Morgunblaðið - 23.03.2004, Blaðsíða 24

LISTIR
24 ÞRIÐJUDAGUR 23. MARS 2004 MORGUNBLAÐIÐ
JÓHANN Friðgeir Valdimarsson
tenórsöngvari, sem ráðinn var til óp-
erunnar í Wiesbaden fyrr í vetur til
að syngja í tveimur upp-
færslum, hefur fengið
afbragðs góða dóma
fyrir túlkun sína á Pink-
erton í óperu Puccinis,
Madama Butterfly.
Voker Milch, gagnrýn-
andi Wiesbadener Kur-
ier, sagði meðal annars
að hann hefði óvenju
kraftmikla rödd og
byggi yfir öryggi á háu
tónunum. Hann væri
vonarstjarna Wies-
badenóperunnar í fram-
tíðinni, og hefði verið
fagnað innilega í sýn-
ingarlok.
Matthias Gerhart hjá
Frankfurter Neue
Presse sagði að Jóhann Friðgeir
hefði verið glæsilegur bæði í söng og
leik, og í sama streng tók Albrecht
Schmidt hjá Darmstädter Echo.
Lars Erik Gerth gagnrýnandi
Maintal-Tagesanzeiger sagði
Jóhann Friðgeir búa yfir góðri og
áferðarfallegri rödd sem geislaði af
hlýju. Hann sagði Jóhann Friðgeir
hafa verið öruggan í hæðinni, en líka
sýnt að hann gæti vel sungið veikt.
Bernhard Uska sagði í Frankfurter
Rundschau að Jóhann Friðgeir
Valdimarsson hefði tæra og bjarta
rödd og hefði vel náð að túlka heitar
tilfinningar Pinkertons.
Jóhann Friðgeir kveðst þakklátur
fyrir þær hlýju mótttökur sem hann
hefur fengið í Wiesbaden. „Þetta er
búið að ganga mjög vel, og eftir
frumsýninguna var mér tekið opn-
um örmum. Það er bú-
ið að bjóða mér samn-
ing um að syngja í
fimm óperum til við-
bótar hér í Wiesbaden,
en ég veit ekki hvað úr
verður – ég er ekki
búinn að segja já. Það
er fleira í deiglunni
hjá mér. Þeir vilja
endilega að ég fari að
syngja Wagner –
finnst ég vera Wagn-
er-tenór. En ég fer
varlega í það. Ég söng
á Wagner-degi,
Wintersturm, var
fyrst að hugsa um að
syngja það bara á ís-
lensku; ég er ekki sér-
lega sleipur í þýskunni, en Þorsteinn
Gylfason hefur þýtt það á íslensku.
Á síðustu stundu ákvað ég þó að
syngja það á þýsku, og það tókst af-
skaplega vel. Þeir buðu mér að
syngja í Valkyrjunni, en ég sagði
pent nei, það er ekki fyrir allar radd-
ir, og ég fer varlega í Wagner.“
Jóhann Friðgeir segir að gagn-
rýnendur hafi sagt að hann væri efni
í ekta hetjutenór, en segist ekkert
vita hvað sé að marka það. Um þess-
ar mundir er hann að syngja í Boris
Godunov eftir Mússorgskíj, á rúss-
nesku. Jóhann Friðgeir hefur fengið
ýmis tilboð frá öðrum óperuhúsum,
sem hann kveðst nú vera að skoða
fyrir næsta vetur.
Jóhann Friðgeir Valdimarsson
fær góða dóma í Þýskalandi
Ekta hetjutenór
Jóhann Friðgeir
Valdimarsson
Í LANGHOLTSKIRKJU á
sunnudagskvöldið flutti Kammer-
sveit Reykjavíkur undir stjórn
Gerrit Schuil í fyrsta sinn hér-
lendis Óðinn um ást og dauða
merkisberans Christophs Rilke
eftir Frank Martin (1890–1974).
Það var kærkomin tilbreyting því
hér er tónlist Martins ekki oft
leikin. Martin var Svisslendingur
sem varð á tímabili fyrir miklum
áhrifum frá Schönberg. Síðar fór
hann eigin leiðir í tónsmíðum og er
tónlist hans ekki bundin neinni
einni stefnu í tónsmíðum þótt hún
sé lituð af ýmsum hugmyndum
sem liggja að baki tónsköpun sam-
tímamanna hans.
Umrætt verk samdi Martin árið
1942 við ljóð eftir Rainer Maria
Rilke (1875–1926). Fjallar það um
ungan mann á leið í stríð þar sem
honum er ætlað að vera merk-
isberi. Hann er þreyttur og saknar
móður sinnar, lendir í ýmsu á leið-
inni og kynnist mörgu fólki en
endalokin eru dapurleg. Líta má á
ljóðið sem ádeilu á stríð, enda er
það á köflum óhugnanlegt og
magnar tónlistin upp andrúmsloft-
ið svo úr verður áhrifamikið lista-
verk.
Erindin eru alls tuttugu og þrjú
og var einsöngvari Rannveig Fríða
Bragadóttir. Flutningurinn tók
rúma klukkustund og söng Rann-
veig allan tímann, en þrátt fyrir
það var ekki að heyra á henni nein
þreytumerki. Söngurinn var
áreynslulaus, litríkur og þróttmik-
ill, og tvíræðnin, sem einkennir
mörg erindi ljóðsins, kom einstak-
lega vel fram í túlkun hennar.
Rannveig hefur engilfagra rödd, í
senn hljómmikla, breiða og tæra
og naut hún sín prýðilega í kirkj-
unni.
Ekki síðri var frammistaða Ger-
rits, sem stjórnaði hljómsveitinni
fagmannlega og af svo mikilli
næmni fyrir öllum hugsanlegum
blæbrigðum tónmálsins að unaður
var á að hlýða. Var leikur hljóm-
sveitarinnar einstaklega mjúkur
og litríkur, nostrað var við hvert
smáatriði og skapaði það oft
mergjað andrúmsloft. Í fimmta
kaflanum var samhljómurinn
óvenju fallega mótaður, í þeim
sjötta voru styrkleikabrigðin sér-
lega hnitmiðuð og í hinum fimm-
tánda var fínlegur hljóðfæraleik-
urinn eins og fjarlægur ómur úr
öðrum heimi. Svona mætti lengi
telja og er Gerrit, Rannveigu og
Kammersveitinni hér með óskað
til hamingju með stórfenglega tón-
leika.
Morgunblaðið/Ásdís
Rannveig Fríða Bragadóttir og Gerrit Schuil: Unaður á að hlýða.
Mergjað
and-
rúmsloft
TÓNLIST
Langholtskirkja
Frank Martin: Óðurinn um ást og dauða
merkisberans Christophs Rilke. Ein-
söngvari: Rannveig Fríða Bragadóttir,
alt; Stjórnandi: Gerrit Schuil. Sunnudag-
ur 21. mars.
KAMMERSVEIT REYKJAVÍKUR
Jónas Sen
Í KONSTHALL í Gautaborg var
opnuð á dögunum sýning á verkum
Þorvaldar Þorsteinssonar undir yf-
irskriftinni „Ég gerði þetta ekki“.
Listamaðurinn var viðstaddur opn-
unina en það var Svavar Gestsson,
sendiherra Íslands í Svíþjóð, sem
opnaði hana formlega að viðstöddu
margmenni.
Sýningin er samstarfsverkefni
Listasafns Reykjavíkur og Konst-
hall í Gautaborg, en hún verður
opnuð í Hafnarhúsinu 11. júní
næstkomandi. Verkin á sýningunni
eru bæði gömul og ný þó ekki sé
um eiginlega yfirlitssýningu að
ræða. Í verkum sínum upphefur
Þorvaldur hið hversdagslega og af-
helgar það heilaga en skilur þó
nóg eftir fyrir ímyndunarafl áhorf-
andans. Mörg verkanna höfða sér-
staklega til aðstæðna á sýningar-
stað og þess sem lög og reglur
landsins leyfa, því mun hún taka
verulegum breytingum áður en
hún verður sett upp í Hafnarhús-
inu í sumar.
Sýning Þorvalds hefur fengið
mikla umfjöllun meðal fjölmiðla
ytra, en sérstaka athygli vakti
endurtekin leit hans að Maríu
Magdalenu. Þannig lýsti Þorvaldur
eftir Maríu Magdalenu í dagblöð-
um og með dreifibréfi víða í
Gautaborg og viðbrögðin létu ekki
á sér standa. Þrjátíu Maríur
mættu til leiks; þær voru ljós-
myndaðar og kvikmyndaðar og
varð afraksturinn hluti af sýning-
unni. Þorvaldur bauð einnig til
listamannsspjalls, sem var vel sótt.
Sýningastjóri sýninganna í Konst-
hall í Gautaborg og í Hafnarhúsinu
er Ágústa Kristófersdóttir, verk-
efnastjóri sýninga hjá Listasafni
Reykjavíkur. Sýningin í Gautaborg
stendur til 2. maí.
Sýning á verkum Þorvaldar
Þorsteinssonar í Gautaborg
Verk eftir Þorvald Þorsteinsson myndlistarmann.
Í MÚLAÚTIBÚI Landsbanka Ís-
lands stendur nú yfir sýning á verk-
um 12 listamanna sem allir eru við-
skiptavinir bankans. Þetta er í annað
sinn sem haldin er listsýning í úti-
búinu, sú fyrri var fyrir tveimur ár-
um. „Fólk var afskaplega ánægt með
fyrri sýninguna,“ segir Hrafnhildur
Björg Sigurðardóttir útibússtjóri.
„Reglulega koma fyrirspurnir frá
viðskiptavinum um hvort ekki sé von
á annarri sýningu. Það var engin
ástæða til að draga þetta lengur,
enda höfum við á að skipa fjöl-
breyttri flóru listamanna sem við-
skipti eiga við útibúið, sem voru til í
að lána okkur verk á sýninguna.“
Á sýningunni eru m.a. verk eftir
Hauk Haraldsson, Karólínu Lárus-
dóttur, Þorstein Helgason og Körlu
Dögg Karlsdóttur, Edith Randý, El-
ínborgu Kjartansdóttur, Grím M.
Steindórsson, Hörpu Maríu Gunn-
laugsdóttur, Ingibjörgu Friðriks-
dóttur, Kristján Inga Jónsson og
Margréti Jónsdóttur. Yngsti lista-
maðurinn heitir Júlía Zakhartchouk.
Hún er fædd árið 1992.
Sýningin stendur fram að mán-
aðamótum.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Einn listamannanna, Haukur Harðarson, ræðir hér um verk sín á sýning-
unni við áhugasama listskoðendur í Múlaútibúi Landsbanka Íslands.
Listrænir viðskiptavinir