Morgunblaðið - 19.02.2002, Blaðsíða 42

42 ÞRIÐJUDAGUR 19. FEBRÚAR 2002 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
HÉR uppi við Vatnsendann er það
hluti af tilveru okkar að rölta á fal-
legum og friðsælum helgarmorgnum
eftir Mogganum sem bíður í póst-
kassanum uppi á horni. Svipað og
forðum í sveitinni þegar farið var eft-
ir póstinum út á brúsapall eftir að
mjólkurbíllinn hafði farið hjá. Í
gegnum tíðina höfum við íbúarnir í
þessari dreifðu byggð einnig sam-
glaðst þeim fjölmörgu borgarbúum
sem nýta þetta svæði til útivistar,
gangandi, ríðandi, hjólandi eða
hlaupandi. Maður fyllist ánægju yfir
því láni að eiga slíka náttúruvin, sem
felst í lítt snortnu landinu umhverfis
Elliðavatn, aðeins steinsnar frá
borgarsvæðinu.
Samkvæmt skipulaginu stendur
til að hlaða á þetta svæði miklu af
húsum og enn meiru af malbikuðum
götum og gangstéttum, stofnbraut-
um, sjoppum og þjónustukjörnum.
Ljóst er að ef af því verður munu
land- og lífsgæði við Elliðavatnið
vestanvert skerðast verulega. Það
mun verða sannkallaður Paradísar-
missir. Ef bæjaryfirvöld í Kópavogi
tækju hins vegar höndum saman við
landeigendur við Vatnsenda um að
varðveita þetta svæði frekar til úti-
vistar í stað þess að skemma það og
gera óaðlaðandi með of mikilli þétt-
ingu byggðar myndu viðkomandi að-
ilar uppskera virðingu í stað vansa.
Þeir teldust framsýnir í stað þess að
gerast sekir um að hlaupa eftir
stundarhagsmunum.
Í raun ættu bæjaryfirvöld í Kópa-
vogi ekki að vera einráð um að
ákvarða framtíð þessa lands. Allir
íbúar höfuðborgarsvæðisins eiga
hagsmuna að gæta í þessu tilliti og
ekki síður þeir sem á eftir okkur
munu koma. Því skora ég á sveit-
arfélög á höfuðborgarsvæðinu að
taka höndum saman um að varðveita
landið næst Elliðavatni, allan hring-
inn, komandi kynslóðum til ánægju
og útiveru, og haga annarri upp-
byggingu svæðisins í samræmi við
það. Að leggja nú fornaldarlegan
Útivistarpara-
dísin Elliðavatn
Frá Jóni Baldri Þorbjörnssyni:
Frá Elliðavatni.
hrepparíginn til hliðar og sameinast
um að sjá til þess að byggð verði ekki
þétt um of á þessu svæði. Mögulega
má gera það með því að greiða land-
eigendum fyrir svæði sem bjargað
verður undan byggingum og bæta
þeim þannig upp lóðamissinn. Við að
bjarga þessu landi og hafa rýmra um
byggðina uppi við Vatn myndi vænt-
anlegur heildarfjöldi íbúa Kópavogs
verða ‘einungis’ 31.000 í stað 33.000.
Nú er ekki langt í að þessi bær verði
fullbyggður. Hvaða máli skiptir þá
hvort endanleg tala íbúa er heldur
lægri en hærri? Kópavogur er hvort
eð er aðeins hluti af höfuðborgar-
svæðinu. Það á ekki að þurfa að vera
sáluhjálparatriði fyrir bæjarstjórn-
endur að hafa sveitarfélagið sem
stærst. Slíkt ber minnimáttarkennd
vitni, – magn á kostnað gæða.
Með vatnið sem miðdepil, Elliða-
árnar með sínu fjölskrúðuga fiska-
og fuglalífi og með beintengingunni
við Heiðmörkina er hægt að hugsa
sér svæðið umhverfis Elliðavatn sem
sterkan ferðaþjónustu- og útivistar-
kjarna, svipað og vísir er að í Laug-
ardalnum. Þarna mætti meira að
segja koma upp opnum dýragarði
þar sem hægt yrði að nálgast dýrin í
sínu náttúrulega umhverfi rétt við
bæjarmörkin. Og þær skrýtnu
mannverur sem hafa kosið að lifa í
þessu umhverfi og líta á ákveðna
skerðingu samfélagsþjónustu sem
lífsgæði, sem kjósa að sleppa götu-
lýsingu til að geta betur notið norð-
urljósanna, gætu sem best orðið
hluti af þessum náttúrudýragarði.
JÓN BALDUR
ÞORBJÖRNSSON,
íbúi við Elliðavatn.
UNDANFARNAR vikur hef ég und-
irritaður orðið var við mjög mikla vel-
vild og raunar umhyggju fyrir Múla-
lundi, vinnustofu SÍBS, við Hátún hér
í Reykjavík. Hefur þessi vinátta birst
á marga lund, meðal annars með sím-
hringingum og raunar með blaða-
skrifum þar sem fólk hefur lýst
áhyggjum sínum vegna Múlalundar
og þeirrar starfsemi sem þar fer fram
og ekki síst áhyggjum vegna starfs-
fólksins sem þar vinnur. Fyrir þenn-
an hlýhug og vináttu sé ég sérstaka
ástæðu til að þakka á opinberum vett-
vangi. Um leið nota ég tækifærið til að
fullvissa alla, og þá ekki síst hið góða
starfsfólk okkar á Múlalundi, sem
vissulega hefur orðið órólegt undan-
farið, að af hálfu SÍBS mun mikið
verða lagt á sig til að starfsemin á
Múlalundi haldi áfram og þau ör-
yrkjastörf sem þar eru varin. Ég
sagði starfsfólkinu á fundi, áður en
allt fjaðrafokið varð, að nú væri komið
að því að SÍBS gæti ekki án aðstoðar
haldið rekstrinum áfram að óbreyttu.
Sú afstaða mín er óbreytt. Eyrum
ráðamanna hefur nú verið náð og til
byrjunaraðgerða gripið með faglegri
úttekt á staðnum, sem vonandi leiðir
til þess að framtíðarúrlausn fæst, en
flestum má vera ljóst að ekki er mark-
mið með rekstri Múlalundar að ná
fram peningalegum hagnaði heldur
að sem flestar hendur fái vinnu við
sitt hæfi burtséð frá hagnaðinum.
Hagnaðurinn, og um leið ánægjan,
felst í því að veita fólki, sem ekki er
fært um að vinna í hörðu umhverfi
peningahyggjunnar, störf við hæfi og
veita því þá lífsfyllingu sem í vinnunni
felst og um leið þá vissu að störf
þeirra séu sambærileg því besta sem
völ er á. Það hefur vissulega tekist á
Múlalundi.
Bestu þakkir fyrir hugulsemina.
ÞORBJÖRN ÁRNASON,
formaður stjórnar Múlalundar og
stjórnarmaður í SÍBS.
Starfsemi Múlalundar
Frá Þorbirni Árnasyi: