Morgunblaðið - 18.01.2003, Blaðsíða 38

MINNINGAR
38 LAUGARDAGUR 18. JANÚAR 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ RagnheiðurGuðmundsdóttir
fæddist á Bæ í Stein-
grímsfirði 24. júlí
árið 1915. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun-
inni á Selfossi 10.
janúar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Guðmundur
Magnússon, f. 26.
júní 1889, d. 5. júlí
1966, og Vigdís Guð-
mundsdóttir, f. 26.
október 1895, d. 14.
október 1977. Þau
bjuggu fyrstu bú-
skaparárin í Bæ en á Hólmavík
frá 1923. Ragnheiður var næst-
elst níu systkina en þau eru:
Magnelja Guðmundsdóttir, f. 15.
mars 1914, d. 17. febrúar 1997,
Marta Gunnlaug Guðmundsdóttir,
f. 6. júlí 1917, Þuríður Guðmunds-
dóttir, f. 19. júlí 1918, Guðmund-
ur Guðmundsson, f. 13. ágúst
september 1937, kvæntur Gerði
Pálsdóttur. Sonur Hrólfs er Ívar
Örn Hrólfsson. Hrólfur á tvö fóst-
urbörn af fyrra hjónabandi, Frið-
rik Þór Friðriksson og Steinunni
Birnu Friðriksdóttur. Gerður á
þrjú börn frá fyrra hjónabandi,
Guðfinnu Lind Guðmundsdóttur,
Gunnlaugu Rut Guðmundsdóttur
og Garðar Má Guðmundsson. 3)
Halldóra. f. 25. nóvember 1945.
Eiginmaður Halldóru, Sigurgeir
Guðbrandsson, lést 10. apríl 1989.
Synir Halldóru eru: Guðbjörn
Sigurgeirsson, Guðjón Heiðar
Sigurgeirsson, Guðbrandur Ás-
geir Sigurgeirsson og Hrólfur
Sigurgeirsson. 4) Ágúst Heiðar, f.
15. apríl 1948, í sambúð með Sig-
rúnu Ingólfsdóttur. Dóttir Ágústs
Heiðars er Ósk Ágústsdóttir og
fóstursonur hans frá fyrra hjóna-
bandi er Björgvin Gestsson. 5)
Guðrún, f. 16. september 1953,
gift Guðmundi Björgvini Magnús-
syni. Börn Guðrúnar eru Ragn-
heiður Birna Guðmundsdóttir,
Drífa Guðmundsdóttir og Magnús
Guðmundsson.
Útför Ragnheiðar fer fram frá
Kollafjarðarneskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
1921, d. 28. nóvember
1988, Sverrir Guð-
mundsson, f. 17.
ágúst 1923, d. 23. maí
1990, Gústav Adolf
Guðmundsson, f. 19.
ágúst 1925, Halldóra
Guðmundsdóttir, f.
29. febrúar 1928, og
Hrólfur Guðmunds-
son, f. 22. júní 1933.
Ragnheiður giftist
25. desember 1936
Guðjóni Halldórssyni,
f. 27. mars 1908, d.
14. maí 1987, og
bjuggu þau lengst af í
Heiðarbæ. Ragnheiður og Guðjón
eignuðust fimm börn, þau eru: 1)
Sigríður, f. 8. maí 1933, gift
Ragnari Magnússyni. Börn Sig-
ríðar eru Ragnheiður Hjarðar
Jónasdóttir, Eyrún Ragnarsdóttir
og Guðjón Valgeir Ragnarsson.
Ragnar á tvö börn af fyrra hjóna-
bandi. 2) Hrólfur Hafsteinn, f. 24.
Nú ertu farin, elsku amma mín og
nafna. Ekki grunaði mig þegar ég
heimsótti þig á mánudeginum á Heil-
brigðisstofnun Suðurlands á Selfossi
að þú værir svona mikið veik. Það var
ekki þitt eðli að kvarta þá frekar en
áður. Þú hugsaðir alltaf um aðra, líkt
og þegar ég svaf hjá þér niðri á spít-
ala. Eina nótt hafðir þú mestar
áhyggjur af því að ég gæti ekki sofið.
Þín fyrsta spurning um morguninn
var hvort hún Heiða þín væri ekki
örugglega sofandi.
