Morgunblaðið - 31.10.2003, Blaðsíða 39

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 31. OKTÓBER 2003 39
✝ Gudmund Knut-sen fæddist í
Osló 10. september
1923. Hann lést á
Fjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri
20. október síðast-
liðinn. Knutsen var
sonur hjónanna
Gunnars Sverre
Knutsen og Gudrun
Marie Knutsen.
Kona Knutsens var
Guðný Halla Jóns-
dóttir ljósmóðir, f. á
Akureyri 16. mars
1933, d. 14. apríl sl.
Þau eignuðust tvo syni, þeir
eru: Jón Gudmund Knutsen, f.
20. maí 1964, kvæntur Jónu
Birnu Óskarsdóttur, þau eiga
fjögur börn, og Gunnar Sverre
Knutsen, f. 27. maí 1970, kona
hans er Brynja Þóranna Viðars-
dóttir og þau eiga einn son.
Bræðurnir eru búsettir á Ak-
ureyri.
Knutsen ólst að mestu upp í
Asker, en gekk í
menntaskóla í
Drammen og lauk
stúdentsprófi 1946.
Sama ár lá leiðin í
Norges Veterinær-
högskole í Oslo og
lauk hann embætt-
isprófi í dýralækn-
ingum 1952. Knut-
sen var höfuðs-
maður yfir riddara-
liðssveit norska
hersins um tíma.
Starfaði síðan við
dýralæknaháskól-
ann í eitt ár, en fór
til Íslands í ársbyrjun 1954 til
að leysa af sem dýralæknir á
Norðurlandi. Nokkru síðar sett-
ur héraðsdýralæknir í Eyjafirði
og gegndi þeirri stöðu til 1993.
Hann stundaði dýralækningar
meira og minna fram að veik-
indum sínum. Útför Gudmund
Knutsen verður gerð frá Ak-
ureyrarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Alla mína æsku og uppvöxt
þekkti ég Knutsen. Hann og pabbi
störfuðu saman og samskipti þeirra
mikil. Hann var alltaf glaðlegur,
spjallaði og gantaðist við okkur
krakkana, röddin með norskum tóni
var einstök, þekktist strax. Árið
1985 kom ég heim til Akureyrar að
loknu námi frá sama dýralækna-
skóla og þeir tveir. Þá tók Knutsen
vel á móti mér og sýndi mér alúð
og elskusemi sem fyrr. Alltaf boð-
inn og búinn til hjálpar, kom fyrir
eitt orð og hjálpaði mér við erfið
verk á sveitabæjum og leysti þau
ætíð með lagni þess sem hefur bæði
vit og reynslu. Hvatningu hans og
aðstoð fæ ég seint fullþakkað.
Sveitafólkið dáði hann og sagði mér
ótal sögur af verkum hans og ósér-
hlífni, hann kom jafnvel fótgang-
andi eða á skíðum í vondum vetr-
arveðrum. Tilsvör hans eru mörg
ógleymanleg, hann var léttur í lund,
velviljaður og hafði einstakt lag á
að umgangast fólk. Hógværð og lát-
leysi var hans aðal. Hann var lán-
samur í sínu einkalífi, átti yndislega
konu, Höllu og tvo sína bestu félaga
í sonum sínum tveimur, Jóni og
Gunnari. Þeir hjálpuðu honum mik-
ið í hans erfiðu vinnu. Ekki tók
hann sér oft frí á sinni löngu starfs-
ævi en mikil var gleði hans er fjöl-
skyldan kom sér upp sumarbústað
úti í fjallinu ofan við Grýtubakka í
Höfðahverfi. Þar átti hann góðar
stundir.
Ég kveð góðan mann með sökn-
uði og virðingu, mínar innilegustu
samúðarkveðjur til fjölskyldunnar,
Elfa Ágústsdóttir.
Mikill drengskaparmaður og
starfsbróðir í 45 ár hefur kvatt. Það
var í svartasta skammdeginu í jan-
úar mánuði 1954, sem Knutsen
dýralæknir kom til Akureyrar. Ráð-
gerði hann að starfa hér í héraðinu
í 1–2 ár, en þau urðu nokkuð fleiri.
