Morgunblaðið - 26.05.2002, Blaðsíða 36

Morgunblaðið - 26.05.2002, Blaðsíða 36
MINNINGAR 36 SUNNUDAGUR 26. MAÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ ✝ Unnur Bjarklindfæddist í Reykja- vík 22. mars 1951. Hún lést á gjörgæslu- deild Landspítala við Hringbraut 16. maí síðastliðinn. Foreldr- ar hennar eru Sigríð- ur B. Bjarklind, f. 28.10. 1925, og Jón S. Bjarklind, f. 4.12. 1913. Systkini Unnar eru: Sveinn Aron, f. 16.4. 1935, kvæntur Gerði G. Bjarklind, f. 10.9. 1942, Björn, f. 1.9. 1946, kvæntur Ásu Elísabetu Sæmundsdóttur, f. 24.8. 1948, Sigurður, f. 7.12. 1947, kvæntur Margréti Ástu Skúla- dóttur, f. 23.7. 1947, og Jón, f. 1.7. 1949, kvæntur Steinunni Önnu Óskarsdóttur, f. 28.7. 1950. Unnur giftist 27.11. 1971 Sigurði Hólm, f. 16.7. 1946, en þau skildu. Börn þeirra eru: 1) Jón Benedikt, f. 19.1. 1971. Barnsmóðir hans er Edda Hrund Hall- dórsdóttir, f. 22.5. 1974, og eiga þau þrjú börn: Ólöfu Hörpu, f. 5.11. 1998, Ívar Bjarka, f. 23.3. 2000, og Ísak Harry, f. 1.2. 2002. 2) Andr- ea, f. 13.12. 1973. Eiginmaður hennar er Hassan Jamil Chahla, f. 4.6. 1963, og eiga þau þrjú börn: Yasmini Unni, f. 11.11. 1997, Jamil Sigurð, f. 8.3. 2000, og Signý Isabellu, f. 18.9. 2001. 3) Sigurður, f. 4.12. 1984. Unnur hóf störf á skrifstofu Al- þingis árið 1969 og frá árinu 1995 starfaði hún hjá Vinnumiðlun rík- isins. Útför Unnar verður gerð frá Fossvogskirkju á morgun, mánu- daginn 27. maí, og hefst athöfnin klukkan 15. Það er sárt að horfa á eftir Unni. Hún var ávallt til reiðu fyrir fjöl- skyldu sína, með hjartað fullt af kær- leik og elsku. Síðastliðin ár hafa verið Unni og fjölskyldu hennar erfið þar sem hún háði hetjulega baráttu við krabbamein en þegar litið er til baka stendur uppúr sá kraftur sem hún bjó yfir til hinstu stundar. Unnur var mikil vinkona mín og eins og hverjum góðum vinkonum sæmir þá bæði greindi okkur á og við gátum hlegið saman. Hún var trúuð kona og áttum við margar skemmti- legar samræður í símanum á kvöldin um þau mál. Allt síðasta ár er mér mjög ljúft í minni því þá ríkti mikil gleði í lífi hennar og hún skemmti sér vel. Unnur hafði mjög gaman af að ferðast og síðasta haust, eftir ferð til Ítalíu og heimsókn til frænku sinnar til Skotlands, var hún alsæl og óþreytt og tilbúin að takast á við næstu mánuði eftir erfiða lyfjameð- ferð. Ég veit að börnin mín munu sakna þess að hafa ekki fengið að hafa ömmu sína lengur hjá sér. Hún talaði iðulega um hversu rík kona hún væri þegar hún sat með þau í fanginu, lit- aði með þeim, las og studdi þau þegar þau voru að taka fyrstu skrefin. Þeg- ar ég bað þau um að segja mér eitt- hvað um ömmu Unni fóru þau strax að tala um kisurnar hennar en hún var einstakur dýravinur og er ég löngu búin að missa töluna á öllum þeim köttum, hundum og fuglum sem hún átti og hugsaði um í gegnum tíð- ina. Mér finnst viðeigandi að kveðja hana með vísu sem amma hennar og nafna orti: Tíminn vinnur aldrei á, okkar bestu stundum, æfilangt þær anga frá, urðar- helgilundum. (Hulda.) Með söknuð í hjarta kveð ég Unni, hún var einstök kona. Elsku Nonni minn, Andrea, Siggi yngri og eldri, Sigga, Jón, aðrir að- standendur og vinir. Mín dýpsta sam- úð er með ykkur öllum. Edda Hrund. Elskuleg vinkona mín, Unnur Bjarklind, er dáin. Löngu og erfiðu stríði er lokið. Hún kvaddi þetta líf svo snögglega og allt of fljótt. Það er mikið lán að eiga góða vini og samferðamenn. Unnur var einn af þeim. Hún var einstaklega hlý og góð manneskja sem gott var að eiga að. Alltaf tók hún svo fallega á móti mér þegar ég kíkti í heimsókn. Koss á kinn og faðmlag. Það var hennar hátt- ur. Í mínum huga var hún einstök. Hvernig hún tók örlögum sínum á sinn æðrulausa hátt. Elsku Unnur mín. Ég kveð þig með söknuði. Ég hefði viljað fá að njóta vináttu þinnar miklu lengur, en ég er þakklát fyrir að hafa fengið að kynn- ast þér og verið þér samferða hluta leiðarinnar. Aðstandendum Unnar sendi ég mínar innilegustu samúðarkveðjur. Blessuð sé minning hennar. Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi, hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt. (V. Briem.) Halldóra. Kær vinur og vinnufélagi er fallinn frá langt um aldur fram. Unnur Bjarklind hóf störf á Vinnu- miðlun höfuðborgarsvæðisins haustið 1995. Frá upphafi ávann hún sér traust og vináttu allra starfsmanna. Unnur var um margt óvenjuleg kona. Þrátt fyrir áralanga baráttu við erfiðan sjúkdóm gafst hún aldrei upp og stundaði vinnu sína fram á síðasta dag. Hún var einstaklega ljúf og glað- sinna, kom jafnt fram við alla og kom sér vel hvar sem hún fór. Hún var æðrulaus vegna eigin veikinda, trúði á lífið, sá sólina alls staðar og mátti ekkert aumt sjá. Börnin og barnabörnin voru sólar- geislarnir í lífi hennar. Unnur var skemmtilegur og góður vinnufélagi, mikill dýravinur, mann- vinur, fordómalaus og jafnréttissinn- uð sem kom vel fram í störfum henn- ar. Þá var einnig gaman að heyra hana tala um kisurnar sínar. Húm- orinn hennar naut sín vel í frásögnum af þeim. Unnur skrifaði ljóð sem hafa birst í Lesbók Morgunblaðsins. Þú ert friðardúfa. Litla barn. Þegar þú fæðist breytast tár mín í fallegar perlur handa þér. Þessar ljóðlínur lýsa Unni betur en flest annað. Við vinnufélagarnir söknum henn- ar sárt og sendum ástvinum hennar okkar einlægustu samúðarkveðjur. Starfsmenn Vinnumiðlunar höfuðborgarsvæðisins. UNNUR BJARKLIND                          ! "#                 ! "#   $  %   &'  (     )** +         #,   ! -  .    )/ /// $ % &  '(#&  '(#$        ) &  $  &   #     &  $ *+ &  '(# ,                                   !"   ##$                             !         !    "                                           !"       ##$   !""# $" "%&#" "'  !  !""# () *%+' "'  !   !"'  ,-.% !""#  !   /*% !)"'  #! .0.*              !                        "# $%&! '# " %   "#$$ ! " "# %"#$$ !  "# %"#$$ & %$"(" )                             ! !       "      #   #    $ %                  !  %  ' $                                           !          #$ !        %     !"#" #$%"#&''($)                                              !" #$ %%&   ' %% $ (%   %% %!  !(%  ! )$%&&                              !              !     "  "#!                 !" #$#!"%&' (                  !!"
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.