Morgunblaðið - 05.01.2005, Page 37

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 5. JANÚAR 2005 37
MINNINGAR
hafa leitt umhverfisvæna ferðaþjón-
ustu til vegs og virðingar. Í október
síðastliðnum sátum við saman Ferða-
málaráðstefnu á Klaustri. Gulli var
veiklulegur en ljómaði þegar Um-
hverfisverðlaun Ferðamálaráðs voru
veitt fyrir verkefni sem hann og Guð-
rún höfðu haft forystu fyrir. Hann
þakkaði fyrir sig með því að stíga í
pontu og syngja sitt uppáhaldslag
fyrir ráðstefnugesti:
My funny valentine;
Sweet, comic valentine;
You make me smile with my heart.
Orð að sönnu, því Guðlaugur Berg-
mann bæði brosti og framkvæmdi
með hjartanu.
Við Ingibjörg vottum Guðrúnu,
Ragga, Óla, Danna, Guðjóni og Gulla
innilegar samúðarkveðjur.
Steinar Berg Ísleifsson.
Í dag kveð ég góðan vin og félaga
til margra ára, Guðlaug Bergmann.
Við kynntumst fyrst 1954 í Gaggó
Vest og urðum fljótlega góðir vinir. Á
leið heim úr skóla áttum við samleið
og var þá margt rætt og ekki vorum
við alltaf sammála, enda á öndverð-
um meiði í stjórnmálum þá dagana,
og var þá stundum opnaður gluggi
seinni hluta kvölds á horni Ásvalla-
og Ljósvallagötu þar sem við stopp-
uðum oft og við beðnir að þegja. Gulla
líf og yndi þessi árin var að dansa og
notaði hann hvert tækifæri sem gafst
til þess. Einhverju sinni tókst okkur
að smygla okkur inn í gömlu Mjólk-
urstöðina, þá 15 ára gamlir, til þess
að dansa. Gulli átti ekki í vandræðum
með að fá dansfélaga þarna frekar en
annars staðar og tjúttaði hann á
skyrtunni með miklum tilþrifum, svo
miklum að dyraverðir hússins töldu
að maðurinn hlyti að vera drukkinn
og best væri að henda honum út, en
málið var bara að Gulli smakkaði ekki
vín og gerði ekki þau ár sem við átt-
um samleið. Eftir Gaggó Vest fór
Gulli í Versló og frétti ég að málfund-
ir í Versló hefðu aldrei verið fjörugri
en þau ár sem Gulli mætti þar. Á
þessum árum var Gulli yfirleitt höf-
uðpaur í uppátækjum stórs hóps ung-
linga t.d. Heiðarból, sunnudagseftir-
miðdagar í Breiðfirðingabúð, sunnu-
dagskvöld í Þórskaffi o.fl. við að
dansa og skemmta sér.
Haustið 1960 gerðist Gulli umboðs-
maður Lúdó sextetts og Stefáns sem
ég spilaði með og sinnti hann því
starfi af miklum áhuga og heilum
hug, þrátt fyrir að reka á sama tíma
heildsölu og var að byrja með Karna-
bæ, þá á Klapparstígnum ásamt vini
sínum, Nonna Bald. Hugmyndir
Gulla og uppátæki til að selja eða
koma á framfæri hvort sem það var
hljómsveit eða tískuvörur voru óend-
anlegar og efni í margar greinar.
Gulli var óspar á brosið og hláturinn
og jafnvel þegar hann var að þrátta
sá maður oft votta fyrir brosi. Hin
síðari ár hittumst við því miður lítið
en töluðum nokkrum sinnum saman.
Ég vil þakka Gulla fyrir þá samfylgd
sem við áttum í lífinu og þá vináttu
sem ég fann alltaf fyrir hjá honum.
Blessuð sé minning hans.
Hans Kragh Júlíusson.
Margs er að minnast, margt ber að
þakka.
Við andlátsfregn þessa góða vinar
fljúga í gegnum hugann ótal minn-
ingar. Minningar sem eru allar um
samverustundir þar sem léttleiki og
gleði var ríkjandi. Gulli vinur minn
var þeirrar gerðar að kunna að skapa
andrúm glaðværðar og kæti í kring-
um sig. Honum var annt um að allir
sem voru honum samferða við leik og
störf nytu sín og ættu þátt í gleði þess
sem var í gangi á hverjum tíma.
