Morgunblaðið - 24.02.2002, Qupperneq 42

MINNINGAR
42 SUNNUDAGUR 24. FEBRÚAR 2002 MORGUNBLAÐIÐ
Þórhildur Sandholt
lögfr. og lögg. fast.sali.
Gsm 898 8545
Gísli Sigurbjörnsson
sölumaður
FAX 568 3231
OPIÐ HÚS Í DAG FRÁ KL. 14.00-17.00
SKAGASEL 9
Glæsilegt 289 fm einbýlishús með innbyggðum bílskúr. Á jarðhæð er bílskúr,
geymsla, þvottahús og lítil aukaíbúð með sérinngangi og einnig innangengt
úr forstofu. Á efri hæð eru fjögur parketlögð herbergi, skápaveggur í hjóna-
herbergi og auk þess fataherbergi þar innaf með lögnum fyrir baðherb. Eld-
hús með stórum borðkrók og vandaðri innréttingu. Flísalagt baðherbergi með
baðkari og sturtuklefa. Útgangur á rúmgóða verönd úr skála. Fallegar stofur,
borðstofa og setustofa með arni. Gott útsýni úr stofu. Nýtt parket er á stiga,
stofum og eldhúsi, en parket á herbergjum er ca 2ja ára. Garður með falleg-
um gróðri. Verð 27,5 millj.
Húsráðendur taka vel á móti gestum í dag frá kl. 14-17
Jóhannes Ásgeirsson hdl., lögg. fasteignasali
F A S T E I G N A S A L A
SUÐURLANDSBRAUT 10, 2. HÆÐ F/OFAN BLÓMASTOFU FRIÐFINNS, 108 REYKJAVÍK
SÍMI 533 1616 FAX 533 1617
OPIÐ HÚS Í DAG FRÁ KL. 14-17
GLÆSIBÆR 18 - EINBÝLI
Í dag sýnum við þetta fallega einnar hæðar einbýlishús sem er næst
innst í rólegri, lokaðri götu í hinu sívinsæla Árbæjarhverfi. Húsið,
sem er 135 fm, er mikið endurnýjað og skiptist í m.a. forstofu, hol,
eldhús, 4 svefnherbergi, baðherbergi, þvottahús og stofu með út-
gengi í suðurgarð með góðum sólpalli. Bílskúrinn við húsið er 28 fm.
Stutt er í alla þjónustu, s.s. skóla, leikskóla, verslanir, heilsugæslu,
banka, pósthús, sundlaug og innan við 50 metrar eru í göngustíginn
í Elliðaárdal. Verð 20,9 millj.
HÚSIÐ VERÐUR TIL SÝNIS Í DAG FRÁ KL. 14 - 17
OPIÐ Á LUNDI Í DAG FRÁ KL. 12-14
ÞINGHÓLSBRAUT 21 - KÓP.
Rúmgóð og vel skipulögð 3-4ra herb. íbúð á jarðhæð í fjölbýli með
sérinngangi á tveim hæðum í vesturbæ Kóp. Tvö góð svefnherb. á
hæð og hátt til lofts (ca 2,7 m), opið snyrtilegt eldhús, fallegt baðher-
bergi með stórum flísalögðum sturtuklefa. Mjög rúmgott þvottaherb.
á neðri hæð ásamt sjónvarpsholi og útgangur út í garð. Möguleiki
væri að nota það til útleigu og þá með sérinngangi þar sem gengið
væri inn að aftan. Verð 11,6 m.
Tekið verður vel á móti ykkur milli kl. 14 og 17 í dag.
LAUGAVEGUR 40 - OPIÐ HÚS Í DAG
Glæsileg 2-3ja herbergja 91,5
fm íbúð á 2. hæð. Stór stofa þar
sem auðvelt er að útbúa herb.
Hátt er til lofts í allri íbúðinni og
setja rósettur og skrautlistar
sjarmerandi svip á hana. Parket
á gólfum nema á baðherb., sem
er nýlega standsett og flísalagt.
Nýtt gler í stofu og nýjar lagnir.
Berghildur og Haukur taka vel á móti ykkur milli kl. 14 og 17.
Tilboð óskast.
H A G A S M Á R A 1 - S M Á R A L I N D
fjárvana en samtaka einstaklingar
gátu náð þeim árangri er við náðum
sameiginlega á fjarlægum, óþekktum
markaði, þó svo að viðskiptavild okk-
ar fjaraði út eftir nokkur misseri
vegna þess að eftirfylgni vantaði og
óvægin samkeppni og erfiðleikar við
útvegun á hráefni háðu starfi okkar.
Ein af mörgum góðum minningum
er upp koma þegar litið er um farinn
veg er ferð sem við fórum saman á
sjávarútvegssýningu í Brussel.
