Morgunblaðið - 18.01.2004, Blaðsíða 56

Morgunblaðið - 18.01.2004, Blaðsíða 56
MINNINGAR 56 SUNNUDAGUR 18. JANÚAR 2004 MORGUNBLAÐIÐ Konni hennar Stínu er dáinn. Hann var maðurinn hennar Stínu, systur hennar mömmu og einn af þeim mörgu sem mótuðu mín upp- vaxtarár. Þegar við bjuggum allar fimm á Grettisgötunni, þ.e. amma, mamma, Stína, Alla og ég, þá kom Konni oft að heimsækja hana Stínu. Ég var litla barnið í húsinu og stundum hafði hann keypt eitt- hvað handa mér, nema einu sinni sagðist hann hafa ætlað að kaupa lakkrís en gleymt því og rétti mér peninginn í staðinn. Ég vildi ekki taka við peningnum og talaði hann oft um það að ég hefði orðið svolítið móðguð. Ég var alls ekkert móðg- uð, mér fannst hann bara ekkert þurfa að gefa mér pening þó að hann hefði gleymt lakkrísnum. Um tíma bjuggu þau í Sigtúninu og þar var ég í pössun þegar mamma lagðist eitt sinn á sjúkra- hús. Ég rak Stínu úr rúminu á morgnana til að fá að vera ein með Konna því hann sagði svo skemmti- KORMÁKUR SIGURÐSSON ✝ Kormákur Sig-urðsson fæddist í Reykjavík 6. septem- ber 1924. Hann lést á gjörgæsludeild Landspítalans í Foss- vogi 23. desember síðastliðinn og var útför hans gerð frá Fossvogskirkju 5. janúar. legar sögur. Í Sig- túninu bjó Jón Óskar nokkur, það nafn not- aði hann í hluta af nafni Jóns Óskars Péturs Jakobs Hall- grímssonar, söguper- sónunnar í „Staðföst- um stráki“, unglingabók sem Konni skrifaði árið 1958 og hefur verið sí- gild síðan. Þar segir hann frá lífinu í Reykjavík á uppvaxt- arárum sínum. Þessi Jón Óskar varð síðar stjúpi minn. Biðum við spennt eftir annarri bók sem lengi var von á. Börn hændust að Konna, hann sagði skemmtilegar sögur og svo breyttist hann í svo skelfilega skemmtilega górillu að þau æptu yfir sig af spenningi. Hann kunni ekki bara sögur heldur spilaði hann á hljóðfæri, púkaflautu, gítar og píanó. Þegar þau bjuggu í Kastalanum á Hverf- isgötunni þá átti hann píanó sem hann spilaði á og seinna fékk hann sér flygil sem var alla tíð í stofunni hjá þeim. Konni benti mér á sem táningi að staldra við og hlusta á klassíska tónlist og ljóð með jákvæðara hug- arfari. Mamma passaði systurdóttur sína Guðrúnu þegar hún var lítil og Stína var útivinnandi. Varð hún ein af okkur systkinunum. Enda fjöl- skyldur systranna þriggja mjög nánar. Jólin voru haldin sameig- inlega þar sem stórfjöldskyldan kom saman yfir öll jólin og skiptist á að halda matarboð og þá var nú aldeilis dansað og sungið í kringum jólatréð. Þar sat Konni svo í sínum stól, ræddi málin hæglátur og hug- prúður og lét lítið fyrir sér fara. Löngum stundum var setið í eld- húsinu með Konna þar sem eitt og annað var rætt. Ósjaldan fjölluðu umræðurnar um dulspeki svo þær umræður urðu mér jafn sjálfsagðar og allar aðrar. Tvær bækur skrif- aði hann um dulspeki, enda var ekki langt fyrir hann að leita þar sem Haraldur Níelsson, spíritisti, var afi Konna. Blessuð sé minning hans. Guðrún H. Bjarnadóttir. Úr djúpum geimsins er dagurinn risinn og slær dýrlegum roða á óttu himininn bláan; og lof sé þér, blessaða líf, og þér, himneska sól, og lof sé þér, elskaða jörð, að ég fékk að sjá hann. (Guðmundur Böðvarsson.) Elsku Stína, Guðrún, Unnsteinn og Kristín Ósk, sendum okkar inni- legustu samúðarkveðjur. Guðný, Jón Óskar, Aldís, Birgir og fjölskyldur. Þegar aðventuljósin skinu sem skærast rétt fyrir síðustu jól, kvaddi Kormákur Sigurðsson vinur okkar þessa jarðvist. Hann lést á Borgarspítalanum í Reykjavík eftir stutta en stranga sjúkrahúslegu. Vinskapur okkar hjóna við hann spannar tæplega hálfa öld, svo að það eru margar minningar sem koma upp í hugann á þessari stundu. Kormákur var mjög sérstakur maður. Hann var „þéttur á velli og þéttur í lund“, bar aldurinn vel, var einstakt snyrtimenni, en hélt jafn- framt strákslegu og grallaralegu yfirbragði alla ævi. Skopskyn Kor- máks var einstakt og átti hann auð- velt með að