Þegar við kynntumst fyrir um 30
árum vissi ég ekki alveg hvernig ég
átti að taka þessum kraftmikla og
ákafa bísnissmanni. Við frekari kynni
fann ég fljótt að hér fór gull af manni
sem hafði fleiri og margþættari hlið-
ar en blöstu við fyrstu sýn. Í ljós kom
að hann hafði áhuga á ótrúlega víðu
sviði andlegra og heimspekilegra
málefna þó að krafturinn við hið dag-
lega amstur við fyrirtækjarekstur
væri framhliðin sem blasti fyrst við.
Gufuklúbburinn hjá Jónasi Hall-
dórs var fljótlega sú miðstöð þar sem
við hittumst reglulega ásamt mörg-
um öðrum og ræddum landsins gagn
og nauðsynjar, andleg og veraldleg
málefni. Var þá ekkert verið að spara
orð eða álit en allir gengu sáttir af
vettvangi því andi staðarins og tónn-
inn sem Gulli sló var með þeim hætti
að það var hægt að láta gamminn
geisa án þess að nokkur yrði sár.
Fljótt kom í ljós að við áttum veið-
ar sem sameiginlegt áhugamál. Var
það upphafið að því að við gengum
saman á haustin til rjúpna í u.þ.b. 25
ár. Þessar ferðir breyttust fljótlega í
fjölskylduferðir þar sem veitt var á
daginn en gleði og góður kostur kætti
hjörtu okkar á kvöldin. Seinna bætt-
ust Anna og Einar Sigfússon í hópinn
og varð úr ómetanlegur vinahópur.
Það er sagt að hvergi kynnist maður
betur hverrar gerðar fólk er en við
veiðar. Gulli var harðduglegur við
þær eins og annað en um leið aðgæt-
inn og næmur á náttúruna. Umhugað
um að láta félagana fá veiði og áfram
um að deila afla þannig að allir væru
sáttir þar sem svæði gátu gefið mis-
jafnlega. Átti þetta reyndar ekki síð-
ur við um stangveiði en þaðan er
einnig sjóður góðra minninga. Það
vakti athygli mína hvað Gulli hafði
sterka tilfinningu fyrir náttúrunni og
oftar en ekki þegar við stóðum upp á
einhverju fjalli Vesturlands og dáð-
umst að fegurð fjallanna vorum við
sammála um að það væri ómetanleg
gæði að fá að njóta íslenskrar náttúru
hvað sem veiðiskapnum liði. Fyrir
kom að við lentum í honum kröppum
og máttum vart mæla af þreytu en
þess ánægðari vorum við að koma í
hús, halda veislu að okkar hætti og
hefja veiðar næsta dag. Frá þessum
samverustundum og öðrum heima og
heiman er mikið safn ómetanlegra
minninga sem valda því að minning
hans er björt og hlý í huga mínum og
fjölskyldu minnar.
Gulli vinur okkar var þeirrar gerð-
ar að það var aldrei lognmolla í kring-
um hann og því var oft öldugangur á
vegferð þessa ákafa og tilfinninga-
ríka athafnamanns. En við höfum þá
trú að nú sigli hann blíðan byr sem
helgast af því að svo ótal margir
hugsa fallega til hans með þakklæti
fyrir allar þær ánægju- og gleði-
stundir sem hann átti þátt í að skapa
sem sannur gleðigjafi og góður
drengur.
Megi almættið vera Gunnu, son-
um, tengdadætrum og barnabörnun-
um styrkur í sorg þeirra.
Áslaug og Karl F. Garðarsson.
Látinn er góðvinur, Guðlaugur
Bergmann, og skal hans nú minnst.
Ég átti Gulla að kærum vin í nær
hálfa öld við leik og störf, það er því
margs að minnast þegar litið er til
baka og skyggnst í minningabrunn-
inn.
Lífsgleði átti hann nóga, langt um-
fram alla venjulega menn og aldrei
var lognmolla í kringum hann. Gulli
lifði ákaflega viðburðaríku lífi og fór
sjaldnast eða aldrei meðalveginn.