Á skólaárum sínum í Drammen
dáði hann, eins og fleiri ungir
menn, fremstu skíðamenn Noregs,
sem margir hverjir bjuggu þar í ná-
grenninu. Þar fóru fremstir þeir
Birger Ruud og bræður hans í
Kongsberg. Skíðaíþróttin heillaði
hann og hann varð sjálfur slyngur
skíðamaður, sem síðar kom honum
að góðum notum. Hann hlaut í
vöggugjöf mikinn gjörvileika, og
varð atgervismaður til líkama og
sálar. Að loknu stúdentsprófi, velti
hann því fyrir sér að hefja nám í
skógfræði en dýralæknanám varð
fyrir valinu. Ég kynntist honum
sumarið 1957, en þá leysti ég hann
af, þegar hann tók sér langþráð
sumarfrí um stuttan tíma. Málin
þróuðust á þann veg, að við geng-
um til samstarfs, er ég lauk námi
mínu um áramótin. Hann varð
strax afar vinsæll og virtur dýra-
læknir, farsæll og heppinn í starfi.
Bændur báru óskorað traust til
hans, og fannst ótrúlegt hve harð-
fylginn hann var oft í vitjunum sín-
um við afar erfiðar aðstæður. Hann
varð goðsögn í lifanda lífi. Hann var
mikið náttúrubarn , og hann sagði
mér, að oft hefði það komið fyrir,
að hann hefði drepið á bíl sínum,
stigið út og notið þess, sem fyrir
augu og eyru bar í umhverfinu.
Slíkar stundir urðu honum minn-
isstæðar. Hann var mikill dýravinur
og gætti þess ávallt að sýna varn-
arlausu dýri fulla nærgætni. Öll
hans samskipti við menn og mál-
leysingja voru til stakrar fyrir-
myndar. Lágkúru beitti hann aldrei
í því skyni að auka á vinsældir sín-
ar. Það var víðsfjarri hans skap-
höfn.
Það hafði verið tröppugangur á
heilsu hans undanfarin ár, en alltaf
reis þessi vaski maður upp aftur.
Þegar hann missti konu sína síðast-
liðið vor, þá bognaði minn góði vin-
ur. Kraftur hans og þrek fóru að
þverra. Hann þráði endalokin. En
ansi þótti honum síðasti spölurinn
grýttur og torsóttur.
Far vel, far vel, trygglyndi vinur
og starfsbróðir.
Ágúst Þorleifsson.
GUDMUND
KNUTSEN
✝ Sigríður Jóns-dóttir fæddist á
Akureyri 19. júní
1948. Hún lést á
heimili sínu 26.
október síðastliðinn.
Foreldrar hennar
eru hjónin Sigrún
Gunnarsdóttir, f.
21.7. 1917, frá Foss-
völlum í Jökuldal,
húsmóðir og verka-
kona, og Jón Krist-
inn Sigtryggsson, f.
11.12. 1916, d. 23.
mars 1965, frá Hall-
dórsstöðum Eyja-
firði, verkamaður og vörubif-
reiðarstjóri. Systkini Sigríðar eru
Kristinn, f. 1950, verslunarmaður
á Akureyri; Hermann Ragnar, f.
1952, sölustjóri Akureyri; Guðný
Jóhanna, f. 1956, skrifstofumaður
Kópavogi; Fjóla, f. 1959, dáin
sama ár; og Gunnar, f. 1961,
húsasmíðameistari, Akureyri.
urðar er Hafdís, f. 1989. 3) Sig-
urður Rúnar, f. 13.11. 1969, veit-
ingamaður, var kvæntur Mar-
gréti Rögnu Jónasdóttir. Þeirra
dætur eru Helga Gabriela, f.
1991, og Birta Hlín, f. 2000. Sam-
býliskona Sigurðar Rúnars er
Anna Sólmundsdóttir, f. 1976,
lyfjafræðingur. Sonur Önnu er
Atli Freyr, f. 1992. 4) Fjóla, f.
