Morgunblaðið - 23.03.2004, Blaðsíða 42

42 ÞRIÐJUDAGUR 23. MARS 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Risaeðlugrín
© DARGAUD
ÞAÐ ER BEST AÐ
VERA BARA
ÞOLINMÓÐUR!
Grettir
Grettir
Smáfólk
HVAÐ ER GAGNIÐ Í ÞESSU? ÞAÐ
KANN ENGINN AÐ META ÞAÐ SEM
ÉG GERI!
ÞEGIÐU
HEIMSKI
HUNDUR!
ÞARNA
SÉRÐU!
KANNSKI
HAFÐI ÉG
RANGT
FYRIR MÉR
ÆI... ÞESSI ÓL ER MJÖG
ÓÞÆGILEG!
SAGÐI
ÞAÐ!
HVAÐ ER
SNOOPY AÐ
GERA Á LEIK-
VELLINUM
LEIK-
VELLINUM
HÉRNA GERI ÉG SÉRSTAKA
VERKEFNIÐ FYRIR
YFIRHUNDINN...
ÉG VERÐ Á VAKT ALLA
ÞESSA VIKU! ÞEGAR ÞÚ SÉRÐ HUND ÁLEIKVELLI ÞÁ VEISTU AÐ
HANN ER AÐ GERA VERKEFNI
FYRIR YFIRHUNDINN!
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
ÞAÐ er ekki langt síðan ungbarna-
dauði var alvarlegt vandamál á Ís-
landi. Aldamótaárið 1900 dóu 109
börn af hverjum 1000 sem fæddust,
áður en þau náðu að verða eins árs.
En mál þróuðust hér á betri veg;
fólk menntaðist, hreinlæti batnaði
og þjóðin auðgaðist. Nú er ung-
barnadauði á Íslandi með því lægsta
sem gerist í heiminum. Lífslíkur
okkar við fæðingu eru 78,4 ár (karl-
ar) og 81,8 (konur) ár. Við erum
heilbrigð, rík og menntuð á heims-
mælikvarðanum – og þessvegna
komin í aðstöðu til að hjálpa unga-
börnum í öðrum löndum að komast
á legg og gefa þeim von um gott líf.
Á vesturströnd Afríku er land
sem heitir Guinea-Bissau (Gínea-
Bissá). Það liggur á milli Senegal og
Gíneu. Þjóðin er tæplega ein og hálf
milljón manna, en 88% hennar lifa á
innan við einum Bandaríkjadal á
dag. Lífslíkur karla eru 45,7 ár og
lífslíkur kvenna eru 48,7 ár. Þar
deyja 124 börn af hverjum 1000 sem
fæðast fyrir eins árs aldurinn. 204
af hverjum 1000 börnum deyja áður
en þau ná fimm ára aldri. Helstu
dánarorsakir eru, ásamt vannær-
ingu, niðurgangur, lungnabólga,
mislingar og malaría. Þetta eru
sjúkdómar sem auðvelt væri að
koma í veg fyrir með bólusetningu
og fræðslu.
Eitt af fjölmörgum verkefnum
barnahjálpar Sameinuðu þjóðanna
(Unicef) er að gera stórátak sem
miðar að því að gefa börnum í Gí-
neu-Bissá meiri lífsvon. Góð byrjun
í lífinu skiptir sköpum fyrir heil-
brigði í framtíðinni. Verkefnið bein-
ist sérstaklega að 0-8 ára börnum í
650 fjölskyldum í 65 þorpum. Það
felur meðal annars í sér að auka
þekkingu foreldra á umönnun barna
og þroska þeirra. Það á t.d. að gera
með því að skapa aðstæður í þessum
þorpum til að vinna með börnunum
og foreldrum þeirra. Verkefnið
styður einnig almenna mæðravernd
og bólusetningar, svo eitthvað sé
nefnt, auk þess að stuðla að því að
fólk noti joðbætt salt í grautinn.
