Morgunblaðið - 14.02.2002, Blaðsíða 47

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 14. FEBRÚAR 2002 47
Sjáðu á himni
hátt yfir fjöllin
rísandi roða.
Ljós og litir
leika um skýin,
birtingu boða.
Maðurinn sínum
sorgum gleymir
og sefast lætur,
er dagsbrún dreifir
döprum skuggum
dimmrar nætur.
Mönnum er fjarlægt
í morgunsins veldi
myrkrið að kveldi.
(Á.G. Finnsson.)
Vinur okkar hjóna til margra ára
og fyrrum nágranni, Gunnar Krist-
insson, hefur lagt upp í sína hinstu
ferð. Alls óvænt þar sem Gunnar var
að stunda heilsurækt að morgni dags
birtist dauðinn honum og bauð hon-
um að fylgja sér. Við svona skyndi-
lega brottför er öllum ættingjum og
vinum brugðið, en ef við hugsum
málið aðeins betur, er það þá ekki
einmitt svona sem flestir vildu fá að
fara. „Mönnum er fjarlægt í morg-
unsins veldi, myrkrið að kveldi.“
Gunnar flutti með fjölskyldu sína í
Fögrukinn 10, næsta hús við okkur
og féllu þau vel inn í þann góða ná-
grannahóp sem þar var fyrir.
Samgangur varð fljótlega mikill
hjá fjölskyldum okkar og glaðværðin
var venjulega í fyrirrúmi og ógleym-
anlegur var hinn djúpi og hljómmikli
hlátur Gunnars á góðum stundum.
Gunnar hafði fallegan hlátur sem var
mjög í samræmi við söngrödd hans.
Þessi hlátur er nú þagnaður en ekki
gleymdur.
Húsbændurnir á 10 og 12 áttu það
til að spígspora um landareign sína
að kvöldi að góðra bænda sið og, að
sögn eiginkvenna þeirra sem fannst
þetta fyndið, yfirlíta óðalsetrin sín og
spjalla um hvað betur mætti gera.
Það er óhætt að segja að þá hafi
flest verið skemmtilegt eða snúið
upp í grín því þá var myrkrið að
kveldi svo fjarlægt. Gunnar og Sig-
rún höfðu reyndar þá þegar kynnst
sorginni mjög náið þegar þau misstu
frumburð sinn Kristin er hann var
ungbarn. Sagt hefur verið að þær
systur sorgin og gleðin séu svo sam-
rýndar að á meðan önnur sitji til
borðs með þér þá sofi hin í rúmi þínu.
Þegar Gunnar og fjölskylda hans
fluttu vestur vorum við reyndar flutt
úr Fögrukinninni, en vináttan hélst
óslitin enda voru þau hjónin ólöt við
að keyra suður og heimsækja vinina.
GUNNAR
KRISTINSSON
✝ Gunnar Kristins-son fæddist í
Hnífsdal 14. júlí
1927. Hann lést í
Kópavogi 7. janúar
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Hjallakirkju 11. jan-
úar.
Það var svona einhvern
veginn styttra suður
fyrir þau heldur en
vestur fyrir okkur.
Þeim leið vel fyrir
vestan í heimabyggð
hans Hnífsdal, sem
börn þeirra hafa nefnt
Sæludal og segir það
sína sögu um hve vel
þau undu þar hag sín-
um. Þar var fyrir stór
hópur ættingja hans og
vinir og þau fljót að
stækka vinahópinn.
Þau byggðu sér þar
einbýlishús og stærri
varð spildan þar sem hann hefur
þurft að yfirlíta að kveldi.
Í framhaldi af illvígum sjúkdómi
sem venjulega eirir engu en Gunnar
virtist hafa haft betur, voru þau
nýbúin að koma sér vel fyrir í fallegu
raðhúsi í Blásölum í Kópavogi, en
voru þó meira og minna fyrir vestan
á sumrin. Það var því ekki gert ráð
fyrir því þennan umrædda morgun
að hönd væri lögð á öxl hans og ný
ferðatilhögun lögð fyrir hann, en
enginn veit hvar eða hvenær þeim
birtast slík ferðalok, sem um leið er
upphaf á nýrri leið. Þetta vitum við
ekki, en við vitum að okkur finnst
ónotalega hratt sem skörð hafa verið
skorin í vinahópinn. Gunnars verður
sárt saknað og við gleymum hvorki
góðri nærveru hans né glaðværs
hláturs.
Við hjónin og börn okkar viljum
votta Sigrúnu, börnum og fjölskyld-
um þeirra okkar dýpstu samúð. Við
treystum því að minn
Svo vef ég í angurværðir óðs
inn andaðan, í línur táraglaðar.
Í englaröðum glaðværðar og góðs
minn gestur verður – hvergi annars staðar!
