Morgunblaðið - 07.12.2003, Side 42

MINNINGAR
42 SUNNUDAGUR 7. DESEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Einar H. Zoëgafæddist í Reykja-
vík 26. mars 1934.
Hann lést á Landspít-
alanum 9. nóvember
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Bertha
Zoëga, f. Tang, f. 8.
júlí 1911, d. 21.12
1945, og Helgi H.
Zoëga, f. 27. júlí
1905, d. 30. október
1998. Einar var
einkabarn foreldra
sinna. Seinni kona
Helga var Guðrún
Zoëga, f. Johnson, f.
28. október 1907, d. 3. júlí 1994.
Hinn 13. október 1967 kvæntist
Einar eftirlifandi konu sinni, Láru
Zoëga, f. Bjarnason, f. 8. janúar
1937. Börn þeirra eru: 1) Guð-
mundur, f. 19. september 1967.
Börn hans og Ágústu Hestnes, f.
10. júní 1970, eru: Aldís Hulda, f.
5. júlí 1990, og Halldór Gústaf, f.
31. október 1993. 2)
Einar Helgi, f. 13.
desember 1976. 3)
Anna Lára, f. 13.
febrúar 1978. Jafn-
framt ólu þau Lára
og Einar upp fóstur-
börn.
Einar fluttist ung-
ur til Kanada þar
sem hann stundaði
nám í heimavistar-
skóla, fór síðan í
nám í rafeindafræði
og vann hjá banda-
rísku ríkisfyrirtæki í
Panama, Dóminíska
lýðveldinu og Venesúela um ára-
bil. Einar var viðskiptafulltrúi við
bandaríska sendiráðið á árunum
1970–1983. Eftir það starfaði
hann sjálfstætt. Í mörg ár hefur
hann unnið að gerð íslensk-enskr-
ar orðabókar.
Útför Einars fór fram í kyrr-
þey.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem.)
Pabbi varð fyrir þeirri miklu sorg
sem ungur drengur að missa
mömmu sína. Hún var að koma
heim með Dettifossi frá Ameríku
þegar honum var sökkt við Írland.
Það varð algjör breyting í lífi
þessa litla drengs. Hann fór austur í
Flóa til fólks sem hann þekkti ekki,
átti sennilega að vera þar stuttan
tíma. Hann talaði oft um hvað hann
hefði verið heppinn. Fólkið var hon-
um gott, hann þroskaðist og lærði
ótal verk að vinna þar. Það var erf-
itt en gott veganesti út í lífið. Um
fermingaraldur fór hann svo til föð-
ur síns og bjó með honum og seinni
konu hans, Guðrúnu, í Færeyjum,
Nýfundnalandi og síðan í Kanada
þar sem afi reisti fiskimjölsverk-
smiðjur.
Pabbi fór þar í heimavistarskóla.
Eftir stúdentspróf lærði hann raf-
eindafræði og vann við það í Pan-
ama og Dóminíska lýðveldinu í
mörg ár. Seinna lagði hann fyrir sig
viðskiptafræði og var viðskipta-
fulltrúi við bandaríska sendiráðið í
mörg ár.
Síðastliðin tuttugu ár starfaði
pabbi sjálfstætt og hagaði lífi sínu
eftir eigin höfði. Gerði margt sem
hugur hans stóð til. Hafði yndi af
ferðalögum og dvaldi langtímum
saman í sólinni við Miðjarðarhafið
enda hafði hann vanist heitu lofts-
lagi á suðlægum slóðum á sínum
yngri árum.
Pabbi var heimsborgari, átti góða
vini víða og eignaðist nýja vini hvar
sem hann kom. Hann hafði mikla út-
geislun og fólk laðaðist að honum.
