Morgunblaðið - 29.06.2003, Blaðsíða 10

FRÉTTIR
10 SUNNUDAGUR 29. JÚNÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
AUGUN leiftra, röddin verður blæ-brigðaríkari og handahreyfingarn-ar ákafari. Þórólfur Árnason borg-arstjóri á ekki auðvelt með að leynaákefð sinni þegar helstu hugðarefn-
in innan borgarkerfisins ber á góma. Af orðum
hans og reyndar allri líkamsbeitingu er ljóst að
hann hefur brennandi áhuga á viðfangsefninu.
Þórólfur leynir því heldur ekki að hann njóti
starfsins í samtali við blaðamann Morgunblaðs-
ins eitt fagurt síðdegi í Ráðhúsinu fyrir
skömmu. „Ég get reyndar ekki ímyndað mér að
hægt sé að láta sér leiðast í starfi borgarstjóra,“
segir hann örlítið glettinn í bragði. „Starfið er
allt of víðfeðmt til að hægt sé að fá leið á ein-
stökum þáttum þess. Eitt af því óvænta í byrjun
var einmitt að uppgötva hvað Reykjavíkurborg
innir víðtækt starf af höndum út um alla borg.
Hugsaðu þér bara hvað margir eru að vinna við
að þjónusta okkur þegar við notum vatn, ljós og
hita við morgunverkin á hverjum einasta
morgni.
Af öðru get ég nefnt hversu Reykjavík er mik-
il borg tækifæranna. Sjáðu bara hvers konar
tækifæri eru að myndast við uppbygginguna við
Aðalstræti, Skugga 101, vísindagarða við Há-
skóla Íslands, tónlistar- og ráðstefnuhús svo
eitthvað sé nefnt. Hér kraumar í potti tækifær-
anna allt í kringum okkur í borginni.
Ég get heldur ekki annað en viðurkennt að
mér kom talsvert á óvart hvað stundaskrá borg-
arstjóra er þétt. Langmestur hluti tíma míns
hefur farið í að sitja fundi og kynna mér erindi
einstaklinga og ýmiss konar hagsmunahópa. Af
því hefur leitt að ég hef ekki getað gefið mér
nægilegan tíma til að velta fyrir mér mínum eig-
in áherslum. Ég þarf tíma til þess að hugsa – svo
er ég fljótur til að framkvæma.
Núna er ég á leiðinni í sumarfrí, þ.e. að frá-
töldum borgarráðsfundum. Ég ætla að njóta
þess að vera uppi í sumarbústað og velta því svo-
lítið betur fyrir mér hvaða línur ég vilji sjálfur
leggja.“
Neikvæð umræða of áberandi
– Hver er munurinn á því að stýra einkafyrir-
tæki eins og Tali og opinberu fyrirtæki eins og
stærsta fyrirtæki landsins – borginni?
„Fyrst vil ég nefna að ég finn til mun meiri
ábyrgðar gagnvart Reykvíkingum en hluthöfum
og notendum Tals á sínum tíma. Ríflega 60.000
notendur Tals höfðu sjálfir val um að nýta sér
þjónustu fyrirtækisins eða ekki. Reykvíkingar
eru skyldaðir til að standa skil á skatti til að
standa straum af útgjöldum borgarinnar. Af því
leiðir að enn mikilvægara er að bjóða upp á full-
nægjandi þjónustu. Ég held því raunar fram að
sveitarfélögin mættu vera duglegri að vekja at-
hygli á því hvað þau eru að bjóða upp á góða
þjónustu víðsvegar um landið.
Sveitarstjórnarmenn mega ekki heldur
gleyma því hversu mikilvægt er að tala jákvætt
um fagið. Menn virðast margir hverjir eiga erf-
itt með að tala um málefni sveitarfélaganna
öðruvísi en sem annaðhvort meiri- eða minni-
hlutamenn. Almenningur heyrir alltof mikið af
neikvæðni og lítið af jákvæðum fréttum um
þjónustu sveitarfélaganna.“
– Ertu að tala um pólitískt argaþras?
