Morgunblaðið - 21.12.2002, Síða 50

Morgunblaðið - 21.12.2002, Síða 50
MINNINGAR 50 LAUGARDAGUR 21. DESEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ ✝ Guðrún Jónsdótt-ir, Lágafelli í Hveragerði, var fædd í Vorsabæ í Ölf- usi hinn 20. maí 1904. Hún lést á Hjúkrun- arheimilinu Ási í Hveragerði hinn 13. desember síðastlið- inn. Foreldrar henn- ar voru Jón Ög- mundsson, ættaður frá Bíldsfelli í Grafn- ingi, lengst af bóndi í Vorsabæ, f. 19.7. 1874, d. 15.1. 1964, og kona hans, Sól- veig Diðrika Nikulásdóttir, ættuð frá Engey, f. 13.6. 1875, d. 13.3. 1958. Guðrún var fjórða elst af tólf börnum þeirra hjóna og lifði hún þau öll. Þau voru: Ragnheið- ur, f. 1898, d. 1975, Þórður, f. 1901, d. 2000, Nikulás, f. 1903, d. 1973, Kristín, f. 1906, d. 1977, Ög- mundur, f. 1907, d. 2001, Þuríður, f. 1909, d. 1911, Benedikt, f. 1911, d. í mars 1983, bjó í Kanada, Guð- munda, f. 1913, d. 1951, Sæmund- ur, f. 1914, d. 1995, Sigríður, f. 1916, d. 1996, Ög- mundur, f. 1917, d. 1989. Guðrún bjó og starfaði lengst af á heimili foreldra sinna í Vorsabæ, eða til ársins 1947 er hún fluttist ásamt þeim að nýbýlinu Lága- felli í Hveragerði. Árið 1936 fór Guð- rún til Hafnarfjarð- ar og lærði þar saumaskap og starf- aði síðan við það hjá Einari klæðskera í nokkra vetur. Á Lágafelli annað- ist Guðrún foreldra sína allt til dauðadags. Síðan bjó hún ein á Lágafelli en í nábýli við Sæmund bróður sinn og fjölskyldu hans á Friðarstöðum. Árin 1996 til 1998 dvaldi hún á heimili Ögmundar bróður síns í Vorsabæ en var síð- ustu árin á Hjúkrunarheimilinu Ási í Hveragerði. Útför Guðrúnar verður gerð frá Hveragerðiskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 14. Guðrún Jónsdóttir ólst upp í Vorsabæ í Ölfusi í stórum systk- inahópi og tók virkan þátt í bústörf- um og uppeldi yngri systkina sinna. Þetta voru erfiðir tímar á Íslandi og var Guðrún ein af þeim sem upp- lifðu tímana tvenna í íslensku sam- félagi. Ég man eftir því að hún tal- aði um hið mikla vinnuálag og erfiðan aðbúnað í sveitinni á fyrri hluta síðustu aldar og fannst mikið hafa breyst til batnaðar frá þeim tíma. Guðrún gerði ekki víðreist um dagana en fór þó árið 1936 til Hafn- arfjarðar að læra sauma. Hún flutti með foreldrum sínum þegar þau brugðu búi og byggðu nýbýli í landi Vorsabæjar að Lágafelli. Guðrún annaðist foreldra sína til dánardags þeirra. Auk þess að sinna foreldrum sínum rak hún hænsnabú og var talsvert til aðstoðar við búrekstur föður míns á Friðarstöðum. Var Guðrún sönn sveitakona og hafði gott vit á skepnum og búskap. Guðrún var hávaxin, myndarleg og virðuleg kona, hæglát og mild. Hún skipti sjaldan skapi en gat ver- ið ákveðin þegar hún þurfti á því að halda. Hún hafði góða kímnigáfu og gat hlegið innilega. Þrátt fyrir það að hún hefði lifað fábreyttu lífi var hún djúpvitur og skynsöm kona með góða innsýn í mannlegt eðli og samskipti enda hafði hún áhuga á fólki og fylgdist vel með ættingjum sínum og sveitungum. Hún naut virðingar og væntumþykju