Hann vildi öllum vel og gaf mikið af
sér. Hann var svo sjálfstæður, fór
sínar eigin leiðir og var innilega
sama um hvað fólki fannst og naut
þess að vera hann sjálfur. Hann var
fórnfús og vildi allt fyrir alla gera,
vinir okkar krakkanna voru líka vin-
ir hans. Hann var brunnur af fróð-
leik. Pabbi var síðastliðin ár að
skrifa orðabók sem átti hug hans
allan.
Megi góður Guð geyma pabba og
styrkja elsku mömmu og okkur öll
sem sárt eigum um að binda á þess-
um erfiða tíma. Missir okkar er
mikill.
Anna Lára Zoëga.
Öllu er afmörkuð stund og sér-
hver hlutur undir himninum hefur
sinn tíma, að fæðast hefur sinn tíma
og að deyja hefur sinn tíma. Þetta
stendur í Predikaranum í hinni
helgu bók.
Það eru margar minningar sem
koma upp í hugann þegar ég kveð
Einar. Hann var alltaf svo góður,
glaður og velviljaður og okkur þótti
öllum innilega vænt um hann. Ég
kveð með þakklæti fyrir öll góðu ár-
in sem við áttum saman og bið góð-
an Guð að gæta hans.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífs ins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynn-
ast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Árdís Jóhannesdóttir.
Þegar ég var átta ára kom ég til
Láru og Einars og átti að vera hjá
þeim í stuttan tíma. Þessi stutti tími
varð að tíu árum og Lára og Einar
urðu mér sem mamma og pabbi.
Nú eru aftur tímamót í mínu lífi
og komið að því að kveðja hann
pabba og aldrei hefði ég búist við
því að það yrði svona skyndilega og
er það mér mjög erfitt og þungt.
Það var mér mikið gæfuspor að
alast upp hjá pabba og mömmu.
Pabbi var vel lærður, víðlesinn og
var alltaf að bæta við þekkingu sína.
Hann gat alltaf gefið okkur svör við
því sem við vildum vita, hvort sem
var við lærdóm eða bara lífið al-
mennt. Hann hafði hlýja nærveru,
brosið hans náði til augnanna og
okkur leið alltaf vel saman. Hann
var mikill mannvinur og sá alltaf
það góða í öðrum. Gleðin fylgdi hon-
um hvert sem hann fór. Ég man
þegar við vorum yngri áttum við
páfagauka sem voru inni á baði.
Þegar pabbi var að raka sig var
hann alltaf að tala við þá og þeir við
hann. Ég sem barn hélt að hann
skildi þá því þeir svöruðu alltaf til
baka. Eins með ketti, þeir drógust
að honum eins og hann væri með
kattasegul á sér. Hann talaði við þá
alveg sérstakt mál, sem þeir virtust
skilja og svöruðu til baka með
mjálmi eða mali. Það eru margar
góðar jákvæðar minningar sem
koma upp í hugann og ég mun
geyma í hjarta mínu.
Nú ert þú farinn á feðranna fund
við hugsum til þín með sorg í hjarta,
þín verður saknað um ókomna stund,
guð geymi þig um veröld bjarta.
(Höf. ók.)
Hvíl í friði, elsku pabbi minn,
Herdís Sig.
Ég tigna kærleiks kraftinn hljóða,
Kristur, sem birtist oss í þér.
Þú hefur föður hjartað góða,
himnanna ríki, opnað mér.
Ég tilbið undur elsku þinnar,
upphaf og takmark veru minnar.
Mitt líf í helgum huga þínum
hefur þú líknarstöfum skráð,
og allt, sem býr í barmi mínum,
bera skal vitni þinni náð,
svo aftur lýsi elskan bjarta,
endurskin þitt, frá lind míns hjarta.
Ég dýrka helga hátign þína,
himneski vinur, Drottinn minn.
Lát trú og verk og vitund mína
vegsama kærleiks máttinn þinn
og mig um alla eilífð bera
anda þíns mót og hjá þér vera.
(Sigurbjörn Einarsson.)
