Morgunblaðið - 05.01.2005, Síða 30
30 MIÐVIKUDAGUR 5. JANÚAR 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Inga Rósa Hall-grímsdóttir
fæddist á Dagverð-
ará á Snæfellsnesi 9.
október 1936. Hún
andaðist að heimili
sínu í Kópavogi mið-
vikudaginn 29. des-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Helga Halldórs-
dóttir húsmóðir á
Dagverðará, f. 18.
júní 1903, d. 13. des-
ember 1991 og Hall-
grímur Ólafsson
bóndi á Dagverðará,
f. 26. október 1888, d. 21. febrúar
1981. Inga Rósa ólst upp á Dag-
verðará í stórum systkinahópi, al-
systkini hennar voru Gunnlaugur,
f. 1930, d. 1989, Halldór, f. 1932,
Stefán, f. 1934, Jónas Jökull, f.
1939, Elín Björk, f. 1942 og Að-
alheiður, f. 1945. Hálfsystkini
samfeðra eru Jónas, f. 1916, d.
1936, Ragnheiður, f. 1917, Lilja
Aðalbjörg, f. 1919, d. 1995, og
Guðrún Alexandra, f. 1925. Upp-
eldissystir er Guðbjörg Eyvinds-
dóttir, f. 1927.
Inga Rósa giftist 31. desember
1964 Þorgilsi Þorsteinssyni, f. á
Kolbeinslæk í Súðavík 11. maí
1932, d. 18. október 1983, sonur
hjónanna Guðnýjar Sigríðar Þor-
gilsdóttur og Þorsteins Þorleifs-
sonar. Börn Ingu Rósu og Þorgils
eru sex: 1) Guðný Sigríður, f.
1956. Börn hennar og Sigmundar
Jónssonar eru Jóhanna Mjöll, f.
1979, í sambúð með
Óskari Frey Arnars-
syni, sonur þeirra er
Bjarki Freyr og El-
ínrós, f. 1989. 2) Inga
Dóra, f. 1957, sonur
hennar og Sturlu
Meldal er Sævar Þór
Meldal, f. 1980. 3)
Þórdís Hrönn, f.
1958, gift Magnúsi
Magnússyni, dóttir
þeirra er Guðlaug, f.
1984. 4) Garðar
Gunnar, f. 1960,
kvæntur Ástu Höllu
Ólafsdóttur, börn
þeirra eru Hildur Ösp, f. 1985,
Ólöf Sara, f. 1988 og Ívar Máni, f.
1996. 5) Víkingur, f. 1962, kvænt-
ur Guðrúnu Árnadóttir, dætur
þeirra eru Sigrún, f. 1986 og Rósa,
f. 1993. 6) Ragnheiður, f. 1968,
sonur hennar er Þorgils Freyr
Gunnarsson, f. 1990.
Rósa og Gilli hófu búskap á
Dagverðará á Snæfellsnesi og
bjuggu þar sín fyrstu búskaparár
en árið 1961 fluttu þau í Kópavog
og bjuggu lengst af á Hjalla-
brekku 33. Rósa sinnti lengst af
störfum heimavinnandi húsmóður
en eftir fráfall manns síns sinnti
hún jafnframt hinum ýmsu versl-
unar-, þjónustu- og umönnunar-
störfum, m.a. annars stundaði hún
svæðanudd um árabil. Rósa var
félagi í Sam – Frímúrarareglunni.
Útför Ingu Rósu fer fram frá
Kópavogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Elsku Rósa mín, að setjast niður
og rifja upp liðna tíð er mér bæði
ljúft og skylt og kemur mér til að
brosa aftur og aftur. Nú þegar þú
ert farin og við lítum til baka virðist
ótrúlegt að það skuli vera orðin rúm
tuttugu ár frá því að ég bankaði á
dyrnar í Hjallabrekkunni og þú
bauðst mér inn og það endaði með
því að ég bættist í hópinn þinn. Þeg-
ar ég kom í fjölskylduna fannst mér
ótrúlegt hvað margir gátu búið í
sama húsi, þið Gilli ásamt Helgu
ömmu, börn, tengdabörn og barna-
börn og samt var alltaf nóg pláss
fyrir alla og nægur tími til að sinna
öllum. Hjallabrekkan var eiginlega
svona stoppistöð fyrir alla ættina og
alltaf voru allir mikið meira en vel-
komnir að nóttu sem degi.
