Pressan - 09.04.1992, Blaðsíða 39

FIMMTUDAGUR PRESSAN 9. APRÍL 1992
39
Þeir eru margir safnararnir og fólk
safnar öllu mögulegu og ómögulegu.
Páll A. Pálsson, Ijósmyndari á Akur-
eyri, erþó í sérflokki meðal íslenskra
safnara. Hann safnar nefnilega krítar-
kortum og öðrum plastkortum.
Á FLEIRI
KRÍTARKORT
EN NOKKUR
ANNAR
Hvaða þáttur er það í mönn-
um sem gerir þá að söfnurum
heldurðu? „Þetta er í okkur
öllum og er eins og hvert annað
tómstundagaman,“ svarar Páll.
„Hingað til mín á ljósmynda-
stofuna kemur fólk í myndatöku
og tekur upp veskið og ég neita
þvf ekkert að ég kíki í veskið hjá
því,“ heldur Páll áfrarn og hlær.
„Maður sér svona einn sjöunda-
áttunda af kortinu og sé það eitt-
hvað sem maður kannast ekki
við þá er bara að gerast kurteis-
lega forvitinn og spyija; má ég
fá að sjá?
Ég veit ekki um neinn annan í
þessu á landinu, en ég veit að
svona krítarkortasöfnun er þekkt
út um allan heim, mjög þekkt.
Og ég er alveg viss um að ef ég
byði eitt íslenskt kort erlendum
safnara — ég tala nú ekki um
nýju Visa- eða Eurokortin — þá
gæti ég fengið heila möppu með
kortum fyrir það. En það kemur
ekki til greina að ég geri slíkt,
mér er treyst fyrir kortunum og
ég læt þau ekki frá mér fara.“
En kortafyrirtœkin sjálf,
leggja þau ekkert upp úr því
að fá útrunnin kort til baka?
Er þeim alveg sama þótt þessu
sé haldið til haga annars stað-
ar?
„Kortið er óumdeilanlega
eign fyrirtækisins sem gefur
það út og fólk hefur bara af-
notarétt af því. En með góðum
vilja handhafa kortsins og
bankastofnunarinnar hefur
þetta gengið upp,“ er svarið.
Það ætti að sjálfsögðu að
vera óþarft að taka fram að
kortin eru auðvitað öll útrunn-
in og þvf í sjálfu sér einskis
nýt. Engin hætta er því á að
mögulegt sé að misnota kortin
á nokkum hátt. Ef Páll glataði
korti úr safni sínu og finnandi
þess myndi hugsa sér gott til
glóðarinnar yrði viðkomandi
fyrir vonbrigðum ryki hann á
barinn með kortið.
Pál vantar ekki nema eitt af
elstu gerðum Vísakorta í safn
sitt, fyrstu útgáfu Sparisjóðs
Hafnarfjarðar.
„Það er búið að skipta nokk-
uð oft um grunnmynd f Vísa-
kortinu, en núverandi mynd á
því er afspyrnu skemmtileg.
Þar er ísland nafli heimsins og
þessi teikning er alveg frábær-
lega skemmtileg.“
Nú skyldi enginn halda að
Páll safnaði bara Vísakortum.
Nei, nei, hann safnar banka-
kortum, svokölluðum VIP-
kortum, úttektarkortum frá
fyrirtækjum, félagsskírteinum
frá alls konar klúbbum og yfir-
leitt bara öllum kortum úr
plasti.
En hvað kom til að þú byrj-
aðir á þessari söfnun?
Ég safna íslensku myntinni
og þá varð að taka kortin líka
út frá því. Þetta er nýja myntin,
hún er úr plasti," svarar Páll.
„Þegar tveir hlutir eru
komnir saman ertu farinn að
safna. Þegar þú ert búinn að
setja tvo penna ofan í skúffu
hjá þér ertu farinn að safna
pennum. Það eru allir safnarar
en það verður hver að finna sitt
svið. Aðalatriðið er að hafa
gaman af þessu, og þetta er
garnan."
En vœri ekki praktískara að
safna einhverju sem hœgt er
að koma í verð?
„Væri þá ánægjan eins mik-
il? Það held ég ekki.“
Þú átt við að þá vaeru menn
farnir að safna til að auðgast,
en ekki til að hafa gaman af
því?
„Já, það er nefnilega málið,“
segir Páll.
Þótt hann eigi fjöldann allan
af kortum er ekki að vita nema
einhver kort séu í umferð sem
hann veit ekki af og á ekki og
hann biður fólk endilega að
láta sig vita eigi það kort sem
það hefur ekki not fyrir lengur.
„Eg tek við öllu og geymi
þetta mjög vel og ég er viss um
að fólk vill frekar vita af kort-
unum hjá mér en í drasli ofan í
skúffu,“ segir Páll A. Pálsson
kortasafnari.
Páll A. Pálsson, Ijósmyndari og kortasafnari á Akureyri,
ömsson
osm)
tWtjjar
tðlcitðltnf
þjóitlðöf|Uf
Það var á keppnisferð ís-
lenska handboltalandsliðsins
íyrir nokkuð mörgum árum
að einn leikmannanna, Sigur-
bergur Sigsteinsson, varð
fyrir hrekkjum félaga sinna.
Á þessum tíma var Sigur-
bergur með yfirvaraskegg,
sem var ekki þéttvaxið eða
mikið á nokkum hátt. Einn
morguninn, þegar flestir leik-
mannanna voru vaknaðir,
kom ffam tillaga um að gera
Sigurbergi grikk.
Menn náðu í raksápu og
sköfu og hófu að raka helm-
t.
ing skeggsins af. Þegar því
var lokið og það án þess að
Sigurbergur svo mikið sem
mmskaði var sápan þurrkuð
úr andliti hans. Menn biðu
spenntir eftir að Sigurbergur
vaknaði.
Þegar að því kom varð
hann einskis var. Þvoði sér
og klæddi og hélt út í daginn.
Það var nokkuð liðið á dag
þegar Sigurbergur varð þess
var að mikið var horft á hann
og það var ekki fyrr en um
miðjan dag að hann varð var
við hvað félagar hans höfðu
gert honum.
(úr íþróttamannasögum)
RIMSÍRAMS GUÐMUNDUR ANDRITHORSSON
Burt með Hriflukerfið!
Við þurfum öflugan flokk
þjóðrœkinna einangrunarsinna að
hamast á móti Uppkastinu og við
þurfum opingáttarmenn til að gera
ný og ný uppköst.
Brýnasta úrlausnarefni ís-
lenskra stjómmálamanna nú er
að Ieggja niður flokkaskiptingu
Jónasar ffá Hriflu og koma á ný
á þeirri sem var fyrir hans tíð.
Tími stéttastjómmálanna er í
raun mnninn á enda fyrir löngu;
Gúttóslagnum er lokið. Spum-
ingin um herinn vekur engar
ástríður lengur nema ef væri hjá
Bimi Bjamasyni.
Framsóknarflokkurinn er
ekki flokkur bænda heldur
flokkur framsóknarmanna. Hið
sama gildir um A-flokkana tvo,
hvorugur er flokkur alþýðu,
hvaða fólk sem það nú annars
er, báðir em flokkamir vett-
vangur framagosa og atvinnu-
stjómmálafólks, sem sumt er
ágætlega hæft til að vinna að
lausn ýmissa vandamála, prýð-
ishæfir tæknikratar, en ekki fólk
sem maður kýs beinlínis til þess
að sjá einhverjar hugsjónir
rætast — þannig séð. Sjálfstæð-
isflokkurinn hefur aldrei haft
skýra stefnu sem slíkur, hefur
fram að þessu hangið saman á
kommúnistahræðslu meðlima
sinna, sem sýnast í fljótu bragði
eiga fjarska fátt sameiginlegt
annað en algjört áhugaleysi um
stjómmál. Hann hætti smám
saman að vera sá gæsluflokkur
hagsmuna auðmanna sem
íhaldsflokkar annarra norður-
landa vom, rétt eins og íslenskir
sósíalistar urðu furðu fljótt
óháðir línunni frá Mosvku —
fyrstu evrópukommúnistamir.
En allt er það liðin tíð. Búið,
afgreitt. Kvennalistinn er
sennilega sá eini af núlifandi
þingflokkum sem maður sér að
eigi sér nokkum tilvera-
grundvöll, stofnaður kringum
hagsmuni tiltekins þjóðfélags-
hóps sem á undir högg að sækja
og aðrir flokkar hafa vanrækt.
Flokkamir sem samkvæmt
Hriflukerfmu eiga að heita and-
stæðumar í íslensku flokka-
kerfi, Sjálfstæðisflokkur og
Alþýðubandalag, era hvor með
sínum hætti í raun óstarfhæfir
sökum stefnuleysis. Hvor um
sig er margklofmn í öllum þeim
málum sem varða þjóðina ein-
hverju. Hver er stefna þessara
flokka í sjávarútyegsmálum? í
Evrópumálinu? í byggðamál-
um? Hinir raunverulegu
andstæðuflokkar íslenskra
stjómmála eru smám saman að
verða gömlu Hrifluflokkamir,
framsóknarmenn og kratar, en
báðir era þeir of máttlausir, of
fylgislausir, of þrúgaðir af sögu,
of fullir af fólki sem hefur
komið sér þar fyrir til þess að
tryggja hagsmuni sína í stöðu-
veitingum. Hvorugur hefur
nokkra burði til að verða
fjöldaflokkur.
Við þurfum tvo flokka. Þessa
gömlu tvo: Heimastjómarmenn
og sjálfstæðismenn, síðan eiga
þeir Hannes Hafstein og Skúli
Thoroddsen að takast á. Hin
gamla andstæða íslenskra
stjómmála er á ný komin upp á
yfirborðið — hvarf sennilega
aldrei. Við þurfum öflugan
flokk þjóðrækinna einangr-
unarsinna að hamast á móti
Uppkastinu og við þurfum
opingáttarmenn til að gera ný
og ný uppköst. Við kjósendur
verðum að fá eitthvað að kjósa
um. Við þurfum öfgamenn til
beggja hliða. Þannig fæst skap-
legust niðurstaða; en meðan við
búum við gersamlega úrelt
flokkakerfi sitjum við uppi með
stjómmálamenn í leit að hug-
sjón — stjómmálamenn að
þvælast um allan heim á dag-
peningum í leit að hugsjón.