Morgunblaðið - 18.01.2003, Blaðsíða 40

MINNINGAR
40 LAUGARDAGUR 18. JANÚAR 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Vilmundur Haf-steinn Reimars-
son útgerðarmaður
fæddist á Bolungar-
vík á Hornströndum
15. ágúst 1927 og
ólst þar upp við sjó-
sókn, sveitastörf og
fleira. Hann lést á
Fjórðungssjúkra-
húsi Ísafjarðar
mánudaginn 6. jan-
úar síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Reimar Finnboga-
son bóndi, f. 16.
ágúst 1891, d. 28.
maí 1962, og Guðrún Pálsdóttir
húsmóðir, f. 12. júlí 1891, d. 3.
nóvember 1967. Systkini Vilmund-
ar eru: 1) Jóhanna Unnur Reim-
arsdóttir húsmóðir, f. 25. maí
1929, eiginmaður hennar er Jón
Vagnsson útgerðarmaður, f. 3.
mars 1929, börn þeirra urðu
fimm, þar af eru tvö látin. 2) Krist-
ján Karl Reimarsson pípulagn-
ingameistari og verslunarmaður,
f. 10. ágúst 1936, eiginkona hans
er Birna Guðrún Einarsdóttir
skrifstofumaður, f. 28. júní 1936,
börn þeirra eru tvö. Hálfsystir
Vilmundar sammæðra var 3) Hall-
dóra Friðgerður Maríasardóttir
húsmóðir, f. 30. maí 1919, d. 30.
október 1970, eiginmaður hennar
var Kjartan Tómas Guðjónsson
sjómaður, f. 29. mars 1907, d. 7.
desember 1998, þau eignuðust tíu
börn og þar af eru þrjú látin.
Sambýliskona Vilmundar er
Sigfríður Jóna Hallgrímsdóttir
húsmóðir og fiskverkakona, f. 2.
febrúar 1940 á Dalvík. Foreldrar
hennar voru Hallgrímur Friðrik
1972, þau eignuðust eina dóttur.
7) Sigrún Sveinsdóttir stuðnings-
fulltrúi, f. 25. mars 1969, sam-
býlismaður hennar er Hermann
Dan Másson skrifstofumaður, f.
12. maí 1968.
Vilmundur stundaði nám við
farskóla á Dynjanda í Furufirði og
í Reykjafirði. Nokkra vetur sá
hann um ásamt frænda sínum að
sækja póst í Hrafnfjörð og gekk
með út í Látravík. Árið 1949 flutt-
ist hann ásamt fjölskyldu sinni til
Bolungarvíkur við Djúp og þau
keyptu jörðina Hreggnasa, þar
sem hann bjó til æviloka. Árið
1950 keypti Vilmundur fyrsta bát-
inn með frændum sínum þeim
Magnúsi Jónassyni, Kristjáni
heitnum Jónassyni og Bergmundi
heitnum Jónassyni, báturinn hét
Ölver. Vilmundur stundaði sjó-
sókn frá Bolungarvík utan vertíð
frá Keflavík, Vestmannaeyjum og
einn vetur við byggingu Borgar-
spítalans í Reykjavík. Árið 1954
keypti hann svo 15 tonna eikar-
bát, Sædísi ÍS 67, ásamt þremur
öðrum og gerðu hana út til ársins
1998 en þá var Vilmundur orðinn
einn eigandi að henni. Sædís ÍS 67
var gefin Byggðasafni Ísafjarðar
1998 til endurgerðar og varð-
veislu. Vilmundur öðlaðist skip-
stjórnarréttindi árið 1954. Hann
stundaði reka og vann úr honum
mestmegnis girðingastaura sem
hann seldi út um allt land.
Árið 1971 hóf Vilmundur aftur
uppbyggingu á Bolungarvík á
Ströndum ásamt frændfólki sínu.
Húsið sem þá var byggt fauk á haf
út í óveðrinu mikla í febrúar 1991
en árið 1986 var hafin uppbygg-
ing á öðru húsi hinum megin í vík-
inni, svonefndum Naustum. Vil-
mundur vann að uppbyggingu
húsa og ferðaþjónustu í Bolung-
arvík á Ströndum og rak hann
ferðaþjónustuna ásamt sinni nán-
ustu fjölskyldu á sumrin.
Útför Vilmundar verður gerð
frá Hólskirkju í Bolungarvík í dag
og hefst athöfnin klukkan 14.
Sigurðsson sjómaður,
f. 19. október 1913, d.