Rósa var af þeirri kynslóð þar sem
veraldlegur auður skipti ekki máli,
svo framarlega sem hún gat gefið
börnunum sínum og fjölskyldu að
borða þá var hún sæl og glöð, enda
ríkari en flestir aðrir af manngæsku
og andlegum auð. Stóra ástin í lífinu
hennar Rósu var hann Gilli, gullfal-
legur Súðavíkurstrákur með þau
ótrúlegustu bláu augu sem hún hafði
um ævina litið, með honum eignaðist
hún sína stóru fjölskyldu sem allt líf-
ið snérist um. Þrátt fyrir að Rósa
missti ástina sína fyrir tuttugu og
einu ári var hún alltaf jafn ástfangin
og kenndi okkur hinum að ástin á
sér engin landamæri og er tímalaus.
Nú þegar komið er að kveðjustund
ert þú í bænum okkar og hjarta.
Elsku Rósa mín, takk fyrir öll árin
sem þú gafst okkur, ástina sem þú
gafst okkur öllum, öll faðmlögin,
strok um vangana, kossana og viss-
una um að þegar öllu lyki hér yrði
tekið á móti þér af þeim sem þú elsk-
aðir mest. Þegar þú veiktist fyrir
rúmum tveimur mánuðum og í ljós
kom að stutt væri eftir af lífinu tókst
þú því með sama æðruleysinu og öllu
öðru, jafnvel þá hélst þú áfram að
kenna okkur – kenndir okkur að
þrátt fyrir allt þá heldur lífið áfram
og að þú lifir í okkur öllum. Víst eig-
um við eftir að sakna þín, elsku
Rósa, en minningarnar um þig gera
okkur sterkari og eiga eftir að ylja
okkur um ókomin ár ásamt öllum
skemmtilegu sögunum þínum.
Ásta Halla.
Elsku Rósa.
„Jæja hvernig líst þér svo á kær-
ustuna hans Víkings?“ Svarið hans
tengdapabba við þessari spurningu
varð okkur oft aðhlátursefni. Það að
við gátum hlegið svo dátt saman
sagði meira en mörg orð um hversu
vel við náðum saman. Ég fann enda
aldrei hjá mér þörf til að spyrja þig
hverju þú hefðir svarað þessari
spurningu. Orð voru einhvernvegin
óþörf. Okkur leið vel í návist hvor
annarrar. Við gátum hlegið, lesið,
sungið og spjallað um heima og
geima en við gátum líka bara þagað
og notið þagnarinnar. Nú þegar þú
ert á förum er mér efst í huga þakk-
læti. Þakklæti fyrir allt það sem þú
hefur gefið mér í gegnum tíðina, sér-
staklega fyrir ákveðnar stundir end-
ur fyrir löngu sem gáfu mér það sem
mér er kærast og ég hef aldrei feng-
ið fullþakkað. Í bókinni Spámaður-
inn eftir Kahlil Gibran er að finna
eftirfarandi:
Þegar þú ert sorgmæddur,
skoðaðu þá aftur huga þinn,
og þú munt sjá að þú grætur vegna þess,
sem var gleði þín.
Ég reyni að hafa þessi orð efst í
huga mér nú. Ég trúi því að nú sértu
á förum í annan og betri heim. Þar
sem tengdapabbi tekur á móti þér
með opinn faðm, bros á vör og ást-
arblik í augum. Skilaðu til hans
kveðju minni, og hafið ástarþakkir
fyrir allt, við hittumst aftur síðar.
Kveðja
Guðrún.
Elsku amma mín.
Það eru margar góðar minningar
sem koma upp í hugann þegar litið
er tilbaka. Þú varst frábær, þegar
mig vantaði ráðleggingar gat ég allt-
af hringt í þig og fengið hjá þér góð
ráð. Þó að ég hafi verið algjör frekja
á yngri árum man ég aldrei eftir að
þú hafir skammað mig, ég gat alltaf
sagt þér ef ég gerði eitthvað af mér,
þú varst ávallt svo góð og hlustaðir.
Ef þú vildir hressa mann við sagðir
þú alltaf Hver er besta barn? og
maður hresstist allur við.
Þegar ég var yngri man ég þegar
enginn var heima í Ástúninu, þá gat
ég alltaf leitað til þín amma, þú varst
ávallt til staðar og það var alveg
ómissandi. Það var mjög ljúft þegar
við fórum í bíltúr í Hveragerði,
sungum og hlustuðum á Pál Rósin-
krans, fórum í Eden og alltaf bauðst
þú upp á ís. Ég man þegar þú komst
vestur með mömmu, þá töluðum við
saman allt kvöldið, grínuðumst með
hárkolluna, tókum margar skemmti-
legar myndir og toppurinn var þeg-
ar þú bakaðir þínar ómissandi
pönnukökur. Þegar ég var að greiða
þér fannst þér það svo rosalega gott
að þú sofnaðir næstum, og þegar ég
nuddaði þig fannst þér það hinsveg-
ar gott-vont eins og þú kallaðir það.
Nú ertu loksins komin til afa og það
hafa án efa verið fagnaðarfundir.
Elsku amma, við áttum margar góð-
ar stundir saman og ég á eftir að
sakna þín mikið.
Þín
Jóhanna Mjöll.
Elsku amma mín, við áttum aldrei
nógu mikinn tíma saman, en ég man
eftir mörgum góðum stundum með
yl í hjarta. Þú snertir hjörtu margra
á lífsleið þinni, lífsleið sem ekki var
alltaf auðveld. Þú þurftir að þola
mikið. En nú ert þú komin á betri
stað, þar sem þú bíður eftir að taka
við okkur þegar okkar tími kemur.
Amma mín, við söknum þín og við
elskum þig öll.
Guðlaug Magnúsdóttir.
Elsku amma Rósa.
Nú hefur þú kvatt okkur og sam-
einast afa á ný. Ég veit að þú fylgist
með okkur og gætir okkar um leið.
Skyndileg veikindi þín komu öllum
að óvörum en þú lést það ekki á þig
fá og stóðst þig eins og hetja. Já þú
stóðst þig svo sannarlega eins og
hetja, amma, því verður ekki
gleymt.
Minning þín verður mér ávallt of-
arlega í huga. Það var alltaf svo
gaman að koma heim til ömmu í
Hjallabrekkuna. Þar var alltaf
margt um manninn, mikið um gesta-
gang og sannar það hversu frábær
manneskja þú varst. Þegar ég kom
til þín þá var sko gaman. Mikið var
sungið með litlu telpunni, það vant-
aði sko ekki og sögurnar voru ófáar
sagðar. Amma þú eltist við mig um
allt hús í feluleikjum og eltingar-
leikjum því þú vissir að þeir leikir
voru í miklu uppáhaldi hjá mér Svo
var það eitt, amma, sem var eigin-
lega svona leyndarmálið okkar það
var Cocopuffsið sem ég fékk alltaf
hjá þér. Um leið og mamma var far-
in þá var Cocopuffs pakkinn dregin
fram, þú veist hvað ég meina, amma.
Þegar þú fluttir í Engihjallann var
ég kominn á unglingsárin, þá var óg-
urlegt sport að fá að fara í bæinn yf-
ir helgi með rútunni og gista hjá
ömmu Rósu. Þrátt fyrir lítið pláss þá
tókst þú manni alltaf með opnum
örmum og stjanaðir við mann eins
og þér einni er lagið. Mér þótti alltaf
jafn gott og koma til þín þar sem við
sátum oft tímunum saman og spjöll-
uðum og þú drakkst kaffi, leystir
krossgátur eða spilaðir við mig. Ég
held að þessum tímum gleymi ég
aldrei.
Erfitt er að kveðja þig amma,
svona yndislega persónu. En lífið
heldur áfram hjá okkur báðum og ég
veit að nú líður þér mikið betur og
það kætir hjarta mitt mjög. Það að
hafa átt þig sem ömmu er alveg frá-
bært, þær geta ekki gerst betri. Það
að fá að kveðja þig heima var líka
ómetanlegt. Amma, þú munt ávallt
lifa í minningunni.
Þín
Hildur Ösp.
Elsku amma Rósa.
Fimmtudaginn síðastliðinn
hringdi síminn. Við fengum þær
fréttir að nú væri tíminn kominn.
Þegar við komum svo heim til þín þá
varstu dáin. Ég sá þig brosandi til
okkar allra.
Það var hræðilegt að horfa upp á
þig með krabbameinið. Þú varst bú-
in að vera með það í yfir tvo mánuði
en búin að vera rosalega dugleg.
Fyrir rest áttum við fjölskyldan svo
með þér yndisleg jól sem við gátum
öll notið með þér. Þetta voru
ógleymanleg jól því að ég hafði aldr-
ei verið á jóladag hjá þér.
Ég gleymi aldrei þegar ég fékk að
koma í Engihjallann og gista hjá þér
um helgar þegar ég fór í bæjarferð-
ir. Maður var alltaf svo velkomin og
þú dekraðir alltaf við mann. Alltaf
voru kræsingar á borðum og ekki
síst pönnukökurnar sem þú bakaðir.
Og svo fékk maður að sjálfsögðu
Cocopuffs í morgunmat sem maður
fékk aldrei heima hjá mömmu.
En nú kveð ég þig elsku amma
mín og ég vona að þér líði vel á
himninum hjá afa.
Guð geymi þig.
Þín
Ólöf Sara.
Elsku amma.
Ég man þegar ég var lítil og þú
varst að koma frá útlöndum, þá
gafstu okkur barnabörnunum þínum
eitthver föt eða eitthvað og við vor-
um alltaf svo ánægð. Ég var alltaf
ánægð með allt sem þú gafst mér.
Hvort sem það var í jólagjöf afmæl-
isgjöf eða hvað.
Mér fannst alltaf svo gaman að
koma til þín og heilsa upp á þig. Ég
man eftir því þegar ég var veik og
mamma var í vandræðum því hún
þurfti að fara að vinna, þá gátum við
alltaf leitað til þín og það þótti mér
mjög gott. Og hjá þér leið manni
alltaf svo vel. Maður vildi helst ekk-
ert fara. Svo man ég eftir því þegar
þú hjálpaðir okkur Jóhönnu með að
breyta texta á lagi sem við sungum
svo á ættarmótinu árið 2001, okkur
þótti mjög gott að geta alltaf leitað
til þín til að fá hjálp við eitthvað. Þú
varst alltaf svo góð við okkur og vild-
ir aldrei skilja útundan. Líka þegar
við fórum í Bónus og Fjarðarkaup
um mánaðamótin, þá þótti mér mjög
gaman að geta hjálpað þér. Ná í
kerru fyrir þig og svoleiðis. Svo líka
þegar við fórum stundum með Jó-
hönnu eða mömmu til Hveragerðis
þá gafstu okkur alltaf ís sem mér
þótti mjög indælt af þér. Svo þegar
þið Lilla buðuð mér að fara með ykk-
ur á Dagverðará, það þótti mér gam-
an og þótti vænt um alla umhyggju
sem þið veittuð mér, þú og Lilla. Svo
líka þegar ég var læst úti hvort sem
það var í Álfatúni eða Engihjalla þá
gat ég alltaf komið til þín og þú gafst
mér alltaf eitthvað. Ég mun sakna
þess. Svo man ég líka alltaf eftir allt-
af þegar við vorum að fara vestur þá
bauðst þú okkur alltaf upp á ís. Og
það var mjög gaman að ferðast með
þér þú fræddir mann um svo margt,
það þótti mér mjög gaman. Þú varst
alltaf svo hress þótt þú værir slæm
af liðagigt. Þú hresstir mann alltaf
við þegar manni leið illa og það þótti
manni mjög gott.
Þín
Elínrós.
Amma mín. Hún var alltaf svo góð
og blíð.
Ég man alltaf eftir því þegar við
komum í kjötsúpu þá var hún alltaf
svo glöð, því okkur fannst kjötsúpan
hennar svo góð að við borðuðm alltaf
á okkur gat. Amma var líka alltaf
glöð þegar við komum, þá faðmaði
hún okkur og kyssti.
Við fluttum til Danmerkur, það
var alveg ágætt og Amma kom og
heimsótti okkur þangað í ágúst og
þá skildum við veikindi hennar. Við
héldum að hún væri með sykursýki
en svo var það bara verra.
Við komum aftur til Íslands um
jólin til að halda jólin hér. Þá var
amma bara heima og systkinin hans
pabba þurftu að skiptast á að vera
hjá ömmu að hjálpa henni og svona.
Síðan bara á milli jóla og nýárs þá
varð bara hún veikari og pabbi sagði
að hún væri kannski að deyja.