Er ég hugsa aftur í tímann kemur
upp í huga mér eitt sinn er ég og
Björgvin frændi vorum hjá ykkur afa
í sveit í Heiðarbæ og þú varst að baka
pönnukökur. Við komum hlaupandi
inn í eldhús og réðumst á staflann. Þú
brostir þínu blíðasta og hlóst að
hamaganginum í okkur. Eftir að þið
afi fluttuð að Heydalsá var eitt sinn
að við sváfum í sama herbergi og ekki
gat ég nú sofið mikið þá nótt því að þú
hraust svo mikið og ég þorði ekki að
vekja þig.
Við amma fluttum á Suðurlandið
um svipað leyti, amma til Hvera-
gerðis og ég á Selfoss. Eftir að ég
fékk bílpróf og bíl urðu bíltúrar að
föstum lið hjá okkur báðum. Við fór-
um í Þorlákshöfn að horfa út á sjóinn
og fá okkur ferskt sjávarloft í lungun
og stundum fórum við á kaffihús. Eitt
sinn fórum við upp að Gullfossi og
Geysi og höfðum með okkur nesti. Við
fórum svo út í móa með teppi, fengum
okkur nestið og spjölluðum saman. Í
júní 2000 komstu og skoðaðir nýju
íbúðina mína og mikið varstu hrifin.
Elsku amma mín, takk fyrir allar
stundirnar.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Hvíl þú í friði.
Ragnheiður Birna
Guðmundsdóttir.
Elsku amma. Ferðalagið er á enda.
Þetta hefur verið löng og viðburðarík
ferð. Eftir standa minningarnar.
Skrýtið, en oft vill það verða þannig
að minningarnar, góðu stundirnar í
lífinu, eru ekki rifjaðar upp fyrr en
leiðir þeirra sem deildu þeim saman
skilja.
Við áttum svo sannarlega góðar
stundir, elsku amma mín. Ég var ekki
hár í loftinu þegar mamma og pabbi
sendu litla snáðann í sveitina. Hjarta
lítils drengs sló títt og vissulega gátu
næturnar verið erfiðar þegar maður
var langt að heiman, en það gleymd-
ist fljótt þegar dagur gekk í garð.
Þegar ég sem fullorðinn maður lít til
baka, sé ég hvað árin með þér og hon-
um afa heitnum hafa gefið mér mikið.
Að fá að kynnast sveitamennskunni
og umgangast dýrin var vissulega
gaman, en að fá tækifæri til að njóta
ástar, umhyggju og vináttu ykkar afa
er sú minning sem situr eftir í hjarta
mínu. Á ég ykkur og foreldrum mín-
um ævarandi þakkir að gjalda fyrir
að skapa ógleymanlegar æskuminn-
ingar.
Þú varst svo hjartahlý og hafðir til
að bera einstaka umhyggju gagnvart
öllum þeim sem þú umgekkst. Þú
hugsaðir vel um okkur strákana sem
vorum í heimili á þeim tíma; mig og
afa ásamt sonum ykkar, Hrólfi og
Gústa. Já, við liðum ekki skort á þeim
bænum. Frystikistan var alveg sér á
parti, yfirfull af góðgæti; íspinnum,
ístertum og fleiru. Þetta var himna-
ríki lítils drengs. Árin liðu og ávallt
kom ég til ykkar á sumrin. Smám
saman óx mér ásmegin og ég fékk að
takast á við alvörustörf á bænum.
Mér eru sérstaklega minnisstæðar
tíðar ferðir okkar niður í fjöru þar
sem við söfnuðum saman rekavið til
kyndingar fyrir komandi vetur. Já,
tímarnir hafa breyst, en þetta voru
stundirnar okkar. Mikið hefðum við
haft gaman af því að rifja þær upp, en
við gerum það bara síðar.
Það eru næstum 16 ár síðan Guðjón
afi dó. Þið höfðuð hætt búskap að
Heiðarbæ og flutt inn á Hólmavík þar
sem þið áttuð ykkar síðustu ár saman.
Eftir það fluttist þú suður og settist að
á Dvalarheimilinu Ási í Hveragerði.