systkina sinna og reyndar allra í fjölskyld- unni. Við kölluðum hana stundum í gríni sem alvöru höfðingja ættar- innar. Á Lágafelli var gestkvæmt og var þar í rauninni eins konar miðpunkt- ur fjölskyldunnar, enda var Guðrún vinsæl og gestrisin. Systkini hennar og fjarskyldari ættingjar eyddu til að mynda oft sumarfríi sínu hjá Guðrúnu. Heimili hennar var ekki íburðarmikið en ávallt mjög snyrti- legt og aðlaðandi. Hjá Guðrúnu var athvarf og skjól. Hún lét ekki nægja að sinna öldruðum foreldrum sínum fram í andlátið heldur sinnti hún einnig systkinum sínum sem áttu ávallt athvarf hjá henni. Bæði Ragnheiður og Sigríður systur hennar dvöldu hjá Guðrúnu í alvar- legum veikindum og sinnti hún og þjónaði systrum sínum af sinni sér- stöku ljúfmennsku, umhyggju og þolinmæði. Auk foreldra Guðrúnar létust tvö systkina hennar á heimili hennar, þau Sigríður og Ögmundur. Hún Guðrún frænka eins og hún var alltaf kölluð bjó frá því ég man fyrst eftir mér í næsta húsi við for- eldra mína. Lágafell, heimili Guð- rúnar, var í bernsku minni mitt annað heimili og með Guðrúnu frænku í næsta húsi má nánast segja að ég hafi búið svo vel að eiga tvær mæður. Í minningu minni er þessi rólega, trausta og umhyggju- sama kona klettur í lífi mínu og annarra sem stóðu henni næst. Ég minnist Guðrúnar fyrst sem góðrar frænku minnar sem gaf mér athygli og tíma, fræddi mig og sýndi mér ástúð. Hún var mjög barngóð og skilningsrík. Ég sótti sérstaklega til hennar þegar ég hafði verið óþekk, sem var býsna oft því ég var bald- inn krakki. Þá leitaði ég oft til Guð- rúnar sem hafði lúmskt gaman af litlu baldintátunni og veitti um- hyggju og skjól þar til sú litla taldi að foreldrunum væri runnin reiðin. Það er með söknuði og væntum- þykju sem ég minnist og kveð hana Guðrúnu föðursystur mína. Ég vil þakka henni fyrir fjölmargar dýr- mætar samverustundir og það hversu mikið mér finnst það hafa auðgað líf mitt að hafa fengið að alast upp með þessari ljúfu heið- urskonu. Ég vil svo að lokum færa starfsfólki á hjúkrunarheimilinu Ási í Hveragerði mínar bestu þakkir fyrir sérstaklega góða umönnun síðustu árin í ævi Guðrúnar. Jónína. Merk ágætiskona, Guðrún Jóns- dóttir á Lágafelli, er látin 98 ára gömul. Guðrún fæddist í Vorsabæ í Ölfusi 1904, ein 12 systkina og var hún þriðja elst. Í þá daga var lífs- baráttan harðari en við þekkjum í dag og margt að gera á stóru heim- ili. Það sem einkenndi Guðrúnu var skapgerðarfesta og ábyrgðartilfinn- ing og því ekki að undra að hún færi snemma að hjálpa til við bústörfin og uppeldi yngri barnanna. Lærði hún til að mynda að mjólka sex til sjö ára og mjólkaði hún reglulega frá átta ára aldri og þar til hún var fullra 92ja ára. Guðrún leit snemma á það sem hlutverk sitt að hjálpa móður sinni með heimilið, ekki síst þegar karlmennirnir voru að heim- an í veri alla útmánuðina. Þetta hef- ur ugglaust orðið til þess að hún hleypti seint heimdraganum. En 1936 fer hún til Ingimundar föð- urbróður síns í Hafnarfirði og ræðst