Morgunblaðið - 31.10.2003, Síða 42

MINNINGAR
42 FÖSTUDAGUR 31. OKTÓBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Erik Stig Henrik-sen fæddist í Give
á Jótlandi 27. mars
1949, en ólst upp í
Horsens. Hann lést á
heimili sínu í Nor-
dborg á Als í Dan-
mörku 25. október
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Verner
Gudmund Henriksen
yfirkennari og kona
hans Aase Marie
Henriksen. Eldri
bróðir hans, Jörgen,
er lögfræðingur á
Vestur-Jótlandi. Árið
1971 kvæntist Stig Sigríði Lárus-
dóttur, f. 22.1. 1950. Sonur þeirra
er Halldor Stig Henriksen, rit-
stjóri í Árósum, f. 27.7. 1971. Eig-
inkona hans er Stine Johansen
fjölmiðlafræðingur og börn
þeirra tvö: Agnes, f. 30.8. 1998, og
Lauritz, f. 10.1. 2002.
Að loknu stúdentsprófi lauk
Stig kennaranámi í Árósum og
skömmu síðar fluttist hann til
Sorö á Sjálandi, þar sem þau hjón-
in voru bæði við kennslu. Allmörg
ár kenndu þau svo
við Nordborg Slot
Efterskole og á þeim
árum sérhæfði Stig
sig í ráðgjöf um
starfsval. Síðar var
hann við námsstjóra-
störf o.fl. stjórnun-
arembætti á sviði
menntamála. Á ní-
unda áratug síðustu
aldar luku þau hjón-
in bæði lögfræði-
prófi og á þeim tíma
stóð heimili þeirra
ýmist í Nordborg
eða Árósum. Síðustu
árin kenndi Stig við Viðskiptahá-
skólann í Sönderborg og sá þar
einkum um endurmenntunarnám-
skeið. Sigríður kona hans er
fulltrúi hjá bæjarstjóranum í
Nordborg.
Á síðasta vori veiktist Stig af
krabbameini og eftir sumarlanga
og örðuga sjúkrahúsvist lést hann
á heimili sínu í Nordborg síðast-
liðinn laugardag.
Útför Stigs fer fram frá Klaust-
urkirkjunni í Horsens í dag.
Ég hef þekkt Stig frá því ég var
ungur drengur en eiginkona hans,
Sigríður Lárusdóttir, er föðursyst-
ir mín. Það var orðið allt of langt
síðan ég og eiginkona mín sáum
Stig Henriksen síðast, þegar við
fréttum af andláti hans á heimili
sínu í Danmörku síðastliðinn laug-
ardag. Þau hjónin komu í heim-
sókn til Bandaríkjanna þar sem ég
og fjölskylda mín vorum búsett í
nokkur ár. Ég man hversu börnin
mín heilluðust af honum því hann
var svo hress og hlýr. Ég man í
raun vart öðruvísi eftir honum en
brosandi. Andlit hans fannst mér
alltaf einstaklega vinalegt og alltaf
var hamingjuroði í kinnum hans.
Hans viðmót var ávallt uppörvandi
og hvetjandi, jákvætt fas hans
smitandi – við bárum öll mjög
mikla virðingu fyrir honum.
Nokkrum árum áður, nánar tiltek-
ið árið 1991, fórum við fjölskyldan í
heimsókn til þeirra hjónanna í
Danmörku. Það er stund sem mun
ætíð dvelja ofarlega í huga okkar.
Elsta dóttir okkar af börnunum
okkar fimm – eina dóttir okkar á
þeim tíma – tók sín fyrstu spor á
heimili þeirra við mikil fagnaðar-
læti okkar allra.
Stig hafði mjög gaman af tónlist
og fékk maður alltaf að heyra
rjómann af danskri dægurlagatón-
list þegar leiðir lágu saman í Dan-
mörku. Ég hafði ákaflega gaman af
því, enda hefur tónlistin alltaf átt
stóran sess í mínu lífi.
Ég á margar mjög eftirminnileg-
ar æskustundir með Halldóri Stig,
syni Stigs, en hann kom yfirleitt
með foreldrum sínum til Íslands er
þau heimsóttu sína nánustu. Á
meðan við fjölskyldan reyndum að
kenna Stig íslensku, sem hann vildi
ólmur læra, rifjaði ég upp Andrés-
blaða-dönskuna mína er ég og
Halldór lékum okkur í „fodbold“.