Ég kveð þig ugglaus, um það lokast sárin.
Á eftir blessun, þakkirnar og tárin.
(Stephan G. Steph.)
Við kveðjum vin okkar með sökn-
uði, en jafnframt með þakklæti fyrir
öll góðu árin sem við fengum að eiga
vináttu hans. Við biðjum honum
blessunar og fararheilla á æðri stöð-
um. Guð blessi minningu hans.
Þórdís og Benedikt.
✝ Þorbjörg J.Schweizer fædd-
ist á Eintúnahálsi á
Síðu í V-Skaft. (nú
eyðibýli í Skaftár-
hreppi) 23. septem-
ber 1903. Hún lést á
Klausturhólum á
Kirkjubæjarklaustri
31. janúar síðastlið-
inn og fór útför
hennar fram frá
Prestbakkakirkju á
Síðu 9. febrúar.
verið bæði hógvær og
hlédræg, en hún var
föst fyrir og vissi hvað
til góðra hluta heyrði.
Hennar líf var að sjálf-
sögðu með fjölskyldu
sinni í Diessen, manni,
meðan hans naut við,
og sonunum tveimur og
síðar börnum þeirra, en
mágkona hennar,
Anne, bjó með þeim
einnig lengstaf.
Við hjónin ásamt
syni nutum alloft gest-
risni Þorbjargar og
ferðir okkar á tveimur
áratugum frá 1960 til Diessen voru
margar og ánægjulegar, en við vor-
um ekki þau einu því mikill fjöldi Ís-
lendinga og námsmanna í München
voru einnig tíðir gestir þar í meira en
þrjá áratugi. Í upphafi bjó Schweiz-
er-fjölskyldan við Herrenstrasse í
gamla hluta bæjarins Diessen,
gömlu húsi sem fjölskylda Bruno
hafði átt í langan tíma. Þegar Mar-
grét, móðir og tengdamóðir okkar,
kom í heimsókn til okkar í München í
byrjun sjöunda áratugarins, upp-
hófst góður vinskapur milli hennar
og Þorbjargar, enda báðar úr sömu
sýslu og næstum sömu sveit og
þekktu því margt fólk sameiginlega.
Í framhaldi af spjalli þeirra mátti
heyra að fólk og land í Skaftafells-
sýslunum varð henni stöðugt hug-
ljúfara og þegar Þorbjörg fluttist
síðan alkomin til baka til landsins og
settist að á vistheimilinu á Kirkju-
bæjarklaustri, héldust tengsl okkar
allra alveg fram undir hið síðasta.
Okkur eru þessar hugrenningar
ljúfar og við minnumst Þorbjargar
með bæði ánægju og trega því hún
var mikil sómakona sem allir vita
sem hana þekktu.
Við fjölskyldan minnumst hennar
um leið og við auðsýnum sonum
hennar og fjölskyldum ásamt vinum
öðrum vítt og breitt okkar hugheilar
samúðarkveðjur. Guð blessi minn-
ingu mikillar sómakonu.
Kristín Hjartardóttir og
Jónas Bjarnason.
ÞORBJÖRG
JÓNSDÓTTIR
SCHWEIZER
Sómakonan hún Þor-
björg er hnigin í valinn
eftir langa og á stundum stranga
ævi. Þegar reynt er að ímynda sér
bernsku hennar á Eintúnahálsi á
Síðu, þar sem hún fæddist, verður
manni ósjálfrátt hugsað til lífsins í
Sumarhúsum Laxness í Sjálfstæðu
fólki. Nafn bæjarins segir sína sögu
og það bendir til þess, að ekki hafi
verið um mikið ræktunarland að
ræða. Nú er bærinn kominn í eyði
fyrir nokkuð löngu og er merktur
sem kross á landabréfum í Skapt-
árhreppi við leiðina upp frá Hunku-
bökkum inn til Lakagíga. En hún
náði að brjótast til mennta í heil-
brigðismálum og starfaði sem hjúkr-
unarkona á Kleppi um árabil og lagði
síðan leið sína til Þýskalands þar
sem hún stofnaði til búskapar með
manni sínum Bruno, málvísinda-
manni og fræðimanni. Þau settust að
í Diessen við Ammersee í yndislegu
umhverfi í Bæjaralandi, en einnig
um sinn í Bozen eða Bolzano í Suður-
Týról sem er nú í Ítalíu, en þar er
þröngur dalur á milli hárra fjalla.
Umhverfi vatnsins Ammersee suð-
vestur af München er skógi vaxið,
grösugt og gjöfult og er nánast í al-
gjörri andstæðu við umhverfi á Eint-
únahálsi, en Síða í Vestur-Skapta-
fellssýslu er einnig heillandi sveit og
rætur Þorbjargar slitnuðu aldrei.
Þrátt fyrir langa dvöl í Þýskalandi
mátti alltaf finna að hjarta hennar
sló líka til Íslands og það mátti oft
finna fyrir því þrátt fyrir að hún hafi
'


