Morgunblaðið - 24.02.2002, Side 57

FÓLK Í FRÉTTUM
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 24. FEBRÚAR 2002 57
Sunnudagur 24. feb.
1. flokkur karla kl. 11.00: Úrslit kl. 13.30.
1. flokkur kvenna kl. 12.00: Úrslit kl. 13.30.
Opinn flokkur karla kl. 13.00: Úrslit kl. 15.30.
Opinn flokkur kvenna kl. 13.30: Úrslit kl. 15.30.
Wales meistarinn í borðtennis,
Ryan Jenkins, leikur á mótinu.
Lýsingar hf.
í borðtennis
í TBR íþróttahúsinu
24. febrúar 2002
Dagskrá:
Lýsing hf.
Íslandsmeistarar Víkings
Íslandsmeistarinn
Guðmundur E. Stephensen
ÍVESTURPORTI er enn allt árúi og stúi, þótt ekki sé nemavika í frumsýningu á nýju ís-lensku leikriti Agnars Jóns
Lykill um hálsinn sem frumsýnt
verður um næstu helgi. Þórunn
Erna hleypur því á brott með mér,
bara svona um stundar sakir til að
geta sagt mér það helsta af sér ... ja,
hver hún hreinlega er.
Komin heim með
sólarhrings fyrirvara
„Ég kom heim frá London í lok
janúar á síðasta ári til að taka þátt í
uppfærslunni á Syngjandi í rigning-
unni. Ég lærði í Webber Douglas
sem er gamall leiklistarskóli í Lond-
on og mjög virtur. Ég var þar í þrjú
ár og ætlaði að vera áfram í London
en ákvað með sólarhrings fyrirvara
að koma heim. Ég kláraði skólann á
fimmtudegi, hafði boðist hlutverk
Oliviu í Þréttándakvöldi í Skotlandi
en var svo allt í einu komin heim á
sunnudegi,“ segir Þórunn og brosir
að hvatvísinni í sjálfri sér.
Eftir stúdentspróf nam Þórunn
frönsku og sögu í eitt ár við Sorb-
onne-háskólann í París og við heim-
komuna reyndi hún við Leiklistar-
skóla Íslands, en fékk höfnun.
„Ég ákvað að láta það ekki stoppa
mig og gat komist inn í fjóra skóla
úti. Ég er mjög glöð með þetta núna,
þótt ég hafi heyrt margt gott um
leiklistarskólann hér, en það var
yndislegt úti, mikill agi, erfitt nám
og sumir kennararnir við skólann
eru hreinlega snillingar.“
Þórunn segist ekki hafa lokað á
það enn að fara aftur út til London
að spreyta sig. „Ég var aldrei búin að
ákveða að koma alveg heim, fyrr en í
haust þegar Rauðhetta og Vestur-
portið komu upp.“
Hefur sjaldan liðið
svona vel á sviði
Þórunn byrjaði sem sagt feril sinn
á íslenskum fjölum í litlu hlutverki í
verkinu Syngjandi í rigningunni í
Þjóðleikhúsinu. En í eitt sinn fékk
hún að spreyta sig á aðalhlutverkinu.
„Það var alltaf talað um að ég lærði
hlutverkið hennar Selmu og væri
varamanneskja ef eitthvað kæmi
upp á. Svo lenti hún í því að missa
röddina svo kallið kom og ég þurfti
að skella mér á svið með nokkurra
klukkutíma fyrirvara,“ segir hún og
hlær að minningunni. „Það var frá-
bærlega gaman, ég get ekki sagt
annað, þrátt fyrir mikið stress. Ég
renndi yfir handritið, við fórum yfir
dansana, fundum hárgreiðslu og at-
huguðum hvort ég passaði í fötin
hennar. Síðan prófaði ég að syngja
með hljómsveitinni í fyrsta sinn. En
mér fannst ofsalega gaman og hefur
sjaldan liðið svona vel á sviði. Rúnar
Freyr, Stefán Karl og Selma hjálp-
uðu öll svo mikið til á staðnum,
ásamt öðrum í sýningunni. T.d að
segja mér í hvaða búning ég ætti að
fara í næst. Það var ekkert rennsli á
sýningunni og stundum vissi ég varla
hvar ég átti að vera! Þangað, þangað
öskruðu þau og ýttu mér áfram!“
segir hún og lýsir æsingnum með til-
þrifum. „Það var aðallega steppið
sem var erfitt að ná á svona stuttum
tíma, en það tókst því það er allt
hægt í leikhúsinu.“
En Rauðhetta sjálf í Hafnarfjarð-
arleikhúsinu er fyrsta aðalhlutverkið
sem Þórunn Erna fær á Íslandi, fyrir
utan „prinsessukvöldið“, eins og hún
kallar það.
– Hefur Rauðhetta alltaf verið
draumahlutverkið þitt?
„Eiginlega hafði aldrei hvarflað að
mér að ég myndi leika Rauðhettu,“
segir Þórunn og skellihlær. „En mér
finnst mjög skemmtilegt að leika
barn, ég hef oft hugsað um það, en
hélt að ég fengi ekki tækifæri til
þess.“
– Er Rauðhetta krefjandi hlut-
verk?
„Já, af því að ég þarf að setja mig
inn í það að vera barn aftur, hugsa
eins og barn og temja mér hreyfing-
arnar. Annars er ég svo barnaleg, að
það er ekkert erfitt fyrir mig. Ha, ha!
