Morgunblaðið - 21.06.2003, Side 37

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 21. JÚNÍ 2003 37
synjuðu um fátt. Svo kom að því að
þau eignuðust sitt fyrsta barn,
Erlu. Þá var ég tæpra fimm ára og
hafði aldrei séð neitt jafndásamlegt,
gat setið við vögguna endalaust og
bara horft. Auðvitað fékk ég líka að
halda á og það mun hafa verið við
slíkt tækifæri sem ég horfði bæn-
araugum á Þóru og sagði: „Má ég
eiga hana?“ Mér nægði ekki lán,
vildi eiga! Við höfum oft hlegið að
þessu síðan þegar ég hef verið í
heimsókn hjá þeim hjónum.
Það var glatt á hjalla þegar
Sandholtssystkinin hittust, þessu
kynntist ég vel frá ungaaldri, enda
ævinlega mikill samgangur í fjöl-
skyldunni. Stutt var í hlátur og
stríðni og þar áttu bræðurnir Ás-
geir og Egill ósjaldan upptökin, en
systurnar fjórar tóku þá gjarnan
hraustlega á móti.
Í heimsóknum á Laugaveginn
sendi Jenný amma mig oft niður í
bakarí til að sækja kökur og þeytt-
an rjóma. Eitt sinn sem oftar var
hraustlega tekið til matarins og ég
var send til að biðja um meira. Sem
ég ber fram erindið vindur Ásgeir
sér að mér og segir glaðklakkalega:
„Mikið geturðu étið, stelpa, og samt
svona lítil!“ Eitthvað varð ég víst
hvumsa, því Stefán afi kom mér til
hjálpar: „Taktu ekki mark á strákn-
um, Systa mín, hann er bara að
stríða þér. Þú mátt borða eins mik-
ið og þú vilt, afi bakar bara meira.“
Frábært að eiga afa fyrir bakara!
En það var líka gott að eiga
frænda fyrir bakara, það marg-
sannaðist þegar við Gísli komum
heim frá Konsó 1972 með stóra
barnahópinn okkar. Í fjölda ára
komu Ásgeir og Þóra til okkar á
Þorláksmessu með stóra bakka
fulla af alls kyns kökum og jóla-
brauði. Sama endurtók sig á bollu-
daginn. Þetta er ógleymanleg
æskuminning barnanna okkar og
enn í dag verða þau dreymin á svip
er þau tala um þessar „færandi
hendi“ heimsóknir Ásgeirs og Þóru.
Ósjaldan laumaði Þóra líka að okk-
ur leyndardómsfullri körfu með
ýmiss konar glaðningi fyrir börnin,
þar á meðal hlutum sem hún hafði
sjálf unnið. Væri gott að eiga bak-
ara að frænda var ekki ónýtt að
eiga hagleikskonu fyrir frænku
(maka móðursystkina kölluðum við
jafnan frænku og frænda). Þessa
fengu börnin okkar að njóta oftar
en einu sinni þegar Þóra bauð þeim
heim í föndur fyrir jólin. Kærleik-
urinn á sér mörg tjáningarform.
Í Jóhannesarguðspjalli 3,5 stend-
ur: „Jesús sagði þeim: Ég er brauð
lífsins. Þann mun ekki hungra sem
til mín kemur og þann aldrei þyrsta
sem á mig trúir.“
Ávextir, kjöt og brauð eru gæði
sem okkur veitast úr náttúrunni.
Gæðin frá himnum er hann, sem er
brauð lífsins. Við neytum þess
brauðs í trúarsamfélagi við hann.
(Þannig skráð 17.6. í dagatalinu
„Orð dagsins í lífsins önn“.)
Trúarsamfélagið var í hávegum
haft hjá afa og ömmu á Laugavegi.
Bæði voru í kristniboðsfélögum og
KFUM/KFUK. Börnin ólust því
ekki einungis upp við bakarabrauð-
ið, heldur líka „brauð lífsins“. Þau
gæði frá himnum hafa enst þeim vel
á lífsleiðinni, arfur sem Þóra og Ás-
geir vildu miðla áfram til sinna
barna.
Ásgeir var minnugur á marga
hluti og sagði mér m.a. frá ferðum
sem hann fór með föður mínum og
fleirum til fundarhalda á vegum
KFUM í nágrannabyggðum
Reykjavíkur. Á efri árum rifjaði
hann upp hve dýrmætt þetta sam-
félag hefði verið fyrir sig og hvað
það skipti miklu að unga fólkið í
dag gleymdi ekki Guði. Því þegar
allt kæmi til alls gætum við síst af
öllu án hans verið. Veit ég að þetta
var athvarf hans og nú hafa honum
hlotnast himinsins gæði í æðra
veldi.
