24 stundir - 15.12.2007, Blaðsíða 53

24stundir LAUGARDAGUR 15. DESEMBER 2007 53
É
g fékk áhuga á stjörnu-
speki strax á unglings-
árum og það voru
ákveðnir þættir í um-
hverfi mínu sem urðu
til þess,“ segir Gunnlaugur Guð-
mundsson, þekktasti stjörnuspek-
ingur landsins. „Faðir minn, Guð-
mundur Elíasson, drukknaði með
togaranum Júlí við Nýfundnaland í
febrúarmánuði 1959 þegar ég var
fimm ára. Um þrjátíu menn fórust
og milli fjörutíu og fimmtíu börn
urðu föðurlaus. Ég er eitt þeirra.
Mörgum árum seinna las ég í
stjörnuspekibók að þeir sem hefðu
sömu afstöðu og ég í stjörnukorti
sínu ættu á hættu að missa föður
sinn á unga aldri.
Mamma stóð ein uppi með þrjú
börn. Hún flutti með tvö þeirra til
Keflavíkur en ég flutti til ömmu á
Lynghaga í Vesturbænum.
Mamma, Þórhalla Gunnlaugsdótt-
ir, er sporðdreki, mjög hrein og
bein, segir beint út það sem hún
meinar. Að vera heiðarlegur og
sannsögull skiptir hana öllu máli.
Hún er ljóshærð, grönn, falleg og
myndarleg kona. Ég elska hana og
virði en vegna aðstæðna hefur
sambandið aldrei verið mikið.
Þegar pabbi drukknaði áttaði ég
mig eiginlega ekkert á því að hann
væri dáinn. Hann var sjómaður
sem hafði verið mikið fjarverandi.
Hann var kallaður Gummi Tarzan
á þeim dögum þegar það þótti fínt
að vera líkt við Johnny Weissmull-
er. Pabbi var sterkur og glæsilegur
maður. Í ljónsmerkinu, svolítill
töffari held ég og handlaginn. Það
var einungis þegar besti vinur
minn, Ásgeir Haraldsson barna-
læknir, var með pabba sínum og ég
sá hversu fallegt samband þeir áttu
að ég varð mjög meðvitaður um að
vera föðurlaus.
Heimilið á Lynghaganum var
einstaklega fallegt. Þar var amma
og þrjú börn hennar sem öll voru
ógift: Gunna frænka, Ottó og Kalli.
Þau voru ákaflega heilsteyptir ein-
staklingar og gott fólk. Það var org-
el á heimilinu sem amma spilaði á
og þarna var mikið af bókum, þar á
meðal bækur um trúmál. Þarna var
líka mikið af myndlist því Ottó
málaði. Þegar ég lít til baka var
þetta eins og að alast upp í klaustri
með ömmu sem abbadís. Ég var
umvafinn ást fullorðins fólks sem
hafði tekið að sér föðurlausan
dreng með stór brún augu og ljóst
hár. Amma kallaði mig glókoll.
Ég var táningur þegar ég fékk
áhuga á stjörnuspeki. Gunna
frænka keypti dönsku blöðin og í
þeim voru heilu stjörnuspekiopn-
urnar sem vöktu athygli mína og
áhuga. Þegar ég var fimmtán ára dó
amma. Ég hafði elskað hana út af
lífinu. Skömmu eftir dauða hennar
man ég eftir að hafa staðið á Æg-
isíðunni, horft út á hafið og sagt
upphátt: „Nei, Guð, ekki þetta.“
Dauðinn er svo miskunnarlaus.
Svo veiktist Gunna frænka og dó
þegar ég var nítján ára.
Maðurinn er einstaklingur en
hann er líka hópdýr. Ég var ungling-
ur og tilheyrði engum hópi. Ég hafði
misst þá sem mér þótti vænst um.
Ég var týndur og þurfti að leita að
sjálfum mér. Ég er sonur sjómanns,
afi var sjómaður og langafi var sjó-
maður. Pabbi drukknaði, einn bróð-
ir hans drukknaði sömuleiðis í hafi,
langafi minn drukknaði líka. Það
var engin áfallahjálp fyrir aðstand-
endur á þessum tíma. Fólk varð að
bjarga sér sjálft í gegnum sorgina. Ég
var í þeim sporum. Ég hafði engan
áhuga á að verða aumingi, ég vildi
lifa og berjast fyrir mínu lífi og vera
heiðarlegur maður.