Eftir vinnuskyldu ákváðum við að
eyða helginni saman í París. Mikið
var gaman að eyða þeirri helgi með
góðum vini. Við á okkar hátt náðum
svo vel saman. Fórum á góð veitinga-
hús og gengum um götur miðborg-
arinnar í mildu vorveðri, sátum á
bekkjum og torgum, töluðum mikið
saman og nutum hvíldarinnar og
vorsins þessa tvo daga.
Þó svo að Örn hafi ráðist til starfa
sem sölustjóri hjá Hampiðjunni hf.
naut ég ávallt aðstoðar hans og hvatn-
ingar meðan á mínum fyrirtækja-
rekstri stóð. Hann fylgdist vel með og
ég gat treyst á hann þegar ég þurfti á
að halda. Í ferð okkar til Kína, Hong
Kong og Taívan síðla árs 1996 styrkt-
ust vináttuböndin enn frekar. Á sjáv-
arútvegssýningu er við tókum þátt í í
Qingdao í Kína kom berlega í ljós
hversu góður samningamaður Örn
var og átti létt með að vinna við-
skiptavini á sitt band. Naut ég þess í
ríkum mæli hve mikilli þekkingu
hann hafði viðað að sér varðandi slíkt
sýningarhald. Í lok sýningar héldum
við til Hong Kong, Taipei og Kaohs-
iung þar sem við fléttuðum saman
viðskiptum og fríi á framandi slóðum.
Fljótlega varð ég þess áskynja
hversu mikill mannþekkjari Örn var
og hvað hann var næmur að finna ef
persónulegar aðstæður voru ekki sem
skyldi. Hvatning hans og hluttekning
voru ávallt fyrir hendi ef á þurfti að
halda. Umhyggja hans og ræktar-
semi komu mér stöðugt á óvart. Á
okkar síðasta fundi fyrir þremur vik-
um töluðum við um og ákváðum að
hann yrði guðfaðir ófædds barns
míns, sem sambýliskona mín ber nú
undir belti. Dætur mínar, Drífa og
Svava, sakna góðs vinar og senda
honum sína hinstu kveðju.
Örn var vissulega traustur vinur
vina sinna og gott var að eiga hann að
þegar eitthvað bjátaði á. Ég mun
sakna okkar reglubundnu samtala
um tilveruna og persónuleg málefni
er upp komu hverju sinni. Í stjórn-
málum vorum við samstiga, áttum
mörg sameiginleg áhugamál sem
jafnaðarmenn. Báðir vorum við ein-
dregnir stuðningsmenn sameiningar
jafnaðarmanna og Örn var mikill
Evrópusinni.
Ég vil með þessum orðum senda
fjölskyldu Arnar mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Elsku vinur minn Önni, þig kveð ég
nú með djúpan söknuð í hjarta.
Sárhlý minning um góðan félaga og
tryggan vin mun sitja eftir er þú hef-
ur nú gengið þín hinstu spor hérna
megin. Hvíl þú í friði.
Þinn vinur,
Alfreð Guðmundsson.
Það var mikið áfall að heyra að vin-
ur okkar, Örn Þorláksson, væri fall-
inn frá, langt fyrir aldur fram, 17.
febrúar sl. Það var eins og hendi veif-
að og þessi stóri, sterki og lífsglaði
maður var horfinn af sjónarsviðinu.
Maðurinn með ljáinn, sem engu eirir,
var mættur á vettvang til að taka
hann til sín. Það var einkennilegt að
heyra hann segja fyrir nokkrum vik-
um, að eftir fimmtugt gætu menn á
okkar aldri gert ráð fyrir hverju sem
væri, hvað varðaði heilsuna, sem öllu
máli skipti í lífinu. Það var eins og
hann hreinlega fyndi á sér að síðasta
stundin væri að nálgast.
Það var afskaplega gjöfult og
skemmtilegt að vinna með Erni und-
anfarin tíu ár við sölu og markaðs-
setningu á veiðarfærum fyrir Hamp-
iðjuna. „The Big Eagle“, eins og hann
kallaði sjálfan sig stundum í gamni,
var ákaflega vel látinn og vinsæll
meðal viðskiptavina hér heima og er-
lendis. Feimni og óframfærni var
nokkuð sem ekki stóð í veginum fyrir
Erni og hann beitti óspart ríkri
kímnigáfu á sjálfan sig og aðra, til að
krydda lífið og tilveruna með sam-
ferðamönnum sínum. Þessi hrífandi
persónuleiki Arnar, ásamt óbilandi
bjartsýni, auðvelduðu honum að sjálf-
sögðu að ná árangri í starfi. Þar var
Örn bestur, og í essinu sínu, þar sem
ryðja þurfti brautir á nýjum mörk-
uðum, finna tækifæri til sóknar og að-
gerða og mynda ný viðskiptasambönd
á viðkomandi stöðum. Eitt var það í
fari Arnar, sem hann nánast bar utan
á sér. Hann var mikill tilfinningamað-
ur og mátti ekkert aumt sjá og leið illa
ef hann gat ekkert gert til að bæta
stöðuna. Hann lét ávallt í ljósi mikla
samúð, ef hann vissi um erfiðleika eða
veikindi hjá viðkomandi, og var ávallt
boðinn og búinn að veita aðstoð ef á
þurfti að halda. Andleg mál voru Erni
ofalega í huga og held ég að hann hafi
haft að leiðarljósi hina gullnu reglu
um það, „að það sem þú vilt að aðrir
gjöri þér, það skalt þú og þeim gjöra“.