Fjölskylda mín og ég þökkum
Ásgeiri frænda samfylgdina. Elsku
Þóra og fjölskylda, Guð blessi ykk-
ur öll og styrki.
Katrín Þ. Guðlaugsdóttir.
Mig langar að minnast með örfá-
um orðum heiðursmannsins Ás-
geirs Sandholts.
Lífið hér á jörð mótast að mjög
miklu leyti af samferðamönnum
okkar.
Ég réðst til vinnu í Sandholts-
bakarí Laugavegi 36 vorið 1964,
tæplega sautján ára. Ég hafði um
veturinn stundað nám við MR, en
var frekar feimin sveitastelpa. Þar
tók gæðamaðurinn Ásgeir mig að
sér ef svo mætti segja.
Ég tel að á engan vinnuveitenda
minna sé hallað þegar ég segi að
þau þrjú ár sem ég vann hjá honum
hafi ég fengið aðgang að einum
besta skóla lífsins. Með heiðarleika,
iðjusemi, ákveðni og góðri blöndu
af kímni (smá stríðni) leiðbeindi
hann því ungviði sem hjá honum
starfaði.
Tengslin héldust a.m.k. lengi vel.
Það var alltaf gaman að koma við í
bakaríinu og varla farið í bæinn án
þess í mörg ár. Hugurinn hefur oft
síðan verið hjá þeim Ásgeiri og
hans góðu konu Þóru. Seinni árin
hafa kveðjur og fréttir helst farið
fram með aðstoð Ragnhildar, dótt-
ur þeirra.
Ég þakka Ásgeiri fyrir góða sam-
veru þessi ár og lífssýn sem hefur
fylgt mér síðan. Þóru, börnum og
öðrum aðstandendum sendi ég sam-
úðarkveðjur.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali allt hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(Vatnsenda-Rósa.)
Sigurbjörg Eiríksdóttir
(Silla), Sandgerði.
Við viljum fá að
kveða þig, Gauja
„amma“, með nokkrum
orðum, já, við segjum
Gauja „amma“ því að við kölluðum
þig aldrei neitt annað þó að þú værir
ekki alvöruamma okkar. Þetta lýsir
því hvað þú varst með stórt hjarta
þar sem pláss var fyrir alla, og þið
Andrés sögðuð alltaf við okkur að
auðvitað væruð þið amma og afi okk-
ar líka alveg eins og Önnu Karenar
og Markúsar. Þau voru ófá skiptin
sem við hittumst í Heiðarbrúninni
og þá fórum við aldrei heim án þess
að knúsa þig og Andrés „afa“ bless.
Svo var líka svo gaman að þú fylgd-
ist alltaf svo vel með okkur, og
mömmu þótti voða vænt um það
þegar hún var komin að því að eiga
Jón Elí að þá baðstu Gumma frænda
að láta þig vita um leið og barnið
kæmi, hvort sem það væri dagur eða
nótt, svo spennt varstu yfir nýja
barninu. Síðast þegar þú hittir
mömmu okkar sagðir þú við hana að
okkur ætti eftir að ganga vel, og að
mamma yrði örugglega jafnheppin
og þú og myndi kynnast góðum
manni einsog þegar þú kynntist
Andrési þínum.
Við viljum þakka þér fyrir að vera
GUÐRÍÐUR
BENEDIKTSDÓTTIR
✝ Guðríður SigrúnAnna Benedikts-
dóttir fæddist á
Drangsnesi í Kald-
rananeshreppi 22.
júlí 1937. Hún lést á
heimili sínu á Ísafirði
mánudaginn 9. júní
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Ísafjarðarkirkju
19. júní.
okkur svona góð og við
vildum óska að við
hefðum fengið meiri
tíma með þér. En nú
ertu búin að fá fallega
vængi og orðin engill
og munt örugglega
vaka yfir okkur öllum.
Elsku Andrés afi og
fjölskylda, Fríða Birna
og fjölskylda, við vott-
um ykkur samúð okk-
ar. Megi guð vera með
ykkur.
Ágúst Helgi og
Jón Elí.
Mín elsku góða amma,
þú ert að kveðja mig.
Ó, það er sárt að sakna
og sjá ei framar þig.
Nú fæ ég mig ei falið
í faðminn blíða þinn.
