Morgunblaðið - 07.12.2003, Blaðsíða 48

48 SUNNUDAGUR 7. DESEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ



   
 

   




   

 BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
UNDIRRITAÐUR sendi svolítinn
pistil í blaðið um daginn og var þar að
rifja upp haustið 1963 og upphaf
bítlaæðisins. Þar láðist að nefna til
sögunnar Savannatríóið.
Svo vill til að upphaf Savannatríós-
ins fellur alveg saman við upphaf
bítlaæðisins. Svavannatríóið hélt
fyrstu tónleika sína á nýársdag 1963
um líkt leyti og Bítlarnir gáfu út
fyrstu plötur sínar. Fyrstu stóru
plötu sína sendi Savannatríóið ein-
mitt frá sér haustið 1963, í sama
mund og bítlaæðið náði Íslands-
ströndum. Engir aðrir sendu frá sér
stóra plötu á þessum árum hér uppi á
skerinu, ef mér skjöplast ekki þeim
mun meira. Fyrir mitt leyti má eig-
inlega líta á Savannatríóið sem hina
íslensku bítla, með allri virðingu fyrir
Hljómum og öðrum sporgöngusveit-
um Bítlanna og án tillits til þess hvort
þeir tríómenn kæra sig nokkuð um
þessa samlíkingu. Vissulega fylgdi
þeim ekki neitt tiltakanlegt fár í lík-
ingu við bítlaæðið, og þó, en það
breytir ekki því að þeir voru sú ís-
lensk hljómsveit sem setti ríkast
mark sitt á þennan tíma.
Þeir komu inn í tómarúm sem
myndaðist þegar gullöld hinna eldri
tónlistarmanna eftirstríðsáranna, svo
sem þeirra KK, Svavars Gests og
Hauks Mortens, leið sitt skeið og
brúuðu það með glæsibrag.
Á einu bretti færuð þeir okkur aft-
ur, liggur mér við að segja, stóran og
rykfallinn hluta íslenskrar menning-
ar í sannkölluðum viðhafnarbúningi
og veittu henni endurnýjaða lífdaga
og mörgum innblástur.
Úr þessu blandi Savanna og Bítla
varð einkennilegur kokkteill sem við
supum, kynslóð á mótunarskeiði, og
mér er spurn hvernig hefði farið ef
þeirra hefði ekki notið við, nógu illi-
lega hallaði undan fyrir gengi ís-
lenskunnar og gæðum við textagerð
með vaxandi áhrifum engilsaxnesk-
unnar á næstu árum. Það leið svo
drjúgur áratugur áður en ærlega var
spyrnt við gegn þeirri öfugþróun að
textar væru á ensku og miður vel lag-
aðir, hvernig sem á þá var litið, með
virðingarverðum undantekningum,
t.d. Ómars Ragnarssonar. Þeir sem
að því stóðu þá hafa sumir fengið við-
urkenningu framlags síns.
Það var svo á degi íslenskrar tungu
að mér varð hugsað hvort þeir Sav-
annatríósmenn hefðu nokkurn tíma
verið heiðraðir fyrir framlag sitt til ís-
lenskar menningar og ef ekki, hvort
ekki væri kominn tími til þess. Er
ekki eitthvað til sem heitir „Hin ís-
lensku menningarverðlaun“?
Vissulega hefur fáum fallið meiri
heiður í skaut en þeim að koma fram í
fyrstu útsendingu íslensks sjónvarps,
ásamt með Nóbelsskáldinu, þegar
öllu því frambærilegasta var tjaldað
til. Það segir væntanlega sína sögu.
En vel að merkja: Hvaðan kom
nafnið!
HJALTI ÞÓRISSON,
Laugateig 37,
Reykjavík.
Savannatríóið
og bítlagargið
Frá Hjalta Þórissyni
FYRST kom Davíð með Hallgrím
Pétursson og lék fyrsta leikinn í
þekktu leikriti um götustrákinn og
hinn slynga stjórnmálamann. Davíð
er lipur og eitthvað er það í þjóðarsál-
inni sem gerir það að verkum að þeg-
ar að leikslokum kemur er klappað
fyrir Davíð eftir að hann hefur staðið
að tjaldabaki þangað til þjóðin er bú-
in að gleyma til hvers Hallgrímur
Pétursson kom fram í fyrsta þætti.
En nú í lok ársins 2003 er allt í einu
komin samkeppni. Og yfirboð að
sjálfsögðu. Steingrímur Sigfússon
stígur í pontu alþingis og leiðir sér
við hönd sjálfan Jesú sem ekki orti
magnþrungið trúarljóð sem er
heimsfrægt á íslandi en útlendingar
skilja ekki vegna þess að þeir þekkja
ekki alla leikarana og tilfinningarnar
sem tengjast fólkinu í baðstofu Hall-
grims Péturssonar.
En þessi uppákoma á alþingi sem
þeir Davíð og Steingrímur tengja
lágkúru dægurþrassins, vekur upp
þá spurningu hvot ekki sé kominn
tími til að leiða fram nýja frambjóð-
endur. Ekki er að sjá að nýju þing-
mennirnir, allavega ekki þeir á hægri
væng, séu á því plani að Davíð þurfi
ekki að sparka í þá eins og klofnu
Heimdellingana sem ekki skilja að
Davíð er búinn að selja allt og borga
út arfinn til „flokksins og setja vel-
ferðarkerfið í úboð.
Og Davíð sjálfum er brugðið. Áður
skrifaði hann kosningaloforðin á blað
og kom með það í næstu kosningum
og krossaði við „efnd“ kosningaloforð
100%. Nú er öldin önnur. Langir lof-
orðalistar en kosningaloforðin efnd
með vígslum. Tröllin í fjöllunum
munu ekki hlæja þegar þau sjá öll
götin í fjöllunum sem þau rata ekki
um eftir næstu kosningar. Og þegar
Davíð kemur á næsta Landsfund og
segir söguna um það þegar hann náði
í 400 þúsundin þá verður hann spurð-
ur hvar þeir séu sem tóku út 40 millj-
arða. Þeir eru ekki á Landsfundin-
um!
Þetta þarf ekki að ræða meira.
Leikritinu er lokið. Jaðarflokkarnir
Sjálfstæðisflokkurinn og Samylking-
in sem eru heildstæðust að innri gerð
ættu að mynda meirihlutastjórn sem
getur stjórnað. Í gegnum slíka stjórn
liggur efnislegur og huglægur valda-
kjarni í þjóðfélaginu. Bíðið ekki. Leit-
ið í það gildismat sem best hefur dug-
að, kristilega siðfræði. Sá klónaði
gullkálfur sem örlítill hluti jarðarbúa
hrærir í er ekki það sem bjargar. Að
bíða eftir 10 tonna móðursprengjunni
til bjargar er blekking. Það verða
tugmilljónir einstaklinga sem munu
flæða yfir okkur og leggja borgirnar í
rúst án þess að skemma eitt einasta
hús.
HRAFN SÆMUNDSSON,
fyrrv. atvinnumálafulltr.
Í baðstofu Hallgríms
Péturssonar
Frá Hrafni Sæmundssyni