18.8. 1973, hjúkrunarfræðingur,
eignmaður hennar er Ingvar Ív-
arsson, f. 1973, landslagsarkitekt.
Þeirra börn eru tvíburarnir Auð-
ur og Arnór, f. 1999. 5) Sóley, f.
29.6. 1986, nemi við VMA. Unn-
usti hennar er Pétur Már Björg-
vinsson, f. 1986, nemi við VMA.
Sigríður ólst upp á Akureyri
og bjó þar alla tíð. Hún lauk
gagnfræðaprófi árið 1965 og út-
skrifaðist sjúkraliði árið 1981.
Hún starfaði á Fjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri frá útskrift og
nú seinustu árin starfaði hún hjá
Útfararþjónustu Kirkjugarða Ak-
ureyrar. Sigríður söng í Kirkju-
kór Akureyrarkirkju til margra
ára.
Útför Sigríðar verður gerð frá
Akureyrarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 10.30.
Hinn 19. ágúst
1967 giftist Sigríður
Sveinmari Gunnþórs-
syni, f. 30. nóvember
1947. Sigríður og
Sveinmar voru skilin
að borði og sæng.
Þau eignuðust fimm
börn. Þau eru: 1) Jón
Kristinn, f. 31.5.
1967, starfsmaður
Norðurmjólkur. Eig-
inkona hans er Linda
Björk Sigurðardóttir,
f. 1972, matreiðslu-
maður. Þeirra börn
er Kamilla Sigríður,
f. 1997, og Elmar Þór, f. 2002. 2)
Hólmfríður, f. 7. apríl 1968, hús-
móðir, eiginmaður hennar er Sig-
urður Pálsson, f. 1965, sjómaður.
Þeirra börn eru Sveinmar Rafn,
f. 1988, faðir hans er Stefán Rún-
ar Sævarsson; Páll Hólm, f. 1994;
Svavar Sigurður, f. 1998; og
Sindri Már, f. 2001. Dóttir Sig-
Það er einmanalegt að sitja hér í
Heiðarlundinum, sem ég kalla heim-
ili mitt, þó að ég hafi flutt héðan fyr-
ir 16 árum. Einu sinni iðaði þetta
hús af lífi, en nú upplifi ég tómleika
og ég sakna hlýjunnar sem móðir
mín gaf þessu húsi með því að vera
hér.
Ljúfsárar minningar fylla hjartað.
Jólin, páskarnir og öll yndislegu
sumrin. Og af öllum stöðum fannst
litlum dreng hvergi betra að vera en
í fanginu á mömmu sinni.
Ég kynntist móður minni upp á
nýtt nú á síðari árum. Við áttum
mjög góðar stundir saman í sumar
þegar hún dvaldi sér til heilsubótar í
Hveragerði. Þá var hún hjá mér um
helgar. Ég sótti hana og á leiðinni
heim var komið við hjá garðyrkju-
bændum og keyptar liljur. Við
ræddum framtíðina, henni leið betur
og leit björtum augum fram á veg-
inn. Þessi tími var mér mjög dýr-
mætur.
Móðir mín var dugnaðarkona.
Hún var rétt orðin tvítug þegar þau
pabbi höfðu eignast þrjú börn, tvö
bættust við síðar. Fyrir jólin saum-
aði hún föt á okkur systkinin og
gætti þess að hafa hópinn sinn í stíl.
Þetta voru alvöruföt úr ull og ekki
laust við að okkur fyndist vera full-
mikil ull í þeim.
Umönnunarstörf hentuðu henni
vel því hún var bæði hugulsöm kona
og hjartahlý. Lengi vann hún sem
sjúkraliði á lyfjadeild Fjórðungs-
sjúkrahússins á Akureyri en hefur
verið starfsmaður Útfararþjónustu
Kirkjugarða Akureyrar frá stofnun
hennar. Þar hafði hún reynst mörg-
um vel sem um sárt áttu að binda
vegna ástvinamissis og umvafði þau
nærgætni og gæsku.
Mamma hafði unun af tónlist.
Hún söng um árabil með Kór Ak-
ureyrarkirkju og veitti það henni
bæði ánægju og lífsfyllingu. Á jól-
unum fengum við systkinin oft að
sitja á söngloftinu hjá kórnum,
horfðum yfir prúðbúinn söfnuðinn
og upplifðum allan hátíðleikann.
Henni þótti gaman að ferðast og
fjölskyldan hafði farið víða um land.
Á þessum ferðum var slegið upp
tjaldi og mamma átti forláta tösku
sem hafði að geyma öll áhöld til
matsseldar og borðhalds. Tjaldið
varð að tjaldvagni og hann þróaðist
svo í húsbíl, sem var ævintýri lík-
astur. Á honum var meira að segja
ekið um Evrópu.
Ég enda þessi orð þar sem ég
byrjaði þau, við eldhúsborðið heima.
Ég finn ilminn af lambahryggnum
og sé mömmu fyrir mér standa
brosandi við bekkinn.
Ég veit að Guð geymir hana.
Sigurður Rúnar.
Í dag kveð ég hinstu kveðju kæra
systur. Þegar hugsað er til baka og
rifjuð upp samskipti og samveru-
stundir frá okkar barnæsku, kemur
hlýja hennar og góðsemi sterkust
fram. Á unglings- og uppvaxtarár-
um þegar við vorum flutt á Byggða-
veginn, var hennar hvatning ætíð að
við stæðum okkur í lífinu, þrátt fyrir
mótlæti, og allt gekk vel. Litla fjöl-
skyldan þín á neðri hæðinni stækk-
aði og blómstraði og þú hófst þína
lífsbaráttu. Með námi lagðir þú
grunninn að lífsstarfinu. Þegar þú
greindist með illvígan sjúkdóm,
varst þú kletturinn. Við leiðarlok sé
ég að margt verður öðruvísi en áður.
Aðfangadagur jóla verður breyttur,
því frá andláti föður okkar árið 1965,
höfum við hist þann dag ásamt fjöl-
skyldum. Já, margt verður breytt.
Við Silló minnumst þín með söknuði
og hlýju. Sólin rís og hnígur og menn
koma og fara. En í dag minnumst við
þín og blessum. Við hugsum um það
sem við eigum mest að þakka. Ég bið
að börnin þín og aðrir sem eiga um
sárt að binda, fái huggun og von. Ég
bið að góður guð blessi þau og
styrki.
Nú ertu leidd, mín ljúfa,
lystigarð Drottins í,
þar áttu hvíld að hafa
hörmunga og rauna frí,
við Guð þú mátt nú mæla,
miklu fegri en sól
unan og eilíf sæla
er þín hjá lambsins stól.
Dóttir, í dýrðar hendi
Drottins, mín, sofðu vært,
hann, sem þér huggun sendi,
hann elskar þig svo kært.
Þú lifðir góðum Guði,
í Guði sofnar þú,
í eilífum andarfriði
ætíð sæl lifðu nú.
(Hallgr. Pét.)
Guð blessi minningu Sigríðar
Jónsdóttur.
Hermann Ragnar Jónsson.
Elsku Sirra, á þessari sáru
kveðjustund sækja að minningar frá
liðnum árum. Í 37 ár höfum við verið
vinir og fylgst að í svo mörgu. Við
höfum fylgst með börnum ykkar líkt
og þið Sveinmar með okkar börnum
og tekið þátt í litlum sem stórum
sigrum þeirra í lífinu og því hafa
ánægjustundirnar verið óteljandi. Í
seinni tíð töluðum við oft um barna-
börnin, þessar gersemar sem gefa
svo mikið með gleði sinni og sakleysi.
Af áhugamálum þínum er okkur
tónlistin minnisstæðust en þú hafðir
yndi af fallegri tónlist. Ef taka átti
lagið í samkvæmum eða útilegum
mátti alltaf treysta á að þú kynnir öll
heimsins lög og að þú létir ekki þitt
eftir liggja með þinni fallegu rödd.
Öll okkar fjölskylda getur borið
vitni um einstaka smekkvísi þína og
hlýju sem fylgdi öllum gjöfum þínum
og verkum, fyrir það erum við æv-
inlega þakklát.