Nú kemurðu’ ekki á kvöldin
að klappa vanga minn.
Ó, elsku, blessuð amma,
ég er að kveðja þig,
og þakka þér af hjarta
hvað þú varst góð við mig.
Ég veit, hjá góðum Guði
nú geymd er sálin þín.
Og horfi ég til himins
þá horfir þú til mín.
(Sigríður Kr. Jónsdóttir.)
Takk fyrir allar kökurnar og góðu
stundirnar í eldhúsinu þínu. Við
skulum passa afa fyrir þig. Við
kveðjum þig með söknuði og þökk-
um fyrir alla umhyggju þína og
hjartahlýju.
Takk fyrir allt, elsku amma.
Markús og Anna Karen.
Lækkar lífdaga sól.
Löng er orðin mín ferð.
Fauk í faranda skjól,
fegin hvíldinni verð.
Guð minn, gefðu þinn frið,
gleddu’ og blessaðu þá,
sem að lögðu mér lið.
Ljósið kveiktu mér hjá.
(Herdís Andrésdóttir.)
Guð geymi þig, elsku afi.
Kolbrún og Harpa.
Elsku afi.
Þriðjudaginn 3. júní fórst þú í ár-
legt kaffiboð í Mjólkurstöðina og
spjallaðir við góða vini.
Miðvikudaginn 4. júní fórst þú í
ferð til Þingvalla með vinum og
starfsfólki í Þorraseli.
Fimmtudaginn 5. júní fórst þú
svo í þína hinstu ferð, ferðina sem
við förum öll í einhvern tímann.
Nú kirkjuklukkur óma afa okkar
til sóma, þú kominn ert til himna, til
allra vina þinna. Þú góðan húmor
hafðir, sem þú okkur stundum
sagðir. Við geymum þessar perlur
eins og hafsins sjávarperlur.
Elsku Guðný frænka, þær eru
ófáar ferðirnar sem þú fórst í Stór-
holtið til afa. Óendanleg þolinmæði
þín og natni gerði afa kleift að búa í
sinni íbúð til síðasta dags.
Megi sólin skína á veg þinn um
ókomna framtíð elsku frænka.
Guð geymi Gumma afa.
Kveðja
Rósa G.
GUÐMUNDUR
KRISTJÁNSSON
✝ GuðmundurKristjánsson
fæddist á Minna-
Núpi í Vestmanna-
eyjum 11. maí 1914.
Hann lést á Land-
spítala – háskóla-
sjúkrahúsi í Fossvogi
5. júní síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Háteigskirkju 19.
júní.
Elsku langafi.
Mikið fannst mér
sárt þegar afi hringdi í
okkur þegar við vorum
nýkomin út í Flatey og
sagði okkur að þú vær-
ir farinn héðan úr
þessum heimi. Mér
fannst samt gott að
heyra að afi sagði að
þú hefðir verið svo
fallegur stuttu eftir að
þú kvaddir þennan
heim og afí sagði að nú
liði þér vel og nú
myndir þú hitta Hans-
ínu aftur sem þú sakn-
aðir svo mikið.
Í hugann koma upp minningar
frá öllum þeim góðu stundum sem
við áttum saman þegar ég og afi
Raggi komum í heimsókn til þín og
svo seinna þegar Róbert Arnar
bróðir minn fæddist þá fékk hann
að koma með.
Það var alltaf svo gott að koma til
þín, alltaf varstu glaður að sjá okk-
ur og alltaf gafstu okkur súkku-
laðirúsínur og hundraðkall og
stundura fengum við mola með okk-
ur í poka heim.
Ég var líka svo glöð hvað þú
varst sterkur að koma í ferminguna
mína og hvað þú skemmtir þér vel
þar sem fjölskyldan var samankom-
in og áttum við öll yndislegan dag
saman.
Elsku langafi, nú veit ég að þú
ert kominn á góðan stað en við
geymum minninguna um þig hjá
okkur.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt,
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Þín
Katrín Sjöfn og
Róbert Arnar.
Elsku Stína.
Mig langar að þakka
þér fyrir allar stundirn-
ar sem ég fékk að vera
með þér. Mér finnst ég
vera rík af kynnum
mínum við þig. Þú gafst fjölskyldunni
allan þinn tíma, hvort sem þú varst að
elda, baka eða í hannyrðum. Fjöl-
skyldan var alltaf í fyrirrúmi hjá þér.
Það var mjög gott að koma eða leita
til þín og Jóhanns.
