24 stundir - 15.12.2007, Qupperneq 68

LAUGARDAGUR 15. DESEMBER 200768 stundir
LIGGUR Á HJARTA
Hrafn Gunnlaugsson
Kvikmyndagerðarmaður
Fæddur 17.06.1948
Sendið fyrirspurnir á netfangið: femin@femin.is – Merkt: Fyrirspurn til ráðgjafa vegna 24 stunda
Frelsið
skal
verja m
eð boðu
m
og bön
num!
YFIRLÝSINGIN
24stundir/Frikki
Ég var ekki viss til hvaða ráð-
gjafa þetta heyrir en held þetta
passi hér inn.
Þannig er mál með vexti að ég
hef nokkrum sinnum lent í því
að verða hrifin af strák, þá meina
ég virkilega hrifin. Ég er orðin 19
ára og hef aldrei átt kærasta, hef
aðeins verið að hitta þá en svo yfir-
leitt slít ég sambandinu.
Þetta er orðin ákveðin rútína
hjá mér. Kynnast honum að
ákveðnu marki og þá hætta við
allt. Ég verð ekki auðveldlega
hrifin af strák og alls ekki
hverjum sem er. Mér finnst
útlitið ekki vera númer eitt en
viðurkenni þó að það skiptir mig
máli og ég geri ákveðnar kröfur
sem höfða til mín.
Þetta er alla vega mín aðferð í
ástarmálunum:
1. Þegar ég er að kynnast strák
og byrjuð að hitta hann þá reyni
ég alltaf að finna alla gallana,
ég gjörsamlega hugsa ekki um
annað.
Yfirleitt finn ég einhvern galla
og einblíni þá gjörsamlega á
gallana.
2. Það er þó í raun ekki út af
gallanum sem ég vil ekki meira
með þessum strák heldur er það
í raun það að ég byrja að hugsa
hvað hann sé að gera með mér. Ég
byrja að fá neikvæðar hugsanir.
Hvað ef hann dömpar mér? Hvað
ef honum finnst ég vera leiðinleg?
Hvað ef hann er bara að nota
mig? Mér finnst ég alltaf vera svo
leiðinleg og lokuð og sérstaklega
þar sem ég er frekar feimin að ég
skil ekki hvernig einhver nennir
að hanga með mér (samt á ég fullt
af vinum). Ég veit að ef einhver
strákur hættir að tala við mig verð
ég alveg eyðilögð og það er eitt-
hvað sem ég get ekki hugsað mér
að ganga í gegnum aftur. Ég hef
einu sinni lent í því með einum af
þessum strákum sem ég var orðin
frekar hrifin af. Ég fór illa með
hann, svo fór hann illa með mig.
3. Ég reyni alltaf eins og ég
get að sleppa við öll óþægileg
og vandræðaleg atvik eins og ég
get því ég fer bara í hnút og verð
eins og kjáni og líður illa. Og því
byrja ég oft að hugsa að ég nenni
þessu ekki, þetta sé hvort sem er
tilgangslaust. Af hverju að láta sér
líða illa ef maður þarf þess ekki?
4. Það síðasta sem ég geri er að
ég ósjálfrátt sannfæri sjálfa mig
um það að þessi galli á stráknum
sé eitthvað sem ég get ekki um-
borið í sambandi og slít samband-
inu áður en það gengur lengra.
Þetta hefur gerst nú þegar
með 5 stráka! Þá er ég að tala
um stráka sem ég var virkilega
orðin hrifin af. Og nú hugsarðu
kannski að 5 strákar sé há tala, en
ég hef gert þetta síðan í 8. bekk.
Þannig við erum að tala um 6 ár!
Núna hef ég ekki talað almenni-
lega við neinn strák í ár því ég vil
ekki gera þeim þetta. Gefa þeim
von og svo bara hætta við allt án
gildrar ástæðu. Ég er ekki þannig
manneskja að ég geti farið illa
með manneskju án þess að fá
brjálað samviskubit.
En mig langar svo rosalega í
kærasta.
Er ég ekki tilbúin í samband?
En verð ég það þá kannski aldrei?
Ætti kannski að reyna að senda
bréf til jólasveinsins og biðja um
kærasta í jólagjöf? Bara ef það
væri svo auðvelt.
Komdu sæl og þakka þér fyrir
fyrirspurnina.
Af frásögn þinni að dæma virðist
þú ekki eiga í vandræðum með að
stofna til sambands. Hins vegar virð-
ist þú eiga í erfiðleikum með að vera
í sambandinu. Eins og þú sjálf segir
leitar þú eftir einhverjum göllum
í fari kærastans og notar það sem
afsökun fyrir að slíta sambandinu.
Það er alltaf erfitt að vera sagt upp,
sérstaklega ef maður hefur verið
mjög hrifinn. En það er eðlilegur
hluti af lífinu að ganga í gegnum
slíkt ferli. Sumir ganga þó auðvitað
oftar í gegnum það en aðrir. Það er
eðlilegt að óttast að missa það sem
manni þykir vænt um en það má
ekki stjórna lífi manns og verða þess
valdandi að maður þori ekki að tengj-
ast fólki á ný vegna hættu á að vera
hafnað á ný.
Það sem þú þarft að gera er að
skoða sjálfa þig og vinna að því
að auka sjálfstraust þitt. Þegar
skortur á sjálfstrausti er farinn að
hamla okkur í lífinu er nauðsynlegt
að bregðast við með ákveðnum
aðgerðum. Sjálfstraustið mótast
af þeirri reynslu sem við höfum
gengið í gegnum í lífinu. Það er
hægt að byggja upp sjálfstraust á
marga vegu, t.d með því að hugsa
um það góða og jákvæða sem
maður gerir í stað þess að einblína
á það sem fer úrskeiðis. Fyrst og
fremst þarf maður að minna sig
á að hugsa raunsætt um hlutina.
Reyndu t.d. að einblína á hvað þú
átt nú þegar, eins og til dæmis fullt
af vinum. Þú ættir þá ekki ef öllum
þætti þú leiðinleg. Þú þarft að vera
dugleg að sannfæra sjálfa þig og
minna þig á það þegar neikvæðu
hugsanirnar koma. Sú hegðun sem
stjórnast af hugsuninni: Hegðun =
slítur sambandi, hugsun = ég er svo
leiðinleg, viðheldur lélegu sjálfs-
trausti vinnir þú ekki markvisst í
að bæta það. Með því að vinna að
því að styrkja sjálfsmynd þína og
auka sjálfstraust þitt muntu án efa
slaka meira á í samskiptum við
hitt kynið og njóta þess að vera í
sambandi. Þú þarft að þora að láta
tilfinningar þínar í ljós og þora að
sýna mikið af sjálfri þér til þess að
það sé grundvöllur fyrir því að sam-
bandið geti þróast.
Gangi þér vel
kveðja Sigrún Ása Þórðardóttir
- ráðgjafi hjá www.femin.is.
www.salarlif.is
Kærasta í skóinn takk
Sæl Guðrún.
Mig langar að leita hjá þér ráða
varðandi veislu um áramót. Í
áraraðir hefur mér verið boðið
í veislu á gamlárskvöld sem
sami alkinn eyðileggur í hvert
sinn. Á þessum árstíma byrjar
alltaf spennan að magnast og
maður vonar svo innilega að í
þetta sinn verði ekkert áramóta-
boð svo maður þurfi ekki að
afþakka. Einhvern veginn hef
ég ekki haft brjóst í mér að segja
sannleikann, en núna er svo
komið að ég er staðráðin í því í
þetta sinn að leika ekki í annarra
manna leikriti lengur. Á ég að
segja gestgjöfunum sannleikann,
hvernig ég hafi upplifað síðustu
gamlárskvöld eða á ég að koma
með einhverja hentugri sögu um
hvers vegna ég geti ekki komið
til að særa nú engan á þessum við-
kvæma árstíma? Vona að þú getir
ráðið fram úr þessu sem fyrst.
Með kveðju,
leikkonan
Sæl og blessuð, kæra leikkona.
Það er vandlifað í þessum heimi!
Átt þú að segja sannleikann eða
leika með í þessu „asnalega leikriti”.
Mín skoðun er sú að þú eigir að
segja þig úr áramótaboðinu, þakka
fyrir en þú ætlir ekki að mæta og
að það sé vegna þess að þér líði illa
í boðinu vegna hegðunar alkóhól-
istans og að þú sért að reyna að
forðast að vera í aðstæðum þar sem
þér líður illa.
Aftur á móti er nauðsynlegt fyrir
þig að koma þessu frá þér á þann
hátt að það særi aðra sem minnst
og ég held að það sé best með því að
segja hlutina beint út en á varfærn-
islegan hátt. Ekkert með of miklum
útskýringum en af heiðarleika. Mér
segir svo hugur að þú sért ekki sú
eina sem verður fyrir vanlíðan í
þessu boði og kannski bara gott
að einhver þori loksins að segja
eitthvað. Kannski veit sá sem þú
talar við þegar þú afþakkar boðið
alveg hvernig þér líður og kannski
er líðan hans svipuð.
Það er svo erfitt þegar sami
„fíllinn” mætir ár eftir ár og allir
láta eins og hann sé ósýnilegur
þótt hann fylli út í stofuna! Og svo
er loksins lítil mús sem réttir upp
hönd og segir: „Afsakið, en það
er fíll hérna sem treður á okkur
hinum og tekur allt plássið.” Og þá
gerist það að allir varpa öndinni
léttar og horfast í augu við það sem
er að gerast og fíllinn þarf vonandi
að færa sig...
Gangi þér vel,
Guðrún, ráðgjafi hjá www.femin.is.
Veisla um áramótin
Skeifan 8 - s. 568 2200
Smáralind - s. 534 2200
www.babysam.is
Jólagjafir
fyrir yngstu
börnin
Ókeypis
-heim til þín
- kemur þér við