Við það styttust leiðir milli okkar. Það
var gaman að koma í heimsókn til þín
og ekki kom til greina að fara aftur yf-
ir heiðina án þess að þiggja kaffisopa
og ýmislegt góðgæti með. Og svo var
konfektkassinn að sjálfsögðu aldrei
langt undan. Já, amma, þú hafðir yndi
af því að gefa og það gerðir þú svo
sannarlega. Mér er minnisstætt þegar
þú komst í brúðkaupið okkar Maríu.
Þú vildir ávallt skarta þínu fegursta
og það gerðir þú vissulega þann dag.
Þegar ég lygni aftur augunum og
hugsa til þín birtist mynd af geislandi
brosi þínu og glaðvær hlátur þinn
hljómar í þögninni.
Hin síðari ár fór líkami þinn smám
saman að gefa sig. Þrátt fyrir það,
varst þú ávallt jákvæð og glaðvær.
Kvöldið áður en þú varst lögð inn á
sjúkrahús ætlaðir þú að skella þér
daginn eftir á jólaball á þrettándan-
um. En það breyttist skyndilega, kall-
ið var skammt undan og við tók stutt
sjúkralega. Allt fram á það síðasta var
hugur þinn skýr og þér var sérstak-
lega annt um að gestir við sjúkrabeð
þinn liðu ekki skort. Þú skildir við
þennan heim með sannri reisn og eftir
sitja ástvinir með góðar minningar um
einstaka konu. Elsku amma, við
María, Elísabet Mjöll og Daníel Snær
kveðjum þig með söknuði.
Guðjón Valgeir.
Ég vil með örfáum orðum minnast
tengdamóður minnar, Ragnheiðar
Guðmundsdóttur frá Heiðarbæ, en
hún lést á Heilbrigðisstofnuninni á
Selfossi 10. janúar sl. Alvarleg veik-
indi hennar höfðu ekki varað lengi
þegar kallið kom, þótt ellin hafi gert
vart við sig með ýmsum hætti nú
seinni árin.
Ragnheiður bjó lengst af í Heið-
arbæ í Steingrímsfirði, eða tæplega
fimmtíu ár. Árið 1933 hóf hún búskap
með lífsförunaut sínum, Guðjóni Hall-
dórssyni, en þeirra kynni hófust þegar
þau voru í vinnumennsku í Innri-
Fagradal á Skarðsströnd. Þau voru
samhent hjón sem byggðu og ræktuðu
í takt við tímann í fallegri sveit. Mörg
voru handtökin og dagarnir oft langir
en Heiðu lét vel að vinna, hún var dug-
leg og hafði frá fyrstu tíð vanist mikilli
vinnu. Sjaldan féll henni verk úr
hendi. Þótt hún legði fyrst og fremst
áherslu á að sinna húsverkum inni á
heimilinu þá var hún oft úti og kom
sér þá vel hve hraust hún var og
vinnuglöð. Heiða söng oft við vinnuna
enda var hún söngelsk og söng lengi í
kirkjukór. Í minnum eru höfð mörg
lög sem hún söng þegar hún stóð við
skilvinduna eða strokkinn.
Heiða var gestrisin svo af bar og
reyndi að sjá til þess að enginn færi
svangur frá henni. Hún unni sveitinni
sinni og fylgdist vel með atburðum af
heimaslóðum til hinstu stundar.
Síðustu æviárin dvaldi hún á Dval-
arheimilinu Ási í Hveragerði og undi
sér vel þar. Ég vil færa öllu því góða
fólki sem tók þátt í aðhlynningu henn-
ar bæði í Hveragerði og á Heilbrigð-
isstofnuninni á Selfossi kærar þakkir.
Á kveðjustund er mér efst í huga
þakklæti til minnar elskulegu tengda-
móður fyrir allar góðu stundirnar og
þá hlýju og vinarhug sem ég fann
ætíð fyrir í minn garð.
Megi Guð blessa minningu þína.
Guðmundur Björgvin
Magnússon.
Elsku hjartans amma. Okkur syst-
urnar langar að þakka þér fyrir sam-
fylgdina í gegnum árin. Margs er að
minnast og þá sérstaklega þann tíma
sem við dvöldum hjá þér og afa í
Heiðarbæ. Oft var margt í heimili hjá
þér en þú leystir það með mesta
myndarbrag. Alltaf varst þú að vinna
í eldhúsinu því þú vildir vera viss um
að allir sem hjá þér dveldu fengju nóg
að borða.