Þess vegna fannst mér gott að vera
til staðar, þegar halla tók undan fæti
hjá þér. Þá gat ég reynt að gera eitt-
hvað fyrir þig. Koma til þín, taka í
hönd þína og sitja hjá þér án þess að
segja svo mikið.
Ég veit að þú varst farin að þrá
hvíldina og áttir hana svo sannarlega
skilda. Ég veit líka að Jóhann tengda-
pabbi, Hanni eins og þú kallaðir
KRISTÍN
SVAFARSDÓTTIR
✝ Kristín Svafars-dóttir fæddist í
Sandgerði á Akra-
nesi 21. júní 1924.
Hún lést á Sjúkra-
húsi Akraness 11.
júní síðastliðinn og
var útför hennar
gerð frá Akranes-
kirkju 19. júní.
hann, hefur tekið vel á
móti þér og eflaust hef-
ur hún Inga Birna
barnabarnið þitt verið
hjá honum.
Ég bið algóðan Guð
að vaka yfir ykkur um
alla framtíð.
Ástarþakkir fyrir allt
sem þú gerðir fyrir mig.
Þín tengdadóttir,
Sigurveig.
Elsku amma mín.
Núna ertu farin frá
okkur og komin til Ingu
Birnu og afa, þangað sem þú hefir
viljað vera komin fyrir löngu.
Margar góðar minningar geymi ég
um þig og afa og yndislegar samveru-
stundir okkar á Jaðarsbrautinni.
Eins og þegar þú leyfðir okkur Ingu
Birnu og Kristínu að fara í lopasölu-
leik inni í þvottahúsi eða þegar þú
tókst okkur krakkana rennandi blaut
inn af Langasandi. Allir bíltúrarnir
sem farið var í og þegar þú gafst okk-
ur krökkunum aur fyrir nammi.
Ég vildi óska að þú hefðir lifað til
að sjá barnið mitt vaxa úr grasi og að
litli strákurinn minn hefði orðið
þeirrar gæfu aðnjótandi að kynnast
langömmu sinni. Eitt sinn sótti Guð-
rún þig á spítalann og kom með þig
heim til mömmu en þá var ég þar með
strákinn minn nýfæddan. Þú fékkst
að halda á honum og straukst honum
um vangann og þessa minningu mun
ég geyma í hjarta mínu.
Berðu Ingu Birnu og afa kveðju
mína.
Sunna Björk.
Elsku amma.
Þá er þessu lokið. Eftir alla þessa
baráttu, alla þessa átta ára þjáningu
hefurðu loksins fengið hvíldina sem
þú átt sannarlega skilda.
Ég man að það var sama hversu
veik þú varst, sama hvað þú þjáðist
og jafnvel þótt þú vissir ekki einu
sinni hver ég var … þá var alltaf stutt
í brosið hjá þér. Alltaf gastu brosað,
alltaf gastu látið manni líða vel. Og
það var þess vegna, jafnvel þegar ég
var bara barn, sem ég sóttist eftir ná-
vist þinni. Það var eitthvað við þetta
bros, þessa hlýju sem þú veittir mér.
Henni mun ég aldrei gleyma og verð
eilíflega þakklátur fyrir.
Guð veit að þín á eftir að verða sárt
saknað, af börnum, barnabörnum,
vinum og vandamönnum. En ég held
að ég tali fyrir okkur öll, að við erum
fegin að þú hafir öðlast þá hvíld og
þann frið sem þú áttir svo löngu skil-
ið.
Hvíl í friði, elsku amma mín, þinn
sonarsonur,
Jóhann Pétur Pétursson.
MINNINGARGREINUM þarf
að fylgja formáli með upplýsing-
um um hvar og hvenær sá sem
fjallað er um er fæddur, hvar og
hvenær dáinn, um foreldra
hans, systkini, maka og börn og
loks hvaðan útförin verður gerð
og klukkan hvað. Ætlast er til að
þetta komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en
ekki í greinunum sjálfum.
Formáli
minningar-
greina Þökkum samúð og hlýhug við fráfall og útförHANNESAR VALDIMARSSONAR,
Huldulandi 20,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Heimahlynningar
Krabbameinsfélagsins og Heimahjúkrunar.
María Þorgeirsdóttir,
Júlíus Valdimarsson, Rannveig Haraldsdóttir,
Garðar Valdimarsson, Brynhildur Brynjólfsdóttir,
Þórður Valdimarsson, Þóra Sigurbjörnsdóttir,
bræðrabörn og bræðrabarnabörn.