Það eru fallegar og góðar minn-
ingar og myndir sem koma í hug-
ann er ég rifja upp þær stundir
sem ég og fjölskylda mín höfum átt
með Stig. Við hefðum gjarnan ósk-
að þess að fleiri slíkar stundir
væru framundan í nánustu framtíð.
Við hjónin höfðum verið að gæla
við þá hugmynd að heimsækja
Stig, Siggu, Halldór og fjölskyldu
hans í Danmörku á næstunni og
gerðum okkur engan veginn grein
fyrir því að tími hans hér væri að
renna út. Stig skilur þó eftir brot
af sjálfum sér í lífi okkar allra og
við huggum okkur við það að við
munum annað slagið sjá svip hans
bregða fyrir í andliti eiginkonu
hans og sonar.
Hugur okkar allra er óneitan-
lega hjá Siggu, Halldóri og fjöl-
skyldu er þau ganga í gegnum
þennan sára missi. Ég veit að Stig
var Siggu ástkær og umhyggju-
samur eiginmaður og jafnframt
Halldóri góður og elskandi faðir.
En það huggar okkur þó að vita að
Stig kvaddi fjölskyldu sína og
þessa jörð hamingjusamur maður –
sáttur við lífið. Nýlega eignaðist
hann nýjan vin – vin sem lofaði að
vera honum við hlið, allt til enda.
Stig óttaðist ekki dauðann enda
vissi hann að það sem beið hans
næst var meiri hamingja en hverf-
ult jarðneskt líf okkar þekkir. Líf
án sorgar, líf án erfiðleika, líf án
sjúkdóma – eilíf himnavist hjá
Frelsara sínum.
Ívar, Hrefna Rós og fjölskylda.
Látinn er í Danmörku kær vinur
okkur, Erik Stig Henriksen kenn-
ari. Fundum okkar Stigs bar fyrst
saman sumarið 1970. Að loknu
stúdentsprófi héldum við saman
þrjár vinkonur fullar eftirvænting-
ar á vit sumarævintýra í Hornbæk
á Norður-Sjálandi. Við höfðum
ráðið okkur til vinnu á hóteli en
þar voru einnig fyrir dönsk ung-
menni, mest nýstúdentar eins og
við. Meðal þeirra var hinn fjall-
myndarlegi Stig, hávaxinn, brún-
eygur og með mikinn dökkan hár-
lubba. Hann setti óneitanlega
sterkan svip á hópinn sem þarna
dvaldi sumarlangt við leik og störf.
Erfiður áfangi var að baki og fram-
tíðin óræð en allir staðráðnir í að
njóta þeirra stunda á milli stríða
sem þarna gáfust.
Fljótlega felldu þau Stig og Sig-
ríður Lárusdóttir, vinkona mín,
hugi saman og sér hún nú á bak
lífsförunaut sínum. Margar ljúfar
minningar eru frá sumrinu góða í
Danmörku og ekki síður við hvers
kyns endurfundi í gegnum árin.
Stig var hreinlyndur en jafnframt
stríðinn, glaðlyndur en gat verið
alvarlegur. Hann átti það líka til að
vera uppátækjasamur. Ýmislegt
mætti tilgreina hér en eitt atvik
stendur upp úr í minningunni. Á
hótelinu þar sem við störfuðum
háttaði þannig til að herbergi Sig-
ríðar var á jarðhæð. Eina nóttina
ákváðum við að gera henni smá-
grikk, í ungæðislegum anda, og
færðum vekjaraklukkuna hennar
fram um nokkra tíma. Við hin lág-
um síðan alla nóttina fyrir utan
gluggann til þess eins að geta
spurt hana þegar hún steig út á
veröndina hvaða erindi hún ætti út
um miðja nótt. Og Stig var auðvit-
að potturinn og pannan í þessu.