Mér er til efs að hann hafi nokkuð
kunnað að rifa seglin, honum lét bet-
ur að sigla móti storminum með
freyðanda á bæði borð. Kannske átti
aldrei að liggja fyrir Gulla að verða
gamall maður, 66 æviár eru í sjálfu
sér ekki langur aldur, allar ferðir
taka enda og Gulli skilur víða eftir sig
spor og mikið og merkilegt lífshlaup.
Kynni okkar hófust er við unnum
saman við tískusýningar í Glaumbæ
og víðar um bæinn. Hann var glæsi-
legur og eftirtektarverður ungur
maður, algjörlega reglusamur og
naut þess betur en flestir að dansa og
skemmta sér. Á árunum fyrir og eftir
1960 var Gulli stórstígur á þeirra
tíma mælikvarða, hann stofnaði til
eigin atvinnurekstrar, heildverslunar
G. Bergmann, sem óx fljótt og dafn-
aði í höndum hans. Með opnun
Karnabæjar leiðir Gulli inn byltingu
meðal unga fólksins í landinu í klæða-
burði og tónlist og síðast en ekki síst í
skoðunum og framkomu. Allt í einu
sáust síðhærðir ungir menn á háum
hælum á götum Reykjavíkur, þar
fóru Gulli Bergmann og félagar. Gulli
var áberandi rödd meðal unga fólks-
ins og lá aldeilis ekki á skoðunum sín-
um, hann var boðberi nýrra tíma og
var á móti hvers konar afturhaldi. Í
stjórnmálum fór hann frá vinstri til
hægri og aftur inn að miðju, stjörnu-
speki og trúmál fengu sinn skammt
og þá umhverfismál nú á síðari árum.
Áhugamálin voru fjölmörg og átti
laxveiðin hug hans óskiptan. Ég
geymi margar minningar af ótrúleg-
um afrekum Gulla við laxveiðar, hann
var mikill aflamaður og að öllum
veiðimönnum ólöstuðum langbestur,
sagt og skrifað. Gulli sá alltaf lax bak
við næsta stein og bjartsýnin sem
honum var í blóð borin nýttist honum
þá einna best. Hann kenndi mér það
lítilræði sem ég kann í íþróttinni,
ásamt því hversu skelfilega gaman er
að veiða lax. Ég man stund sem við
áttum saman við Norðurá á Jóns-
messukvöldi sl. sumar, þá nýkomnir
úr gufubaði, Gulli breiddi út faðminn
móti Norðurá og dalnum og sagði „er
nokkuð yndislegra“, sneri sér þá að
mér og sagði „veistu Bjarni minn að
ég er efins um að ég veiði hér aftur“.
Svo horfði hann lengi fast í augu mín
og við þögðum. Auðvitað gerði ég
sem minnst úr þessu, en annað kom á
daginn. Nú veiðir þessi vinur á öðrum
lendum í eilífu vori, en hans verður
reglulega minnst í veiðiferðum okkar
Fjaðrafokara við Norðurá. Gulli
Bergmann var ljóssins náttúrubarn,
hann stóð aldrei í skugganum af
neinu, nema ef til vill af sjálfum sér.
Hann var öfundaður, elskaður og vin-
fastur og vísast var hann góður vinur
á erfiðri stund, því kynntist ég sjálf-
ur. Það er mikil eftirsjá í góðvinum
og þeir eru vissulega ekki margir.
Þegar Gulla Bergmann verður
minnst verður það ekki síst fyrir hve
gott var ávallt að hitta hann kankvís-
an og glettinn og þá fyrir augnatillitið
og hlýjuna sem jafnan stafaði frá
honum.
Við Sigrún sendum Guðrúnu og
drengjunum hans ásamt ættingjum
og öðrum ástvinum innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Minningin um góðan dreng lifir.
Sigrún og Bjarni I. Árnason.