Elsku Ingibjörg. Okkar innilegustu
samúðarkveðjur til þín, á þessari
sorgarstundu. Kærar þakkir fyrir all-
ar ógleymanlegu samverustundirnar
með ykkur á undanförnum árum.
Guðmundur Gunnarsson,
Guðrún Arndal.
Við kynntumst Erni fyrir fimm ár-
um þegar þau Ingibjörg fluttu í
Grænuhlíðina. Það kom strax í ljós að
við áttum öll skap saman, enda þekkj-
um við fáa sem eru jafn félagslega
sinnaðir og Örn var og hvað hann
naut þess að blanda geði í góðra vina
hópi. Alltaf kom hann auga á broslegu
hliðar tilverunnar enda var hann sá
sem við og aðrir sóttumst eftir að vera
með. Betri nágranna en Örn og Ingi-
björgu var ekki hægt að hugsa sér
hvort sem var í gleði eða sorg. Minni-
stæðar eru stundirnar sem rætt var
um allt milli himins og jarðar hvort
sem var á heimili annars okkar, á
stigapallinum eða úti á stétt, Örn
hafði alltaf tíma fyrir spjall og hugs-
aði um að okkur liði sem best, hann
átti það til að kaupa handa okkur þeg-
ar hann fór út í bakarí og setja á hurð-
arhúninn. Þegar við komum frá út-
löndum sá hann til þess að við
kæmum ekki að tómum ísskápnum.
Við hjónin viljum þakka Erni fyrir
að vera frábær vinur og nágranni og
vottum Ingibjörgu, Dóru, Helgu og
öðrum aðstandendum samúð okkar.
Bjarni Þorbergsson,
Tinna Kr. Gunnarsdóttir.
Fyrir fjórum árum hóf ég störf hjá
Hampiðjunni og kynntist þá Erni.
Hann tók á móti mér sem væri ég
hans eigin sonur og reyndist mér síð-
an kær vinur og félagi, alltaf tilbúinn
að aðstoða og klappa manni á bakið ef
eitthvað bjátaði á.
Það var aldrei leiðinlegt hjá Erni,
jafnvel þótt umræðan væri um eitt-
hvað sem betur mætti fara. Oft geta
samskipti milli fólks orðið stirð og
leiðinleg á köflum, en því kynntist ég
aldrei hjá Erni sem var alltaf jákvæð-
ur og jafn í skapi. Ég mun sakna þess
að geta leitað til þessa öryggis.
Hann veitir kraft hinum þreytta og nógan
styrk hinum þróttlausa. Ungir menn þreyt-
ast og lýjast, og æskumenn hníga, en þeir,
sem vona á Drottin, fá nýjan kraft, þeir
fljúga upp á vængjum sem ernir. Þeir
hlaupa og lýjast ekki, þeir ganga og þreyt-
ast ekki.
(Jesaja, 40:29-31).
Þinn vinur,
Guðmundur (Mummi).
Vinur minn Örn er fallinn frá langt
um aldur fram. Ég varð þeirrar gæfu
aðnjótandi að kynnast Erni fyrir
rúmum aldarfjórðungi. Fyrstu kynni
mín af honum voru í gegnum sameig-
inlegan vin okkar, Helga Gunnarsson,
og handknattleiksdeild Þróttar. Örn
var einn þeirra sem sátu í stjórn
deildarinnar á blómaskeiði hennar í
kringum 1980. Hann, ásamt Óla
heitnum í Olís, Magnúsi Óskarssyni
heitnum og fleiri góðum mönnum,
settu sér þau háleitu markmið að gera
Þrótt að stórveldi í handknattleik.
Þetta markmið náðist ótrúlega skjótt
þótt fáir aðrir hafi haft trú á þeim.
Örn vann mikið og fórnfúst starf fyrir
Þrótt og sat í Handknattleiksráði
Reykjavíkur í fjölda ára fyrir félagið.