Svo er Rauðhetta bæði fjölhæf og
listræn og það er alltaf mjög krefj-
andi að vera sú persóna sem er að
upplifa allt í leikritinu.“
– Er ekki að erfitt að leika fyrir
krakkana sem lifa sig inn í sýningu
með framíköllum?
„Jú, maður veit aldrei við hverju
má búast. Rauðhetta stendur fyrir
framan húsið hennar ömmu og allir
krakkarnir búnir að vara hana við að
úlfurinn sé búinn að drepa ömmu, en
samt fer hún inn. Maður þarf að
vinna með börnunum eins og þau sé
persónur í leikritinu. Þau verða líka
fúl, ef maður lokar bara á þau. Það er
auka samspil, þannig að maður þarf
að vera með hlustunina alveg 100%.
Það er líka skemmtilegur hluti sýn-
ingarinnar fyrir fullorðna fólkið að
heyra hvað krakkarnir segja. Þau
eru alveg stórkostleg.“
Það sem hjartað er
að segja manni
Nú er önnur frumsýning hjá Þór-
unni Ernu um næstu helgi. Hún leik-
ur Dóru í leikriti sem heitir Lykill
um hálsinn, sem Agnar Jón Egilsson
leikstýrir í Vesturportinu.
„Þetta er fyrsta íslenska verkið
sem sett er upp þarna. Systkinin Ari
og Systa, sem Björn Hlynur Har-
aldsson og Lára Sveinsdóttir leika,
eiga vinkonu sem heitir Dóra og þau
eru mikið að skemmta sér. Þau eru í
leit að sjálfum sér og ástinni. Allir
eru ástfangnir af einhverjum og ást-
in leiðir suma til glötunar og aðra til
hamingju. Maður þarf að hlusta á
hvað hjartað er að segja manni,“ seg-
ir Þórunn um söguþráð leikritsins.
Fjórði leikari verksins er Erlendur
Eiríkssson.
„Þetta er alveg frábært hlutverk.
Dóra er svolítið barnsleg, úr sveit og
gerir sér ekki alltaf grein fyrir
hversu hávær hún er, en er mjög sæt
og góð við alla. Hún þolir áfengi ekki
mjög vel, en er tilfinningarík og
skemmtileg. Ég myndi segja að hún
væri bæði dramatískur og kómískur
karakter því hún er svo einlæg –
vona ég alla vega,“ segir leikkonan
og kímir. „Þetta er eitt skemmtileg-
asta hlutverk sem ég hef komist í. Í
rauninni fyrsta sérlega íslenska hlut-
verkið sem ég leik.
Það besta við leikritið er að allir
hafa verið á þessum tímapunkti í líf-
inu þegar þeir eru að leita að ástinni
og sjálfum sér.“
– Er búið að vera gaman að koma
heim í íslensku leikhúsflóruna?
„Já, mér finnst ég líka svo heppin
með hvað er ég búin að fá mikið að
gera. Það getur verið erfitt fyrir
okkur sem komum að utan að kynna
okkur, því enginn hefur séð okkur á
sviði.
Í gegnum tíðina finnst mér leikhús
á Íslandi hafa verið svo skemmtilegt
og margar sýningar sem ég hef séð
mun áhugaverðari og skemmtilegri
en úti. Þess vegna er mjög gaman að
taka þátt í íslensku leikhúsi þótt ég
hafi upphaflega ætlað að vera lengur
úti.“
– Þú ert að takast við mjög
skemmtileg verkefni.
„Bæði þessi verk eru skemmtileg
og líka fyrir alla. Fólk þarf ekki að
vera sérlega áhugasamt um leikhús
til að hafa gaman að þeim. Á leikhús
bara að skemmta leikurunum sjálf-
um, eða á það að skemmta áhorfend-
um? Við erum búin að sýna Syngj-
andi í rigningunni fyrir fullu húsi um
70 sinnum. Fólki finnst mjög gaman.
Auðvitað er alltaf gaman að gera
eitthvað nýtt listrænt séð og ýta leik-
listinni áfram, en það má ekki vera á
kostnað þess að fólki finnist gaman.
Ef fólk getur fundið til eða hlegið
með persónunum er tilganginum
náð. Mér finnst ekki alltaf málið að
vera að gera eitthvað öðruvísi. Ég
þoli ekki að fara í leikhús og upplifa
ekki neitt. Þá finnst mér ég vera svo
svikin. Og vonandi getum við á Ís-
landi haldið áfram að búa til gott
leikhús.“
Nýtt blóð með rauða hettu á fjölunum
Vil fá að
upplifa
Leikkonan Þórunn Erna Clausen syngur
í rigningunni, leitar að ástinni og leikur
á úlfa í íslensku leikhúslífi þessa dagana.
Hildi Loftsdóttur fannst hún for-
vitnileg – og líka svo falleg.
Ljósmynd/Hafnarfjarðarleikhúsið
Þórunni Ernu finnst bæði gaman og krefjandi að fá að leika barn.
Morgunblaðið/Ásdís
„Á leikhús að skemmta leikurunum sjálfum eða áhorfendum?“ spyr Þór-
unn Erna sem er á fullu í íslensku leikhúslífi.
hilo@mbl.is