sjá broslegu hliðarnar á tilverunni, ekki síst gat hann gert grín að sjálfum sér ef svo bar und- ir. Hann hafði ákveðnar skoðanir á mönnum og málefnum og var ávallt mjög hreinskilinn í jákvæðri merk- ingu þess orðs; maður vissi alltaf hvar maður hafði hann. Sýndar- mennska var ekki til í framkomu hans, fyrir honum voru allir jafnir, ungir sem aldnir. Kormákur var sérlega barngóður, hann talaði allt- af við börn sem jafningja og átti auðvelt með að setja sig inn í hug- arheim þeirra. Kormákur hafði sérstaka útgeislun sem fáum er gefin og virkilega góða nærveru. Kormákur var mikill fagurkeri og naut þess að hlusta á góða tón- list. Á sínum yngri árum hlaut hann undirstöðumenntun í píanó- leik og var ágætis píanóleikari, spilaði bæði eftir nótum og af fingrum fram sér og öðrum til mik- illar ánægju. Hann hafði einnig mikinn áhuga á andlegum málum. Eftir hann liggja tvær bækur um þau efni; Dulspakt fólk og Hér er góður andi. Auk þeirra skrifaði hann bókina Í moldinni glitrar gullið, sem er endurminningabók föður hans, Sigurðar Haralz, að ógleymdri barnabókinni Staðföst- um strák. Í þeirri bók kemur glögglega fram hversu auðvelt Kormákur átti með að setja sig í spor barna og endurspegla hug- arheim þeirra. Síðastliðið haust flutti Kormákur ásamt konu sinni Kristínu austur á Selfoss. Þar bjuggu þau sér heimili nálægt Guðrúnu dóttur sinni og fjölskyldu hennar. Mjög náið sam- band var á milli Kormáks og Krist- ínar Óskar, dótturdóttur hans og þó svo að árin yrðu ekki mörg sem þau áttu saman er enginn vafi á því að afinn hefur skilið eftir mikla lífsspeki hjá lítilli stúlku. Það eru mikil forréttindi að hafa fengið að kynnast Kormáki Sig- urðssyni og eiga hann að vini í hartnær hálfa öld. Hans er sárt saknað bæði af fjölskyldu og vin- um. Við hjónin sendum Kristínu og fjölskyldu hennar okkar innileg- ustu samúðarkveðjur. Guð blessi minningu Kormáks Sigurðssonar. Sigrún Aradóttir og Sveinn Árnason. Hafðu þökk fyrir brosin blíð blessun má þau kalla. Hafðu þökk fyrir horfna tíð og hlátrana þína alla. (Höf. ókunnur.) Elsku Steini, það er sárt að þurfa að kveðja þig svona snemma, við skiljum ekki hvers vegna svona ungt fólk þarf að kveðja þennan heim. Við trúum því samt að þín bíði önnur og mikilvæg verkefni eða að þeir þarfn- ist húmors þíns þarna uppi. Þú varst hetja í augum okkar allra og barðist við þennan hörmulega sjúkdóm með hetjuskap, hugrekki og bjartsýni eins og þér einum var lagið, en því miður hafðir þú ekki betur í þessu stríði. Aldrei fann maður það á þér að þú værir veikur, það var alltaf sami létt- leikinn og lífsgleðin sem skein úr augum þínum, þú lifðir sko lífinu sem er svo dýrmætt, en sem við tökum allt of mörg sem sjálfsagðan hlut. Við geymum í hjörtum okkar allar þær skemmtilegu minningar sem við áttum saman, þá kemur fyrst upp í huga okkar stígvélin þín frægu núm- er 46, okkur fannst þau svo stór, og við systurnar skemmtum okkur við að fara ofan í þau í okkar stígvélum. Allir dagarnir sem við ráfuðum um hverfið og leituðum að hjólunum þínum sem alltaf var stolið og allar stundirnar sem við eyddum í kjall- aranum í Byggðaveginum. Þú varst húmoristi sem hélst uppi fjörinu í öllum fjölskylduboðunum og ekki versnaði það nú ef Magnús Þór var með, þið voruð hrein snilld sam- an. Þú fylltir hjörtu okkar af gleði og hlátri og við þökkum þér fyrir það. Við biðjum Guð að senda fjöl- STEINGRÍMUR MÁR EGGERTSSON ✝ Steingrímur MárEggertsson fæddist á Akureyri 11. janúar 1978. Hann lést á Fjórð- ungssjúkrahúsinu á Akureyri 5. janúar síðastliðinn og var útför hans gerð frá Glerárkirkju 12. jan- úar. skyldu þinni styrk á þessum erfiðu tímum og blessun um ævi og aldur. Blessað ljós ég bið þig nú að brjóst oss innra fyllir þú af heitum kærleik og hreinni trú. (Höf. ókunnur.) Þín frændsystkini, Anna Dögg, Ingibjörg Ösp og Andri Már. Jæja, frændi, þá er erfiðri og ósanngjarnri þrautagöngu lokið. Maður hugsar oft um það hve lífið getur verið ósanngjarnt þegar kem- ur að ungu fólki, það er eitthvað svo ranglátt þegar almættið grípur í taumana og kippir fótunum undan ungu fólki í blóma lífsins. Ungu fólki sem á allt lífið framundan, að kynn- ast lífsförunaut, stofna fjölskyldu, kynna afa- og ömmubörnin fyrir afar stoltum afa og ömmu og vera að springa úr stolti sjálfur svo maður kemur varla við jörðina, börnum sem eiga eftir að gefa manni svo margt. Maður verður bara eitthvað svo reiður þegar maður horfir upp á þetta gerast svo nærri okkur og skil- ur ekki hvað æðri máttarvöldum gengur til, svona ungur og hress maður í blóma lífsins. Kanski það sé rétt sem ein góð kona sagði: að „það hljóti að vera afskaplega leiðinlegt í himnaríki núna fyrst þú sért kallað- ur þangað“. Er ég lít til baka þá kemur ein- hvern veginn alltaf fyrst upp í huga mér jólaboðin í Ránargötunni hjá afa og ömmu. Ég og Didda, tvíbbarnir úr Ólafsfirðinum og Maggi bróðir þinn, og svo þú og Heimir bróðir nokkrum árum yngri en við og ekki alveg tilbúnir til að vera með okkur „stóru“ að okkar mati. En alltaf var gaman í Ránargötunni á jólunum og man ég er afi kepptist við að finna fötur til að allir krakkarnir gætu set- ið á þeim og borðað við kringlótta stofuborðið. Annars lágu leiðir okkar ekki mik- ið saman aftur fyrr en þú varst orð- inn miklu, miklu stærri en ég og við vorum með Magga og fleirum í körfubolta í Laugargötunni. Mikið rosalega langaði mig til að geta troðið eins og þú en það var ekki öllum gefið, en ég náði jafn langt nið- ur og þú. Ég held að ég geti sagt að ég hafi aldrei þekkt neinn sem tekið hefur jafn létt á veikindum sínum og þú, (maður á náttúrlega ekki að djóka svona í læknunum sínum eins og þú gerðir). En þú hefur gert öllum í kringum þig þessa göngu léttbærari með þinni léttu lund. Það er ekki langt síðan við hitt- umst í partíi hjá Magga og Beggu þar sem þú, eins og alltaf, slóst á létta strengi með veikindi þín svo andrúmsloftið varð svo miklu létt- ara, þetta var bara þinn stíll. Ég ætla að halda því fram, frændi, að þú sért kominn á góðan stað og eins veit ég að þú munt gleðja þar marga með glettni þinni og húmor og verður eflaust þar hrókur alls fagn- aðar. Við munum hittast aftur, það efa ég ekki, og þangað til mun ég minnast þín með gleði í hjarta og bros á vör eins og þér var einum lag- ið. Ég bið þig, góður guð, að veita fjölskyldunum í Skarðshlíðinni styrk og vernda þau, svo og Magga, Beggu, Jönu og Darra Má því stórt skarð er höggvið í stofn þessara fjöl- skyldna. Jón Einar, Anna og strákarnir. Kæri vinur, ég ákvað að skrifa þér nokkrar línur til þess að láta þig vita hvað mér þykir vænt um þig. Þínu stríði við krabbameinið er loksins lokið og þó það sé erfitt að kveðja þig þá veit ég að nú líður þér vel með öll- um hinum englunum. Þú ert sá já- kvæðasti og mesti húmoristi sem ég hef kynnst. Þú gast gert allt fyndið. Meira að segja í öllum þínum veik- indum þá fór glaðværðin og húmor- inn aldrei frá þér. Alltaf tókst þér að láta okkur grenja úr hlátri. Ég er svo þakklát fyrir að hafa kynnst þér og eignast svona frábæran og góðan vin. Minningin um þig, sögurnar og allir brandararnir þínir munu lifa með okkur öllum um ókomin ár. Þú ert algjör snillingur og ég sakna þín mjög mikið. Ég las í bók sem heitir Ljósið að handan, setningu sem mér finnst eiga vel við okkur og trúi. „Vinátta sálnanna verður ekki rofin með dauðanum. Tenging tveggja sálna er ef til vill það dýrmætasta sem við eignums í jarðlífinu, þau tengsl hafa eilífðar gildi.“ Gangi þér vel þarna uppi og ég veit að þú átt eftir að láta alla englana veltast um af hlátri. Innilegar samúðarkveðjur til fjöl- skyldu Steina, ættingja og vina. Við hittumst seinna, þín Vala. Nú hefur elsku hjartans vinur minn fengið hvíld eftir baráttu við erfiðan sjúkdóm sem hann barðist við af miklum krafti og tók á honum með sinni sérstöku kímnigáfu en varð að lokum undan að láta. Við sem eftir sitjum skiljum ekki hvers vegna hann fékk kallið svona ungur og í blóma lífsins. Ég kynntist Steina fyr- ir 7 árum í gegnum Völuna okkar og smullum við vel saman. Hann var frábær vinur og alltaf hægt að treysta á hann og leita til hans. Það skein frá honum sú hlýja sem ein- kenndi hann fyrst og fremst. Við upplifðum bæði að foreldri okkar veiktust á svipuðum tíma og urðum miklir trúnaðarvinir. Þó svo að liði langur tími á milli þess sem við hittumst þá var alltaf eins og við hefðum verið að spjalla saman deg- inum áður. Hann gat alltaf fengið mann til þess að hlæja og til að líta á björtu hliðarnar alveg sama hvað uppá kom. Aldrei heyrði ég hann hallmæla nokkrum manni ekki einu sinni þegar einhver gerði eitthvað á hans hlut. Þegar ég sit hér og rita þessi orð koma margar fallegar og skemmtilegar minningar um Steina. Hann ákvað að koma mér á óvart í tvítugsafmæli mínu og mætti á svæðið með frumsamið lag og ill- gresi, svo sagði hann: „Hér er ég kominn til þess að gefa þér illgresi þar sem þú ert rósin í beðinu.“ Ég þakka Guði fyrir þær yndislegu stundir sem við áttum saman og var það mikill heiður að fá að eiga sam- leið með þér. Ég geymi með mér minninguna um góðan og traustan vin. Nú legg ég augun aftur, ó, Guð, þinn náðarkraftur mín veri vörn í nótt. Æ, virst mig að þér taka, mér yfir láttu vaka þinn engil, svo ég sofi rótt. (Sveinbjörn Egilsson.) Elsku Steina, Bjarni, Eggert, Inga, Magnús og fjölskyldur og vin- ir, megi góður Guð og englarnir styrkja okkur öll í sorginni. Nilsína L. Einarsdóttir. Sárt er vinar að sakna. Sorgin er djúp og hljóð. Minningar mætar vakna. Margar úr gleymsku rakna. Svo var þín samfylgd góð. Daprast hugur og hjarta. Húmskuggi féll á brá. Lifir þó ljósið bjarta, lýsir upp myrkrið svarta. Vinur þó félli frá. Góða minning að geyma gefur syrgjendum fró. Til þín munu þakkir streyma. Þér munum við ei gleyma. Sofðu í sælli ró. (Höfundur ók.) Elsku frændi, nú er þessari bar- áttu lokið, þú varst alla tíð sérstakt ljúfmenni og einstaklega góður drengur. Ég sit og horfi á mynd af þér, litlum dreng með ljóst, gullið hár í matrósafötum, fallegur strákur sem varð að stórum og myndarlegum manni sem ég fylgdist með úr fjar- lægð. Við fórum að tala saman í síma fyrir tveimur árum þegar þú veiktist og baráttan byrjaði. Þú barðist eins og hetja með mömmu þína þér við hlið, pabba þinn og alla fjölskylduna. Það var frábært þegar þú áttir kost á að fara til Danmerkur í sumar í fyrstu utanlandsferðina þína og þar var tíminn notaður vel, þökk sé vini þínum. Ég veit að þú áttir góða og trygga vini sem hugsuðu um þig í þínum erf- iðu veikindum og ferðum til Reykja- víkur. Steini minn! Þú hafðir ein- stakan húmor og hélst honum allt til loka. Það gaf okkur öllum sem til þín komu mikla hlýju, og dugnaður þinn í gegnum þessi erfiðu veikindi gera frænku þína og alla sem til þekktu stolta af þér. Farð þú í Guðs friði, kæri vinur. Elsku Steina, Baddi, Eggert, Inga, Maggi og fjölskyldur, megi góður Guð vera með ykkur á þessum erfiðu tímum og um alla framtíð. Minningin um góðan dreng lifir áfram í hjörtum okkar. Ingibjörg frænka í Ólafsfirði. Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist) eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf út- prentun að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnu- síma og heimasíma). Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda þótt þær berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern látinn einstakling birtist formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar skulu ekki vera lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50 línur í blaðinu (17 dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess að það sé gert með langri grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.