til náms og starfa á saumastofu hjá Einari klæðskera. Vann hún þar síðan við fatasaum í nokkra vetur. Árið 1947 eru foreldrar Guðrúnar farin að kröftum og ákveða að hætta búskap. Er þá ráðist í að byggja lítið hús handa þeim á Lága- felli í Hveragerði þar sem þau gætu eytt ellinni. Flyst þá Guðrún með þeim og annast foreldra sína þar til dauðadags. Sextug fylgir hún föður sínum til grafar. Eftir lát foreldra sinna fann Guðrún sér áframhald- andi hlutverk innan stórfjölskyld- unnar. Sérstaklega má nefna að hún reyndist börnum Sæmundar bróður síns, sem bjó í næsta húsi, á Frið- arstöðum, eins og besta amma. Þangað var alltaf gott að koma, ný- bakað flatbrauð og seytt hvera- brauðið úr jarðpottinum ásamt hlýju, festu og rósemi. Hún var heldur ekki sein með kaffisopann bæri aðra gesti að garði. Einkum sóttu systkini hennar til hennar og voru þær helgar færri að eitthvert systkina hennar væri ekki hjá henni. Má nefna að þrjú þeirra komu til hennar við lok ævinnar og önduðust þar. Var sagt í eftirmæl- um eins þeirra, að hann hefði kosið að deyja hjá þeirri manneskju sem hann treysti best. Síðast hjúkraði hún Sigríði systur sinni með erfiðan parkinsonsjúkdóm og var þá Guð- rún 92ja ára gömul. Ekki var að undra þótt hún fyndi sig þá farna að kröftum og treysti sér ekki til að búa lengur ein. Fer hún þá að Vorsabæ til Ögmundar bróður síns sem enn bjó þar með konu sinni Júdit, og leið henni vel þar. Er hún hjá þeim í tvo vetur. Sumarið eftir býr hún síðan með hjálp á Lágafelli og Friðarstöðum þangað til hún flytur inn á Hjúkrunarheimilið að Ási þegar það var opnað í desember 1998. Það er ekki fyrr en eftir lát Sig- ríðar 1996 að fundum okkar Guð- rúnar ber fyrst saman. Guðrún var seintekin og eiginlega kynntumst við ekkert að ráði fyrr en þann tíma sem hún dvaldi hjá okkur á Frið- arstöðum og var að bíða eftir að komast á hjúkrunarheimilið en það má segja að þá hafi tekist með okk- ur vinskapur sem ég met mikils. Hafði þessi kona mikill áhrif á mig, ekki síst vegna hinnar einlægu og heitu trúarsannfæringar hennar. Má að orði komast að Guð hafi alltaf verið henni nálægur. Fannst mér hún að vissu leyti fyrirmynd í því að lifa grandvöru og heiðarlegu lífi, ekki síst var henni ljós þýðing tung- unnar og var orðvör svo af bar og lagði aldrei illt til nokkurs manns. En hún hafði samt sívirkan huga og fylgdist af áhuga með öllu lífi og starfi vina og vandamanna, barns- fæðingum, atvinnu og námi. Var það oft þegar henni voru sagðar fréttir þá lagði hún ekkert til mál- anna í það skiptið en þegar næst var komið að máli við hana spurði hún nánar út í þetta og hafði þá hugsað um málið og hvað myndi best gert í stöðunni. Hún hafði einn- ig alla tíð lifandi áhuga á búskapn- um og að allt gengi þar sem best. Þessi kona hafði marga strengi í hörpu sinni, og þótt hún mjólkaði kýr meira en áttatíu ár ævi sinnar og hefði hænur mestan þann tíma sem hún bjó á Lágafelli þá var bóndinn bara einn hluti af henni. Öðrum þræði var hún líka mynd- arhúsmóðir og bar heimili hennar og fatasaumur fáguðum og örugg- um smekk hennar gott vitni. Hún hafði sínar föstu skoðanir sem hún var ekki að hvika frá. Til dæmis var hún alla ævi á móti því að hlaða nið- ur börnum án þess að hugsa fyrir uppeldi þeirra en hins vegar var hún barngóð með afbrigðum og átti auðvelt með að ná til barna. Seinustu árin kom ég nokkuð reglulega í heimsókn til hennar á hjúkrunarheimilið með dætur mín- ar litlar og sakna þær hennar nú. Góð kona er gengin. Blessuð sé minning hennar. Steinunn Kristjánsdóttir. GUÐRÚN JÓNSDÓTTIR ✝ Heiðrún KristínÓskarsdóttir fæddist á Hofsósi 17. apríl 1960. Hún lést á Heilbrigðis- stofnuninn á Siglu- firði 10. desember síðastliðinn. For- eldrar hennar eru Óskar Stefánsson, f. 5. júlí 1908, d. 17. júlí 1989, bóndi, og Sigríður Jóhanns- dóttir, f. 30. sept- ember 1921, hús- móðir að Skugga- björgum í Deildar- dal. Systkini Heiðrúnar eru: 1) Stefán Jón, f. 8. desember 1953, maki Anna Guðrún Tryggvadótt- ir, f. 29. nóvember 1969. Börn þeirra eru Sigurrós Bára, f. 18. febrúar 1989, og Óskar Þór, f. samvistum. Dætur þeirra eru Sigurósk Tinna, f. 9. desember 1983, og Heiðrún Sara, f. 18. ágúst 1986. 4) Hafdís, f. 2. apríl 1963, maki Viggó Jón Einarsson, f. 12. febrúar 1965. Börn þeirra eru Vigdís Ósk, f. 13. mars 1989, Karen Inga, f. 20. mars 1992, og Einar Viggó, f. 25. ágúst 1995. 5) Sigurjóna Ósk, f. 15. febrúar 1969, maki Sveinn Guðmunds- son, f. 26. maí 1970. Synir þeirra eru Guðmundur, f. 12. janúar 1990, og Óskar, f. 19. ágúst 1999. Eftirlifandi eiginmaður Heið- rúnar er Stefán Jóhannsson, f. 9. júní 1959. Börn þeirra eru Sig- ríður Dana Stefánsdóttir, f. 14. október 1994, og Edda Rún Stef- ánsdóttir, f. 13. maí 1998. Heið- rún eignaðist tvö börn með Bjarna Þór Bjarnasyni, f. 15. júlí 1963, þau Hafþór Inga Bjarna- son, f. 7. júní 1990, og Kolbrúnu Björk Bjarnadóttur, f. 4. ágúst 1991. Útför Heiðrúnar fór fram í Siglufjarðarkirkju 18. desember. 26. mars 1993. 2) Þóranna Guðrún, f. 24. júlí 1957, maki Magnús Sigurbjörns- son, f. 9. nóvember 1954. Börn þeirra eru Sigurbjörn Hreiðar, f. 4. júlí 1976, og Linda Rut, f. 28. janúar 1983. Sigurbjörn Hreiðar er í sambúð með Sig- fríði Sigurjónsdótt- ur, f. 30. apríl 1969, og eiga þau saman soninn, Magnús Loga, f. 31. ágúst 2002. Fyrir á Sigfríður börnin Sædísi Bylgju Jónsdóttir, f. 7. maí 1990, og Ingimar Jónsson, f. 3. mars 1992. 3) Páll Birgir, f. 13. apríl 1959, var kvæntur Hrafnhildi Scheving en þau slitu Hún Heiðrún (eða Heyja eins og við kölluðum hana alltaf) er dáin, langt fyrir aldur fram. Kynni okkar hófust árið 1979 er við bjuggum sam- an í Flugumýri og unnum saman í frystihúsinu á Hofsósi. Seinna flutt- ist ég norður og hóf búskap með bróður hennar, Páli. Heiðrún var fjórða í röðinni af sex systkinum sem eru frá Skuggabjörgum í Deildardal. Foreldrar hennar voru Óskar Stef- ánsson sem er látinn og Sigríður Jó- hannsdóttir sem lifir dóttur sína. Heiðrún kom víða við á ævi sinni og má helst nefna vinnu hennar um borð í frystitogaranum Siglfirðingi en þar stóð hún sína vakt eins og hin- ir skipverjarnir í mörg ár. Þar um borð kynntist hún eftirlifandi eigin- manni sínum, Stefáni Jóhannssyni, og með honum stofnaði hún heimili á Hólaveginum á Siglufirði. Heiðrúnu varð fjögurra barna auðið, tvö átti hún áður, þau Hafþór og Kolbrúnu, en Sigríði og Eddu átti hún með Stefáni. Heiðrún var góð vinkona og trú. Minningarnar sem koma upp eru óteljandi og yrði of langt að telja þær allar hér upp, en minningin um ynd- islega manneskju og góða vinkonu mun ávallt lifa. Dætur mínar, Guð- rún, Tinna og Heiðrún, syrgja góða og yndislega frænku. Elsku Stebbi, Hafþór, Kolbrún, Sigga Dana, Edda Rún, tengda- mamma og aðrir ættingjar, góður Guð gæti ykkar allra, verndi og gefi ykkur styrk í þessari sorg. Við spyrjum margs en finnum fátt um fullnægjandi svör. Við treystum á hinn mikla mátt sem mildar allra kjör. Í skjóli hans þú athvarf átt er endar lífsins för. Þú skilur eftir auðlegð þá sem enginn tekið fær. Ást í hjarta, blik á brá og brosin silfurtær. Mesta auðinn eignast sá er öllum reyndist kær. Þú minning öllu skærar skín þó skilji leið um sinn. Þó okkur byrgi sorgin sýn mun sólin brjótast inn. Við biðjum Guð að gæta þín og greiða veginn þinn. (G. Ó.) Hrafnhildur Scheving og dætur. Besta frænka mín er dáin. Hún Heyja mín var alltaf svo góð við mig og ég leit svo mikið upp til hennar. Alltaf þegar ég kom norður til pabba fórum við alltaf að heimsækja hana á Siglufjörð. Maður fór alltaf ánægður frá Heyju því hún var alltaf svo glöð og ánægð og þótt hún hafi veikst svona mikið lét hún það ekki á sig fá og barðist hetjulega við sjúkdóminn sem hrjáði hana. Fyrir nokkrum dögum var ég að tala við mömmu mína um hana Heyju og hún sagði mér að það hefði ekki verið að ástæðulausu sem hún skírði mig Heiðrúnu, hún sagði það hafa verið vegna þess að hún liti svo mikið upp til Heyju. Mér hefur alltaf þótt svo mikið vænt um Heyju og ég skil varla af hverju Guð þurfti að taka hana frá okkur. Ég veit samt að henni líður miklu betur núna en ég sakna hennar samt. Elsku Stebbi, Hafþór, Kolla, Sigga Dana, Edda Rún, amma og aðrir ættingjar, góður Guð gæti ykk- ar allra og gefi ykkur styrk. Heiðrún Sara. HEIÐRÚN KRISTÍN ÓSKARSDÓTTIR Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem sýndu okkur samúð, vinarhug og styrk við and- lát og útför eiginmanns míns, sonar, föður okkar, tengdaföður, afa og langafa, ÞÓRÐAR ÞÓRÐARSONAR bifreiðarstjóra, Sóleyjargötu 18, Akranesi. Óskum ykkur öllum gleðilegra jóla og farsældar á nýju ári. Guð blessi ykkur öll. Ester Teitsdóttir, Sigríður Guðmundsdóttir, Þórður Þ. Þórðarson, Fríða Sigurðardóttir, Teitur B. Þórðarson, Ásdís Dóra Ólafsdóttir, Lilja Þ. Þórðardóttir, Valgeir Valgeirsson, Guðni Þórðarson, Linda G. Samúelsdóttir, Sigríður Þórðardóttir, Göran Håkanson, Ólafur Þórðarson, Friðmey B. Barkardóttir, Kristín Þórðardóttir, afabörn og langafabörn.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.