigðum.
Þegar honum leið illa stundi hann og
andlitið var markað þjáningu. Á gleði-
stundum hló hann og andlitið ljómaði.
Stundum var hann fjarrænn og
manni fannst hann vera einhversstað-
ar langt í burtu. Hann var sem í öðr-
um heimi á flótta frá kvöl sinni; hver
veit hvar.
Heiðar Már bjó á Skálatúnsheim-
ilinu í Mosfellsbæ mestallt sitt líf eða í
25 ár frá þriggja ára aldri. Hann var
þar hvers manns hugljúfi og starfs-
fólkið tók þátt í þjáningu hans og
gleði. Því miður var þjáningin oft
fylgifiskur hans og þá var vörn hans
sú að hverfa inn í annan heim. Hann
sá ekkert eða heyrði og sýndi engin
viðbrögð. Það féll í minn hlut að vera
verndari Heiðars. Í því fólst að sjá um
að kaupa föt á hann og passa upp á að
öllum þörfum hans væri fullnægt. Ég
fór með hann í klippingu og í Kringl-
una og Smárann til að kaupa föt. Í
desember saumaði ég ný gluggatjöld
fyrir herbergið hans og hann horfði
dolfallinn á nýju gardínurnar.
Frá sjónarhóli þeirra sem ekki
þekkja til fólks sem er fjölfatlað lítur
kannski þannig út sem þessi minnstu
börn samfélagsins séu ekki hugsandi
verur. Þetta er mikill misskilningur.
Heiðar Már hafði sínar tilfinningar og
sinn sterka persónuleika. Hann hafði
bara sinn hátt á að tjá sig og til þess
að skilja varð maður að kunna tákn-
mál hans. Þau ár sem hann var skjól-
stæðingur minn kom hann stöðugt á
óvart. Stundum var hann einmana og
þegar ég birtist geisluðu augu hans
og hann bað um faðmlag. Þá setti
hann höndina um háls mér og ætlaði
aldrei að fást til að sleppa. Svo voru
það hinar stundirnar þegar það nísti
mig í hjartastað að horfa í augun sem
engin viðbrögð sýndu. Þá var hann
kominn í skjól frá hinum grimma
veruleika sem á stundum færði hon-
um þjáningu.
Heiðar Már glímdi frá barnæsku
við erfið veikindi og þurfti oft að
leggjast inn á spítala. Nokkur síðustu
árin hefur hann þó ekki veikst það illa
að hann þyrfti að leggjast inn. Í des-
ember síðastliðnum fékk hann
lungnabólgu og var lagður inn á
Landspítalann. Þar sat ég hjá honum
til að hann væri ekki einn innan um
ókunnugt fólk. Það var dapurlegt sjá
þennan litla líkama tengdan alls kyns
slöngum og tækjum. Hann vaknaði og
við horfðumst í augu. Ég sá gamal-
kunnan glampa sem sagði mér að
hann þekkti mig og væri glaður að
hafa mig hjá sér. Þá var ég viss um að
hann myndi ná sér. Það kom á daginn
að Heiðar náði sér og sneri aftur heim
í Skálatún. En hann missti af jólaball-
inu. Við dönsuðum ekki þessi jól.
Mér var ljóst að hann náði sér ekki
að fullu. Hann var óvenju þreyttur og
daufur frá því hann kom heim og fram
í endaðan janúar þegar hann var aftur
sendur á sjúkrahús með lungnabólgu.
Enn fór ég til hans á spítalann og upp-
skar lítið bros og fallegt augnaráð.
Enn var ég viss um að hann myndi ná
sér og snúa aftur heim, en Heiðar átti
ekki afturkvæmt þrátt fyrir að hann
berðist fyrir lífi sínu. Lungnabólgan
varð honum ofviða og hann dó eftir
nokkurra daga spítalavist.
Þjáningu hans er lokið. Í Skálatúni
er skarð höggvið í hóp heimilismanna.
Heiðar, sem alltaf var kallaður prins-
inn á Neðri gangi, er farinn. Eftir
standa minningar um lítinn dreng
sem í þjáningu sinni gaf frá sér gleði
og dansaði skellihlæjandi í hjólastóln-
um sínum. Það er huggun harmi gegn
að heima í Skálatúni var allt gert til að
auðvelda honum lífið. Allt starfsfólkið
var samstiga í að létta undir með litla
prinsinum og gera honum þjáninguna
sem bærilegasta og fjölga gleðistund-
unum. Betur var ekki hægt að gera.
Ég sakna hans.
Hvíl í friði, kæri vinur.