Þú varst mikið fyrir að klæða þig
upp á og fara á mannamót. Við minn-
umst sérstaklega ferðanna í kaup-
félagið, þú varst svo örlát og alltaf
komum við til baka með ýmislegt góð-
gæti. Seinna þegar við vorum komnar
með fjölskyldu nutu þau sömu hlýju
og við.
Elsku amma og langamma, nú ert
þú horfin okkur en við vitum að afi
hefur tekið vel á móti þér. Takk fyrir
allt.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(S. Egilsson.)
Ragnheiður, Eyrún og
fjölskyldur.
RAGNHEIÐUR
GUÐMUNDSDÓTTIR
✝ Karl Georg Aðal-steinn Guð-
mundsson fæddist í
Birgisvík á Strönd-
um 23. janúar 1918.
Hann lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á
Ísafirði aðfaranótt
13. janúar síðastlið-
inn. Karl Georg var
næstelstur tíu barna
hjónanna Ingibjarg-
ar S. V. Guðmunds-
dóttur, f. 28.9. 1893,
d. 22.1. 1977, og Guð-
mundar Guðbrands-
sonar, f. 7.2. 1888, d.
23.5. 1972. Systkini Karls Georgs
eru: 1) Sigmundur Kristberg, f.
27.11. 1915, d. 10.8. 1980, maki
íelsdóttir, f. 9.9.1932, d. 19.3. 1981.
7) Aðalheiður, f. 10.4. 1932 maki
Róbert Sigurjónsson, f. 12.4. 1932,
8) Ásta Minney, f. 20.12. 1934,
maki Halldór Rúnar Júlíusson, f.
5.7. 1937, d. 13.2. 1968, og 9) Vikt-
oría Kristín, f. 28.5. 1936.
Karl Georg var ókvæntur og
barnlaus.
Karl Georg fæddist í Birgisvík á
Ströndum en flutti ungur með for-
eldrum sínum til Drangavíkur og
ólst þar upp. Hann fór ungur til
sjós, og vann ýmis störf fram til
ársins 1947, er hann hóf búskap á
Svarthamri við Álftafjörð ásamt
foreldrum sínum og tveimur
yngstu systrum. Hann var bóndi
fram til ársins 1981 er hann hætti
búskap. Eftir það bjó hann lengst
af í Súðavík, en flutti á Dvalar-
heimilið Hlíf á Ísafirði í nóvember
2002 og bjó þar til dánardags. Út-
för Karls Georgs verður gerð frá
Súðavíkurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Kristín Jónsdóttir, f.
16.1. 1922, 2) Arthur
Herbert, f. 2.9. 1920 d.
18.11. 1970, maki
Kristín Vilhjálmsdótt-
ir, f. 18.6. 1929, þau
slitu samvistum,
seinni kona Friðbjörg
Elísabet Þorsteins-
dóttir, f. 21.4. 1932, 3)
Stella Fanney, f. 7.5.
1923, maki Björn
Jónsson, f. 21.8. 1912,
d. 12.12. 1993, 4)
Andrea, f. 30.7. 1925,
maki Kristinn Jóns-
son, f. 10.2. 1914, 5)
Jón Ingimar, f. 8.9. 1928, 6) Magn-
ús Guðbjörn, f. 28.8. 1930, d. 14.9.
1998, maki Sonja Friðborg Dan-
Elsku besti karlinn minn.
Kallið er komið, Georg frændi er
dáinn.
Georg fæddist í Birgisvík á
Ströndum en flutti ungur til Kúvíkur
og þaðan til Drangavíkur þar sem
hann ólst upp.
Lífsbaráttan var hörð á Ströndum
og ekkert sjálfgefið. Oft þurfti að
hafa mikið fyrir hlutunum, en Georg
setti það aldrei fyrir sig, allt sitt líf.
Hann var alltaf tilbúinn að gera alla
hluti fyrir aðra, og lét sjálfan sig þá
oft sitja á hakanum. Hann var stolt-
ur af því að vera Strandamaður, og
Strandirnar hafa eflaust mótað
hann. Hann hafði sig ekki mikið í
frammi, og var frekar feiminn að
eðlisfari. En hafði gaman af að
spjalla í góðra vina hópi. Hann sýndi
ekki mikið tilfinningar sínar, en
Georg frændi var með yndislega fal-
legt hjarta. Hann var börnunum
okkar eins og besti afi. Hann kom
suður og samgladdist okkur á hátíð-
isdögum í lífi okkar. Hann vildi aldr-
ei láta hafa neitt fyrir sér, en var
alltaf tilbúinn sjálfur að gera allt fyr-
ir okkur. Það eru ófáar stundirnar
sem hann Georg frændi og börnin
okkar sátu og spiluðu á spil. En hann
hafði ómælda þolinmæði þegar kom
að þeim.
