Morgunblaðið - 18.12.2002, Blaðsíða 48

48 MIÐVIKUDAGUR 18. DESEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ






 
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
NÚ þegar ljóst er að Sjálfstæðis-
flokkurinn hefur vikið Kristjáni Páls-
syni af framboðslista flokksins verður
ekki hjá því komist að fara aðeins yfir
málin og skoða atburðarásina undan-
farnar vikur. Kristján hefur verið
duglegur og ötull þingmaður sem hef-
ur lagt sig fram í ýmsum framfara-
málum er snerta okkur hér á Suður-
nesjum og reyndar kjördæmið í heild
sinni. Ekki verður í smáatriðum farið
út í öll þau mál hér heldur er þetta
sett fram til að benda á það og að and-
stæðingar hans, sem nú undanfarið
hafa unnið hatrammlega gegn hon-
um, hafa einmitt notað sér sum þessi
mál til að vinna gegn þingmanninum
og sagt hann vera að eigna sér mál
sem hann á ekki. Á meðal þessara
mála eru lýsing Reykjanesbrautar,
tvöföldun sömu brautar og ýmsar
fjárveitingar til mála á svæðinu og
nefna þeir sérstaklega fjárveitingu í
endurbyggingu Duus-húsanna í
Keflavík. Kristján hefur komið að öll-
um þessum málum, bæði sem þing-
maður og sem nefndarmaður í fjár-
laganefnd, þar sem flestar fjár-
veitingar til verkefna þingsins fara í
gegn, en Kristján hefur aldrei sagt að
hann einn hafi komið þeim í þann far-
veg sem þau eru, til þess hefur að
sjálfsögðu þurft víðtækan stuðning
annarra þingmanna. Það er hins veg-
ar þeim sem gleggst til þekkja aug-
ljóst að í þessum málum og mörgum
fleiri hefur Kristján barist af krafti til
að tryggja framgang þeirra og það
verður ekki af honum tekið. Annað
sem þessum sömu andstæðingum
verður tíðrætt um er að hann sé of
sýnilegur og hafa reyndar sakað hann
um að vera fjölmiðlasjúkur. Það hefur
oftar en ekki verið gert að umræðu-
efni fram að þessu ef þingmenn eru
ekki nógu virkir og sýnilegir og láti
þar með lítið eftir sig liggja, þannig að
nú er vandlifað í þessum heimi. Þessi
gagnrýni beinist semsagt að því að
menn vinni vinnuna sína og séu sýni-
legir í þingstörfum. Ekki er gott að
fullgreina hvaða hvatir liggja að baki
þessum hatursáróðri en eitt er ljóst
og það er að á meðal þeirra er öfund,
öfund út í að Kristjáni hefur orðið vel
ágengt í því sem hann hefur unnið að,
öfund út í þá athygli sem hann fær við
störf sín, bæði á þingi og úti á meðal
fólksins. Það er nokkuð til í því sem
einn af ræðumönnum sagði sem tóku
þátt í borgarafundi í Stapa til stuðn-
ings Kristjáni þegar ljóst var að að
honum var vegið. Þar lýsti hann þessu
eins og í vinsælum sjónvarpsþætti
sem Survivor heitir, en þar komast
hinir veikari af með því að bindast
samtökum um að kjósa hina sterku í
burtu. Ljóst er að einmitt þetta hefur
gerst hér; maðurinn sem ötullegast
vinnur að ýmsum framfaramálum og
hefur fengið mesta athygli af þeim
sem komu til greina var eðlilega ógn
við þá sem lítið eða ekkert liggur eftir
og hafa ekki verið sýnilegir og því fór
sem fór.
VALÞÓR SÖRING JÓNSSON,
Borgarvegi 9, Njarðvík.
Duglegasta þingmanni
Suðurnesja vikið af lista
Sjálfstæðisflokksins
Frá Valþóri Söring Jónssyni
EITT ágætt ljóð hefst þannig, eins og
kunnugt er.
Höfundurinn, Árni Thorsteinsson,
gerði einnig lag við ljóðið, sem enn er
sungið á góðum stundum. Þegar ljóð-
ið var ort, áttum við í sjálfstæðisbar-
áttu við Dani og settum okkur að
eignast sjálfstætt þjóðartákn, það er
fána. Það var ekki nema eðlilegt.
Einar Benediktsson skáld orti ljóð-
ið „Til fánans“, sem var um fána þann,
með hvíta og bláa litnum, er Íslend-
ingar vildu fá, en fengu ekki nema
breyttan, það er með rauða litnum til
viðbótar. Þótti mörgum það vera til að
þóknast Dönum, sem hafa sinn rauða
fána með hvíta krossinum. Fána
þeim, sem Einar Ben. orti sitt magn-
aða ljóð um, gaf Helgi Pjeturss nafnið
Hvítbláinn. Einar lauk ljóði sínu með
ljóðlínunum:
Djúp sem blámi himinhæða,
hrein sem jökultindsins brún.
En víkjum nánar að ljóði því, er
Árni Thorsteinsson, tónskáld, orti.
Líklega er réttast að birta það hér í
heild, þar sem vikið er að fána okkar:
Landið vort fagra með litskrúðug fjöllin,
leiftrandi fossa og glóð undir ís,
blár girðir særinn og gnæfir hátt mjöllin,
glitklæðin þín skóp þér hamingjudís.
Fáninn vor blái, þú frelsis vors merki
frægð þína efli hver sonur þinn knár,
elski þig, verndi þig ættstofn vor sterki,
auðna þér fylgi um aldir og ár.
Ísland, vort land, þig með tónum vér
tignum,
töfri vor söngur þér hamingjudag
hvert sinn vér brennheitum bænum þig
signum,
blessaða land vort, það Íslands er lag.
Nú heyrist þetta ljóð stundum
sungið í útvarpi, en þá bregður svo
undarlega við, að miðerindið, þar sem
vikið er að bláhvíta fánanum, er ekki
með, heldur eitthvert annað erindi,
sem ég veit ekki, hver hefur saman
sett. Fróðlegt væri að sjá þetta erindi
á prenti. En það er þó ekki mergurinn
málsins, heldur aðferð sú, sem lögð er
til grundvallar. Eigum við að afmá
allt, sem sögulegt gildi hefur? Eigum
við að breyta ljóðum til samræmis við
breytta tíma? Einhverju sinni datt
einum ágætum alþingismanni í hug
að láta taka kórónuna af Alþingishús-
inu. Þetta væru danskar menjar, sem
ekki ættu lengur við. Annar þingmað-
ur vildi setja skjaldarmerkið framan á
það hús, til að gera það virðulegra.
Nei, þetta verður ekki gert. Virðum
sögu okkar. Við umskrifum hana ekki
eftir á. Dagbók þeirri, sem ég skrifa
daglega, breyti ég ekki eftir á, hversu
feginn sem ég vildi. Það er lóðið. Með
þökk fyrir væntanlega birtingu.
AUÐUNN BRAGI SVEINSSON,
Hjarðarhaga 28, Reykjavík.
Landið vort fagra
Frá Auðuni Braga Sveinssyni