1. september 1967, og
Þóra Kristín Jóns-
dóttir húsmóðir, f. 11.
júlí 1903, d. 15. apríl
1974, bæði úr Svarf-
aðardal. Börn Vil-
mundar og Sigfríðar
eru: 1) Reimar Haf-
steinn Vilmundarson
útgerðarmaður og
skipstjóri, f. 9. mars
1972, barnsmóðir
hans er Renata Anna
Nowak frá Póllandi, f.
16.des. 1972, sonur
þeirra er Vilmundur Róbert, f. 6.
maí 1998, búsettur í Póllandi. 2)
Guðrún Halldóra Vilmundardóttir
húsmóðir og verslunarmaður, f.
19.sept. 1976, eiginmaður hennar
er Sveinn Óðinn Ingimarsson vél-
stjóri, f. 2. nóv. 1972, sonur þeirra
er Ingimar Örn, f. 13. mars 2001.
Börn Sigfríðar áður og fósturbörn
Vilmundar eru: 3) Hallgrímur Þór
Björnsson verslunarmaður, f. 6.
apríl 1962, eiginkona hans Herdís
Tómasdóttir bankastarfsmaður, f.
21. sept. 1967, þau eiga tvo syni. 4)
Ása María Björnsdóttir galleríeig-
andi, f. 25. maí 1963, eiginmaður
hennar (þau slitu samvistir) Guð-
steinn St. Þorláksson vélvirki, f.
17. des. 1962, þau eiga eina dótt-
ur. 5) Kjartan Björnsson verslun-
areigandi, f. 17. jan. 1965, sam-
býliskona hans er Elín Granz
rekstrarfræðingur, f. 21. maí
1974. Kjartan á tvær dætur. 6)
Þórður Kristinn Andrésson, f. 18.
feb. 1967, d. 9. júlí 1996, barns-
móðir hans er Sigurbirna Ágústs-
dóttir stuðningsfulltrúi, f. 10. okt.
Vilmundur við stýrið stendur
skoðar náið landsins strendur,
hugur oft í heimahögum
helst þar vildi eyða dögum
í blárri vík og faðmi fjalla
finna vin, um margt að spjalla
heimabyggð hans, engu lík
á Hornströndum er Bolungavík.
(Guðrún Sigurbjörnsd.)
Hornstrendingum fækkar, menn
eins og Vilmundur Reimarsson eru
óðum að hverfa okkur sjónum en þeir
skilja eftir minningar sem við getum
glaðst yfir á góðum stundum.
Ég var ekki hár í loftinu þegar ég
var sendur til sumardvalar hjá Guð-
rúnu og Reimari, foreldrum Vilmund-
ar. Þar dvaldi ég í fjöldamörg sumur
og átti þar góða daga. Vilmundur bjó
með foreldrum sínum á Hreggnasa í
Bolungarvík en þangað fluttu þau frá
Bolungavík á Hornstöndum árið
1949. Hreggnasi var fjölskylduhús og
þar var alltaf eitthvað skemmtilegt
um að vera.
Vilmundur var maður sem gaman
var að hitta og spjalla við, fróður mjög
og einstaklega orðheppinn. Hann var
skipstjóri á Sædísi ÍS 67 í marga ára-
tugi. Lengst af átti Vilmundur Sædísi
í félagi við þá frændur sína Kristján
(látinn 1982) og Magnús Jónassyni og
Ólaf Guðmundsson á Árbæ, Ísafirði.
Á Hornströndum voru hans kær-
ustu staðir og þar vildi hans helst
vera. Bolungavík var hans heima-
byggð, falleg vík þar sem kyrrðin og
fegurðin er engu lík. Vilmundur var
eins og farfuglarnir, um leið og veður
var til að komast norður þá var hann
farinn, það héldu honum engin bönd.
Þar var svo margt að gera, síga eftir
eggjum, ná í rekavið, veiða lax og sil-
ung svo eitthvað sé nefnt. Hugur hans
var alltaf fyrir norðan og ferðir um
aðra landshluta ekki efstar á vinsæld-
arlistanum. Því um leið og komu í veð-
urlýsingunni upplýsingar um að gráð
væri á Hornbjargsvita þá var bílnum
snúið við í áttina heim og ekið eins og
druslan dró, skipt um föt og farið af
stað norður á Strandir. Skipti þá engu
máli hvort meðeigendur væru í óða-
önn að mála þak eða smíða hús og ætl-
uðu að nota tímann vel meðan Vil-
mundur væri í ferðalaginu. Aldrei
mátti neinn tíma missa og oft var mik-
il keppni milli manna að ná í drumba
þá sem rekið hafði að landi og vönd-
uðu þeir ekki alltaf hver öðrum kveðj-
urnar.
Margar ferðir fór ég með þeim
frændum Vilmundi, Kristjáni og
Magnúsi. Oft komum við heim á Sæ-
dísi sneisafullri af rekadrumbum og
líka með nokkra drumba í eftirdragi.
Þá var nú gaman að lifa. Rekaviður-
inn var sagaður niður í girðingar-
staura og þeir seldir. Gaf þessi vinna
vel af sér þann tíma sem hún stóð yfir.
Eggjatökuferðirnar í Hornbjarg eru
ógleymanlegar og bara það að fara
með þeim frændum, hvort sem það
var í skemmtiferðir eða vinnuferðir
norður er eitthvað sem lifir í minning-
unni alla tíð. Ótal sögur hafa sprottið
úr þessum jarðvegi, sögur sem sagðar
eru á mannamótum vegna þess hve
skemmtilegir og orðheppnir allir
þessir frændur mínir voru. Þeir
þekktu Hornstrandirnar eins og lóf-
ann á sér og sögðu sögur af mönnum
sem tengdust þessum stöðum á
ógleymanlegan hátt.
Minnisstæð er ferð sem við frænd-
ur fórum saman með fjölskyldur okk-
ar norður í Bolungavík og Furufjörð
árið 1983. Það var ferð sem á sér enga
líka bæði vegna þess hvað þau Vil-
mundur og Sigfríður voru góðir gest-
gjafar og eins veðrið sem lék við okk-
ur. Sjálfsagt gleymum við aldrei
þegar við þurftum að vaða yfir Ósinn í
Bolungavík á nærbuxunum og ætluð-
um ekki að komast yfir fyrir hlátri.
Vilmundur var betri en nokkurt
landakort, hann sagði okkur frá öllum
kennileitum og örnöfnum sem við
sigldum framhjá ásamt góðum sögum
af mönnum sem þar bjuggu á árum
áður.
Í Bolungavík hafði Vilmundur
ásamt fjölskyldu sinni komið upp vin-
sælli ferðamannaþjónustu. Þar hef ég
oft komið og alltaf er tekið vel á móti
mér og mínu fólki. Hafa margir ferða-
menn haft orð á því við mig hvað þeir
hafa verið fegnir að sjá þau Vilmund
og Sigfríði konu hans eftir langan og
strangan göngutúr um Hornstrandir
og þiggja hjá þeim veitingar.
Á Sjúkrahúsinu á Ísafirði hitti ég
Vilmund rétt fyrir andlát hans. Hann
var vel málhress og gerði að gamni
sínu. Þá taldi hann sig hafa lotið í
lægra valdi í baráttunni við krabba-
meinið. Æðrulaus og sáttur, maður
sem hafði lifað góðu lífi og var tilbúinn
til að takast á við ferðina sem bíður
okkar allra. Hann átti góða konu og
börn sem hugsuðu vel um hann í veik-
indum hans, það var ómetanlegt.
Hafði Vilmundur á orði við mig að
hann kæmist líklega ekki norður
næsta sumar, þeir segðu það lækn-
arnir, það þótti honum verst.
Við kvöddumst í síðasta sinn og ég
fann það svo vel hvað mér þótti vænt
um þennan frænda minn sem hafði
haft auga með mér allt frá því að ég
var lítill strákur. Ég fann líka hvað
honum þótti vænt um mig.
Farðu í friði, frændi, til þinna fal-
legu stranda og stattu í höfn þegar við
mætumst á ný. Samúðarkveðjur til
Sigfríðar og fjölskyldunnar allrar.
Magnús Jónsson.
Okkur langar að minnast móður-
bróður okkar Vilmundar Reimars-
sonar (Villa) sem lést mánudaginn 6.
janúar. Þegar hugurinn hvarflar til
bernskuáranna þá kemur Hreggnasi
fljótt upp í hugann, en þar bjó Villi.
Villi var hvers manns hugljúfi og góð-
ur heim að sækja. Hann var sjaldan
verklaus. Ef ekki var veður til að fara
á sjó var það rekaviðurinn sem þurfti
að saga. Hann og amma Guðrún
bjuggu lengi vel saman á Hreggnasa
alveg þar til amma lést. Að fá að vera
hjá þeim á Hreggnasa voru forrétt-
indi, það var mikil tilhlökkun hjá okk-
ur þegar kom að sunnudegi, því oftar
en ekki var þá farið í Bolungarvík í
heimsókn á Hreggnasa og tala nú
ekki um að fá að gista. Villi bjó áfram
á Hreggnasa eftir að amma Guðrún
lést. Hann kynntist sambýliskonu
sinni henni Sissu og eignuðust þau tvö
börn Reimar og Guðrúnu.