Ég fór nokkrum sinnum í Nes-
kirkju en það var ekki hægt að tala
við prestinn. Hann var einkenni-
legur og hafði engan áhuga á
vandamálum mínum. Kirkjan var
ekki þarna fyrir mig. Ég leitaði
uppi bækur um sálfræði. Mig lang-
aði til að skilja lögmál tilverunnar
og ég var yfirkominn af sorg. Ég
komst að því að sálfræðin fjallar
ekki um manninn heldur rann-
sóknir á músum. Það er athyglis-
vert fyrir atferlisfræðing en gaf mér
ekki neitt. Niðurstaðan var sú að
það sem gaf mér skilning og ró var
stjörnuspekin og andleg fræði. Þar
fann ég siðfræði sem ég gat borið
virðingu fyrir og hjálpaði mér. Þeg-
ar fólk segir: Það sem þú ert að gera
er bull og vitleysa þá reiðist ég.
Hvaða rétt hefur þetta fólk til að
segja að mín leið sé röng? Hvernig
getur það leyft sér það?“
Oftrú og fordæmingar
Er stjörnuspeki ekki bara sam-
kvæmisleikur?
„Samkvæmisleikur? Nei.
Stjörnuspeki er raunveruleiki.
Kannski er mitt vandamál hversu
öfgarnar eru miklar í viðhorfi til
stjörnuspeki. Annars vegar er fólk
úti í þjóðfélaginu sem heldur að ég
sé snargalinn. Það telur stjörnu-
speki vera bull og þvælu og er
sannfært um að ég sé að spila á
hjátrú og heimsku. Síðan er fólk í
þjóðfélaginu sem heldur að ég viti
allt og sjái allt. Ég væri mjög þakk-
látur fyrir einhvern milliveg. Oftrú
fólks hefur reynst mér erfið engu
síður en fordæmingarnar. Um tíma
voru mörg hundruð manns á bið-
lista eftir einkatíma og það var svo
margt erfitt sem fylgdi þessu fólki.
Fólk sagði: Fyrirtækið mitt er að
fara á hausinn, geturðu séð hvenær
þetta fer að lagast? - Sonur minn er
þunglyndur og ég óttast að hann
fyrirfari sér. Geturðu hjálpað? -
Hjónaband mitt er í rúst, ég hata
manninn minn. Hvað á ég að gera?
Ég er ekki alvitur en ég veit að ég
er góður í því sem ég er að gera. Ég
hef líka gott innsæi. Menn fara til
sálfræðings eða geðlæknis og eftir
tíu tíma fer vandamálið loks að
koma upp á yfirborðið vegna þess
að viðkomandi hefur ekki gert
annað en að tala. Manneskja kem-
ur til mín, ég lít á hana og get sagt
henni hvert vandamál hennar er
eftir að hafa skoðað stjörnukort
hennar. Ég hef hins vegar ekki
töfralausnir. Það er í höndum ein-
staklingsins að horfast í augu við
vandamál sín og leysa þau. En til að
menn leysi vandamál verða þeir að
viðurkenna þau fyrir sjálfum sér og
vilja taka á sig ábyrgð.“
Hjálpar stjörnuspeki þá fólki?
„Ef fólk vill að hún hjálpi því þá
gerir hún það. Menning okkar
hvílir á stjörnuspeki, við erum bara
búin að gleyma því. Maðurinn er
orðinn firrtur og ekki lengur
tengdur við náttúruna. Stjörnu-
speki byggist á náttúrunni. Þeir
sem eru til dæmis fæddir í lok júlí
eða í ágúst eru ljón og hafa eðli
þessara mánaða í karakternum.
Það er í eðli ljónanna að tjá sig á lit-
HELGARVIÐTALIÐ
Eftir Kolbrúnu Bergþórsdóttur
kolbrun@24stundir.is
a
Ég var unglingur
og tilheyrði eng-
um hópi. Ég
hafði misst þá sem mér
þótti vænst um. Ég var
týndur og þurfti að leita
að sjálfum mér.