Morgunblaðið - 29.04.2004, Blaðsíða 37

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 29. APRÍL 2004 37
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir
Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir
Einarsson,
útfararstjóri.
Bryndís
Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
Baldur
Frederiksen,
útfararstjóri.
Guðmundur Þór
Gíslason,
útfararstjóri.
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Kársnesbraut 98 • Kópavogi
564 4566 • www.solsteinar.is
Í PERLUNNI
Erfidrykkjur
Upplýsingar og pantanir í síma 562 0200
Á fallegum og notalegum
stað á 5. hæð Perlunnar.
Aðeins 1.250 kr. á mann.
✝ Oddur Thor-arensen fæddist í
Reykjavík 12. janúar
1932. Hann lést á
Dvalarheimilinu
Grund hinn 20. apríl
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Óskar
Thorarensen for-
stjóri, f. 24.9. 1887,
d. 20.9. 1953, og
kona hans Ingunn
Eggertsdóttir Thor-
arensen, f. 7.1. 1896,
d. 12.3. 1982. Systk-
ini Odds eru: 1) Egg-
ert Thorarensen, fv.
forstjóri B.S.R., f. 26.5. 1921. 2)
Guðrún Thorarensen, fv. gjaldkeri
hjá Sýslumannsembættinu í Rvk, f.
1.4. 1923. 3) Þorsteinn Thoraren-
sen, rithöfundur og bókaútg., f.
26.8. 1927. 4) Skúli Thorarensen,
fv. fulltrúi hjá bæjarfógetanum í
Kópavogi, f. 12.1. 1932, d. 28.8.
1969. 5) Solveig Thorarensen, fv.
kennari við M.K., f. 9.9. 1933. 6)
1960, fóstra og landfræðingur.
Börn þeirra: Salka, f. 16.4. 1990,
og Jökull, f. 10.5. 1992.
Oddur varð stúdent frá M.R. ár-
ið 1953; lauk kennaraprófi 1957.
Hann varð cand. theol. frá H.Í
1958. Oddur var kennari við Voga-
skóla í Rvk. 1958-60, sóknarprest-
ur á Hofi í Vopnafirði 1960-63 og
stundaði jafnframt kennslu á
Vopnafirði. Hann var sóknarprest-
ur á Hofsósi 1963-66, síðar gæslu-
maður á Náttúrufræðistofnun Ís-
lands í 30 ár. Hann vann að útgáfu
ásamt Þorsteini Thorarensen:
Myndskreytt Biblía Fjölva og
Skipabók Fjölva. Oddur var mikill
áhugamaður um sönglist, enda
söngmaður góður og ágætur org-
elleikari. Á skólaárunum söng
hann ásamt Skúla tvíburabróður
sínum Glunta Wennerbergs við
ýmis tækifæri. Til að mynda hefur
varðveist frá þeim tíma upptaka
með söng þeirra frá dagskrá há-
skólastúdenta í Ríkisútvarpinu á
fyrsta vetrardag. Einnig söng
Oddur um tíma með Fílharmóníu-
kórnum undir stjórn dr. Róberts
A. Ottóssonar.
Útför Odds verður gerð frá
Dómkirkjunni í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Ásta Guðrún Thor-
arensen, fulltrúi hjá
Tollstjóraembættinu í
Reykjavík, f. 10.7.
1937.
Hinn 7. júní 1957
kvæntist Oddur Helgu
Jarþrúði Jónsdóttur,
f. 22.2. 1939. Hún er
dóttir sr. Jóns Péturs-
sonar prófasts á
Kálfafellsstað og konu
hans Þóru Jónsdóttur.
Oddur og Helga
skildu. Synir þeirra
eru: 1) Óskar Ingi, f.
16.4. 1958, myndlist-
armaður; sambýliskona Ingeborg
Linda Mogensen, f. 22.4. 1955,
prentsmiður (skildu). Börn þeirra:
Pan, f. 12.1. 1981, nemi, og Rúna, f.
11.2. 1983, nemi, sambýlismaður:
Daði Ólafsson, f. 10.9. 1980, lög-
fræðinemi. Þeirra sonur Ólafur, f.
20.1. 2002. 2) Jóhann, f. 19.6. 1959,
jarðfræðingur; kona hans Arna
Björk Þorsteinsdóttir, f. 24.6.
Myndin sýnir þrjú systkin. Tvo
drengi og eina telpu. Telpan er
yngri, tveggja ára, og drengirnir
tvíburar ári eldri, tveir bjarteygir
glókollar, sem halla sér ofurlítið í
átt að litlu systur eins og til að
vernda hana, en hún, þungbúin á
svip, hnyklar brýnnar í ákafri ein-
beitingu við að spenna greipar.