Elsku Lára, Anna Lára, Einar
Helgi, Guðmundur og aðrir aðstand-
endur, ykkur votta ég mína dýpstu
samúð.
Kristjana.
EINAR H.
ZOËGA
✝ Karlotta MaríaFriðriksdóttir
frá Hóli við Nesveg
fæddist þar 3. júlí
1911. Hún lést á
öldrunardeild Land-
spítala Landakoti 5.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru hjónin Ingi-
leif Alfífa
Magnúsdóttir, ættuð
frá Skógarnesi á
Mýrum, og Friðrik
Friðriksson, frá Hóli
á Stokkseyri. Hún
var sjöunda í ellefu
systkina hópi, þrjú systkinanna
létust ung börn og önnur þrjú
Gunnhildi Höskuldsdóttir. Börn
Ólafs eru: a) Þröstur, f. 10. jan.
1962, kvæntur og á tvær dætur; b)
Ásta María, f. 5. ágúst 1963, d. 18.
mars 1990; c) Ingvar Þór, f. 28.
ágúst 1966, í sambúð, á tvö börn
og einn fósturson; d) Ásta Sigríð-
ur, f. 23. ágúst 1967, gift og á tvö
börn; e) Auðunn Snævar, f. 16.
desember 1973, kvæntur og á eina
dóttir; og f) Guðbjartur Karlott, f.
11. sept. 1975, kvæntur og á eina
dóttir. 3) Ingileif Guðrún, f. 22.
nóvember 1947, börn hennar eru:
a) Ögmundur Gretar, f. 10. jan.
1968; b) Karl Friðrik, f. 17. des-
ember 1975, í sambúð, á dóttur og
fósturson; c) Einar Bragi, f. 19.
desember 1980; d) Hlynur Ingi, f.
26. ágúst 1986; og e) fóstursonur
Þorbjörn Ingi, f. 28. mars 1972,
kvæntur.
Útför Karlottu var gerð 21.
nóvember, í kyrrþey að ósk hinn-
ar látnu.
ungar manneskjur, en
fimm komust til full-
orðins ára.
Hinn 23. mars 1942
giftist Karlotta Ög-
mundi Sigurði Eli-
mundarsyni frá
Dvergasteini á Hellis-
sandi, f. í Keflavík við
Hellissand á Snæfells-
nesi á Jónsmessu 24.
júní 1911, d. á Vífils-
staðaspítala 24. jan-
úar 1989, og eignuð-
ust þau þrjú börn.
Þau eru: 1) Elimund-
ur Snævar, f. 15. apríl
1943, d. 26. ágúst 1943. 2) Ólafur
Snævar, f. 18. júní 1944, kvæntur
Elsku mamma.
Nú er komin kveðjustund og
hugurinn fyllist af minningum,
minningum um góða og glaða daga
í öryggi og hlýju hjá kærleiksrík-
um foreldrum.
Minningarnar frá Hól eru sveip-
aðar ævintýraljóma í huga mínum,
hvergi annars staðar hef ég fundið
þessa hlýju og öryggi eins og á
Hól, mér fannst litla húsið og lóðin
í kring vera öruggasti staður sem
fyndist á jörðinni.
Við Óli bróðir vorum svo umvafin
kærleika og þið pabbi unnuð okkur,
hvort öðru og heimilinu á þann hátt
að það duldist engum að litla fjöl-
skyldan var það sem líf ykkar sner-
ist um.
Það eru ljúfar minningar að
hugsa um síðkvöldin, þegar þú sast
við orgelið og spilaðir og við sung-
um öll saman, enda kunni ég sem
barn ógrynnin öll af vísum og ljóð-
um, sem sungin voru heima.
Þú bjóst hvergi jafnlengi og á
Hól, enda fæddist þú þar og bjóst
þar í 46 ár, eða þar til við fluttum
að Völlum þar sem við vorum í þrjú
ár en þá fórum við í Stigahlíðina
þar sem þú bjóst í þrjátíu ár en þá
fórst þú, eftir að pabbi lést, í Furu-
gerði þar sem þú bjóst til æviloka.
Öll þessi heimili þín áttu það
sameiginlegt að það var alltaf jafn-
gott að koma til þín í heimsókn og
alltaf var jafnvel og hjartanlega
tekið á móti öllum og skipti þá ekki
máli hvort gesturinn var ungur eða
gamall eða af hvaða þjóðfélagsstig-
um hann var, það var jafnvel tekið
á móti öllum.
Elsku mamma, ég vil þakka þér
af öllu hjarta allan þann kærleika
og alla þá vináttu sem þú gafst mér
og ekki síður börnunum mínum og
ég vil þakka ykkur pabba alla
hjálpina í gegnum árin því ekki veit
ég hvað hefði orðið um mig og
strákana mína ef við hefðum ekki
átt ykkur að. Sérstaklega vil ég
þakka ykkur alla umhyggjuna sem
þið báruð fyrir Ödda mínum og fyr-
ir að hafa hann svona mikið hjá
ykkur. Eftir að pabbi dó varst þú
sami trausti bakhjarlinn sem við
áttum öruggt skjól hjá og gátum
alltaf leitað til, því alltaf fann mað-
ur hjá þér hlýju, ást og vináttu.
Þú varst félagslynd, músíkölsk
og fjölhæf kona og þér féll aldrei
verk úr hendi og þú varst okkur
systkinunum og barnabörnunum
góð fyrirmynd og ég vona að mér
takist að feta í fótspor þín að ein-
hverju leyti, þó að ég verði kannski
aldrei sem þú, því þú varst stór-
brotin og sterk kona sem hafðir
sterk áhrif á samferðamenn þína
og þeir sem kynntust þér munu
aldrei gleyma þér.
Þú varst orðin níutíu og tveggja
ára er þú kvaddir og þú varst
þreytt og þig var farið að langa
„heim“ heim til Drottins að hitta
alla ástvini þína sem farnir voru á
undan þér og eru þeir margir því
það fylgir því að verða aldraður að
maður verður að horfa á eftir
mörgum af sínum nánustu. Öll
systkini þín voru farin á undan þér,
nú síðast hún Ása systir þín og
besta vinkona sem dó í febrúar á
þessu ári, það var þér erfitt elsku
mamma, en nú ertu komin til henn-
ar, pabba, Snævars, Ástu og allra
hinna sem þú saknaðir.
Elsku mamma, góða ferð og
góða heimkomu, ég veit að nú ertu
þú sæl heima hjá Guði með ástvin-
um þínum.
Allt frá því að ég var barn hef ég
kviðið þeim degi þegar ég þyrfti að
kveðja þig í hinsta sinn, elsku
mamma mín. Nú hefur sá dagur
runnið upp og vissulega var hann
eins erfiður og ég hafði reiknað
með en þú varst búin að undirbúa
mig svo lengi undir hann að ég
undrast sjálf hve mér gengur að
sætta mig við það að þú ert farin,
farin heim.
Þú sagðir við mig að þú værir
orðin gömul og þreytt og þótt ég
upplifði þig aldrei sem gamla konu
því þú barst þig alltaf svo vel og
allt þitt fas öll þín útgeislun minnti
ekki á gamla konu þá vissi ég að þú
varst búin að fá nóg og að þú varst
tilbúin að fara sátt við Guð og
menn og eins og þú sagðir sjálf „ég
er tilbúin þó að það væri strax í
dag og segi bara takk fyrir mig“ og
því segi ég nú, elsku mamma,
minningin um allar góðu stundirn-
ar okkar saman mun hjálpa mér
þegar söknuðurinn verður erfiður,
takk mamma mín fyrir allt og allt,
sjáumst glaðar í ríki Guðs, þegar
minn tími kemur.
Þín dóttir
Ingileif.
Þá er kallið komið, amma mín,
og ég veit þú ert því fegin. Á móti
þér tóku þau sem fóru á undan –
afi, Ásta María, uppeldisdóttir þín,
systkini þín og vinir. Það hafa orðið
miklir fagnaðarfundir.
Glaðværð og hjartagæska ein-
kenndu heimilislífið og þar var allt-
af tekið vel á móti lítilli stelpu sem
þekkti ömmu og afa ekki ýkja vel
og furðaði sig á væntumþykjunni
og faðmlögunum. Seinna þegar ég
var orðin ung kona kynntist ég þér
á mínum forsendum. Þú tókst alltaf
á móti mér með þéttu faðmlagi og
ég naut þess að eiga með þér sam-
verustund. Þú varst fróð, fylgdist
vel með þjóðmálum og hafðir skoð-
un á öllum hlutum.
Fjölskyldan og velferð barna
þinna og barnabarna var þér allt.
Svo komu barnabarnabörnin eitt af
öðru og þegar komið var inn í litlu
íbúðina þína og við blöstu barna-
myndir uppi um alla veggi sást
glöggt hvað fullkomnaði þitt líf.
Þú varst ekta amma, með ljósa
lokka og í rósóttum kjólum, svo hlý
og góð manneskja. Þú varst líka
ekta vinkona sem gaman var að
spjalla við, last hugsanir og gafst
góð ráð þegar þeirra var þörf. Mér
er minnisstæð ferð okkar á kaffi-
húsið í Ráðhúsi Reykjavíkur og
hvað ég var montin af þessari fal-
legu, fullorðnu konu mér við hlið.
Hafðu þökk fyrir allt og allt,
elsku amma mín, Guð blessi fjöl-
skylduna og minningu þína.
Þín stelpa og vinkona,
Ásta Sigríður Ólafsdóttir.
Elsku amma, okkur bræðurna
langar til að kveðja þig hér með fá-
einum orðum og þakka þér fyrir
allt sem þú varst okkur.
Við áttum öruggt skjól hjá þér
og það var alltaf svo notalegt að
koma í heimsókn til þín, bæði í
Stigahlíðina og Furugerðið. Það
var svo notalegt að sitja hjá þér og
afa í eldhúsinu í Stigahlíðinni og
borða nýbakaðar kleinur eða
pönnukökur og rabba við þig, þú
gafst þér alltaf tíma til að spjalla
og gerðir mikið að gamni þínu við
okkur. Það voru ekki margir af
okkar vinum sem áttu ömmur sem
þeir gátu leitað til og talað við eins
og við gátum talað við þig. Þú læt-
ur okkur eftir dýrmætar minningar
um einstaka ömmu, þú varst okkur
góð fyrirmynd, svo sterk, heillynd,
traust og góð manneskja.
Við vitum að nú ertu komin til
afa, litla drengsins þíns, Ástu Mar-
íu og allra ástvina þinna sem voru
farnir á undan þér og við vitum að
nú líður þér vel.
Það er erfitt að kveðja og við
munum alltaf sakna þín, elsku
amma.
Þakka þér fyrir allar
ánægjustundirnar og megi góður
Guð launa þér ríkulega allan kær-
leikann sem þú sýndir okk
Guðs barn deyr sælt, það deyr í Jesú
örmum,
frá dánarbeð það fer með englum heim.
Við bylgjur Jórdans bros er því á
hvörmum
og borg Guðs sér það, ljóss í fögrum
geim.
Svo kom þú, dauði, Drottinn þegar býð-
ur,
í Drottins nafni er ég tilbúinn.
Er boðskapur Guðs barst mér eng-
ilþýður
þá bauð ég Kristi strax í hjartað inn.
(Höf. ók.)
Kær kveðja, þínir dóttursynir,
Ögmundur, Karl, Einar,
Hlynur og Þorbjörn.
KARLOTTA MARÍA
FRIÐRIKSDÓTTIR