Halldóra.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Elsku Heiðar Már, nú er komið að
kveðjustund. Þegar við fengum þess-
ar sorgarfréttir kom það ekki svo á
óvart, miðað við þau veikindi sem þú
þurftir að glíma við undanfarna mán-
uði. En það er sárt að missa kæran
vin.
Við sem vinnum á Neðri-gangi dáð-
umst að því hversu lífsglaður þú
varst. Þú hafðir gaman af því að fara
út á meðal fólks, svo sem á þorrablót,
jólaböll og allar þær uppákomur sem
þér stóðu til boða. Þar lékst þú á als
oddi og varst manna fjörugastur. Þú
hafðir líka gaman af tónlist og öllum
hlutum sem heyrðist nógu hátt í.
Það var gaman að fylgjast með því
hversu ákveðinn þú varst og þú vissir
nákvæmlega hvað þú vildir. Það fór
ekki milli mála hvort þú varst glaður
eða ekki, það skríkti í þér af gleði.
Þú náðir að bræða okkur allar með
yndislegu viðmóti og hlýju. Þú varst
svo sannarlega prinsinn okkar.
Elsku Heiðar Már, nú ert þú kom-
inn á góðan og fallegan stað þar sem
þrautir og þjáningar eru ekki til.
Minning um kæran vin lifir og yljar
okkur um hjartarætur.
Guð geymi þig.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson.)
Þínar vinkonur á Neðri-
gangi, Skálatúni.
HEIÐAR MÁR
KRISTJÁNSSON
✝ Ottó Ryel fæddistá Akureyri 1. júní
1921. Hann lést á
Landakotsspítala í
Reykjavík 25. janúar
síðastliðinn og fór út-
för hans fram frá Ak-
ureyrarkirkju 1.
febrúar.
fram hversu músík-
alskur Ottó var, sem
byrjaði með alveg sér-
stakri leikni hans að
spila á munnhörpu og
síðar einnig á harmon-
iku. Þessi guðs- og náð-
argáfa nýttist honum
vafalítið í hans fagi að
kalla fram þann rétta,
hreina og bjarta tón
hljóðfærisins og það
var einmitt þessi hreini
og bjarti tónn sem ein-
kenndi allt lífshlaup og
lífsmáta Ottós vinar
míns uns yfir lauk.
Ég gleymi aldrei þegar við bekkj-
arsystkini hans áttum þess kost að
hlýða hugfangin á hina ljúfu og fal-
legu tóna sem hann töfraði fram á
munnhörpuna af sinni alkunnu snilld.
Við Ottó, erum báðir fæddir inni í
fjörunni, elsta hluta bæjarins, hann í
Sigtryggshúsinu Aðalstræti 16 en ég
í Aðalstræti 17, gömlu prentsmiðj-
unni (Odds Björnssonar). Síðar flytur
hann í Kirkjuhvol sunnar í fjörunni,
sem faðir hans byggði af miklum
myndarskap og þar átti hann heima
æ síðan uns hann flutti alfarinn til
Reykjavíkur. Ég flutti mjög ungur úr
fjörunni og þekktumst við ekkert
fyrr en við settumst báðir í l. bekk í
Barnaskóla Akureyrar sem þá var
fyrst til húsa í Hafnarstræti 53 en
fluttist síðar í nýbyggt hús á syðri
brekkunni árið 1930 en þá tók við
skólastjórn hinn mæti skólamaður og
síðar námsstjóri Snorri Sigfússon.
Þar upphófust svo fyrstu kynni okkar
Ottós og náin vinátta en við urðum
strax sessunautar sem hélst lengst af
skólagöngunni í barnaskólanum. Auk
þess vorum við heimagangar á heim-
ilum foreldra hvor annars og ég man
vel að Gunnhildur móðir Ottós tók
mér alltaf opnum örmum af mikilli
gestrisni og höfðingsskap en mæður
okkar voru miklar vinkonur og störf-
uðu saman í ýmsum kven- og líkn-
arfélögum.
Að síðustu bið ég Guð að blessa
minningu vinar míns Ottós og ég
vona að hinn bjarti tónn fylgi honum
á vegferð hans inn á æðra tilverustig.
Hjördísi systur hans og öðrum ætt-
ingjum votta ég dýpstu samúð mína
og óska þeim allrar Guðsblessunar.
Loks eftir langan dag
lít ég þig, helga jörð.
Seiddur um sólarlag
sigli ég inn Eyjafjörð.
Ennþá, á óskastund,
opnaðist faðmur hans.
Berast um sólgyllt sund
söngvar og geisladans.
(Davíð Stef.)
Guðmundur J. Mikaelsson.
