Morgunblaðið - 29.04.2004, Blaðsíða 44

44 FIMMTUDAGUR 29. APRÍL 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Grettir
Smáfólk
Smáfólk
HVAÐ GERIR MAÐUR VIÐ
BRAUÐRIST SEM ILLUR
ANDI BÝR Í?
TEKUR HANA ÚR
SAMBANDI
FÁVITI
BRÉF TIL
ÞÍN
SNOOPY...
ÉG ELSKA DULARFULL BRÉF
FRÁ
HVERJUM
ER BRÉFIÐ?
HANN
DATT!
ÉG DETT ALLTAF ÞEGAR
ÉG FÆ BRÉF FRÁ
YFIRHUNDINUM!
DULAR-
FULLT BRÉF
RÓLEG TILVERA MÍN HEFUR
VERIÐ TRUFLUÐ AF ÞESSU
MJÖG DULARFULLA BRÉFI
ÖRUGGLEGA SLÆMAR
FRÉTTIR... EÐA
GÓÐAR FRÉTTIR...
EN
EKKI
HVAÐ?
Svínið mitt
© DARGAUD
ÉG ER EKKI AÐ REYNA AÐ SEGJA AÐ 42
ÁRA REYNSLA VIÐ AÐ PASSA BÖRN SÉ
EKKI NÓG. VIÐ ERUM BARA AÐ SEGJA AÐ
ADDA SÉ EKKI VÖN ÞÉR
HÚN ER BARA SVO
KRÖFUHÖRÐ VARÐANDI
BARNFÓSTRUR
ALLT Í LAGI. ÉG HEF MJÖG
G0TT LAG Á BÖRNUM
MIKIÐ
LÍTUR HÚN
SKELFILEGA
ÚT!
HÚN ER
ÖRUGGLEGA
VOND
HÚN LYKTAR
LÍKA ILLA
GROIN SATT
BEST AÐ
SEGJA FINNST
MÉR EKKI RÉTT
AÐ LEYFA BARNI
AÐ VELJA SÉR
BARNFÓSTRU
JÁ EN ÉG HELD AÐ ÞAÐ
VÆRI BETRA EF ÞIÐ
HITTUST TIL AÐ...
EINS OG ÞÚ VILT. SVO LENGI SEM
BARNIÐ ER HEILBRIGT. SJÁÐU TIL
ÉG ÞOLI EKKI BAKTERÍUR
KOMDU
RÚNAR! VIÐ
SKULUM
FORÐA OKKUR
VEIKINDI OG KVEF ERU MARTRÖÐ.
BÖRN ERU ALLTAF AÐ NÁ SÉR Í
EINHVERN ÓÞVERRA Í SKÓLANUM
ÉG HELD AÐ
HÚN SÉ Í
HERBERGINU
SÍNU AÐ
LÆRA
VIÐ SKULUM LÍTA Á
LITLA KRÚTTIÐ AAAA!!
VIÐBJÓÐSLEGT!
HRÆÐILEGT! ALGJÖR
VIÐBJÓÐUR!!
HVAÐ ÞYKIST ÞIÐ
VERA AÐ GERA?
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
HALLDÓR Ásgrímsson, formaður
Framsóknarflokksins, var nýlega í
viðtali í Kastljósi Sjónvarpsins. Þar
kom mjög skýrt í ljós hversu mikill
einkavæðingarsinni hann er.
Hann var spurður álits á ummæl-
um flokksbróður síns Alfreðs Þor-
steinssonar, stjórnarformanns
Orkuveitu Reykjavíkur, á þeim
möguleikum að Orkuveitan keypti
Símann af ríkinu. Halldór sagði það
af og frá að selja fyrirtækið, sem nú
er í almannaeigu til annars aðila,
sem er í almannaeigu, sem sagt al-
mennum borgurum Reykjavíkur.
Verðugt umhugsunarefni fyrir þá
ólánsömu kjósendur í Reykjavík-
Norður, sem kusu þennan mann til
setu á Alþingi. Halldór sagði nei-nei.
Síminn skal seldur einkaaðilum!
Nú vita allir þeir, sem vel fylgjast
með málum, að Síminn skilar mikl-
um gróða, milljörðum á hverju ári.
Ætla mætti að formanni flokks
sem vill skilgreina sig sem félags-
hyggjuflokk væri það kappsmál að
slíku fyrirtæki með slíkan hagnað
væri haldið í eigu almennings því
ekki veitir af þegar hjá hinu opin-
bera vantar sífellt rekstrarfé til alls
kyns nauðsynja. Ef svo illa færi að
einkavæðingarsinnar næðu fram
vilja sínum og ríkið fengi allmarga
milljarða fyrir söluna er líklegt að
stór hluti fjárins verði notaður t.d. í
ónauðsynleg og rándýr jarðgöng
milli Siglufjarðar og Ólafsfjarðar,
ellefu km löng, aðeins til þess að
koma 1438 manna bæ í betra sam-
band við Eyjafjarðarsvæðið. Slík
framkvæmd verður aldrei þjóðhags-
lega hagkvæm. Mér er spurn – er
flokksfólk í Framsóknarflokknum
sátt við að hafa slíkan íhaldsmann
allsráðandi í flokki sínum?