Elsku Sirra, við vitum að þú hefðir
ekki kosið langar lofræður en að
endingu viljum við þakka þér sam-
fylgdina í öll þessi ár og biðjum góð-
an guð að veita fjölskyldunni þinni
styrk og hugarró á þessum erfiðu
tímum.
Hvíl í friði og guðs blessun.
Kveðja.
Eyþór og Soffía.
Elsku Sirra. Þá ert þú búin að
kveðja okkur í bili. Þessi kveðju-
stund verður okkur öllum erfið. Eitt
vitum við þó að núna líður þér betur.
Hafðu þökk fyrir allt.
„Guð gef mér æðruleysi til að
sætta mig við það sem ég fæ ekki
breytt, kjark til að breyta því sem ég
get breytt, og vit til að greina þar á
milli.“ (Æðruleysisbænin)
Þín tengdadóttir,
Linda.
Elsku amma Sirra. Núna ert þú
komin til englanna og verður einn af
þeim. Takk fyrir þann tíma sem þú
gafst okkur, elsku amma. Þú munt
alltaf lifa í hjarta okkar og alltaf vera
hjá okkur. Við kveðjum þig með
sálminum sem þú kenndir mér
(Kamillu) og ég skal kenna bróður
mínum hana:
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesú, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
ljúfi Jesú að mér gáðu.
(Ásmundur Eir.)
Þín ömmubörn,
Kamilla Sigríður og Elmar Þór.
SIGRÍÐUR
JÓNSDÓTTIR
✝ Gísli AngantýrMagnússon fædd-
ist í Langabotni í
Geirþjófsfirði 16.
mars 1927. Hann lést
á Landspítalanum
við Hringbraut 25.
október síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Magnús bóndi í
Langabotni, f. 1888,
d. 1966, og Hildur, f.
1892, d. 1939. Gísli
var níundi í röð 11
systkina. Systkini
hans eru: Auður, f.
1916, d. 1998, Guð-
rún, f. 1917, Björn Magnús, f.
1918, d. 1998, Sverrir, f. 1920, d.
1989, Hlín, f. 1921, Jónína Hrefna,
f. 1921, Valdimar, f. 1925, d. 1972,
Kristín Sigríður, f. 1929, og Vé-
steinn, f. 1931.
Gísli var kvæntur Ástu Svan-
hvíti Þórðardóttur. Þau skildu.
Þeirra börn eru: 1) Þórður Magni
Eyfjörð, f. 12. apríl
1955, kvæntur
Úrsúlu Meiier. Börn
þeirra eru Þórður og
Katrín. 2) Björg
Guðrún, f. 2. okt
1956, fráskilin,
hennar börn eru
Björn Blöndal, Hall-
grímur Heiðar og
Svanfríður Hlín. 3)
Kolbrún, f. 14. ágúst
1960, gift Sveinbirni
Unnari, hennar börn
eru Gísli, Lena Ýr og
Axel Örn. Langafa-
börn Gísla eru þrjú.
Gísli var búfræðingur að mennt
frá Hvanneyri og einnig lærði
hann múrverk frá Iðnskólanum í
Reykjavík. Lengst af ævi sinni
starfaði hann við bústörf og húsa-
smíðar.
Útför Gísla verður gerð frá Frí-
kirkjunni í Reykjavík í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Sem loftbára rísi við hörpuhljóm
og hverfi í eilífðargeiminn,
skal þverra hver kraftur og kulna hvert
blóm –
– þau komu til þess í heiminn.
En þó á sér vonir hvert lífsins ljós,
er lúta skal dauðans veldi,
og moldin sig hylur með rós við rós,
er roðna í sólareldi.
Og því er oss erfitt að dæma þann dóm,
að dauðinn sé hryggðarefni,
þó ljósin slokkni og blikni blóm. –
Er ei bjartara land fyrir stefni?
(Einar Ben.)
Hinsta kveðja.
Björg og Kolbrún.
GÍSLI ANGANTÝR
MAGNÚSSON