OTTÓ RYEL
Ottó Ryel, æskuvinur
minn og skólabróðir í
Barnaskóla Akureyrar,
er látinn rúmlega átt-
ræður að aldri. Mig
langar til að minnast hans með örfá-
um orðum. Þar er genginn góður og
gegn drengur, sem skilur eftir sig
ljúfar og eftirminnilegar minningar í
huga mínum. Það stafaði ávallt frá
honum glaðværð og hlýju en hann
kappkostaði alltaf að koma vel fram
við alla og láta gott af sér leiða, var
sannkallaður gleðigjafi og sannur
vinur í raun.
Fyrir utan að stunda verslunar-
störf ungur hjá föður sínum Baldvini
Ryel kaupmanni á Akureyri, hóf
hann snemma nám í hljóðfærasmíði í
Danmörku en í því námi og starfi
fólst kennsla í að stilla píanó og önnur
hljóðfæri. Það kom mjög snemma
Þau leiðu mistök
urðu við vinnslu minn-
ingargreina um Krist-
ján Sævar í blaðinu 7.
febrúar sl. að George
Michael Vollmar, mað-
ur Nönnu Rögnu dóttur Kristjáns,
var sagður heita Björn. Beðist er vel-
virðingar á þessum mistökum.
KRISTJÁN SÆVAR
VERNHARÐSSON
✝ Kristján SævarVernharðsson
fæddist í Reykjavík
7. febrúar 1936.
Hann lést á heimili
sínu 27. janúar síð-
astliðinn og fór útför
hans fram frá Foss-
vogskirkju 7. febr-
úar.
Elsku afi, við barna-
börnin þín viljum
kveðja þig með þessu
versi.
Vertu yfir og allt um
kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í
hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Prest-
hólum.)
Blessuð sé minning
góðs manns.
Jónas Pétur, Valgeir Þór,
Baldur Freyr og Helga Sif.
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Ólafur Ö. Pétursson,
útfararstjóri,
s. 896 6544
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
S. 551 7080
Vönduð og persónuleg þjónusta.
Útfararþjónustan ehf.
Stofnuð 1990
Rúnar Geirmundsson
útfararstjóri
Traust persónuleg
alhliða útfararþjónusta.
Áratuga reynsla.
Símar 567 9110 & 893 8638
utfarir.is
Davíð Osvaldsson
útfararstjóri
Sími 551 3485 • Fax 568 1129
Áratuga reynsla
í umsjón útfara
Önnumst alla þætti
Vaktsími allan sólarhringinn
896 8284
Elsku Freyja mín.
Með þessum fáu orðum
og litlu ljóði langar mig
að þakka þér fyrir þau
ár sem við áttum saman með þinni
góðu fjölskyldu. Það var mikil gæfa
fyrir mig að fá að kynnast ykkur og
finna þann styrk sem þú og fjöl-
skyldan hafa alla tíð veitt mér í veik-
indum mínum.
Án þín hefði ég ekki eignast besta
mann í heimi, hann son þinn. Það er
mikið að þakka fyrir.
Þær stundir sem við dvöldum
saman á lyflækningadeild FSA
munu aldrei líða mér úr minni.
Dugnaður þinn og barátta við sjúk-
dóminn til síðasta dags vakti aðdáun
mína.
FREYLAUG
EIÐSDÓTTIR
✝ Freylaug Eiðs-dóttir fæddist í
Holárkoti í Skíðadal
2. október 1916. Hún
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri föstudaginn
18. janúar síðastlið-
inn og fór útför
hennar fram frá Hól-
um í Eyjafjarðar-
sveit 25. janúar.
Elsku Freyja mín,
þú varst yndisleg kona
sem gafst mér svo mik-
ið. Ég ætla að vera
dugleg áfram eins og
þú sagðir alltaf.
Heilagi faðir
lýs þú mér.
Svo ljós þitt
megi vísa mér
um myrkvaða dali
og þrönga vegi.
Trú mín á þér
hún bresti eigi.
Um jarðar vegu
myrkrið er
En hjarta mitt
ég geymi þér.
Rata ég svo
með ljós þitt hér,
ég bið þig, Guð faðir,
að hjálpa mér.
(Sig. Geir Ólafsson.)
Hafðu þökk fyrir samverustund-
irnar okkar. Megi góður Guð lýsa
þér á nýjum vegi.
Þín
Sigríður Kolbrún.
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýsing-
ar um hvar og hvenær sá, sem
fjallað er um, er fæddur, hvar og
hvenær dáinn, um foreldra hans,
systkini, maka og börn, skólagöngu
og störf og loks hvaðan útför hans
fer fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður, en
ekki í greinunum sjálfum.
Formáli
minningargreina