Ég hef það á tilfinningunni að enn
sé að finna félagshyggjufólk í Fram-
sóknarflokknum. Mér er enn spurn –
er til nokkurs að viðhalda lífi þessa
flokks öllu lengur? Er ekki mönnum
orðið ljóst að Framsóknarflokkurinn
er óþarfur í íslenskum stjórnmálum?
Æskilegt væri að Halldór Ásgríms-
son og íhaldsliðið hans gengi einfald-
lega í Sjálfstæðisflokkinn en skyn-
samlegra fólkið, það er að segja
félagshyggjufólkið, gangi til sam-
starfs við Samfylkinguna, sem stofn-
uð var með samruna þriggja fé-
lagshyggjuflokka. Ég er viss um að
þar væri það á réttri hillu.
Vinna þarf að þeirri þróun að hér
verði tveggja flokka kerfi, Samfylk-
ingin með sína jafnaðarstefnu og svo
Sjálfstæðisflokkurinn með sína
íhaldsstefnu. Þessir tveir flokkar
myndu síðan berjast heiðarlega um
forystuna til að stjórna þessu ríki
okkar.
JÓN OTTI JÓNSSON,
prentari og nú á eftirlaunum.
Til hvers er Fram-
sóknarflokkurinn?
Frá Jóni Otta Jónssyni:
TVEIR áhugamenn um stangaveiði
með flugu, Björgvin Halldórsson og
Ragnar Hólm Ragnarsson, birtu
grein í Mogganum laugardaginn 17.
apríl, síðastliðinn, undir fyrirsögn-
inni: „Bolti tekur brotajárn.“ Tilefni
greinarinnar er fréttin af stórurrið-
anum, sem veiddist á spún í Þing-
vallavatni um páskana. Eftir lestur
þessarar ótrúlegu greinar félag-
anna, sem reyndar flokka sig, í lok
skrifa sinna, sem sómakæra og hóf-
sama sportveiðimenn, varð ég alveg
agndofa. Þvílík grein. Þvílík fjöllun
um veiðimann – félaga. Þvílíkt orð-
bragð. Þvílík mannfyrirlitning. Því-
lík vanþekking. Og allt þetta birt í
opnu umvöndunarbréfi til veiði-
manns, sem hafði það eitt sér til
sakar unnið, að hafa veitt stóran
urriða á spún í Þingvallavatni!
Á þeim bráðum fimm áratugum,
sem ég hef stundað stangveiði og þá
mest fluguveiði síðustu þrjá, hef ég
auðvitað rekist á allnokkur dæmi
um menn, sem hafa leiðst útí ýmsa
drambsemi og jafnvel sleggjudóma
um veiðar annarra manna. Oftast
hafa þetta nú verið reynslulitlir
byrjendur, sem hafa talið sig hafa
færst í einhvers konar æðra veldi –
við það eitt – að veiða aðeins á
flugu. Og reynsla mín hefur verið
sú, að hér hefur það fyrst og fremst
verið tíminn og þroskinn, sem lækk-
ar rostann í þessum nýliðum.
Ég ætla ekki að rekja efnisatriði
greinar þeirra félaga hér, enda er
hana að finna á sínum stað. Hins
vegar vil ég leiðrétta eftirfarandi –
og þá með vísan í efni greinarinnar:
– Að veiðar með flugustöng eru
auðvitað handfæraveiðar alveg eins
og veiðar með spún. Og þess vegna
er það rangt, að fólk flest sé hætt að
stunda handfæraveiðar á stöðuvötn-
um.
– Að fluguveiði er ekkert merki-
legri en aðrar veiðiaðferðir með
öngla – eins og til dæmis með spún
– og veldur ekkert minni sársauka –
svo vitað sé.
Alvöru veiðimenn – og þá skiptir
auðvitað engu máli, hvað þeir nota
við veiðar sínar – skrifa ekki svona
greinar – ekki einu sinni handa
skúffunni heima.
Nú veit ég engin deili á heppna
veiðimanninum við Þingvallavatn
um páskana – en ég er auðvitað fé-
lagi hans, þegar svona árás er gerð
á hann – og okkur öll, sem viljum
rækta með okkur aðalsmerki hins
þroskaða veiðimanns, sem er þekk-
ing – með tilheyrandi umburðar-
lyndi og kurteisi. Þetta þyrftu þeir
Björgvin og Ragnar Hólm að læra
og tileinka sér. Þá fyrst kynnu þeir
hófsemina og sómann, sem felst í
því að mega kalla sig alvöru veiði-
mann.
GUNNAR INGI GUNNARSSON,
veiðimaður.
Falleinkunn stærilætis
og ofstopa?
Frá Gunnari Inga Gunnarssyni: