Morgunblaðið - 17.10.2003, Blaðsíða 31

LISTIR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 17. OKTÓBER 2003 31
LANGT er síðan jafnmargir sáust
standa endilangir vegna sætaskorts
á kórtónleikum og raun bar vitni í
Hafnarborg á dögunum, eða ábyggi-
lega hátt í hálft hundrað manns.
Hvort troðfullur salurinn hafi verið
afleiðing vinsælda, forvitni, öflugrar
hlustendasmölunar meðal vina,
vanda- og velgjörðarmanna, rausn-
arlegrar frímiðaúthlutunar eða alls í
senn skal ósagt látið. Hitt fór þó ekki
á milli mála að áheyrendur skemmtu
sér hið bezta eftir líflegum undir-
tektum þeirra að dæma.
Dagskráin var mest í léttari kant-
inum og samanstóð af 22 inn- og er-
lendum lögum, flestum stuttum enda
oft aðeins eins eða tveggja erinda.
Þau voru af margvíslegu tagi, ýmist
hefðbundin karlakórslög, þjóðlög,
dægurlög eða jafnvel umritanir á sí-
gildri hljómsveitartónlist. Fyrri
hlutinn hafði íslenzka yfirvikt, oftast
sunginn a cappella, og hófst með
Söngbræður góðir og Rennur gnoðin
eftir Pál Ísólfsson. Frá klassísku
hljómsveitarbókmenntunum komu
síðan Finlandia (Sibelius) og Frá
Nýja heiminum, umritun kórstjór-
ans á sálmkenndum inngangi II.
þáttar (Largo) úr samnefndri 9. sin-
fóníu Dvóráks, hvort tveggja upp-
lögð kórviðfangsefni. Endurreisnin
knúði þvínæst dyra með Domine,
pacem da nobis (Christ) og Sjáumst
aftur – betur þekkt sem Bonjour
mon coeur (Lasso), hér í frekar
væminni endurljóðun Páls Óskars
Hjálmtýssonar er vantaði dillidó-
sjarma franska frumtextans og féll
misvel að hrynjandinni í þokkabót.
Heyr, himna smiður Þorkels Sigur-
björnssonar er alltaf nógu sterkt lag
til að standast nánast hvaða útfærslu
sem er, og sömuleiðis lag hans í
fimmskiptum takti, Til þín, Drottinn
hnatta og heima. Loks kváðu við
kraftmikil útsetning Hjálmars H.
Ragnarssonar á Grafskrift hins
ódauðlega almúgamanns Sæmundar
Klemenzsonar og snilldarlegt karla-
kórslag Þórarins Jónssonar við upp-
hafserindi Völuspár, Ár vas alda.
Seinni hluti tónleikanna var enn
léttari á bárunni en sá fyrri, allur við
svolítið stílleitandi en gegnsæjan pí-
anóundirleik Jónasar Þóris Þóris-
sonar. Átti kórstjórinn þar heilar sjö
raddsetningar, allar skilvirkar við
hæfi. Hið ágæta lag Magnúsar Þórs
Sigmundssonar við þjóðhvatarkvæði
Margrétar Jónsdóttur, Ísland er
land þitt, fór næst á undan ameríska
kántrývalsinum Loksins ég fann þig
(hér sem víðar hefði ekki sakað að
geta frumheitis) er aftur leiddi að
öðrum valsi, rússneska gyðingasöng-
num úr Fiðlaranum á þakinu Jerrys
Bocks, Sól rís, sól sezt. Skozka þjóð-
lagið Komdu kisa mín birtist kynlega
umbreytt í hálfgerðan kósakkasöng
undir nafninu Ríðum sveinar, senn,
og vinalegur drykkjusöngur Bell-
mans, Burtu með sorg og sút, tók við
að honum loknum.
Vinsælasta hermannalag beggja
megin Norðurafríkuvígstöðva Seinni
heimsstyrjaldar, Lili Marlene (Leip)
var tekið með dátalegri mars-
áherzlu. Vínarvals Schuberts, Hvað
vitið þið fegra, skartaði öllu stofu-
hreinni textaútgáfu en algengari
flatneskjunni („Mikið lifandis skelf-
ingar ósköp...“), áður en þýzkum
þætti kvöldsins lauk með Sumarrós-
um valsakonungsins Johanns
Strauss. Næstur var gamall banda-
rískur sígræningi frá miðri síðustu
öld er heyrðist mikið áður fyrr á ár-
unum með Norman Ruboff kórnum,
Red roses for a blue lady (Pepper/
Brodsky). Gaman var að rekast aftur
á sögufræg dægurlög frá fyrrgetn-
um hildarleik, nú kunnust í meðför-
um „unnustu Bretahers“, Veru
Lynn, nefnilega We’ll meet again
(með stutta innganginum sem eng-
inn þekkir) og The White Cliffs of
Dover, er kórinn söng af huggandi
heimavarnarmýkt, áður en Húrra-
kór Kálmáns sló kampakátan botn í
prentuðu dagskrána.
Söngur Þrasta var að vanda hríf-
andi hress og samtaka á sterkari
stöðum, enda þótt viðloðandi aðal-
vandamál kórsins – veiki söngurinn,
er vildi dofna og jafnvel hníga í tón-
stöðu (e.t.v. vegna ónógs stuðnings)
– benti til að mannskapurinn væri
varla kominn í marktækt vetrar-
form. Einnig virtist vanta nokkra
góða söngmenn í 1. tenór sem von-
andi eru á leiðinni, fyrir utan hvað
styrkbreytingar stjórnandans virt-
ust enn sem fyrr stundum fullsnögg-
ar upp á lagið. En væntanlega stend-
ur það allt til bóta.
TÓNLIST
Hafnarborg
Blönduð innlend og erlend dagskrá.
Karlakórinn Þrestir; Jónas Þórir Þórisson
píanó. Stjórnandi: Jón Kristinn Cortez.
Sunnudaginn 5. október kl. 20.
KÓRTÓNLEIKAR Sveinar kátir, syngið
Ríkarður Ö. Pálsson
Jón á Bægisá –
tímarit þýðenda
sjöunda tölublað
er komið út. Í
tímaritinu eru birt-
ar þýðingar á er-
lendum bók-
menntum og efni
um þýðingarfræði,
þýðingarstarfið og
gildi þýðinga fyrir íslenska menningu.
Þegar stríðið að stríðinu verður, eru
einkunnarorð þessa tölublaðs en í því
er að finna smásögur og ljóð frá Mið-
Austurlöndum auk fræðilegs efnis.
Annað efni þessa tölublaðs af skáld-
skaparkyni kemur frá Íran, Írak,
Egyptalandi, Japan, Bandaríkjunum
og Þýskalandi.
Meðal efnis er þýðing Magnúsar
Ásmunds á sögu eftir ókunna íranska
skólastúlku, Dúkkan mín, broddgölt-
urinn minn og ég. Kristín Thorlacius
þýðir sögu Havah Ha-Levi, Mórberja-
keimurinn. Sigurður A. Magnússon
þýðir ljóð eftir Rachelle Singer, Shat-
ila. Franz Gíslason þýðir ljóð Nizar
Qabbani, Teiknitími og þrjú írösk ljóð
eftir Fadhil Al-Azzavi og Sargon Boul-
us. Gauti Kristmannsson þýðir sögu
Wail Ragab, Maðkar og aftur maðkar.
Gauti Kristmannsson þýðir nokkur
ljóð eftir Adel Karasholi, m.a. Í far-
teski. Baldur Óskarsson þýðir ljóð í
óbundnu máli eftir Miyamoto Mus-
ashi, Tómið. Franz Gíslason, Gauti
Kristmannsson og Guðbergur Bergs-
son þýða ljóð eftir Manfred Peter
Hein, Aufruf aus dem Prado. Gauti
Kristmannsson skrifar um þýðing-
arfræði við Háskóla Íslands og Auðna
Hödd Jónatansdóttir og Rannveig
Jónsdóttir skrifa um þýðingar á ís-
lenskum markaði 2001.
Í ritnefnd sitja Franz Gíslason,
Gauti Kristmannsson, Guðrún Dís
Jónatansdóttir og Sigurður A. Magn-
ússon.
Útgefandi er Ormstunga. Tímaritið
er 98 bls., prentað í Prentmeti. Verð í
lausasölu er 1.300 kr., áskriftarverð
er 990 kr. Frekari upplýsingar á vef-
setrinu www.ormstunga.is.
Tímarit