Rúmu ári síðar voru Sigríður og
Stig stödd á Íslandi og þeim boðið
að hitta vinahópinn. Undirrituðum
mátti þá skiljast að ætlast væri til
þess af honum sem dönskumælandi
að hann gæfi sig að hinum erlenda
gesti svo honum myndi ekki leiðast
félagsskapurinn. Skemmst er frá
því að segja að þessa kvöldstund
tókust þau kynni með okkur Stig
að manni fannst maður ætíð hitta
fornvin þegar fundum okkur bar
saman síðar, jafnvel þó mörg ár
liðu á milli. En þessi áhrif hafði
Stig líklega á alla sem hann þekkti
með notalegri nærveru, góðu skop-
skyni og áhuga á samferðafólki
sínu. Þó átti Stig líka aðrar hliðar,
gat verið íhugull og alvörugefinn
og þá haft þörf fyrir einveru og
næði, eitthvað sem hann fór svo
sem ekki dult með.
Sigríður og Stig lærðu bæði til
kennara í Árósum og kenndu á
ýmsum stöðum í Danmörku. Síðar
fóru þau í laganám og Sigríður er
nú vel metinn lögfræðingur á Als
og Stig kenndi síðustu árin við
Handelsskolen í Sønderborg. Líf
þeirra saman hefur verið afar far-
sælt og eignuðust þau einkasoninn
Halldór sumarið eftir veru okkar í
Hornbæk.
Stig var barngóður í meira lagi.
Til marks um það má hafa myndir
sem við eigum, eina þar sem hann
heldur á elstu dóttur okkar en á
annarri á syni okkar og líður börn-
unum augljóslega vel í hlýjum
faðmi Stigs.
Vafalítið hefur kennsla átt vel
við Stig og hann átt auðvelt með að
umgangast unga fólkið. Forðum
kenndi hann latínu en með breytt-
um tímum komu aðrar kennslu-
greinar, einkum tengdar viðskipt-
um og lögfræði. Stig saknaði hins
vegar latínukennslunnar enda
sterk húmanísk taug í honum.
Honum var margt til lista lagt,
ágætlega ritfær og hagmæltur,
lagasmiður einnig og orti og söng
til barnabarnanna hin síðari ár.
Fyrir nokkrum misserum tók hann
sér frí frá vinnu um tíma og fékkst
þá við skriftir.
Sérstaka gleði höfðum við af
jólabréfum sem Stig skrifaði á
undanförnum árum þar sem nota-
legt skopskyn hans naut sín vel.
Enn munum við upphaf bréfsins
frá 1998: „Agnes hedder hun.“
Þar greindi hann frá fæðingu
fyrsta barnabarnsins. Og hélt svo
áfram:„Født på Skejby Sygehus
den 30. august [...] Søndagsbarn
naturligvis. Smuk, blid og latter-
mild og med flot, sort hår og
skinnende mørke øjne, som tyde-
ligt afspejler at hun er et endog
meget intelligent barn. Selv når
hun en sjælden gang græder, er
det den smukkeste gråd, man kan
høre.“
Tveimur árum síðar mátti lesa
að Agnes óskaði sér íss í jólagjöf.
Kvaðst Stig hlakka til að sjá andlit
afgreiðslufólksins þegar það yrði
beðið um að vefja honum inn í
gjafapappír.
Við minnumst með þakklæti
heimsókna til Árósa, til Sóreyjar
og nú síðast til hinnar friðsælu eyj-
ar Als við Suður-Jótland þar sem
Sigríður og Stig hafa búið síðustu
árin. Þar hafa þau meðal annars
byggt sér nýtt sumarhús við
ströndina. Fyrir nokkru nutum við
þess að svamla með þeim í sjónum
og drekka rauðvín við kertaljós
eftir að birtu tók að halla, rifja upp
gamla tíma, segja sögur af börnum
og barnabörnum, hugsa til þess
sem framtíðin bæri í skauti sér.
Síst hvarflaði að okkur að sú kvöld-
stund yrði sú síðasta sem við ætt-
um eftir að eiga saman, sumarið í
Hornbæk virtist enn sem nýliðið
og veturinn svo óralangt undan.
Við biðjum Siggu, foreldrum
hennar, Halldóri syni þeirra Stigs,
tengdadóttur og barnabörnunum
Agnesi og Lauritz allrar blessunar.
Minningin um góðan dreng, alúð-
legan og skemmtilegan félaga mun
lifa með okkur um ókomin ár.
Aldís Unnur Guðmunds-
dóttir, Jörgen L. Pind.
ERIK STIG
HENRIKSEN
✝ Van Thi Nguyenfæddist í Bac
Ninh í Víetnam 6. maí
1959. Hún lést hinn
22. október síðastlið-
inn. Foreldrar hennar
eru Hoang Thi Tam,
f. í Bac Ninh í Víet-
nam 1.6. 1928 og
Nguyen Van Thái, f.
1918, d. 8.5. 1981.
Systkini Van eru Khai
Van Nguyen, f. 15.5.
1966, Huong Thi
Nguyen, f. 9.9. 1966
og Hoa Thi Nguyen, f.
8.5. 1970.
Árið 1988 hóf Vera Van Thi
Nguyen sambúð með Jósep Long
Van Bui, f. 5.1. 1961 en þau slitu
samvistum árið 1999.
Börn þeirra eru Máni
Cong Van Jósepsson,
f. 22.7. 1987, Dísa Mai
Thi Jósepsdóttir, f.
13.5. 1993, og Rósa
Ðao Thi Bui, f. 16.6.
2000.
Vera Van Thi Ngu-
yen kom til Íslands
sem flóttamaður árið
1991 frá flótta-
mannabúðum í Hong
Kong. Hún starfaði
mestan hluta dvalar
sinnar á Íslandi í
þvottahúsinu Fönn.
Útför Van verður gerð frá Bú-
staðakirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 10.30.
Kæra systir mín, móðir okkar og
dóttir mín.
Það er svo erfitt fyrir okkur að
hugsa til þess að þú hafir kvatt okk-
ur og sért farin til Búdda. Þar munt
þú loksins hvíla þig og við munum
sakna þín sárt. Þú varst góð dóttir,
dásamleg mamma, systir og
frænka. Við munum aldrei gleyma
hversu vel þú hugsaðir alltaf um
okkur og leiddir okkur í gegnum
sérhvert verkefni okkar, sama
hversu erfið þau voru, þú gerðir það
alltaf með krafti, hjálpsemi og um-
hyggju. Þú hugsaðir líka vel um
systkinabörn þín og þau elska þig
öll af öllu hjarta. Allir í fjölskyld-
unni báru mikla virðingu fyrir þér
eins og þú virtir aðra í fjölskyldunni
okkar. Sérstaklega þegar fjölskyld-
an hittist á hátíðisdögum varst þú
alltaf önnum kafin við undirbúning-
inn, glöð og skemmtileg. Þú varst
sérlega gjafmild og gafst öllum
gjafir, jafnvel líka þegar þú varst
hér en við ennþá í heimalandinu, þú
gleymdir aldrei að senda gjafir til
fjölskyldunnar.
Við getum aldrei átt aðra jafn
yndislega manneskju eins og þig.
Allt í einu fórst þú frá okkur og við
tekur svo mikil sorg og sárindi. Þú
hafðir átt við svo mikla erfiðleika að
stríða að undanförnu en við vissum
ekki af því, þú vildir bara vera ein
og sagðir okkur ekki hvernig þér
leið og nú tekur þú allt með þér. Þú
vildir bara hafa börnin þín hjá þér
en við gátum ekki gert neitt til að
hjálpa þér. Okkur þykir þetta svo
leitt og nú þjáumst við af sektar-
kennd yfir því.
En hvíldu í friði, elsku systir mín.
Við munum hugsa vel um börnin
þín og gera okkar besta til að bæta
þeim þennan missi.
Allir í fjölskyldunni þinni sakna
þín og elska þig. Þú munt vera í
sálu okkar að eilífu.
Móðir Hoang Thi Tam,
systkini Khai Van Nguyen,
Huong Thi Nguyen,
Hoa Thi Nguyen og börn,
Máni Cong Van Jósepsson,
Dísa Mai Thi Jósepsdóttir,
Rósa Ðao Thi Bui.
Van Thi Nguyen var besta vin-
kona mín. Nú er hún dáin. Ég
hugsa mikið um hana og sakna
hennar. Hún var alltof ung til að
deyja. Nú eru börnin hennar þrjú
móðurlaus.
Við kynntumst í flóttamannabúð-
um í Hong Kong. Við vorum báðar
frá Norður-Víetnam. Ég flýði með
börnin mín fjögur af því að þar var
mikil fátækt og enginn matur
handa börnunum. Van Thi flýði af
því að hún átti von á barni og hún
vildi að barnið sitt fengi mat og yrði
hraust. Hún eignaðist barnið sitt
níu dögum eftir að hún kom í flótta-
mannabúðirnar. Ég var komin áður
og gat hjálpað henni. Ég gaf henni
mjólk og mat og föt af litla syni
mínum.
Það er mjög erfitt að vera í
flóttamannabúðum. Í lokuðum búð-
um má ekkert gera. Ég gat bara
þvegið fötin okkar. Himinháar
gaddavírsgirðingar voru hringinn í
kringum búðirnar, öll hlið voru
harðlæst og vopnaðir varðmenn
gættu þess að enginn slyppi burt.
Þegar við vorum flutt í opnu búð-
irnar var allt betra. Þá gat ég eldað
mat sjálf og ég seldi mat á götunni.
Ég hjálpaði Van Thi mikið og við
unnum líka saman við hreingern-
ingar. Hún var dugleg og góð og
passaði son sinn vel. Ég kom til Ís-
lands 1990 með fjölskyldu mína.
Hér er gott að vera. Við höfum
vinnu og eigum góða íslenska vini
sem hjálpa okkur. Ég skrifaði bréf
til Hong Kong og sagði vinkonu
minni að hér væri gott fólk. Ég
sagði henni að sækja um að komast
til Íslands ef aftur kæmi sendinefnd
til að tala við flóttamenn. Van Thi
kom hingað með son sinn og mann
1991. Ég var svo glöð. Allt gekk vel.
Hún kom oft í heimsókn til fjöl-
skyldu minnar og var alltaf eins og
systir mín. En það er erfitt að vera
útlendingur og vera langt frá fjöl-
skyldu sinni. Tvær systur Van Thi
og einn bróðir og fjölskyldur þeirra
búa nú á Íslandi. Mamma Van Thi
kom fyrir stuttu. Þá voru 17 ár síð-
an þær skildu.
Van Thi vinkona mín er dáin. Ég
vona að henni líði vel núna. Hún var
dugleg og góð kona. Ég sakna
hennar, öll fjölskylda mín saknar
hennar mikið. Ég vona að allir verði
góðir við börnin hennar og hjálpi
þeim í framtíðinni.
Ína Viet Le.
Kæra vinkona.
Við erum svo sorgmædd að þurfa
að kveðja þig. Við minnumst
dásamlegs tíma með þér, bæði við
erfiðar aðstæður í flóttamannabúð-
um og eins eftir að hingað var kom-
ið. Þeir dýrmætu tímar og minn-
ingin um þig mun aldrei gleymast
því jafnvel þótt þú sért ekki lengur
með okkur, verður þú ávallt í hug-
um okkar. Við erum stolt af þér,
hversu góð og sterk manneskja þú
varst á svo miklum erfiðleikatímum
sem þú hefur farið í gegnum í lífi
þínu.
Vera Van, vinkona okkar, hvíldu í
friði hjá Búdda. Búdda mun leiða
börnin þín og seinna munu þau
skilja þig vel. Við munum hugsa um
þau fyrir þig eins og þú óskaðir þér.
Fjölskyldu þinni vottum við inni-
lega samúð okkar.
Vinir þínir:
Dana Dung, Long Viet Vo og
fjölskylda, Huong og Long.
Kæra vinkona.
Þú getur ekki ímyndað þér
hversu skelfileg viðbrögð mín voru
við að heyra þessar harmafréttir.
Ég grét upphátt eins og lítið barn.
Ég trúi því ekki ennþá að þú sért
farin frá okkur og ég hugsa um all-
ar þær góðu stundir sem við áttum
saman því ekki aðeins vorum við
vinkonur, heldur voru börnin okkar
góðir vinir líka.
Ég get aldrei gleymt öllum
stundunum sem við áttum saman
ýmist heima hjá mér eða þér. Þá
elduðum við gjarnan saman víet-
namskan mat og töluðum og töl-
uðum. Sérstaklega verður mér
hugsað nokkur ár aftur í tímann
þegar mér leið sjálfri ekki vel og
þúsagðir alltaf: „Þetta verður
betra“, svo seinna þegar þér leið illa
þá sagði ég nákvæmlega það sama
við þig.
Stundum er svo dýrmætt að eiga
vináttu til að deila með sorg og erf-
iðleikum sem maður lendir í. Við
VERA VAN
THI NGUYEN