„Ég vil ekki einu sinni nota þau orð að bendla
þetta við stjórnmál. Stagl væri nær sanni. Alltaf
verða menn að vara sig á að tala ekki illa um fag-
ið. Á meðan ég var hjá Tali hefði mér þótt mjög
alvarlegt mál ef símstöð hjá Landssímanum
hefði bilað því að slíkt hefði kastað rýrð á allt
fagið. Ef eitt sveitarfélag stendur sig illa í fjár-
málum kemur neikvætt umtal gagnvart því nið-
ur á öllum sveitarfélögunum. Ef tilraun í þjón-
ustu eins sveitarfélags við íbúana gengur illa
geta afleiðingarnar verið högg fyrir önnur sveit-
arfélög með svipaða tilraun í gangi.
Reykjavíkurborg stendur sig ágætlega í
markaðssetningu á ýmsum sviðum, t.d. hefur
ÍTR verið duglegt að auglýsa þjónustu sína við
borgarbúa og skólarnir, söfnin, Strætó og fleiri
hafa líka upplýst um sitt starf. Á öðrum sviðum
þarf að gera bragarbót í kynningarmálum.
Reynsla mín af markaðsmálum ætti þar að
koma að góðu gagni.“
– Þarf ekki líka að markaðssetja Reykjavík í
útlöndum?
„Jú, jú, Reykjavík er náttúrulega hluti af al-
þjóðlegri heild. Gleymum því ekki að einn
stærsti liðurinn í markaðssetningu felst í því að
tryggja gæði vörunnar. Ef ekki er boðið upp á
nægilega greiðan aðgang að menntun, góðar
menntastofnanir og atvinnutækifæri á Íslandi
leitar unga kynslóðin einfaldlega til London,
Parísar, Rómar eða eitthvað allt annað. Æ fleiri
Íslendingar búa yfir nægilegri menntun og
reynslu af alþjóðlegu starfi til þess að ganga inn
í fagstörf í öðrum löndum. Eftir að ég hætti hjá
Tali fékk ég tilboð um vinnu hjá Western Wire-
less og fleiri erlendum fyrirtækjum. Ég valdi að
búa áfram í Reykjavík – vildi ekki eiga heima
neins staðar annars staðar. Reykjavík er „góð
vara“ og stendur sig vel í samkeppninni um
ungu kynslóðina. Nýsköpun í atvinnulífinu og
atvinnutækifæri fyrir menntað fólk valda því að
hingað streymir fólk utan af landi og frá útlönd-
um.
Engu að síður vil ég nefna hvað valmöguleik-
inn er í sjálfu sér jákvæður. Ef einhver tekur
meðvitaða ákvörðun um að búa á einhverjum
ákveðnum stað hlýtur hann að vera líklegri en
ella til að vilja efla þann stað.“
Vekur eitthvert verkefni á vegum borgarinn-
ar sérstakan áhuga þinn?
„Miðborgin – ekki spurning. Ég er mikill
keppnismaður og hef einsett mér að leggja eins
mikið af mörkum í miðborginni og kostur er á
næstu þremur árum. Við græðum að vissu leyti
á því að Reykjavík er svona 5 til 10 árum á eftir
helstu borgum í nágrannalöndunum. Við getum
því lært af því sem við höfum séð annars staðar.
Þróunin hefur víðast hvar verið að vöruhús
hafa verið að færast frá miðborgunum út í út-
hverfin. Fólk hefur átt auðveldara með að koma
þar að bílum og fylla skottin. Miðborgirnar hafa
þróast í að vera með sérvöruverslanir með há-
gæðavörur, merkjavörur, skartgripi, hönnun,
nýsköpun í listum, kaffihús og annars konar
upplifun. Hvert förum við þegar við erum ferða-
menn í útlöndum? Ég held að Íslendingar séu
löngu hættir að fara í stóru vöruhúsin til að fylla
margar innkaupakerrur af fatnaði og annars
konar varningi.
Ferðamenn leita niður í miðbæina í þeim til-
gangi að upplifa og kaupa kannski einn eða tvo
skemmtilega hluti til að taka með sér heim.
Ég er t.d. ákaflega hrifinn af þróuninni á
Skólavörðustíg og með nýrri gatna- og gang-
stéttagerð er verið að ýta undir að fólk sýni sig
og sjái aðra. Sama þróun er að verða á Lauga-
veginum.“
Borgin hvati í uppbyggingu
– Hvar býrð þú sjálfur?
„Við keyptum okkur hús við Bergstaðastræti
áður en sprengingin varð í verði húsa á því svæði
og erum við mjög ánægð í miðbænum.
Ég hef líka tekið eftir því að þrátt fyrir nei-
kvætt tal um miðbæinn vilja mjög margir búa í
miðbænum. „Ofboðslega eruð þið heppin að búa
í miðbænum,“ segir fólk við okkur.
Hvað íbúðarbyggðina varðar finnst mér mik-
ilvægt að borgin geti boðið upp á ákveðna val-
kosti innan borgarmarkanna. Rétt eins og boðið
er upp á nánast sveit uppi á Kjalarnesi verður að
vera hægt að bjóða upp á góðar íbúðir, litlar og
stórar í þéttri byggð í miðbænum eins og t.d.
niðri á Skúlagötu. Sumir vilja búa í miðbænum,
ganga í vinnuna og fara síðan e.t.v. í sumarbú-
staðinn um helgar. Sá lífsstíll selur Skuggaíbúð-
irnar í 101. Með þeirri uppbyggingu flytjast 600
til 700 manns í 250 íbúðir í miðbænum og fleiri
dæmi um uppbygginguna mætti nefna, t.d. fyr-
irhugaðar námsmannaíbúðir við Lindargötuna
og nýtt skipulag á Mýrargötusvæðinu. Ekki er
síður athyglisvert að í deiliskipulagi miðbæjar-
ins er oftar en ekki gert ráð fyrir verslunar- og
þjónusturými á neðstu hæðinni og svo þremur
til fjórum hæðum af íbúðum ofan á. Með vaxandi
fjölda íbúa í miðbænum eykst svo væntanlega
enn verslun, þjónusta og allt líf þar.
Nú er Skipulagssjóði stýrt af borgarfulltrúum
og borgarstjóra. Ég gegni formennsku í sjóðn-
um og hlakka til að taka þar til hendinni. Hlut-
verk sjóðsins verður að knýja fram uppbygg-
ingu á ákveðnum reitum innan
borgarmarkanna. Borgin á að sjá um uppkaup á
ákveðnum reitum, að koma þeim í útboð og svo
til verktaka áður en ráðist er á næsta reit. Borg-
in á að vera hvati fremur en framkvæmdaraðili í
þessu verkefni.“
– Hvað sérðu fyrir þér í tengslum við bygg-
ingu tónlistar- og ráðstefnuhúss?
„Tónlistar- og ráðstefnuhús er eitt af for-
gangsmálunum í mínum huga og ég tel að stigið
hafi verið stórt skref í því verkefni með því að fá
Stefán Hermannsson borgarverkfræðing í
framkvæmdastjórn verkefnisins.“
– Hvenær get ég gengið inn í það?
„Núna er gert ráð fyrir að framkvæmdir hefj-
ist árið 2006. Ef áætlanir standast ættir þú að
geta gengið inn í húsið eftir 5–6 ár. Við megum
hins vegar ekki gleyma því að við erum að
byggja fyrir nokkra mannsaldra. Vanda verður
til verksins. Nú er búið að stofna einkahluta-
félag um framkvæmdina. Ekki alls fyrir löngu
var ég á kynningarfundi hjá stjórninni um fyr-
irliggjandi skipulagstillögur. Engum getur dul-
ist hugur um að verkefnið er flókið, hvorki meira
né minna en flóknasta skipulagsverkefni á
byggðu bóli í Íslandssögunni. Ég veit ekki hvort
allir átta sig á því að flytja þarf hluta sjávarút-
vegshafnarinnar frá Faxaskála, úr austurhluta
hafnarinnar yfir í vesturhlutann, heila bensín-
stöð þarf að flytja, endurskipuleggja þarf hluta
Borg tækifæran
Ráðningu Þórólfs Árnasonar, fyrr-
verandi forstjóra Tals, bar óneitan-
lega talsvert brátt að. Nú hefur Þór-
ólfur komið sér vel inn í starfið og
er farinn að taka til hendinni í ýms-
um málaflokkum. Anna G.
Ólafsdóttir yfirheyrði nýja borgar-
stjórann um líðan borgarinnar,
helstu verkefni og „gæluverkefni“,
að ógleymdu samstarfinu við R-
listann.