Þessi atriði teljum við flest sjálf-
sögð í dag, en þegar við erum minnt
á hversu stutt er síðan Ísland var í
sömu sporum og Gínea-Bissá hvað
ungbarnadauða varðar, verður dag-
ljóst hvað það er auðvelt að hjálpa
til við að gefa börnum von um betra
líf og um leið þjóðinni von til þess að
dafna og blómstra.
Nýstofnsett Landsnefnd Unicef á
Íslandi hyggst veita peningum í
þetta verkefni sem gefur börnum
von um líf. Til þess þarf stuðning frá
Íslendingum. Fyrsta skrefið í þá átt
verður stigið í dag þegar Baugur
gefur peninga til verkefnisins í Gí-
neu-Bissá. Næstu skref verða tekin
af öðrum Íslendingum sem vita af
eigin reynslu að langflest fræ geta
orðið blóm.
EVA MARÍA JÓNSDÓTTIR
í stjórn Unicef á Íslandi og
tveggja barna móðir.
Til eru fræ....
Frá Evu Maríu Jónsdóttur:
ÉG fór í Náttúrulækningabúðina
10.3.04 með síðar ullarnærbuxur,
sem ég hafði gefið föður mínum í
jólagjöf um síðustu jól, til að athuga
hvort þær væru gallaðar. Þær voru
allar í litlum götum, sem ég áttaði
mig ekki á, hvað gæti valdið.
Þar fékk ég þær dónalegustu við-
tökur sem ég hef nokkurn tímann
fengið hjá manneskju í þjónustu-
geiranum.
Maðurinn (sem ég held að eigi
búðina, hefur allavega verið þarna
lengi) rétt leit á buxurnar og sagði
að það væri greinilegt að pöddur
hefðu komist í þær. Þar með hélt ég
að hann væri að segja að buxurnar
væru gallaðar, þ.e. þessar pöddur
sem hann nefndi væri eitthvað sem
hann þekkti og kæmi með vörunni.
Nei, það var nú aldeilis ekki og þeg-
ar ég hváði þá sagði hann: „…not-
aðu hausinn kerling…“.
Ég spurði hann þá um hversslags
pöddur gæti verið að ræða og svar-
aði hann þá að það gæti verið járn-
smiður. Þá var mér allri lokið, hvort
járnsmiðir væru á ferð frá desember
fram í febrúar. Þá sagði hann að það
væri ótrúlegt hvað þetta unga fólk
væri fáfrótt (ég er kona rétt undir
fimmtugu, þakka samt hrósið!) og
ég skyldi bara fara heim og „lesa
mér til“. Ég veit ekki hvort ég átti
að fara heim og lesa dýrafræði eða
hvað, en hann klykkti síðan út með
því að segja: „…heimska kerling…“.
Mér ofbauð viðtökurnar hjá
manninum og spurði hvort þetta
væru eðlileg viðbrögð af manni í
þjónustu og þá sagði hann:
„…komdu þér út…“.
Eftir þessa meðferð lét ég hann
vita að ég ætlaði bæði að tala við
Neytendasamtökin og skrifa um
þetta í blöðin og láta alla vini mína
vita um þessar móttökur. Bjóst
reyndar við að hann sneri við
blaðinu, en hann ítrekaði bara það
sem hann sagði áður; að ég skyldi
koma mér út og skrifa nafnið mitt
undir greinina, því hann væri vanur
því að fólk skrifaði ekkert undir eða
bara kennitölu.
Þar með sá ég að þetta var ekki í
fyrsta skipti sem maðurinn hefði lát-
ið svona.
Það kom svo í ljós þegar ég talaði
við Neytendasamtökin að þau höfðu
oft fengið kvartanir út af þessum
manni og þeirri vöru sem hann sel-
ur.
Ég sá að það væri best fyrir mig
að forða mér út úr þessari búð með
þessar pödduétnu buxur (skrítið að
allt annað skuli ekki vera étið af
þessum grimma járnsmið?) en ég
varð að segja við þennan mann það
sem mér bjó í brjósti.
ELENÓRA M.
JÓSAFATSDÓTTIR,
Reyðarkvísl 20,
110 Reykjavík.
Dónaleg framkoma
Frá Elenóru M. Jósafatsdóttur: