Morgunblaðið - 04.02.2004, Blaðsíða 33

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 4. FEBRÚAR 2004 33
Okkar innilegustu þakkir færum við öllum þeim
sem sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát
og útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
FRÍÐU PÉTURSDÓTTUR
frá Bíldudal,
Hvassaleiti 58,
Reykjavík.
Pétur Brynjólfsson, Sigfríður Angantýsdóttir,
Sigríður Brynjólfsdóttir, Örn Engilbertsson,
Gyða Brynjólfsdóttir, Jósteinn Kristjánsson,
Valgerður K. Brynjólfsdóttir, Anders Hansen,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför
GUNNLAUGS TRYGGVASONAR
bónda,
Þorsteinsstöðum,
Svarfaðardal.
Guð blessi ykkur öll.
Erla Rebekka Guðmundsdóttir,
Guðmundur Gunnlaugsson, Margrét B. Gunnarsdóttir,
Steinunn Ingibjörg Gunnlaugsdóttir, Jón Páll Sigurjónsson,
Iðunn Brynja Gunnlaugsdóttir, Helgi Már Eggertsson,
Halldór Tryggvi Gunnlaugsson, Kristín Jakobína Pálsdóttir,
Helga Björk Gunnlaugsdóttir,
Vilborg Elva Gunnlaugsdóttir, Ingvar Kristinsson,
Guðmunda Gunnlaugsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð, vináttu og hlýhug við andlát og útför
ástkærs eiginmanns míns, pabba, afa og
bróður,
BALDURS KRISTINSSONAR,
Foldahrauni 40D,
áður Brekkugötu 13,
Vestmannaeyjum.
Engilráð Birna Ólafsdóttir,
Júlía Bergmannsdóttir, Jóhann Freyr Ragnarsson,
Sigurður Smári Benónýsson, Sigríður Lára Andrésdóttir,
Berglind Jóhannsdóttir, Ragnar Þór Jóhannsson,
Frans Sigurðsson,
Sigríður Jóna Kristinsdóttir,
Gísli Gunnar Kristinsson.
Við þökkum öllum þeim sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför móður
okkar,
SALVARAR EBENESERSDÓTTUR.
Ebba H. Gunnarsdóttir,
Gunnar Kr. Gunnarsson,
Árni Ág. Gunnarsson.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vin-
arhug vegna andláts og útfarar ástkærs eigin-
manns míns, föður, tengdaföður, afa og lang-
afa,
MAGNÚSAR MARÍASSONAR
fyrrverandi stöðvarstjóra
Olíustöðvarinnar í Hvalfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks dvalarheimilis-
ins Höfða á Akranesi.
Hulda Þórisdóttir,
börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝ Jóhann Freyr Ás-geirsson fæddist í
Reykjavík 24. maí
1944. Hann lést á
heimili sínu 25. jan-
úar síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Ólafía Einars-
dóttir, f 10.8. 1897, d.
7.4. 1971, og Ásgeir
Jónsson, f. 20.5. 1907,
d. 27.5. 1990. Jóhann
Freyr átti einn bróð-
ur, Einar Baldur, f.
4.8. 1937.
Hinn 24. febrúar
1968 kvæntist Jóhann
Freyr eftirlifandi eiginkonu sinni,
Guðrúnu Jóhannesdóttur, f. 26.6.
1944, hjúkrunarfræðingi. Foreldr-
ar hennar eru Jóhannes Jónsson, f.
3.6. 1917, d. 18.8. 1985, og Guð-
borg Elíasdóttir, f. 5.4. 1920. Börn
Jóhanns og Guðrúnar eru: Kol-
brún Ýr , f. 31.10. 1967. Hún starf-
ar hjá Hagstofu Íslands. Maður
hennar er Sigursteinn Gunnars-
son, f. 11.9. 1960, bifvélavirki, sem
starfar hjá Bílabúð H. Jónssonar &
co. Dóttir þeirra er Guðrún Erla, f.
4.11. 1992. 2) Ásgeir Örvarr, f.
20.9. 1971. Hann starfar sem tré-
smiður í Kaupmannahöfn. Kona
hans er Sigurlaug Anna Jóhanns-
dóttir, f. 13.2. 1972. Hún stundar
nám við verslunarháskóla í Kaup-
mannahöfn. Eldri dóttir þeirra er
Katrín Ósk, f. 24.5. 1994. Yngri
dóttir þeirra er Jóhanna Freyja, f.
15.11. 2000. 3) Óðinn Örn, f. 26.7.
1972, búfræðikandídat. Hann
starfar fyrir Búnaðarsamband
Suðurlands og er búfjáreftirlits-
maður í Árnes- og Rangárvalla-
sýslu. Kona hans er Claudia A. Wil-
son, f. 13.9. 1983,
nemandi í FSU og
starfar á Hótel Sel-
fossi. Dóttir Óðins er
Una María, f. 8.9.
2000.
Jóhann Freyr hóf
nám í offsetprentun í
Offsetprenti hf.
Hann útskrifaðist
vorið 1965 frá Iðn-
skólanum í Reykja-
vík, tók sveinspróf
íoffsetprentun haust-
ið 1965 og starfaði í
Lithoprenti. Þá réð
hann sig í Kassagerð
Reykjavíkur og starfaði þar til 1.
júní 1971 að hann fór yfir í Prent-
smiðjuna Eddu hf. Í prentsmiðj-
unni Eddu starfaði hann þangað til
í ársbyrjun 1980 að hann fór aftur
í Kassagerð Reykjavíkur og vann
þar til 1. júlí 1983. Hann starfaði í
Prentsmiðjunni Odda hf. frá 1983
til fyrriparts árs 2001, lengst af
sem verkstjóri og deildarstjóri
prentdeildar.
Frá því hausti 2001 var hann að
kenna verklega prentun og skyld-
ar greinar, svo sem pappírsfræði,
við Iðnskólann í Reykjavík. Sam-
hliða því vann hann í Prentsmiðj-
unni Viðey ehf. Þá var hann einnig
í öðrum störfum, m.a. leiðbeinandi
við Prenttæknistofnun frá stofnun
hennar. Hann var prófdómari í
prentun og formaður prófnefndar
í prentun í mörg ár. Frá hausti
2003 var hann í kennararéttinda-
námi við Kennaraháskóla Íslands.
Útför Jóhanns Freys verður
gerð frá Fríkirkjunni í Reykjavík í
dag og hefst athöfnin klukkan
13.30.
Það fyrsta sem kemur upp í huga
okkar systra þegar við minnumst Jó-
hanns Freys, föðurbróður okkar, eru
gjafirnar frá honum. Ekki vegna
þess að veraldlegir hlutir hafi ein-
kennt samband okkar við hann held-
ur vegna þess að gjafirnar frá honum
lýsa honum sjálfum svo vel. Leik-
föngin sem hann gaf okkur þegar við
vorum litlar voru ekkert glingur sem
fór strax í ruslið heldur vönduð leik-
föng sem reyndu á hugann. Og gjaf-
irnar sem hann gaf foreldrum okkar,
og okkur eftir að við urðum fullorðn-
ar, voru skemmtilega óvenjulegar og
bera vott um glöggt auga hans fyrir
góðu handverki.
Þannig var Jóhann. Hann var stór
og traustur maður. Það fór ekki á
milli mála að honum þótti vænt um
og hugsaði vel um fjölskylduna sína.
Þrátt fyrir að það væri ekki daglegur
samgangur á milli hans og fjölskyldu
okkar þá vissum við að hann væri
alltaf til staðar. Hann þáði með þökk-
um ef honum var boðið til mannfagn-
aðar og alltaf var hægt að leita ráða
hjá honum ef á þurfti að halda.
Jóhann lagði ekki aðeins traust sitt
og alúð við sína nánustu heldur einn-
ig við allt sem hann tók sér fyrir
hendur. Hann kastaði ekki höndun-
um að verkum sem hann sinnti held-
ur lagði sig allan í þau. Heimili þeirra
Gurru ber handbragði hans glöggt
vitni og fáir stóðu honum framar í
ævistarfi hans, prentverkinu, þar var
nákvæmni hans og vandvirkni í fyr-
irrúmi. Þegar hann sneri sér að
kennslu þá sinnti hann henni af sömu
kostgæfni og sýndi henni jafnmikinn
áhuga og öðru sem hann kom nálægt.
Jóhann var fróðleiksfús og átti
auðvelt með að koma þekkingu sinni
áfram til annarra. Þar spillti ekki fyr-
ir að hann var góður sögumaður og
vel máli farinn. Hann átti því auðvelt
með að ná athygli þeirra sem í kring-
um hann voru en hikaði heldur ekki
við að segja sína skoðun á málunum.
Það gátu á stundum verið snörp
orðaskipti en Jóhann var samt alltaf
sanngjarn gagnvart viðmælendum
sínum og bar virðingu fyrir þeirra
skoðunum.
Jóhann var barnadætrum sínum
fjórum mikill og góður afi sem þær
sóttu í samvistir við. Jóhann var samt
ekki að sækjast eftir athygli þeirra
með ærslum og fíflagangi en var þess
í stað traustur og yfirvegaður þannig
að þær gátu ávallt reitt sig á hann.
Hann bar líka virðingu fyrir þeim
sem og öðrum börnum og gaf sig að
þeim óskiptur.
Kæri frændi, þín verður sárt sakn-
að af okkur systrum og fjölskyldum
okkar. Það er erfitt að sætta sig við
skyndilegt fráfall þitt en það er
huggun harmi gegn að ylja sér við
allar góðu minningarnar sem við eig-
um um þig. Gurra, Kolla, Ásgeir og
Óðinn, við sendum ykkur, börnum
ykkar og mökum okkar innilegustu
samúðaróskir og vonum að styrkur-
inn sem þið hafið hvert af öðru muni
leiða ykkur í gegnum þessa erfið-
leika.
Hildur, Ólöf Kristín og
Margrét Einarsdætur.
Jóhann Freyr var góður og metn-
aðarfullur fagmaður, hvort heldur
var í prentiðn eða kennslu. Hann
hafði mikinn áhuga á menntamálum
prentiðnaðarins og vann af eljusemi
að uppbyggingu náms hjá Prent-
tæknistofnun á upphafsárum hennar
upp úr 1991. Hann var maður þeirrar
gerðar að hafa gaman af því að glíma
við breytingar, jafnvel þótt þeim
fylgdi óvissa. Hann vissi sem var, að í
breytingum búa tækifærin líka og
þannig tókst hann sjálfur á við lífið. Á
þessum fyrstu starfsárum Prent-
tæknistofnunar kenndi hann á ýms-
um námskeiðum um prentun og
gæðastjórnun og hann náði strax
góðum tökum á kennslunni. Hann
hafði alla meginkosti góðs kennara,
sem e.t.v. eru fyrst og fremst fólgnir í
því að vekja áhuga nemenda á að
læra. Það var því mikill happafengur
fyrir Iðnskólann í Reykjavík, þegar
hann fékkst þangað til kennslustarfa
fyrir stuttu. Hann tókst strax á hend-
ur að fara í kennaranám til að hafa
full réttindi til kennslunnar og veit ég
að í því námi gekk honum afskaplega
vel. Það er mikill skaði að prentiðn-
aðurinn fékk ekki að njóta starfs-
krafta Jóhanns Freys sem prent-
kennara í Iðnskólanum nema um
skamma stund. Jóhann Freyr var
margfróður og hann var traustur og
góður félagi, sem gott var að leita til,
bóngóður og umtalsfrómur. Blessuð
sé minning hans.
Guðbrandur Magnússon.
Hann var svo góður maður, svo
hlýr, voru viðbrögð nemenda þegar
ég á mánudagsmorgni tilkynnti þeim
að Jóhann Freyr kennarinn þeirra
væri látinn.
Jóhann Freyr var búinn að kenna
við Iðnskólann í Reykjavík í þrjú ár.
Hann var ráðinn til að kenna greinar
sem tengjast prentiðnaði. Á þessum
tíma hafði hann unnið sér virðingu
nemenda sinna og samstarfsfólks og
hafði orð á sér sem góður samstarfs-
maður og sérlega góður kennari.
Í kennslunni hafði Jóhann Freyr
náð góðum tökum á þessu hárfína
samspili á milli frelsis og aga sem
nauðsynlegt er að hafa í hverri
kennslustund. Frelsi fyrir nemand-
ann til að prófa og þróa eigin leiðir og
aga fagmannsins til að skila góðu
handverki. Sjálfur var Jóhann Freyr
afburða fagmaður í prentun og hafði
starfað í þeirri iðngrein til margra
ára.
Allt sem Jóhann Freyr tók sér fyr-
ir hendur gerði hann af áhuga og
metnaði. Svo var einnig um nám til
kennsluréttinda sem hann fyrirhug-
aði að ljúka í vor og stundaði af mik-
illi elju og með góðum árangri.
Nemendur og starfsfólk Iðnskól-
ans í Reykjavík hafa misst góðan
kennara og félaga. Fyrir hönd starfs-
fólks Iðnskólans votta ég fjölskyldu
hins látna okkar dýpstu samúð.
Baldur Gíslason, skólameistari.
Það var okkur kennurum við upp-
lýsinga- og fjölmiðlabraut Iðnskól-
ans í Reykjavík gífurlegt áfall þegar
okkur var tilkynnt um skyndilegt lát
félaga okkar Jóhanns Freys Ásgeirs-
sonar. Fyrstu viðbrögðin voru
vantrú og síðan magnvana reiði út í
máttarvöldin fyrir svo ótímabært
andlát manns sem við mátum svo
mikils, jafnt sem kennara og starfs-
félaga.
Þótt Jóhann Freyr hafi ekki byrj-
að að kenna í prentdeild IR fyrr en
árið 2001 var hann starfsemi deild-
arinnar vel kunnugur, bæði eftir að
hafa verið um árabil í sveinsprófs-
nefnd prentara og ekki síður eftir að
hafa tekið við nemendum úr skólan-
um sem komu til að kynna sér leynd-
ardóma prentlistarinnar í stærstu
prentsmiðju landsins. Í prentsmiðj-
unni Odda var hann verkstjóri í
prentsal og gaf sér ævinlega góðan
tíma til að sinna þessu væntanlega
bókiðnafólki. Einnig var hann meist-
ari margra nema í Odda og átti sem
slíkur mikil samskipti og góð við
skólann. Vegna þessara fyrri kynna
var það okkur við upplýsinga- og fjöl-
miðlabrautina sérstakt fagnaðarefni
þegar hann gaf kost á sér til faglegr-
ar kennslu við deildina.
Það er ekki öllum gefið að miðla
þekkingu og kunnáttu áfram til nem-
enda, sem koma jafnvel í skólann
með nokkuð lauslegar hugmyndir
um framtíðina. Við vissum raunar að
Jóhann Freyr var afburða fagmaður,
en það kom fljótlega í ljós að hann
var líka frábær kennari. Hann ávann
sér fljótt vinsældir meðal nemenda,
það urðum við sem unnum með hon-
um fljótlega vör við, enda liggja nem-
endur ekki á skoðunum sínum. Það
fór enda svo að Jóhann ákvað að
leggja þetta starf fyrir sig og innrit-
aðist í uppeldis- og kennslufræðinám
í Kennaraháskólanum. Hann átti að
ljúka náminu á komandi vori og fá þá
full réttindi til að sinna starfi sem
honum þótti vænt um.
Okkur samkennurum Jóhanns
Freys finnst við hafa misst mikið.
Frábær fagmaður, frábær kennari
og frábær vinur og félagi er fallinn í
valinn löngu fyrr en tímabært var.
En mestur og sárastur er þó missir
eiginkonu hans, barna og barna-
barna. Þeim sendum við okkar ein-
lægustu samúðarkveðjur og biðjum
þeim huggunar í djúpum harmi.
Kennarar við Upplýsinga-
og fjölmiðlabraut Iðnskólans
í Reykjavík.
JÓHANN FREYR
ÁSGEIRSSON