Fyrir þetta erum við Þróttarar þakk-
látir.
Á þessum árum þróaðist kunnings-
skapur í nána vináttu sem hélst og
styrktist allt fram á síðasta dag. Ég
minnist nær daglegra heimsókna
minna til þeirra feðga á Grandagarð.
Þar var oft glatt á hjalla og gaman að
fylgjast með og hitta ólíkan hóp við-
skiptavina þeirra úr sjávarútvegin-
um. Þarna lærði ég að líta á alla menn
sem jafningja enda litu þeir með
sömu virðingu á alla sína viðskipta-
vini.
Vinskapur okkar var misnáinn í
gegnum árin en segja má að síðustu
ár hafi hann styrkst og þroskast. Oft
er lífinu líkt við fjöll. Það eru miserf-
iðar uppgönguleiðir, allt eftir því hvar
maður kemur að þeim. Það geta verið
brattir hamrar eða aflíðandi hlíðar.
Menn velja sér mismunandi leiðir á
mismunandi tímum. Stundum storka
menn sjálfum sér eða fjallinu. Örn
kleif fleiri en eitt fjall og sigraðist á
þeim öllum. Þegar Örn og Inga komu
og heimsóttu mig í sumarbústaðinn í
Brekkuskógi í sumar, hress og ham-
ingjusöm eftir að hafa ekið suður Kjöl
vissi ég að hann var búinn að finna
réttu uppgönguleiðina. Eftir erfiða
baráttu vegna alvarlegs slyss sem
hann varð fyrir á Bretlandi fyrir fáum
árum virtist hann vera búinn að sigra.
Við áttum yndislega daga í bústaðn-
um og ræddum um að ferðast saman
um landið næsta sumar. Hann var
heillaður af íslenskri náttúru. Ég
minnist líka afmælisdagsins hans um
sl. Jónsmessu og jólahlaðborðsins í
desember þar sem hann sat stoltur
með konunum sínum, Ingu, Dóru
fósturdóttur sinni og Helgu dóttur
sinni. Helga fór þá á kostum og gaf
móður sinni lítið eftir í leik og fram-
sögu. Þar var hreykinn og stoltur fað-
ir. Örn var mikil félagsvera og hrókur
alls fagnaðar. Hann var traustur,
heiðarlegur og vinur vina sinna. Það
var gott að leita ráða og aðstoðar hjá
vini mínum Erni og þakka ég þeim
kæra vini fyrir allt sem hann gaf mér í
lífinu. Hans er sárt saknað og ferða-
lögunum frestað um stundarsakir.
Við munum ferðast saman síðar á öðr-
um vettvangi.
Ingu, Ingunni, Helgu, Dóru og öll-
um öðrum aðstendendum votta ég
samúð mína.
Einar Sveinsson.
Kær vinur og skólabróðir er látinn.
Undarleg tilfinning að Örn skuli vera
farinn úr þessu lífi. Hann var einn af
þessum ómissandi félögum úr skóla
sem lét mann fá það á tilfinninguna að
tíminn stæði í stað. Hann var alltaf
einstaklega hlýr og hress þegar leiðir
lágu saman og hafði lag á að rækta
vinskap okkar í gegnum árin. Við
kynntumst ekki fyrr en á unglingsár-
unum og þá í gegnum félagslífið í
Hagaskóla. Þar lagði hann mikið af
mörkum og þegar ég horfi á mynd úr
skólaleikriti, sem við bæði lékum í, sé
ég mér til undrunar að hann hafði lítið
breyst.
Árið 1985 hrinti ég í framkvæmd
gamalli hugmynd minni um endur-
fundi skólasystkina úr Hagaskóla.
Örn var með þeim fyrstu sem leitað
var til um aðstoð. Það vita svo þeir
sem þátt hafa tekið í þessum sam-
komum á 5 ára fresti að Örn var einn
þeirra sem átti stóran þátt í að gera
þessa skemmtun svo ánægjulega sem
hún er. Í undirbúningnum kom í ljós
hvað hann hafði fylgst vel með fé-
lögum sínum, vissi hvað þeir höfðu
starfað og hvar þá var að finna.
Enn einu sinni erum við minnt á að
njóta dagsins í dag og gefa okkur
tíma til að rækta fjölskyldu og vin-
skap. Ég veit að ég tala fyrir skóla-
félaga mína þegar ég segi, hann Örn
skilur eftir stórt skarð, hann var stór
og fallega hugsandi maður.
Kæra Ingibjörg Þóra og aðrir að-
standendur, Guð gefi ykkur styrk til
að takast á við sorg og söknuð.
Blessuð sé minning Arnar Þorláks-
sonar.
María Maríusdóttir.
ÖRN
ÞORLÁKSSON