Við fórum til hennar og vorum hjá
henni, síðan þurftum ég og systir
mína að fara og þá kvöddum við
hana. Rétt á eftir fengum við símtal
frá mömmu og hún sagði að amma
væri dáin. Við komum srax til ömmu
og kysstum hana og knúsuðum, ég
hélt í höndina á henni allan tímann.
Hún hefur það örugglega betra
núna, því núna er hún hjá afa.
Ég á eftir að sakna hennar mikið.
Saknaðarkveðjur,
Rósa Víkingsdóttir.
Elsku amma Rósa.
Ég vil þakka þér fyrir allar góðu
stundirnar sem við áttu saman. Það
var alltaf svo gott að koma til þín.
Ég á eftir að sakna þín mikið eins og
þegar þú faðmaðir mig og líka sakna
ég pönnukaknanna þinna, þær voru
svo góðar, amma. Það var svo erfitt
að sjá þig veika, en þú lést það ekki á
þig fá og hélst áfram að vera jafn
lífsglöð og þú áttir að þér að vera.
En nú ert þú loksins komin í friðinn
til hans afa á himininn. Mér finnst
gott að vita af þér hjá honum. Hann
hefur verið himinlifandi að fá þig til
sín.
Guð geymi þig á himninum, amma
mín, ég elska þig.
Þinn
Ívar Máni.
Það var bókstaflega eins og þungu
fargi væri varpað á brjóst mér þegar
mamma svaraði í símann á miðviku-
dagskvöldið og ég skildi að Rósa
frænka var dáin. Þó að við höfum
vitað í rúma tvo mánuði að hverju
stefndi þá svíður alltaf jafn sárt und-
an dauðanum. Ég er þakklát fyrir að
hafa fengið að koma og kveðja hana
heima, það var svo mikill friður yfir
henni.
Meðan við bjuggum fyrir vestan
var iðulega gist hjá Rósu þegar við
fórum suður. Ein af mínu fyrstu
minningum þar um er þegar ég fékk
að labba alla Hjallabrekkuna út á
enda til að kaupa mjólk fyrir Rósu í
Brekkuvali. Það var mikið ábyrgð-
arhlutverk og maður gekk stoltur
alla leið, hálfhrædd var ég nú samt
um að finna ekki húsið aftur. Rósa
var gefin fyrir sterkt kaffi og pabbi
kvartaði gjarnan yfir því að heim-
sókn til Rósu yrði löng því að ekki
væri óhætt að keyra af stað fyrr en
nokkrum tímum eftir kaffidrykkj-
una.
Rósa unni heimahögunum á Dag-
verðará. Það er leitt að hún sér
Rósuhvamm ekki verða að fallegu
húsi en hún naut hverrar stundar í
Heiðukoti. Rósu verður saknað þar í
sumar. Það var orðið árvisst að fá
kalt hangikjöt og kartöflumús í boði
Rósu þegar maður renndi í hlað á
föstudagskvöldi ef mamma og Rósa
höfðu mætt þangað fyrr og von var á
fleira fólki en venjulega, það var
Rósu innlegg. Rósa hafði gaman af
lestri og eyddi hún miklum tíma fyr-
ir vestan með nefið ofan í einhverri
ástarsögu, það verður tómlegt á
rúmstokknum næsta sumar. Ferð-
irnar vestur verða líka daufari. Þeg-
ar Rósa fékk far með okkur voru
þær Unnur sammála um að stoppa í
Borgarnesi og kaupa vélarís. Rósa
hafði sterkar meiningar á því að ís-
inn í Hyrnunni væri bestur en Unn-
ur vildi heldur ísinn í Brúartorgi.
Alltaf var stoppað í Hyrnunni, ég
veit ekki hvort það var vegna virð-
ingar Unnar fyrir frænku sinni eða
hvort Rósa var bara þrjóskari,
sennilega sitt lítið af hvoru.
Ég og mitt fólk sendum börnum
Rósu og þeirra fjölskyldum hlýjar
kveðjur, hugur okkar er hjá þeim.
„Drottinn minn gefi dánum ró, en
hinum líkn, er lifa.“
Ólína Kristín Jónsdóttir.
INGA RÓSA
HALLGRÍMSDÓTTIR
Hamarshöfði 4, 110 Reykjavík, s: 587 1960, www.mosaik.is
MOSAIK
af legsteinum
gegn staðgreiðslu
í janúar og febrúar
Sendum myndalista
15% afsláttur