 Fleiri minningargreinar um Guð-
laug Bergmann bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
Höfundar eru: Patrice Noli, Mar-
teinn Njálsson, Ragnar Tómasson,
Menja von Schmalensee, Stefán
Gíslason, Einar Sigfússon og Anna
K. Sigþórsdóttir, Sævar Skaptason
og Elín Berglind Viktorsdóttir,
Ólafur Hauksson, Drífa Skúladótt-
ir, Óskar Guðmundsson, Ágúst Pét-
ursson og Kolbrún Halldórsdóttir,
Pétur Rafnsson, Þorsteinn Jónsson,
Brynja Tomer, Jörundur Guð-
mundsson, Ásgeir Hannes, Jónína
Guðmundsdóttir, Sveina, Ástþór Jó-
hannsson, Ásthildur Sturludóttir,
Guðjón E. Ólafsson, Ingi Hans,
Hrafnhildur Tryggvadóttir, Rann-
veig Ásgeirsdóttir og Huginn Þór.
Útför hjartkærrar eiginkonu, móður, tengda-
móður og ömmu,
ALMUT ALFONSSON,
fædd Andresen,
Brúnalandi 16,
Reykjavík,
sem lést á líknardeild Landspítalans í Kópavo-
gi miðvikudaginn 29. desember sl., fer fram
frá Áskirkju föstudaginn 7. janúar kl. 15.00.
Þeim, sem vilja heiðra minningu hennar, er vinsamlegast bent á
Minningarsjóð líknardeildar í Kópavogi (s. 543 1151).
Þorvarður Alfonsson,
Ingunn Þorvarðardóttir, Örn Guðmundsson,
Þorvarður og Lárus Örn,
Auður Björg Þorvarðardóttir, Þorsteinn Ingi Víglundsson,
Alma Björg og Víglundur Ottó,
Sigurður Ottó Þorvarðarson.
Okkar ástkæri,
GÍSLI JÚLÍUSSON
verkfræðingur,
Akraseli 17,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Seljakirkju föstudaginn
7. janúar kl. 13.00.
Fyrir hönd vandamanna,
Jón Gíslason,
Margrét Gísladóttir,
Júlíana Gísladóttir, Benedikt Jóhannsson,
Þuríður Gísladóttir,
Ólafur Gíslason, Salvör Gunnarsdóttir,
John Francis Zalewski, Kristín Einarsdóttir,
Kristín Zalewski, Haukur Engilbertsson,
Kristófer Zalewski, Ingibjörg Þorsteinsdóttir,
barnabörn og langafabörn.
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við
andlát og útför elskulegs eiginmanns míns og
föður okkar,
JÓNS SIGURÐSSONAR,
Hæðargarði 35,
Reykjavík.
Hjartans þakklæti til starfsfólks hjúkrunar-
heimilisins Skógarbæjar fyrir framúrskarandi
umönnun og alúð undanfarin ár.
Guð blessi ykkur öll.
Guðný Ólafsdóttir,
Hilmar Jónsson
og Reynir Jónsson.
Hjartans þakkir færum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og hlýju við andlát og
útför elskulegrar móður okkar, tengdamóður
og systur,
MARÍU HELGADÓTTUR
frá Odda,
Ísafirði.
Fyrir hönd vandamanna,
Anna Guðmundsdóttir,
Inga Á. Guðmundsdóttir,
Þorsteinn Guðmundsson, Þrúður Jónsdóttir,
Helga G. Helgadóttir.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
PÁLL LÚÐVÍKSSON
verkfræðingur,
Álfheimum 25,
lést á Landspítalanum í Fossvogi 31. desember.
Útförin fer fram frá Langholtskirkju föstudaginn
7. janúar kl. 13.00.
Ása Fanney Þorgeirsdóttir,
Þorgeir Pálsson, Sesselja Benediktsdóttir,
Hildur Alexía Pálsdóttir, Eyjólfur Unnar Eyjólfsson,
Páll Reynir Pálsson, Margrét Þorsteinsdóttir,
afabörn og langafabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir
og amma,
SVAVA VIGFÚSDÓTTIR
sem lést á hjúkrunarheimilinu Eir föstudaginn
31. desember, verður jarðsungin frá Háteigs-
kirkju föstudaginn 7. janúar kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en
þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á að
láta FAAS Alzheimerssamtökin njóta þess.
Helgi Hallgrímsson,
Rut Helgadóttir, Bragi Jónsson,
Helgi Vignir Bragason,
Sif Bragadóttir,
Svava Björk Bragadóttir
og fjölskyldur.