Elsku Sissa og börn, það verður
skrítið að koma til ykkar án þess að
finna Villa, en við erum viss um að
hann er þar á meðal okkar. Erindin
sem fylgja hér á eftir eru eftir föð-
ursystur Villa, Hallfríði Finnboga-
dóttur. Kæra Sissa og börn, megi Guð
styrkja ykkur öll. Kær kveðja.
Það sem allt auðn áður var
að því skulum hyggja
einhvern tíma aftur þar
aðrir munu byggja.
Ávallt hvarflar hugur heim
um hlýjan morgunroða.
Fylgi guð og gæfan þeim
sem götur aftur troða.
(Hallfríður Finnbogadóttir.)
Guðrún Erla og Jóhannes.
Vilmundi Reimarssyni kynntist ég
á vordögum 1951 með þeim hætti að
ég kom til Hornvíkur með kunningja
okkar beggja, Jósef Stefánssyni frá
Furufirði. Er ég kom til Hornvíkur
var þar hópur ungmenna við eggja-
töku úr Hornbjargi. Við féllum inn í
hópinn og tókum þátt í bjargstarfinu.
Þarna voru frændur Vilmundar:
Bergmundur, Kristján og Magnús.
Einnig bræður frá Reykjafirði á
Ströndum. Af þeim mönnum sem ég
hef nefnt með nafni eru fjórir látnir:
Bergmundur, Jósef, Kristján og Vil-
mundur, blessuð sé minning þeirra.
Vilmundur og frændur hans voru
ættaðir frá Bolungarvík á Ströndum.
Þaðan höfðu þeir flutt til Bolungar-
víkur við Djúp um 1950. Fjölskyldur
þeirra höfðu keypt jörðina Hregg-
nasa og þar var búið er ég kynntist
þessu ágæta fólki. Vilmundur og
frændur hans gerðu út bátinn Ölver.
Ég var með þeim á þessum bát í tvö
eða þrjú vor, er komið var fram um
20. júní var haldið til Hornvíkur til
eggjatöku. Á þessum tíma kynntist
ég Vilmundi mæta vel og varð okkur
vel til vina eftir það.
Vilmundur og frændur hans voru
útgerðarmenn frá Bolungarvík við
Djúp í hálfa öld eða rúmlega það. Það
ég best veit gekk útgerð þeirra vel og
lifðu þeir ágætu lífi af starfi sínu. Vil-
mundur var mikið duglegur maður,
um hann mátti segja að honum féll
sjaldan verk úr hendi. Ég þekkti ekki
mikið til daglegra starfa Vilmundar
eftir að ég flutti frá Vestfjörðum.
Hann og frændur hans gerðu mér
margan greiða er ég var að flækjast
um Hornstrandir á árunum á milli 60
og 70. Þá var ekki mikið um ferðir á
þessa slóð. Þeir fóru nokkrar ferðir
með mig til Látra. Ég minnist ferðar
er þeir fóru með mig til Hlöðuvíkur
1968. Við vorum fjögur í ferðinni.
Ekkert tóku þeir fyrir þessa ferð.
Með þessum línum vil ég kveðja
Vilmund og sýna hvað hann og frænd-
ur hans voru mér velviljaðir eftir veru
mína með þeim vorin 1951–1954.
Ég sendi aðstandendum Vilmund-
ar samúð mína og kveðju.
Friðrik Hermannsson
frá Látrum.
VILMUNDUR
HAFSTEINN
REIMARSSON
 Fleiri minningargreinar um Vil-
mund Hafstein Reimarsson bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
RAGNHEIÐUR GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Heiðarbæ,
verður jarðsungin frá Kollafjarðarneskirkju í
dag, laugardagnn 18. janúar, kl. 14.00.
Sigríður Guðjónsdóttir, Ragnar Magnússon,
Hrólfur Guðjónsson, Gerður Pálsdóttir,
Halldóra Guðjónsdóttir,
Ágúst Guðjónsson, Sigrún Ingólfsdóttir,
Guðrún Guðjónsdóttir, Guðmundur B. Magnússon,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn og faðir okkar,
STEINDÓR GUÐMUNDSSON,
bóndi í Hvammi
í Lóni,
lést á hjúkrunardeild HSSA á Höfn aðfaranótt
fimmtudagsons 16. janúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Steinunn M. Sigurðardóttir
og börn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
MARGRÉT SÆMUNDSDÓTTIR,
Miðhúsum,
Garði,
lést á Garðvangi, Garði, fimmtudaginn
16. janúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Börn, tengdabörn og barnabörnin.
Elskuleg systir mín og frænka,
ERLA SVEINSDÓTTIR
frá Þingeyri,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði fimmtudaginn
16. janúar.
Útförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ágúst Nathanaelsson,
Kristjana Jónsdóttir.