Við urðum þeirrar gæfu aðnjót-
andi að keyra um Strandirnar með
honum fyrir nokkrum árum í ynd-
islegu veðri. Þarna yngdist Georg
um mörg ár og mundi vel nöfn á öll-
um kennileitum og bæjum. Hvar var
best að fara til að komast gangandi
milli fjarða, og hvað bæri að varast.
Hann var bóndi af lífi og sál, og
umgekkst dýrin af natni og nær-
gætni. En innan um kindurnar var
hann í essinu sínu, og þekkti þær all-
ar með nafni. Þó að hann væri barn-
laus sjálfur, var oft barnmargt að
Svarthamri. Við bræður ólumst þar
upp, og á sumrin var oft gestkvæmt.
Þar var margt brallað og mörg
prakkarastrik gerð, en aldrei var
Georg höstugur við okkur. Hann
hafði oft á tíðum kannski svolítið
gaman af öllu saman.
Það verður aldrei eins að koma
vestur og enginn Georg frændi.
Við biðjum góðan Guð um að
styrkja og vernda Viktoríu og aðra
ættingja í sorginni.
Og góði Guð, viltu taka á móti
Georg okkar og leiða hann að ljós-
inu. Þar sem hann fær nú hvíld og er
laus við veikan líkama.
Við geymum í hjarta okkar minn-
ingu um góðan mann.
Pétur og Guðríður
Kolka (Didda).
Elsku Georg minn, ég trúi ekki að
þú sért farinn frá okkur. Súðavík
verður aldrei söm án þín.
Ég geymi allar minningarnar um
þig á góðum stað í hjarta mínu. Þeg-
ar ég frétti að þú værir dáinn þá var
eins og himinn og jörð hefðu fallið
saman, þvílíkur er missirinn.
Ég minnist þess þegar ég var
yngri og ég kom alltaf í heimsókn til
þín þegar þú bjóst á Saurum, og ég
fékk alltaf malt og krembrauð, það
var alltaf fastur liður í því að fara
vestur. Svo þegar þú lentir í snjó-
flóðinu í des. 94 og varst fastur í flóð-
inu í dágóðan tíma þá að nálgast 76.
árið. Þetta dæmi lýsir alveg hörk-
unni sem bjó í þér, þú ákvaðst bara
að gefast ekki upp og barðist alveg
til enda, en það var ekki fyrr en rúm-
lega 8 árum seinna að guð hafði bet-
ur. Ég hugsa að þér líði betur hjá
honum heldur en þér leið í endann
hérna. Ég vona að guð hugsi jafnvel
um þig og þú hugsaðir um mig og
það er ekki hægt að hugsa sér betri
umönnun. Ég lofa þér því að hugsa
um Yrsu og Ými eins og þér einum
væri lagið, ég veit að þú mundir vilja
það.
Ég gleymi því ekki þegar ég kom
til þín í sumar, það var í fyrsta skipti
eftir að ég fékk bílprófið, þú varst
svo stoltur af mér að hafa getað farið
í þetta ferðalag og hafa ekki lent í
neinum hrakförum. Mér þótti svo
gaman að gera þig stoltan af mér.
Ég lofa þér því, elsku besti Georg
minn, að vera duglegri að heim-
sækja Viktoríu ömmu.
Fyrirgefðu, Georg, að ég skuli
ekki skrifa meira en núna yfirbug-
uðu tilfinningarnar mig. Þú verður
alltaf hjá mér í anda.
Elsku besta Viktoría amma, ég
verð alltaf hjá þér í anda og veiti þér
stuðning. Þetta er það erfiðasta sem
ég hef gert, elsku Georg minn, guð
geymi þig, passi þig og láti þér líða
vel.
Þinn
Halldór Rúnar.
KARL GEORG
GUÐMUNDSSON
 Fleiri minningargreinar
um Ragnheiði Guðmundsdóttir
bíða birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.