 




 

 




 .+ <4
03 (( 6
 
 
 
 !
  & 



"0
"%$%
C 
* C (

  

"#
"$$%
! 



4

4  
 
*
 



   

 C
 C     
, 
2
  10@"%A010@"%1%
"3-3-&%**
  ()  ($&%**
"*0 ($&%** 2 0=#(/0 /&&
($># /7&& 8 +% (&%**
&)$">)#/7&& /( 8&*/&%**
"#/"I=*"&& 3-%)&"#' ( 9&%**
&*3, 2 0=#&& &*)0  3-&%**
 0(%" 2 0=#&%**  ($ &&
  2 0=#&& /( )&( %**
%  2 0=#&%** 88# &
    -!
>
 

E
.
+

) &2,( 0()#5B
&29#
 
 ) 
  
  
 
 ' 

  


"0
"1%%
!  
 


4

  4    
 
*
 C

 

 "2"3-&&
.(  /#" "2&%** (7"<!&F(&&

& 
% ((&&
3-
  "2&&
  - "2&%**
2 "2&&
.0/#" ((%&%**
(/&*$ &%**  /( &
.*(-2"(&& / </3/
('(&%** /0 % &
 (
 (&& &*)&*&%**
"#3-(&%** %</H0 *!
2



 4
       4 
B *B*
  


  
 
 


 


>+ .


 +*(""%
,#"*(0/$(&
)  "FA
/723 )2!
*/9,)2&& )  /&&/(3  */&%**
&$"%")2&& (( >( %**
"3-)2&%** $  "#&&
&*))2&%** '  &
+(3 )2&%** 0  0(10&* &/
")2&%** > (%$ .# (&*/&&
/(%)2&%** .*(' .# (&*/&&
((%)2&&
       -!
'
 


 







+




9, )*,0(*
  
 
   9 *  


"0
""%%
6
  2


! (

&) * 

 

-0 (,*"!

 



 
  

  
 
  
  
 

 

 
 



  

 ! "
#
 !$!$%!
&


  

    !!" # !$ %" !
  &#'(# ! () *# !$
+ #+ !, -" !
EIGI minningargrein að birt-
ast á útfarardegi (eða í sunnu-
dagsblaði ef útför er á mánu-
degi), er skilafrestur sem hér
segir: Í sunnudags- og þriðju-
dagsblað þarf grein að berast
fyrir hádegi á föstudag. Í mið-
vikudags-, fimmtudags-, föstu-
dags- og laugardagsblað þarf
greinin að berast fyrir hádegi
tveimur virkum dögum fyrir
birtingardag. Berist grein eftir
að skilafrestur er útrunninn
eða eftir að útför hefur farið
fram, er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina,
enda þótt þær berist innan hins
tiltekna skilafrests.
Skilafrestur
minning-
argreina
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar til blaðsins
í bréfsíma 569 1115, eða á netfang þess (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höf-
undar/sendanda fylgi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli
að lengd greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða
2.200slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.