Óneitanlega skemmtileg mynd,
jafnvel svo, að ljósmyndarinn sjálf-
ur, Sigríður Zoëga, finnur hjá sér
hvöt til að stækka hana í yfirstærð
og stilla út í sýningargluggann sinn
í Austurstræti, þar sem hún hangir
um hríð og vekur athygli vegfar-
enda. Eins og vera ber um svo jafn-
aldra systkin eiga þau eftir að fylgj-
ast að gegnum bernsku- og
æskuárin.
Önnur mynd, augnabliksmynd,
tekin nokkrum árum seinna í stof-
unni heima. Það er sunnudagur og
systkinin eru spariklædd, telpan í
fínu kápunni sinni og drengirnir
með þessi líka flottu kaskeiti á höfð-
inu. Þau hafa, eins og svo oft áður,
fengið sunnudagspening hjá ömmu
sinni til að fara í bæinn að kaupa sér
ís og jafnvel að fara í þrjú-bíó – í al-
menn sæti, sem kosta bara tvær kr.
Stundum er líka gaman að koma við
og gefa öndunum á Tjörninni.
Eitt sinn á leið um Hljómskála-
garðinn hætta bræðurnir sér of
langt út á Tjarnarbakkann. Það er
um vetur og þeir eru með flughúfur
á höfðinu, spenntar undir kverk.
Annar dettur í Tjörnina og virðist
hætt kominn, en hinn er ekki á því
að gefast upp og sýnir snarræði
með því að toga bróður sinn á flug-
húfunni upp úr vatninu; björgunar-
afrek, sem lengi er í minnum haft í
fjölskyldunni.
Í huganum eru bernskuárin fljótt
að baki og lærdómsárin taka við. Í
menntaskóla eiga systkinin samleið
og bralla ýmislegt. Það verður að
segjast, að þau eru ekki allt of sleip
í stærðfræðinni, svo að pabbi gamli
skaffar stærðfræðiséní til að bæta
úr því. Það er þá reyndar einn af
leigubílstjórunum á stöðinni! Systk-
inin sitja ásamt séníinu í kringum
stóra borðstofuborðið, uns málun-
um er bjargað fyrir horn. – Öll eru
þau fyrir músík og söng. Hún er lið-
tæk við píanóið og þeir hafa báðir
góðar raddir. Ergo – Þau fara að
æfa saman Glúntana eftir Wenner-
berg og troða upp á skólaskemmt-
unum. Gaman! Og það verður enn
meira gaman, því þau fá öll að
spreyta sig saman í skólaleiknum
(Herranótt). Og – allt í einu er kom-
ið að stúdentsprófum. Að þeim
loknum fara systkinin svo í mynda-
töku til meistara Kaldals. Og sagan
endurtekur sig. Meistari Kaldal
stækkar myndina upp í yfirstærð og
stillir henni út í sýningarkassann
sinn við Laugaveg 11, öllum til sýn-
is næstu mánuðina.
Nú eru bræðurnir báðir horfnir
yfir móðuna miklu og systirin situr
hér ein og kveður þá.
Systir.
Nú er Oddur móðurbróðir minn
allur. Myndarlegur, með dökkt og
mikið hár, fríður sýnum og sterk-
greindur. Hann er órjúfanlegur
hluti æskuminninga af Fjölnisveg-
inum, þar sem hann hélt heimili
með ömmu minni Ingunni og systur
sinni Rúnu. Ég minnist yndislegra
sumardaga í leik með þeim Odds-
sonum Óskari og Jóhanni í garð-
inum stóra með háu trjánum, æv-
intýralandi barnshugans. Ef ekki
viðraði til útileikja vorum við ávallt
velkomin í herbergið hans Odds.
Þar sýndi hann okkur myndir af
stórum skipum sem höfðuðu sterk-
ar til drengjanna, en stúlkan fylgd-
ist með af skyldurækni og beið eftir
að Oddur stæði nú upp, settist við
hljóðfærið sitt, forláta harmóníum
sem hann steig af miklum móð, spil-
aði og kenndi okkur sálmalög, og
söng með sínum þróttmikla baritón.
Ég minnist líka ferða á Náttúru-
gripasafnið þar sem hann starfaði.
Þar leiddi hann mig og fræddi um
undur náttúrunnar, sýndi mér fal-
lega steina og glitrandi kristalla,
fugla og dýr hinnar íslensku Faunu
að ógleymdum hinum klunnalega
Geirfugli.
Oddur sá um öll prestsverk í fjöl-
skyldunni og var myndarlegur og
tilkomumikill í prestsskrúðanum er
hann jós börnin vatni, gaf þeim nafn
og bað þeim Guðs blessunar. Hann
var tíður gestur á heimili foreldra
minna. Þau voru samrýnd systkin-
in, móðir mín Solveig og hann, enda
einungis eitt ár á milli þeirra. Þau
músíseruðu mikið saman, móðir mín
lék á píanó og hann söng. Ég renni
grun í að þetta hafi verið þeim báð-
um afar kærar stundir. Þeir voru
líka góðir vinir, faðir minn Sturla og
Oddur. Ræddu málefni líðandi
stundar og lágu ekki á skoðunum
sínum enda báðir með sterkar
meiningar á mönnum og málefnum,
en þeir umgengust hvor annan af
gagnkvæmri virðingu.
Þegar ég eltist gerði ég mér
grein fyrir því að lífshlaup frænda
míns hafði ekki verið eintómur dans
á rósum. Hann þurfti að glíma við
sjúkdóm sem setti mark á allt hans
líf. Hann fann til þess að vera ekki
að fullu þátttakandi í lífinu og átti
erfitt með að sætta sig við það. Ég
dáist að þessum frænda mínum sem
hélt reisn sinni þrátt fyrir allt.
Um leið og ég votta sonum hans
og öllum aðstandendum samúð
mína, kveð ég hann með virðingu og
heyri hann í anda syngja sinni fal-
legu röddu:
Sommerens sidste blomster
fandt jeg på min vej
Jeg bar den hjem ved mit hjerte
nu sender jeg dem til dig.
Det går et suk gjennem skogen
av navnlös kvide og ve;
Snart sovner de sidste blomster
under den förste sne.
(Kristmann Guðm.)
Ingunn Ósk Sturludóttir.
ODDUR
THORARENSEN
✝ Laufey SigurrósJónsdóttir fædd-
ist á Melum á Kjalar-
nesi 12. ágúst 1916.
Hún lést á Landakoti
21. apríl síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Jón Jónsson frá
Miðfelli í Hvalfirði, f.
14. nóvember 1882,
d. 4. júlí 1961, og Sig-
ríður Andersdóttir,
f. 9. september 1880,
d. 30. september
1958. Þau bjuggu á
Melum á Kjalarnesi
til 1929, fluttu þá að
Hnausi í Flóa til 1940, síðan til
Reykjavíkur. Systkini Laufeyjar
eru Lilja, f. 1903, Þórður Gunnar,
f. 1905, Vilborg, f. 1907, Erlendur
Helgi, f. 1908, Jón Þórir, f. 1910,
Bjarni, f. 1913, Anders Gunnþór, f.
1919, Gústaf Adólf, f. 1920, og
Níels Helgi, f. 1921. Laufey átti
Dögg, f. 1970, maki Arnþór Sig-
urðsson, börn Sól og Snær, hún á
dóttur með Sigmar Friðgeirssyni,
Sunnu. b) Tinna, f. 1973. c) Páll
Orri, f. 1978. 4) Gústaf Adólf, f.
1949, maki (skilinn) Ingibjörg
Indriðadóttir, börn þeirra: a)
Selma, f. 1973, maki Steffeen
Leesner, barn Tinna Líf. b) Brynj-
ar, f. 1977, sambýliskona Panalap
Supanee. 5) Sigríður Jóna, f. 1951,
maki Þorbjörn Gunnarsson, synir
þeirra: a) Friðrik, f. 1978, barns-
móðir Íris Friðvinsdóttir, sonur
Friðvin Alex, og b) Gunnar, f. 1988.
Sonur Sigríðar með Sigurði Þor-
valdssyni, c) Ólafur, f. 1968, maki
Praiwan Keffee, synir Alex og Ar-
on. 6) Guðfinnur, f. 1954, maki Jó-
hanna Einarsdóttir, börn þeirra: a)
Ólafur, f. 1974, sambýliskona Anna
Amssova. b) Inga Helma, f. 1977,
maki Guðmundur Björnsson, synir
þeirra: Aron Freyr og Bjarki Þór,
sonur með Gunnari Gunnarssyni,
Arnar Fannberg. c) Laufey. 7)
Barn hennar Svavar Diðriksson, f.
1933, d. 1937.
Útför Laufeyjar verður gerð frá
Fossvogskapellu í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
einnig eina hálfsystur,
Þóru, f. 1907. Þau eru
öll látin nema Níels
Helgi.
Laufey giftist Ólafi
Guðfinnssyni frá
Litla-Galtadal á Fells-
strönd í Dalasýslu, f.
1908, d. 1997. Foreldr-
ar hans voru Guðfinn-
ur Jón Björnsson, f.
1870, d. 1942, og konu
hans Sigurbjargar
Guðbrandsdóttur, f.
1874 d. 1958. Börn
Laufeyjar og Ólafs
eru: 1) Sólrún, f. 1942,
maki Þórhallur Bjarnason, dætur
þeirra a) Esther Laufey, f. 1962,
maki Ragnar Hauksson, börn Þór-
hallur og Sólrún. b) Jóhanna, f.
1964, maki Gunnar Birkisson. 2)
Örn, f. 1945, er á sambýli. 3) Sig-
urbjörg, f. 1947, maki Finnur Ell-
ertsson, börn þeirra a) Sigurbjörg
Ég kveð þig heitu hjarta.
– Minn hugur klökkur er.
Ég veit, að leið þín liggur
svo langt í burt frá mér.
Mér ljómar ljós í hjarta,
– sem lýsir harmaský,
þá lífsins kyndla kveikti
þín kynning björt og hlý.
Og þegar vorið vermir
og vekur blómin sín,
í hjartans helgilundum
þá hlær mér minning þín.
(Jón Þórðarson.)
Elsku amma Laufey, nú hefur þú
kvatt okkur, og ég sé þig aldrei
meir. Vonandi tók afi á móti þér og
vísar þér veginn, þú varst nú viss
um að hann hefði auga með þér og
passaði upp á þig eftir að hann lést.
Mér finnst samt eins og þú sért
hérna hjá okkur ennþá vegna allra
góðu minninganna sem ég á um þig.
Frá því að ég fæddist hef ég komið
reglulega í Mávahlíðina til þín og
afa. Þótt ferðunum fækkaði eitthvað
um unglingsárin þá jukust þær aft-
ur þegar ég var komin til vits og
ára. Að fara í Mávahlíðina var fast-
ur punktur í tilverunni og það er
sárt að vita að það er liðin tíð.
Það var oft glatt á hjalla og ekk-
ert óvanalegt að margt væri um
manninn í litla eldhúsinu þínu, mik-
ið hlegið og skrafað um daginn og
veginn, tekist á um pólitík og fót-
bolta. Það var alltaf heitt á könn-
unni og kaffibrauð til að bjóða með
því. Ef hann Gunni minn var með þá
áttir þú alltaf einn kaldan í ísskápn-
um handa honum og sagðir við hann
ef hann var tregur til: „Svona fáðu
þér nú einn, Jóhanna keyrir bara
heim.“
Er ég sit hér og pára þetta á blað
þá sækja minningarnar að mér, við
Esther að leik úti í garði í Mávahlíð-
inni, öll jólaboðin, við öll í Kjósinni,
þú að heimsækja okkur í tjaldúti-
legu á Þingvöllum, svona gæti ég
haldið endalaust áfram. Þótt minn-
ingarnar séu margar og góðar er
svolítið erfitt að henda reiður á því
sem er fjær í tíma. Það er skýrast
sem á daga okkar hefur drifið síð-
astliðin ár, þú þá orðin vel við aldur
en barst hann þó alltaf vel.
Augun þín sviku þig allt of
snemma, en þú lést það ekkert á þig
fá, hélst þínu striki og lærðir bara
að lifa með því.
Alltaf ver þér efst í huga að geta
verið heima eins lengi og heilsan
leyfði, og á hörkunni einni saman
tókst þér það, þú varst bara búin að
vera nokkrar vikur á Landakoti
þegar þú lést.
Þú hafðir alltaf skoðun á mönnum
og málefnum og varst óspör á að
segja til og láta fólk vita hvort þér
líkaði eða mislíkaði eitthvað. Þetta
fór nú misvel í suma en jafnaði sig
yfirleitt á endanum.
Þú hélst þínum karakter alveg
fram á síðasta dag og er það mér
minnisstætt þegar þú skammaðir
hjúkrunarkonurnar daginn sem þú
lést. Þær fengu nú að heyra það að
þér mislíkaði meðferðin þótt þær
væru nú aðeins að reyna að gera
þér gott.
Það var eitt af því sem ég dáði
mest í fari þínu að segja þína mein-
ingu og standa við hana.
Það var alltaf jafn gaman að
koma til þín því þú þakkaðir fyrir
hverja heimsókn eins og verið væri
að gefa þér gull, varst alltaf jafn
glöð ef einhver kom og leit inn til
þín.
Ekki má gleyma að þakka þessu
frábæra starfsfólki bæði á Land-
spítalanum og á Landakoti fyrir
hversu vel það hugsaði um þig og
reyndi eftir bestu getu að láta þér
líða vel.
Það var mér mikill heiður að fá að
vera hjá þér á dánarbeðinum og ég
er viss um að það var vel tekið á
móti þér hinum megin.
Takk fyrir allar góðu stundirnar
sem við áttum saman.
Guð blessi minningu þína.
Jóhanna.
LAUFEY SIGURRÓS
JÓNSDÓTTIR
Afmælis- og minningargreinum má skila í
tölvupósti eða á disklingi (netfangið er
minning@mbl.is, svar er sent sjálfkrafa um
leið og grein hefur borist). Ef greinin er á
disklingi þarf útprentun að fylgja. Nauðsyn-
legt er að símanúmer höfundar og/eða send-
anda (vinnusími og heimasími) fylgi með.